«ویرجینیا وولف»، رمان‌نویس، مقاله‌نویس، ناشر، منتقد و فمینیست انگلیسی در ۲۸ مارچ سال۱۸۸۲ خودکشی کرد.
پدرش منتقد برجسته آثار ادبی عصر «ویکتوریا» و از فیلسوفان مشهور «لاادری‌گرا»Agnosticism بود. وقتی هنوز سه سال داشت، مادرش درگذشت. دو سال بعد، خواهر ناتنی و هفت سال بعد پدرش را هم از دست داد و این‌ها به بحران‌های عاطفی شدیدی در او منجر شد.
پس از مرگ پدر و البته بعد از آن که توانست از زیر سلطه برادر ناتنی خود آزاد شود، استقلال تازه‌ای را تجربه کرد. او با برپایی جلسه‌های بحث دوستانه به همراه خواهر و برادرش «توبی» و دوستان آن‌ها، پا به عرصه‌ای نو و به نحوی روشن‌فکرانه گذاشت؛ جلسه‌هایی که در آن‌ها سر و وضع و جنسیت افراد مهم نبود بلکه قدرت تفکر و استدلال آن‌ها بود که اهمیت داشت.
از آن جا که این جلسه‌ها در خانه پدری‌شان که «بلومزبری» (Bloomsbury) نام داشت، برگزار می‌شد، نام این گروه بعدها به «گروه بلومزبری» معروف شد.
او نگارش را به شکل حرفه‌ای از سال 1905 در ضمیمه «ادلی تایمز» آغاز کرد. در سال ۱۹۱۲ با یکی از اعضای این گروه به نام «لئونارد وولف»(Leonard Woolf)، اقتصاددان و مرد سیاست آینده ازدواج کرد.
نخستین رمان ویرجینیا وولف به نام «سفر به بیرون» در سال 1915 منتشر شد. در سال 1917 «انتشارات هوگارت» را با همسرش تاسیس کرد که آثار ویرجینیا و دیگر نویسندگان جوان آن دوره مثل «تی اس. الیوت» و «کاترین منسفیلد» را منتشر می‌کرد.
« خانم دالووی» را ویرجینیا در سال 1925 نوشت و دو سال بعد «به سوی فانوس دریایی» و در سال 1928، «اورلاندو» را منتشر کرد.
او را جزو مهم‌ترین چهره‌های مدرنیست ادبی قرن بیستم به حساب می‌آورند و آثارش به 50 زبان ترجمه شده است. کتابهای بعدی وی به سرعت مورد توجه منتقدان قرار گرفتند و البته خوب به فروش رفتند. او را یکی را از نوآورترین نویسندگان انگلیسی زبان قلمداد می‌کنند.
ویرجینیا داستان‌نویس، مقاله‌نویس، ناشر و فمنیست در سال‌های بین جنگ جهانی در جامعه ادبی لندن چهره‌ای شاخص بود و کتابهای مشهورش هم در همین دوران منتشر شد.
بعد از به پایان رساندن دست نوشته آخرین اثرش، رمان «بین دو پرده نمایش»، برای بار دوم دچار افسردگی شد. آغاز جنگ جهانی بود و نابودی خانه‌اش در لندن و استقبال سرد از یک نوشته‌اش درباره زندگی دوست تازه درگذشته‌اش، اوضاع او را بدتر کرد و کار کردن برایش غیرممکن شد.
در 28 مارس سال 1941 ، جیب‌های بارانی خود را پر از سنگ کرد و وارد رودخانه «اوز» در نزدیکی خانه‌اش شد. جسدش را 20 روز بعد پیدا کردند و همسرش خاکسترش را زیر درختی در باغ خانه‌شان در «ساسِکس» دفن کرد.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
ثبت نظر