حیات و ممات علمای اسلام!

چند روزی ست بر سر مردن یا نمردن آیت الله شاهرودی رئیس اسبق قوه قضائیه بین صاحب نظران اختلاف افتاده است. ظاهرا ایشان بعد از کسالتی طولانی کارشان بیخ پیدا کرده و این روزها صرفا به مدد تکنولوژی و به صورت نباتی در قید حیات هستند. در این شرایط برخی معتقدند که ایشان دعوت حق را لبیک گفته و خبر فوت ایشان را منتشر کردند. برخی دیگر هم البته معتقدند ایشان هنوز لبیک نگفته اند و در حال مقاومتند. با توجه به حساسیت موضوع ما فرصت را مناسب دانستیم تا کمی به مساله حیات و ممات علمای اسلام بپردازیم تا ان شاء الله بتوانیم به یک جمعبندی و دستور العمل کلی برای نشر اخبار مربوط به وفات این عزیزان برسیم.

اول اینکه «مقاومت» بخشی جدایی ناپذیر از شخصیت و ژنتیک علمای اسلام است. مقاومت این عزیزان چه به لحاظ فیزیکی و چه به لحاظ فکری به قدری بالاست که تقریبا هیچ چیزی در جهان توان نفوذ و تحت تاثیر قرار دادن ایشان را ندارد. گفته شده است دانشمندان اسرائیلی برای به دست اوردن مقداری از آب دهان و یا تکه ای از پوست و موی علمای اسلام حاضرند میلیونها دلار بپردازند بلکه با استخراج DNA این بزرگان به رمز مقاومت بالا و ماندگاری طولانی ایشان پی ببرند. به همین دلیل باید توجه شود که در زمان فوت این ابرانسانها ما از اصطلاحات رایج برای فوت انسانهای عادی و معمولی استفاده نکنیم. مثلا این روزها در مورد آیت الله شاهرودی زیاد می‌شنویم که "آیت الله شاهرودی به دیدار حق شتافت". در صورتی که واقعیت این است که ایشان شتاب چندانی برای این کار نداشته و ندارند. به هر حال این بزرگوار با وجود کهولت سن، سالها در بهترین بیمارستانهای دنیا و با هزینه های زیاد با جدیت مشغول بیلاخ نشان دادن به حضرت حق بودند و الان هم با کمک دستگاه همچنان از رفتن امتناع میکنند. همین مساله نشان میدهد هیچ شتاب وعجله ای از سوی این بزرگوار برای رفتن به نزد معبود وجود نداشته و ندارد و انگار بیشتر معبود برای دیدار ایشان عجله دارد! در این شرایط بهتر است گفته شود "آیت الله شاهرودی احتمال دارد اگر وقت کنند، در اولین فرصت یواش یواش یک توک پا به دیدار حضرت حق بروند و ان شاء الله زود برگردند."
عبارات دیگری نیز نظیر " فوت نابهنگام" و "درگذشت ناگهانی" و "رحلت جانسوز" و... هم بهتر است برای علمای اسلام استفاده نشود چرا که به هر حال در مورد ایشان موضوعیت ندارد.
نکته دیگری که باید مورد توجه قرار بگیرد این است که علمای اسلام تا وقتی که نفس می‌کشند به فضل خدا زنده اند و می‌توانند منشاء خیر و برکت برای جامعه بوده و تاثیر گذاری خود را داشته باشند. اینکه عده ای بخواهند به بهانه مرگ مغزی، ایشان را از برق کشیده و از فاز حیات نباتی به فاز حیات جمادی هدایت کنند جنایت در حق اسلام و مسلمین است. واقعیت این است که اکثر علمای اسلام بعد از سن هشتاد سالگی صرفا در مناصب و جایگاههایی که در اختیار دارند حضوری نباتی دارند و اگر چیز به دردبخوری هم از دهانشان خارج شود در بهترین حالت تکرار گفته های گذشته شان است. به هر حال مغز در آن سن و سال صرفا به بخش کوچکی از واحد حافظه دسترسی دارد و عملا سایر بخشهای مغز که کار پردازش انجام می‌دهند از مدار خارج شده اند. به همین دلیل است که علمای اسلام می‌توانند بعد از مرگ مغزی و با اتصال به دستگاه، در حالت حیات نباتی نیز همچنان چراغ راه مسلمین بوده و تاثیر گذار باشند. فقط کافیست هراز گاهی بخشی از سخنرانی ها و مواضع و صحبتهای قدیمی ایشان از ضبط صوتی در کنار تختشان پخش شود.