«اریک پاتریک کلاپتون» در ۳۰ مارچ ۱۹۴۵ در شهر «ریپلى» انگلستان به دنیا آمد. مادرش «پاتریشیا مولى کلاپتون» تنها 16 سال داشت و پدر 25 ساله‌اش، «ادوارد فلایر» از سربازان کانادایى مستقر در پایگاه نظامى انگلیس بود که پیش از به دنیا آمدن اوبه جبهه اعزام شد وسپس به کانادا بازگشت. پاتریشیا حضانت اریک را به پدربزرگ و مادربزرگش سپرد و او را ترک کرد. اریک پسرى ساکت و مؤدب و شاگرد متوسط کلاس بود و استعداد خوبى در هنر داشت. اولین حضور او در یک برنامه هنرى در نوجوانى و در یکى از برنامه‌هاى تلویزیونى بود که «جرى لوییس»، هنرپیشه معروف امریکایى آن را اجرا مى‌کرد. او به عنوان یکى از عوامل پشت صحنه حضور داشت و از نزدیک در جریان صداگذارى کار بود. همین حضور اندک سبب شد تا اریک نسبت به موسیقى «بلوز» که مختص سیاهان امریکایى بود، علاقه پیدا کند و به نواختن گیتار مشغول شود.
اریک مشغول تحصیل در رشته طراحى جامدات در دانشکده هنر دانشگاه Kingston بود اما این رشته را نیمه تمام رها کرد تا به سراغ موسیقى برود. او پس از ترک تحصیل، به عضویت یکى از گروه‌هاى موسیقى بلوز به نام Roosters در آمد.
اعضاى این گروه، موزیسین‌هاى موفق دهه 60 انگلیس را تربیت کردند؛ اریک کلاپتون، Jimmy Page و Jeff Beck. کلاپتون در این گروه پله‌‌هاى ترقى را یکى یکى طى و در سال ۱۹۶۵به همراه گروه، دو آلبوم با نام‌هاى the yardbirds for your love , For Your Love را منتشر کرد. اما بلافاصله آن‌ها را ترک کرد چون معتقد بود اعضاى گروه از مسیر اصلى خود منحرف شده و به سمت بازار رفته‌اند.
اریک سپس به John Mayall پیوست؛ کسى که با سبک و سیاق موسیقى بلوز آشنا بود و حساسیت خاصى روى آن داشت. حاصل این همکارى، آلبومى بود که پس از انتشار، استقبال فراوانى از آن شد و در جدول بهترینهاى انگلستان، تا رده ششم صعود کرد.
در سال ۱۹۶۶، اریک با همکارى Jack Bruce ویولون‌زن و Ginger Baker طبل‌زن، گروهى به نام Cream را تشکیل داد که انقلابى در سبک موسیقى بلوز به وجود آورد. این گروه مردم هواداران زیادى پیدا کرد و از رده گروه‌هاى مشهور «راک» در دهه ۶۰ قرار گرفت. کلاپتون در بین هوادارانش جایگاه ویژه‌اى پیدا کرد اما این موفقیت مدت زیادى طول نکشید که گروه دچار مشکلات اساسى شد. هر سه عضو گروه به مواد مخدر روى آوردند و در تور۱۹۶۸، کلاپتون از عهده رهبرى گروه برنیامد. آن‌ها پیش از جدایی در سال ۱۹۶۹، آلبوم «خداحافظى» را منتشر کردند.
در سال ۱۹۷۰، او دو آلبوم دیگر به نام‌هاى After Midnight و Layla را منتشر کرد. آلبوم لیلا نتیجه یک رابطه عاطفى بین «پتى هریسون» و کلاپتون بود. پتى و کلاپتون در سال۱۹۷۹ باهم ازدواج کردند و در سال ۱۹۸۸ طلاق گرفتند.
در چنین مقطعى بود که مشکلات شخصى و فشارهاى حرفه‌اى سبب آلوده شدن اریک به مواد مخدر شد. در دهه ۷۰، اریک از انظار عمومى دور و کاملاً به حاشیه رانده شد.
در اواخر سال ۱۹۸۰، پس از انتشار آلبوم جدیدش و ترک اعتیاد، وقتى مى‌خواست بازگشت خود را به عالم موسیقى جشن بگیرد، زندگی او وارد یک‌سری بحران‌های ناشی از نوشیدن الکل شد و این بار در گرداب الکل فرو رفت. او آن قدر در این کار زیاده‌روى کرد تا کارش به بیمارستان رسید و مدتى بسترى شد.
پس از ترخیص از بیمارستان، اریک تصمیم گرفت بر مشکلات خود غلبه کند؛ او به عرصه موسیقى بازگشت، الکل را کنار گذاشت و آثار خوبى از خود منتشر کرد که از آن جمله مى‌توان به آلبوم Another Ticket در سال۱۹۸۱، Money and Cigarettes در۱۹۸۳، Behind the Sun در۱۹۸۵، August درسال ۱۹۸۶ و Journeyman در سال ۱۹۸۹ اشاره کرد.
او اسوه‌ای در زمینه راک بود و وقتی این موضوع بیشتر آشکار شد که در سال 1988، یک آلبوم با چهار سی دی از وی برنده بهترین آلبوم داستانی و نویسندگی نت را از آن خود کرد.
در سال ۱۹۹۰، حوادث دیگرى در زندگى کلاپتون اتفاق افتاد؛ سه تن از دوستان نزدیک او به نام‌هاى Stevie Ray Vaughan، «کالین اسمیت» و «نایجل بران» بر اثر سقوط هلیکوپتر کشته شدند و چند ماه بعد از این حادثه، اتفاق وحشتناک دیگری برای او رخ داد و پسر چهار ساله‌اش، Conor از یک مدل ایتالیایی به نام «لوری دل سانتو» از طبقه چهل و نهم ساختمان دل‌سانتو در منهتن به پایین سقوط کرد و کشته شد. اریک براى تحمل این درد، رو به نوشتن آورد و ترانه Tears in Heaven را براى فرزندش سرود. کلاپتون آن سال 6 جایزه «گرامی»،مهم‌ترین جایزه موسیقی جهان را به خاطر این آلبوم و ترانه دریافت کرد.
در سال ۱۹۹۴، او دوباره به گیتار روى آورد و خیلى زود در سطح جهان مطرح شد و هواداران خود را بازیافت.
اریک کلاپتون در سال ۱۹۹۷ جایزه «بهترین مرد پاپ جهان» را براى آلبوم Change The Word دریافت کرد.
در سال 2000، با همکاری دوست خود «بی بی کینگ»، B.B.King آلبوم بی‌نظیری در سبک بلوز انتشار داد. کلاپتون سال بعد در قصر «باکینگهام» انگلستان نشان «افتخار امپراتورى» Order of the British Empire را دریافت کرد. این حکایت از برگشت با قدرت او به صحنه موسیقی پس از ترک اعتیادهایش در اوایل دهه 90 داشت و عاشقان دنیای گیتار را مجذوب هنرنمایی خود کرد.
یکی از زیباترین کنسرت‌های تاریخ موسیقی، کنسرت اریک در «هایدپارک» لندن در سال 1995 بود که تولد دوباره یک ستاره در صحنه موسیقی را نشان می‌داد. کنسرت تور اروپا در سال 2001 نیز که با استقبال بی‌شمار مردم و هنرمندی بی‌نظیر کلاپتون همراه بود، سبب حیرت خیلی از منتقدان او شد که دیگر جایی برای وی در دنیای موسیقی نمی‌دیدند. آن‌ها بعد از این کنسرت، گیتارنوازی او را تحسین کردند و اریک کلاپتون را مرد ابدی دنیای موسیقی خواندند.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
ثبت نظر