سوده راد
در فرانسه طبق آماری که سازمان «آیداهو» در ژوییه ۲۰۱۴ منتشر کرد، ۹۷درصد ترنس‌هایی که مورد خشونت قرار می‌گیرند، شکایت نمی‌کنند. براساس همین آمار، ۶۵درصد در طول مراحل درمانی مورد تبعیض واقع شده اند و از هر دو نفر، یکی در محل کار خود آزار دیده است. آمار خودکشی ترنس‌ها هم در این کشور رو به افزایش است.
روز شنبه ۱۸ اکتبر ۲۰۱۵، راهپیمایی بزرگی در پاریس با شرکت بسیاری از ترنس‌سکشوال‌ها، ترنس‌جندرها، میان جنسی‌ها و حامیان آن ها برگزار شد.
این راهپیمایی را انجمن«اگزیسترنس» (Existrans) (ترنس وجود دارد) از ۱۹ سال پیش تاکنون هر ساله برای یادآوری حقوق این دسته از افراد به عموم مردم و از آن مهم‌تر، دولت فرانسه برگزار می‌کند. یکی از اهداف مهم این راهپیمایی، دیده شدن ترنس‌ها و میان‌جنسی‌ها در سطح شهر است چرا که جامعه آن ها را به گوشه‌هایی امن می‌راند. اما این راهپیمایی جایی برای بیان مطالبات این افراد و حامیان آن ها هم هست.
بعد از تصویب قانون «ازدواج برای همه»، بحث و گفت‌وگو درباره حقوق ترنس‌ها در مراجع قانون‌گذاری مسکوت مانده است. یکی از مهم‌ترین خواسته‌های راه‌پیمایان و سازمان‌ها و افرادی که در راهپیمایی شرکت کردند، «تغییر رایگان و آزاد جنس در مدارک شناسایی» بود. بسیاری از آن ها می‌خواهند دولت فرانسه «جنسیت» را جایگزین «جنس» در مدارک شناسایی همه افراد کند زیرا آن چه در ظاهر افراد دیده می‌شود، نه جنس و ظاهر آلت جنسی آن ها، که نمود رفتارها و جنسیت‌شان است.
سوال و اعتراض جدی ترنس‌ها و میان‌جنسی‌ها این است که چه طور می‌توانند در کشوری که مهد «حقوق بشر» است، با مدارکی رسمی که فرد دیگری را با هویت و نام دیگری معرفی می‌کند، زندگی کنند بی آن که جنسیت آن ها به عنوان بخش مهمی از هویت‌شان به رسمیت شناخته شود؟
آن ها می‌گویند نمی‌توانند مدارک دانشگاهی خود را به راحتی بگیرند، خانه‌ای اجاره کنند، به سفر بروند، بسته پستی خود را از اداره پست بگیرند و نه حتی در مصاحبه‌ای برای استخدام با مدارکی که جنسیت آن ها را چیز دیگری جز آن چه هستند نشان می‌دهد، حاضر شوند.
در فرانسه همچنان برای ثبت جنسیت ترنس‌ها در مدارک رسمی، انجام اعمال جراحی غیرقابل بازگشتی چون عقیم‌سازی و هورمون‌تراپی، فرآیند‌هایی اجباری هستند. این تطبیق جنسیت بعد از اثبات «ترانس‌سکشوالیته» و تأیید آن از سوی گروه‌های روانشناس و پزشک معتمد سیستم قضایی فرانسه انجام می‌شود. این افراد در انتخاب روند درمان و به ویژه انتخاب پزشک و مرکز درمانی که مسوول پی‌گیری، تجویز دارو و مشاوره برای تغییر جنس است، نقشی ندارند و در بسیاری موارد نمی‌توانند به تیم پزشکی، با وجود تبحر آن ها کاملاً اعتماد کنند. انتخاب آزادانه پزشک متخصصی که پرونده آن ها را دنبال کند، یکی از خواسته‌های دیگر شرکت‌کنندگان در این راهپیمایی بود.
سخنران‌ها و شرکت‌کنندگان در این راهپیمایی در پلاکاردها و سخنان خود به وضعیت به مراتب بدتر میان‌جنسی‌ها (اینترسکشوال‌ها) اعتراض داشتند و همگی خواستار توقف عمل‌های جراحی تغییر دهنده ظاهر آلت جنسی این افراد در سنین کودکی بودند. این عمل‌های جراحی که به آن ها لقب «اصلاح‌کننده» داده می‌شود، پیش از پنج سالگی و بنا به صلاحدید خانواده و پزشکان انجام می‌شود و فردی که میان‌جنسی به دنیا آمده، هیچ نقشی در تصمیم و تغییر غیرقابل بازگشتی که برای او، بدن و جنسش گرفته می‌شود، ندارد.
بسیاری از میان‌جنسی‌ها در سال‌های بلوغ دچار آشفتگی و غریبگی با بدن خود می‌شوند و به آن چه که در کودکی بر سرشان آمده است، پی می‌برند. پیش‌تر درباره میان‌جنسی‌هایی که نمی‌خواهند بدن خود را تغییر دهند، در وبلاگ «رنگین‌کمانی» خوانده‌اید.
اما فهرست مطالبات برگزارکنندگان راهپیمایی اگزیسترنس در سال ۲۰۱۵ می‌تواند تصویر بهتری از جامعه کنونی فرانسه در برخورد با ترنس‌ها و میان‌جنسی‌ها به دست دهد:
- تغییر رایگان و آزاد جنسیت در مدارک رسمی و شناسایی، بدون پیش‌شرط‌های پزشکی، از جمله عقیم‌سازی و تایید مقامات قضایی.
- انتخاب آزاد فرآیندهای پزشکی بر اساس رضایت افراد با آگاهی کامل و بازپرداخت کامل هزینه این فرآیند در فرانسه و خارج از فرانسه توسط بیمه‌های دولتی.
- آموزش تیم‌های پزشکی درباره ترنس‌سکشوالیته و پزشکان برای ارایه خدمات بهتر پزشکی و احترام به این افراد بدون بیمار روانی تلقی کردن آن ها.
- آموزش همه افرادی که با ترنس‌ها و میان‌جنسی‌ها در تماس هستند، از جمله کادر پزشکی، آموزشی، قضایی، زندان‌ها و... با کمک انجمن‌های ترنس و میان‌جنسی.
- بهبود دسترسی ترنس‌ها و میان‌جنسی‌ها به بازار کار و محیط‌های تحصیلی برای حمایت از آن ها.
- تخصیص بودجه برای کمپین‌های آگاهی رسانی با همکاری انجمن‌های حمایت از ترنس‌ها و میان‌جنسی‌ها به منظور مبارزه با ترنس‌فوبیا و دیده شدن این افراد.
- تخصیص بودجه برای پژوهش درباره سلامتی افراد ترنس و میان‌جنسی، به ویژه درباره ویروس «اچ آی وی»(HIV) و ایدز، هپاتیت، بیماری‌های مقاربتی، تأثیرات بلندمدت درمان‌های رایج، تداخل داروها و غیره.
- لغو همه قوانینی که کارگران جنسی را در فقر بیش تر و افراد ترنس و میان‌جنسی را در معرض خطر قرار می‌دهند (برخی از انجمن‌های امضا کننده این فراخوان اعلام کرده‌اند که درباره این مطالبه نظر رسمی اعلام نمی‌کنند).
- احترام به حقوق افراد ترنس و میان جنسی در زندان‌ها و بازداشتگاه‌ها.
- احترام گذاشتن و در نظر گرفتن موقعیت حساس مهاجران ترنس و میان‌جنسی، به ویژه مهاجران غیرقانونی و پناه‌جویان.
- توقف فوری عمل‌های «مثله سازی» کودکان میان‌جنسی و ارایه خدمات روان شناسی و مشاوره به والدین آن ها و خودشان برای درک و انتخاب هویت خود بر اساس قطعنامه ۱۹۵۲ اتحادیه اروپا
- همراهی و مشاوره کودکان و نوجوانان در مسیر کشف هویت خود، از جمله احترام گذاشتن و حمایت از نمود رفتار جنسیت‌های مختلف، احترام به انتخاب آن ها برای نامیده شدن و ضمایری که می‌خواهند با آن خوانده شوند، به ویژه در مدارس؛ همچنین ارایه اطلاعات لازم به آن ها برای انتخاب روند درمانی برای پیش‌گیری از علایم ناخواسته بلوغ و جراحی‌های احتمالی.
- دسترسی به خدمات لقاح مصنوعی و احترام به حقوق والدین ترنس و میان‌جنسی، به ویژه با تسهیل روند اعمال تغییرات در مدارک شناسایی فرزندانشان.
- تنظیم خبر و محتوا در رسانه ها با استفاده از دفترچه انجمن روزنامه‌نگاران رنگین‌کمانی برای احترام به افراد ترنس و میان‌جنسی.
نکته قابل توجه در این راهپیمایی، غیبت انجمن‌ها و گروه‌های فمینیستی فعال فرانسه در زمینه برابری جنسیتی بود. این انجمن‌ها معمولا در مراسم، راه‌پیمایی‌ها و تجمع های رنگین‌کمانی‌ها برای حقوق برابر حضور دارند که یکی از مطالبات بیان شده در فراخوان این راهپیمایی هم هست.
در فرانسه نیز مثل بسیاری دیگر از کشورها، از آن جا که ترنس‌ها در جامعه با آغوش باز پذیرفته نمی‌شوند، در طول تلاش‌های خود برای اشتغال و بهره‌مندی از امکانات تحصیلی، با پیش‌داوری‌ها و تبعیض‌های آشکار و نهان بسیاری دست و پنجه نرم می‌کنند. این یکی از دلایلی است که بسیاری از آن ها به تن‌فروشی روی می‌آورند. کافی است در جنگل «بولوین» در حومه پاریس چرخی بزنید تا بسیاری از زنان ترنس را ببینید که مشغول بازاریابی برای تن خود هستند. این در حالی است که انجمن‌ها و جنبش فمینیستی چندین سال است که برای تصویب قانون پایان دادن به سیستم تن‌فروشی در فرانسه تلاش می‌کنند. آن ها می‌خواهند مشتریان تن‌فروشی جریمه شوند و کسانی که تن‌فروشی می‌کنند، به انتخاب خود از اسناد هویتی جدید برخوردار شوند تا از گزند شبکه‌های قاچاق انسان و خدمات جنسی در امان باشند.
فمینیست‌های فرانسوی علاوه بر این از دولت می‌خواهند سیستم‌های حمایتی اقتصادی، روانی و پزشکی را برای بازگرداندن آسیب‌دیدگان از تن‌فروشی به جامعه، به ویژه با آموزش حرفه‌های مختلف به آن ها مهیا کند. با این همه، سازمان‌های حمایت از حقوق ترنس‌ها و میان‌جنسی‌ها جریمه شدن مشتریان تن‌فروشی را حمله‌ای مستقیم به منبع درآمد این قشر فرودست می‌دانند و دولت و فمینیست‌ها را متهم می کنند که می‌خواهند آن ها را نرم و آهسته از بین ببرند. به همین دلیل، یکی از مطالبات خود را «لغو سریع همه قوانین علیه کارگران جنسی» قرار داده اند.
آرژانتین در سال ۲۰۱۲، دانمارک در سال ۲۰۱۴، کلمبیا، ایرلند، مکزیک، مالت و کبک کانادا در سال ۲۰۱۵ قانون تطبیق جنسیت رایگان و آزاد را طبق «اصول یوکارتا» تصویب کردند.
«اصول یوگ‌یاکارتا»( (YogYakartaسندی است که در سال ۲۰۰۶، طی کنفرانسی جهانی با شرکت متخصصان بین‌المللی حقوق بشر در این شهر اندونزی تهیه شد و به اصول بین‌المللی که باید درباره گرایش‌های جنسی و هویت‌های جنسیتی رعایت شود، می‌پردازد.
این سند راهکاری است برای کشورهایی که می‌خواهند همه افراد جامعه رنگین‌کمانی از حقوق بشر و به دور از تبعیض‌های رایج برخوردار شوند.
اتحادیه اروپا هم در قطعنامه شماره ۲۰۴۸ خود کشورهای عضو اتحادیه را ملزم به رعایت حقوق انسانی ترنس‌ها کرده است.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
ثبت نظر