close button
آیا می‌خواهید به نسخه سبک ایران‌وایر بروید؟
به نظر می‌رسد برای بارگذاری محتوای این صفحه مشکل دارید. برای رفع آن به نسخه سبک ایران‌وایر بروید.
بلاگ

چرا نیروهای نیابتی قرارگاه ثارالله ، دانشگاه را رها نمی کنند؟

۱۲ خرداد ۱۳۹۹
دختر باران
خواندن در ۷ دقیقه
چرا نیروهای نیابتی قرارگاه ثارالله ، دانشگاه را رها نمی کنند؟

ماهرخ غلامحسین پور

این روزها  بسیارند دانشجویانی که به جرم همراهی با مردم یا مشارکت در تجمعات دیماه ۱۳۹۶ و یا  آبانماه ۱۳۹۸ با پرونده های انضباطی مواجه شده اند و پرونده به دست از این نهاد امنیتی به آن نهاد امنیتی در رفت و آمدند.

همچنان که پای نهادهای غیر مرتبط و مداخله آنها در عملکرد دانشگاه بیش از گذشته باز شده و فعالیت برخی تشکل های مستقل دانشجویی به وضعیت تعلیق درآمده اند.  نشریات دانشجویی مورد بی مهری اند و گاهی سرنوشتی همچون

چهاردهمین شماره نشریه فروغ دارند که صرفا به دلیل ذکر واژه «نوار بهداشتی» تعلیق شده است و در این میان وجود دارند دانشجویانی که به دلیل تذکر به مسوول خوابگاه دانشجویی برای در زدن پیش از ورود به اتاق، به تعلیق دو ساله محکوم می شوند .

من یک فعال دانشجویی نیستم بلکه روزنامه نگار کنجکاوی هستم که بنا ندارد در این یاداشت کوتاه به تاریخچه سرکوب جنبش های دانشجویی ، خصوصا بعد از جریان خردادماه ۱۳۸۸ بپردازد، سرکوبی که در طی این سالها، گاها با بازداشت، تهدید ، محرومیت از تحصیل ، اخراج و زندان های طویل المدت دانشجوی فعال همراه بوده یا به  برخورد حذفی تشکل های مستقلی انجامیده است که مصرانه در جریان دریافت مجوز ناکام بوده اند یا علیرغم داشتن مجوز، منحل شده اند.

همین اندازه در گفت و گو با دوستان متعدد دانشجویام می دانم که صدای دانشجویان منتقد، نسبت به حضور نیابتی نهادهای امنیتی در بطن دانشگاه  بلند است. نمایندگانی که حاشیه امن نامحدود و مصونیتی فراقانونی در برخورد با تشکل های دانشجویی مستقل دارند.

 تا پیش از اینها اگر نیابتی ها به ایجاد تنش ، برهم زدن مراسم خودجوش و اعتراضی و یا بازداشت فعالان دانشجویی - که اغلب به «ربایش» آنها شباهت داشته - و یا ستاره دار کردن دانشجویان بسنده می کردند، فعالیتشان در نیمه دوم دهه نود شکل و شمایل تازه تری به خود گرفته که جنبه های قهری گسترده تری دارد.

به اتفاقاتی که همزمان با شروع سال تحصیلی جاری رخ داده است دقت کنید: تودیع و معارفه هایی که توسط بسیج و نهادرهبری در برخی دانشگاه ها همچون دانشگاه علامه طباطبایی برگزار شدند ، تنش های هفته نخست مهر ۱۳۹۸  در برنامه آشنایی با تشکل های دانشجویی، بویژه تشکل های «دانشجویان متحد » به بهانه استفاده از عکس میرحسین موسوی تا  تهدید و احضار و بازداشت دانشجویان منتقد که همه اینها حکایت از برنامه ریزی و هماهنگی مابین ایجاد کنندگان تنش در محیط های دانشگاهی و دانشجویی دارد.

 با نگاهی به روایت های متعدد دانشجویان در جریان این تنش ها متوجه یک الگوی واحد می شویم، این تکنیک های تکراری چه در آغاز درگیری و چه در پایان بندی و نتیجه، برای فعالان قدیمی کاملا آشنا و مسبوق به سابقه هستند. تجربه زیسته دانشجویان پلی تکنیک در دهه ۱۳۹۰ سرشار از انواع و اقسام این قبیل یورش های خشونت آمیز است. نیروهای سرکوب ، آرام و بی هیچ تحرکی در گوشه ایی از مراسم  حاضرند، در میانه برنامه نهایتا با بالا بردن چند پلاکارد و دستنوشته حضورشان را اعلام می کنند و همان جا در کمین فرصت مناسبند،  سپس با حمله گروهی که با عربده های رعب آور همراه است به سوی دانشجویی که از قبل به عنوان سیبل و هدفشان تعیین کرده اند، فضا را به درگیری طرفین می کشانند. زد و خوردی که بعدها خوراک اخبار و گزارش های متعدد خبرگزاری های تسنیم و فارس خواهد شد و البته که پیشاپیش مهندسی شده و برنامه ریزی شده است. در این نقطه از جریان، خبرگزاری های گفته شده برای تحریف ماجرا وارد جریان می شوند، آنها هم بخشی از همین طرحند و اخبار منتشر شده، بهانه و بستر لازم را برای سرکوب های بعدی و تشدید فشارهای خارج از محیط دانشگاه فراهم می کند.

همچنان که می بینیم در طول چند ماه گذشته برخورد قهری با تشکل های دانشجویی مستقل همچون «تشکل های اسلامی دانشجویان متحد» و سایر تشکل هایی که به شائبه منتقد بودنشان، در پیچ و خم دریافت مجوز، آواره و سرگردان بوده اند، به شکل معناداری افزایش یافته است.

برخورد قهری با تشکل های مستقل

داستان انجمن های مستقل دانشجویی، جریان تهدید، ارعاب، اشغال و غصه است. کمتر کسی نام «محمدحسین قائد شرف» را شنیده. شاید اگر به عنوان روزنامه نگاری فعالیت نمی کردم که گاهی مورد درد دل دانشجویان بوده، هرگز با نام قائد شرف مواجه نمی شدم. او یکی از کسانی است که بستر لازم را  برای مداخله سپاه در جریان فعالیت های مستقل دانشجویی فراهم می کند.

 روزگاری فعالیت مشترک مثلث بسیج، انجمن اسلامی و سپاه در دانشگاه پلی تکنیک با حضور محمدحسین قائد شرف به عنوان دبیر دفتر تحکیم وحدت، به اوج خود رسیده بود تا اینکه او به دانشگاه علامه طباطبایی أسباب کشی کرد و پس از این نقل و انتقال، «علی دهقانی» - همان کسی که مراسم یادبود کشته شدگان هواپیمایی اوکراینی در دانشگاه صنایع پلی تکنیک را تاب نیاورد و به دانشجویان این مراسم حمله ور شد،-  جایگزین قائد شرف شد.

 علی دهقانی پیش از آن هم یکی از سخنرانان پیش از خطبه نماز جمعه ایی بود که با حضور آقای خامنه ای برگزار شد. یکی از دانشجویان سابق دانشگاه پلی تکنیک به من گفت او به تجمعات اعتراضی دانشجویان حمله ور می شود و با همکاری حراست و نهادهای امنیتی برای دانشجویان دگراندیش پرونده سازی می کند.

این دانشجو به من گفت این افراد از نمایش اهدافشان هیچ ابایی ندارند و تلاشی برای  پرده پوشی نیاتشان نمی کنند و بارها پیش آمده که قبل از اینکه همکلاسی های بازداشت شده ما، آزاد بشوند. از زبان این گروه خاص، متوجه اتهام و علت بازداشتشان می شویم. گویا  این افراد با بازجوی پرونده در ارتباط بوده یا خودشان نقشی در تشکیل پرونده داشته اند.

محمدحسین قائد شرف کیست؟

او دانشجوی اخراجی دکترای هسته ای است که به عنوان کارشناس صاحب تریبون، از سال گذشته در دفتر نهاد رهبری دانشگاه علامه طباطبایی مشغول به فعالیت شد. از همان دوران دانشجویی ارتباطش را با قرارگاه ثارالله تحکیم کرده و خبرگزاری فارس، تسنیم، رسانه ملی و برنامه روزنه را تبدیل به تریبونی برای تخریب جریان های دانشجویی کرد که بارها به نقد دولت در سایه پرداخته بودند.

چرا نیروهای نیابتی قرارگاه ثارالله ، دانشگاه را رها نمی کنند؟

او در دوره ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد هم با هدف حذف و کنترل تشکل های غیرخودی، به عنوان کارشناس اداره تشکل های دانشگاه آزاد فعالیت می کرد و با آنکه در دوران تحصیلش هرگز دانشجوی دانشگاه تهران نبود، اما حضور پر رنگش در ایجاد تنش و درگیری در مراسم اعتراضات دانشجویان دانشگاه تهران و برخورد قهری با دانشجویان معترض  و خفه کردن صدای فعالان دانشجویی آنقدر روشن و تکراری است که نمی توان این حضور را اتفاقی تلقی کرد.

او در جریان انتخابات یازدهمین دوره مجلس به عنوان نیروی جوان انقلابی کاندیدا شد، از سوی جبهه پایداری و شورای ائتلافی نیروهای انقلابی به سر لیستی «مرتضی آقا تهرانی» و سردار «محمد قالیباف» مورد حمایت قرار گرفت. اما در روزهای منتهی به انتخابات به نفع دیگرنیروهای انقلابی انصراف داد.

آنها از دانشگاه چه می خواهند؟

آنها از دانشگاه چه می خواهند؟ اخبار را اگر دنبال کنید دستیابی به پاسخ این سوال، ساده خواهد بود.

 آموزش نیروهای داوطلب دانشجوی بسیجی برای مشارکت در برخوردهای خیابانی و دانشگاهی. همان گونه که از این نیروها در جریان سرکوب های آبان ماه ۱۳۹۸ بهره کافی برده شد.

بسیاری از همین دانشجویان داوطلب در جریان اعتراض به ساقط کردن هواپیمای اوکراینی حضور داشتند. شخص قائد شرف به همراه اعضای ارشد بسیج دانشگاه علامه در دانشگاه تهران حاضر شد تا یک رویه واحد و مشخص برای برخورد با دانشجویان معترض وجود داشته باشد. البته که نباید  پرونده سازی برای فعالان دانشجویی  دانشگاه های پلی تکنیک، تهران و علامه طباطبایی را از قلم بیندازیم.

از سوی دیگر او در شکل گیری یک تشکل دانشجویی کاملا همسو و تحت نظر خود با نام «انجمن اسلامی دانشجویان حکمت » به دبیری همسرش مداخله داشت.

دانشجویان دانشگاه علامه به تغییر رویکرد مسئول و اعضاء سابق بسیج دانشجویی اشاره می کنند، از تعامل و گفتگو با دانشجویان به سمت برخورد خشونت آمیز و حذفی .

گفته می شود رد پای محمدحسین قائد شرف در پرونده سازی برای

 امیرحسین علی بخشی، علی حقیقت جوان و ضیانبوی نیز قابل ردیابی است. عکس او را می بینیم  که در جریان دیدار دانشجویان با آیت الله خامنه ایی در سال ۱۳۹۵ به عنوان نماینده دفترتحکیم وحدت حضور داشته. او یکی از سخنرانان پیش از خطبه های نماز جمعه ۲۹ مردادماه سال ۱۳۹۵ بود.

  

چرا نیروهای نیابتی قرارگاه ثارالله ، دانشگاه را رها نمی کنند؟

او در متن این سخنرانی بعد از فتنه خواندن جریان خردادماه سال ۱۳۸۸ می گوید باید منتظر یک فتنه اقتصادی باشیم. و در ادامه به چیزی به نام «باج برجام» اشاره می کند، باجی که  پیوستن به قراردادهایی همچون اف.ای .تی. اف هم بخشی از آن است.

   

ثبت نظر

عکس

«چشمه علی» استخر پنج ستاره جنوب تهران

۱۲ خرداد ۱۳۹۹
ایران وایر
«چشمه علی» استخر پنج ستاره جنوب تهران