سلام؛
در یک مرکز روان‌درمانی مشغول به کار هستم. طبق توافقی که سال پیش با رییس مرکز داشتم، قرار شد من هشت ساعت در روز کار کنم. اما بعد از مدتی، با توجه به سختی کار، مشکلاتی برای من به وجود آمد؛ یعنی هشت ساعت کار کردن در یک مرکز روان‌درمانی، آسیب‌های زیادی وارد می‌کند. چند وقت پیش به رییس مرکز گفتم من دیگر نمی‌توانم هشت ساعت کار کنم و تقاضا کردم شش ساعت در روز کار کنم که ایشان قبول نکرد و گفت شرایط این است، نمی‌خواهی، تسویه حساب کن و برو!
می‌خواستم ببینم آیا با توجه به اینکه خودم قبول کرده‌ام، الان کارفرما می‌تواند مرا به دلیل اینکه نمی‌خواهم هشت ساعت کار کنم، اخراج کند؟
با سلام؛
بر اساس آیین‌نامه مشاغل سخت و زیان آور، کار در مراکز روان‌درمانی از جمله مشاغل سخت محسوب می‌شود. در ماده ۵۲ «قانون کار» آمده است: «در کارهای سخت و زیان‌آور و زیرزمینی، ساعات کار نباید از شش ساعت در روز و ۳۶ ساعت در هفته تجاوز نماید.»
در ماده ۶۱ این قانون نیز عنوان شده است: «ارجاع کار اضافی به کارگرانی که کار شبانه یا کارهای خطرناک و سخت و زیان‌آور انجام می‌دهند، ممنوع است.»
به نظر می‌رسد این ماده از قواعد «آمره» است و توافق برخلاف آن اعتبار ندارد؛ یعنی این که شما قبول کرده‌اید هشت ساعت کار کنید، درست نبوده است و حالا هم مجبور نیستید به آن توافق عمل کنید. به همین دلیل کارفرما نمی‌تواند شما را به دلیل اینکه حاضر نیستید اضافه کاری کنید، اخراج کند.
موفق باشید.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
ثبت نظر