نقدینگی و آش آبکی اقتصاد در نظام ولایی!

جمشید اسدی

همچنان که این دو نمودار نشان می دهند، تزریق بی رویه پول به اقتصاد ایران در دوران ریاست جمهوری ابراهیم رئیسی ادامه دارد. پیآمد آن برای مردم چیست؟

فکر کنید برای پختن آش رشته خوب و پر و پیمان برای چهار نفر مواد کافی تهیه کرده اید.

سرگرم آشپزی که هستید، ۴ نفر دیگر هم از راه می رسند و بر سر سفره می نشینند ...

اما شما دیگر مواد تازه ای ندارید که آش بیشتر درست کنید. پس چاره ای ندارید جز این که  آب آش را بیشتر کنید.

حالا تصور کنید ۴ و ۸ و بلکه ۱۶ نفر دیگر هم از راه برسند و بر سر سفره بنشینند. برای شما هم که ملاط و موادی تازه ای نرسیده، پس باز هم مجبورید که آب آش را بیشتر کنید.

بالاخره آش می پزد و زمان خوردن و مصرف می رسد و شما از آن بشقابی پر می کنید و به دست مهمان می دهید. بشقاب پر است، اما مزه و خاصیت آش پر و پیمان اول را ندارد. نه سیر می کند و نه مزه دارد.

اندازه آش بیشتر، اما مزه و خاصیت آن کمتر است. چرا که ملاط آن همان است که بود. تا ملاط و مواد تازه فراهم نشود، آش بیشتر یعنی آش آبکی که نه سیر می کند و نه مزه و خاصیت دارد.

تزریق پول در اقتصاد همچون بستن آب به آش است. حجم پول بیشتر، اما خاصیت و قدرت خرید پول آن کمتر شده است. ممکن است پول بیشتر در دست مردم باشد، اما نمی توانند با آن کالای بیشتری بخرند. چرا که تزریق پول بهای کالا را هم افزایش داده است.

مواد و ملاط اقتصاد تولید و تولید و تولید است .

اما تا آشپزخانه اقتصاد ایران گرفتار رانت و آقازادگی و بودجه های پنهانی و تنش و تحریم است، ملاط و موادی وارد آشپزخانه اقتصاد ایران نمی شود و آن چه به دست مردم می رسد اسم آش دارد و مزه آب!