در وصف توصیه در خانه بمانید و زندگی طبقه فرودست

محسن عمرانی فعال صنفی معلمان

در پی شیوع ویروس کرونا گرچه با تاخیر اما مسئولین ضمن هشدار به مردم تصمیماتی اتخاذ کردند که مردم در خانه بمانند و خود را قرنطینه کنند.مهمترین این تصمیمات تعطیلی مدارس، تعطیلی بازار، تعطیلی مراسم در تالارها و رستورانها، متوقف کردن سرویس‌های قطار و پروازهای داخلی و...است. تا اینجای کار همه چیز عادی بنظر می رسد و قابل پذیرش است .اما بیایید از دریچه دیگر به قضیه نگاه کنیم. با شروع تحریم‌ها زندگی طبقه فرودست، کارگران و دستمزد بگیران روز به روز سخت تر می‌شد و دستمزد و حقوق انها در یک نمودار نزولی روزانه با خط فقر فاصله می گرفت .

در این بین رفتن در لیست سیاه اف ای تی اف عملا تیر خلاصی بود بر پیگیر اقتصاد ایران و تنها چشم انداز این بود که از طریق سازمان‌های حقوق بشری بین المللی وارد مرحله نفت در برابر غذا شویم .

روزانه شاهد تعطیلی کارگاه‌های کوچک و متوسط بودیم ، اعتصابات و اخبار ناشی از تاخیر در پرداخت حقوق کارگران بخاطر تکرار روزانه دیگر اهمیت خود را از دست داده بود و حساسیتی بر نمی انگیخت .

اما به ناگاه بلایی بنام ویروس کرونا دامن بشر گرفت و ما مردم ایران نیز از بقیه دنیا مستثنی نبودیم . لیک ناکارآمدی سیستم زنگ خطر را برای مردم به صدا در آورد و دلسوزان و مصلحان اجتماعی به حاکمیت در قبال بروز فاجعه هشدار دادند. اما همچون همیشه دریغ از گوش شنوا و رسیدیم به اینجا که امروز هستیم و در وصف این شرایط سخن گفتن وقت هدر دادن است .

کارگرانی و دستمزد بگیران به خاطر تحریم ها به خاک سیاه نشسته بودند. اما کرونا زندگی طبقه متوسط خرده بورژوا نیز در کمتر از دو هفته نابود کرد. زیرا بالغ بر پنجاه درصد جامعه پولی در بساط برای خرید ندارند و بقیه نیز از ترس کرونا خود را قرنطینه کرده‌اند و اخیرا نیز در بیشتر شهرها دستور بستن بازار صادر شده است .

 بر هیچ‌کس پوشیده نیست چیزی مهم‌تر از جان انسان نیست لذا باید به اولین توصیه سازمان‌های داخلی و بین المللی عمل کرد و خود را در منزل قرنطینه نمود. حال دوباره به اقدامات حاکمیت در اول متن دقت می کنیم تمامی اقدامات دولت در متوقف کردن خدمات عمومی و آموزشی است و در هیچ موردی خدماتی که مورد نیاز این شرایط است به مردم ارائه نشده است.

لذا در قبال توصیه مهم  «در خانه بمانید» یک سوال بزرگ و بی جواب وجود دارد. شصت میلیون مردمی که مستحق دریافت سبد کالا شناخته شده بودند و بیشتر آنها کارگران روزمزد، ساعت کاری، قرارداد موقت، دست‌فروش یا خرده بورژوا هستند و در صورت کار کردن روزانه، شب نانی برای خوردن دارند، اکنون با تعطیلی کامل همین اقتصاد فلج شده باید هزینه‌های اولیه زندگی خود و خانواده را چگونه تامین کنند؟ حاکمیتی که خود را حامی مستضعفان جهان می‌داند، اکنون چه تمهیداتی برای ورشکستگی و نابودی زندگی بیشتر مردم این جامعه در دستور کار دارد؟

اما یک سخن کوتاه با شما رسانه میلی که در مورد اتفاقات در چین گزارشات متعدد پخش نمودید، آیا حاضرید در این مورد یعنی تامین مایحتاج مردم در شهرهای قرنطینه چین گزارشی مفصل پخش کنید؟ حتما می‌دانید دولت چین تمامی مایحتاج زندگی شصت میلیون نفر، آنهم با کیفیت استاندارد جهانی در بسته‌های استریل شده، درب منزل به مردم تحویل می‌دادند و می‌دهند. توقع پخش اخبار مربوط به کشورهایی که علاوه بر حقوق معمول به افراد مبتلا به کرونا حقوق اضافه داده و به خود معرف‌ها پاداش، نداریم .

از تمامی نهادهای حقوق بشری می‌خواهیم به داد ما مردم ایران برسند. زیرا اگر از دست کرونا جان سالم بدر ببریم حتما در زیر بار فقر و گرسنگی کمر راست نخواهیم کرد و زندگی یک نسل در جامعه ما از بین خواهد رفت .