«کوروش بازیار»، بازیکن سابق فوتبال ایران، کارشناس کنونی و مربی فوتبال در آلمان است. او طی سال‌های اخیر، تجربه مربیگری در رده‌های پایه و بزرگسال تیم‌های باشگاهی فوتبال آلمان چه در رده مردان و چه در رده زنان را تجربه کرده است.
کوروش بازیار پس از انتشار گزارش‌های «ایران وایر» در مورد جامعه رنگین کمانی ورزش ایران، یادداشتی کوتاه از تجربه خودش در فوتبال آلمان و روبرو شدن با جامعه رنگین کمانی‌ها نوشت. آنچه را آقای بازیار نوشته است، در زیر می‌خوانید.
***
پذیرفتن پیشنهاد مربیگری تیم دختران/زنان فکر کردن نداشت. صادقانه، به هرچه هم فکر می‌کردم، به مشکلات فیزیولوژیک در بین دختران نمی‌رسیدم. «مالینه» (این یک نام مستعار است)، کم‌حرف، جدی و باهوش بود. پست هم برایش بی‌معنی.
او همیشه سر ثانیه می‌رسید و از زمین یک‌راست به خانه می‌رفت. همیشه هم با گرمکن بازی می‌کرد. هیچ‌وقت او را در رختکن تیم ندیدیم.
تا اینکه روزی، یکی از تیم‌های مقابل، به قدرت او در بازی اعتراض کرد. باورش که هیچ، یخ زدم! چون تا آن روز، من به عنوان بازیکن و مربی فوتبال، اصلا از چنین موضوعی با خبر نبودم.
بچه‌های تیم چون از بچگی همکلاس و همبازی پسر دارند، بی‌توجه به اعتراض مربی تیم مقابل که از مسلمانان ترک‌تبار مقیم آلمان بود، به اعتراضش بی‌اعتنایی کردند.
اما مربی رقیب بعد از مسابقه، ماجرا را رها نکرد. پرونده‌ای تشکیل داد و به دادگاه رفت. در دادگاه، چون پرونده شاکی خصوصی نداشت و همبازی‌ها و بازیکنان تیم‌های مقابل از حضورش در زمین شاکی نبودند، رای به ادامه بازی‌اش دادند.
بعد اون جریان یک روز سر تمرین گفت: «من عاشق فوتبالم و فعلا اسمم مالینه (در این یادداشت نام مستعار). هر وقت اسمم شد سباستین، می‌روم تیم مردان بازی می‌کنم.»
چند سال پیش، برایم نوشت جراحی کرده و دیگر از این پس «سباستین» خطابش کنم.
خوشبختانه اینجا برای مردم این مسائل قابل درک است. دروازه‌بان تیم ملی فوتبال زنان آلمان هم، اگر دیده باشید، در جریان گرفتن دستکش طلای زنان در فیفا، با کلاه شاپو و دوست دخترش آمده بود.
مطالب مرتبط:
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
ثبت نظر