فاجعه اى براى خبرنگاران در راه است

جا به جایی وظایف در جمهوری اسلامی ایران تازگی ندارد. به یک عرف حکومتی تبدیل شده که حتا شگفتی بر نمی انگیزد. پرسش هم پیش رو نمی گذارد. جای حزب را مطبوعات می گیرد. جای قوه قضاییه را روزنامه کیهان و نهادهای امنیتی و جای پلیس را سپاه و بسیج می گیرد. به نزدیکی های انتخابات هم که می رسیم بکلی هرکی هرکی می شود. چنان که در حال حاضر شده است.

12 نماینده مجلس شورای اسلامی در تذکری به وزرای اطلاعات و ارشاد در باره فعالیت "یک باند و جریان مخرب صدها نفری" در رسانه های داخل ایران هشدار داده اند. آنها وارد حوزه کشف جرم شده اند که خاص ضابطین دادگستری است.

این 12 نماینده اغلب منتقدان دولت (حسن روحانی) بوده و به نقل از خبرگزاری فارس اعلام کرده اند، جریانی با هدایت و رهبری سرویس های جاسوسی غربی فعال است که این جریان "مواضع خواسته شده از طرف بیگانگان را عملیاتی می کند".

درخواست آنها از وزارت اطلاعات در بر گیرنده این دستور است که "سریعا با این جریان وابسته به دشمنان انقلاب برخورد و پرونده آنها را تسلیم قوه قضاییه بنماید."

نمی دانیم این هشدار و اخطار که به صورت "تذکر" مطرح شده با این همه ابهام که در آن است، چگونه قابل توجیه است؟ حتما در بازجویی های زیر فشار و شکنجه توجیه اش می کنند.

آیا نمایندگان مجلس همکار ضابطین دادگستری شده اند و کشف جرم می کنند؟ آیا انواع و اقسام نهادهای امنیتی ایران خواب هستند و مجلس به جای وظایف اصلی که به عهده دارد می خواهد کم کاری های امنیتی را جبران کند؟ راستی چه خبر است. چرا به ناگهان مجلس راه افتاده است دنبال کشف جریان مرتبط با بیگانگان در مطبوعات کشور؟ از طرفی روزنامه کیهان هم یک پروژه سرکوب را در شماره 23 شهریور خود کلید زده که نزدیک به 1000 سازمان مردم نهاد را مثل طعمه انداخته است توی دهان لاشخورها و بهانه اش این است که این سازمان ها از غرب و با هدایت سازمان ملل هدایت می شوند و می خواهند به کمک ایرانیان، زنان را توانمند کنند. کیهان تاکید دارد بر این که تحولات جهانی "زنانه" شده و غرب روی زنان کار می کند تا آنها زیر بار نابرابری های اسلامی نروند. به هر زبان گفته است توانمند شدن زنان خطری است که بقای جمهوری اسلامی را غیر ممکن می کند . کیهان بر پایه ترس از توانمند سازی زنان، مراکز امنیتی را تحریک کرده تا سرکوب تازه ای را با این بهانه آغاز کنند.

اگر این دو رویداد نزدیک به هم را کنار یکدیگر بگذاریم، هر دو برآمده از سخنان آقای خامنه ای است که اخیرا گفته است:

"بیگانگان به دنبال نفوذ در مراکز تصمیم گیری و اگر نشد، نفوذ در مراکز تصمیم سازی هستند که در صورت تحقق این توطئه، جهت گیری ها، تصمیمات و حرکت عمومی کشور، بر اساس خواست و اراده بیگانگان، تنظیم و اجرایی خواهد شد."

مجموعه خبرهایی از این دست حکایت از آن دارد که سیاست های ریاکارانه سر جای خودش باقی است. می خواهند با این ادعا که با غرب دشمن جاودانه هستند و توافق هسته ای و مراوده اقتصادی با غرب، از این دشمنی نکاسته است. یک سیاست تدافعی تدوین کنند. در صدد بر آمده اند جمع دیگری از ایرانیان را که به شوق فعالیت های مدنی، سازمان های مردم نهاد درست کرده اند، قلع و قمع کنند.

از طرفی در صدد بر آمده اند مطبوعات باقیمانده و محدود در بایدها و نباید ها را به بهانه عملیاتی کردن خواست بیگانگان، از آن چه هست ضعیف تر کنند.

این سیاست تدافعی جدید که رشوه ای است برای جلب رضایت خاطر مخالفان توافق هسته ای و نیروهای امنیتی مرتبط با آنها، به مشقت کثیری از ایرانیان هوشمند منجر می شود که در شرایط جهنمی کشور مانده اند تا شاید کاری بکنند.

این سیاست تدافعی جدید، پس از بگیر و ببندهای بسیار بر تعداد پناهجویانی که در اردوگاه های پناهندگی سرگشته می شوند می افزاید.

این سیاست تدافعی در صدد است از این احتمال که جمعی در چارچوب سازمان های مردم نهاد و جمعی در مطبوعات، آن ظرفیت و توانایی را داشته باشند که بر شور و هیجان انتخاباتی در آینده نزدیک به نفع مدافعان توافق هسته ای، بیفزایند، پیشگیری کند.

این سیاست تدافعی در صدد است زنان با گرایش توانمند سازی را از گردش مدنی در کشور خارج کند تا نتوانند به انتخابات آینده، انرژی بدهند و نامزدهای متمایل به سیاست های ضد انزوای سیاسی را حمایت کنند.

این سیاست دفاعی که ترکیبی است از کیهان و جمعی از مجلسیان، در صدد است فضا را به همان اندازه که پس از انتخابات 1388 بود، امنیتی کند.

سخنگویان این سیاست تدافعی یکی دو تا نیستند. کیهان و 12 نماینده، رئوس سیاست را اعلام کرده اند. بزودی دیگرانی به آنها می پیوندند. فقط برای آن که ثابت کنند دولت از جریان نفوذی در مطبوعات اطلاع داشته و از آن حمایت کرده یا دولت به آن 1000 سازمان مردم نهاد، فضای فعالیت داده و سیاست های توانمندسازی زنان را که یکی از برنامه های مهم سازمان ملل متحد است، قبول دارد.

بهای این سیاست تدافعی که انگیزه های انتخاباتی پشت آن مخفی شده سنگین است. جمع بزرگی از هوشمندان ایرانی که جوانه های مردم نهاد را در شوره زار آبیاری کرده اند و جمعی دیگر از مطبوعاتی های کشور، که به خطرهای روزنامه نویسی تن داده و احیانا افکار عمومی را متوجه ضرورت تغییر سیاست خارجی کرده اند، فدا می شوند.

هجومی را انتظار می کشیم که هرگاه شخص رهبر از فرمان خود نسبت به آن عدول نکند، فاجعه ای در مقیاس بزرگ در راه است.

**دیدگاه نویسنده الزاما بیانگر نظر ایران وایر نیست. ایران وایر در بخش وبلاگ ها، از انتشار همه دیدگاه ها استقبال می کند.