همسر خواهرم امنیت جسمی و روانی را از او و فرزندانش سلب کرده،خواهرم می‌تواند حضانت دائمی فرزندانش را بگیرد؟

با سلام و تشکر از مطالب مفیدتون یه سوال حقوقی از خدمتتون داشتم خواهر من سالها پیش به اصرار پدرم با مردی که 13 سال با خواهرم اختلاف سنی داشت ازدواج کرد. از همان اوایل ازدواج، بسیار بدرفتار بود و خواهرم را شدیدا کتک می زد با اصرار پدر و مادرم و علی رغم میل خواهرم این ازدواج ادامه پیدا کرد و با آمدن 2 پسربچه شرایط پیچیده تر هم شد این فرد که از همان اوایل مریضی روانی داشت و خواهرم را در خانه زندانی می کرد. بچه ها که کمی بزرگتر شدند با آنها هم شدیدا بد رفتاری می کرد و متاسفانه به خاطر ترس و از دست دادن بچه ها در صورت طلاق،خواهرم جرات نداشت اقدامی علیه این فرد انجام دهد دفعات زیادی به علت شکنجه به خانه پدری پناه می آورد ولی عدم حمایت خوانواده از خواهرم باعث شد که این مصیبت تا الان که بچه ها 8 و 9 سال دارند ادامه پیدا کند. چند روز پیش این فرد، خواهرم و دو پسرش را کتک زده و از خانه بیرون می کند وآنها یک روز تمام در پارکینک خانه می مانند و بالاخره به خانه پدرم می روند.فردای آن روز این فرد به خانه پدرم آمده و با ضرب و شتم و فحاشی پسر بزرگتر رابه خانه بر می گرداند و در خانه زندانی می کند. روز بعد متوجه ارتباط تلفنی بچه با مادرش شده و کودک را تا حد مرگ با کمربند کتک می زند وهمزمان صدای گریه بچه را برای خواهرم پخش می کند. خواهرم به پلیس 110 زنگ میزند وبا آمدن پلیس این فرد همراه کودک فرار می کند و بالاخره ساعتی بعد با تهدید پلیس به کلانتری محل میرود و با شکایت خواهرم و حکم کلانتری مبنی بر تحویل کودک از کلانتری بیرون می آیند و این فرد در مقابل کلانتری با تحریک برادرانم با آنها در گیر میشود و زخمی می شود و کلانتری همه را بازداشت میکند.روز بعد در دادگاه مجبور به مصالحه می شوند وپدرم از ترس شکایت دوباره این فرد قول شفاهی می دهد که از شکایت مبنی بر کودک آزاری و همچنین ضرب و شتم خواهرم که مدارک همه اینها در کلانتری موجود است،صرف نظر کنند و به صورت توافقی طلاق بگیرند و کودکان نیز به حضانت پدرشان درآیند. حال سوال من این است که آیا این فرد بعد از مصالحه می تواند دوباره شکایت کند؟ اگر طلاق توافقی صورت نگیرد دادگاه حکم طلاق را صادر می کند؟ و با توجه عدم امنیت جسمی و روانی بچه ها میتوان حضانت دایمی آنها را گرفت؟

با سلام! متاسفم از مشکل پیش آمده. خدمتتان عرض شود که در صورت مصالحه در کلانتری و سلب حق شکایت به صورت کتبی دیگر نمی تواند نسبت به آن موضوع شکایت کند. مساله دیگر اینکه پدر شما اختیاری برای قول دادن نسبت به حضانت و طلاق توافقی ندارد. اگر توافقی هم باشد از لحاظ قانونی باید خواهرتان انجام دهد. بر اساس قانون، حضانت فرزند بعد از 7 سالگی در صورت حدوث اختلاف با نظر دادگاه خواهد بود. با توجه به رفتارهای دامادتان صلاح نیست بچه ها به ایشان داده شود به همین دلیل خواهر شما می توند خود تقاضای طلاق به دلیل ضرب و شتم بکند و همچنین حضانت بچه ها را نیز بخواهد. اگر خشونتهای شوهر خواهرتان را بتوانید اثبات کنید دادگاه حضانت را به مادر بچه ها می دهد. توجه کنید که هر چیزی که بتواند خشونت شوهر خواهر را ثابت کند به درد می خورد. از جمله گزارش کلانتری، استشهادیه از همسایگان و افراد مطلع، مدارک سابقه بیماری شوهر خواهر در صورت وجود و هر چیز دیگری. دادگاه اگر تشخیص بدهد که شوهر خواهرتان برای نگهداری کودکان صالح نیست حضانت را به ایشان نمی دهد. در صورتی که خواهرتان یک طرفه تقاضای طلاق کند و شوهرش موافق نباشد شاید پروسه کمی طول بکشد اما به هر حال احتمال به نتیجه رسیدنش زیاد است. در مورد سوال دیگرتان عرض شود که تا تعیین تکلیف حضانت و طلاق در دادگاه خواهرتان می تواند تقاضای صدور دستور موقت مبنی بر نگهداری بچه ها را بکند. بر طبق ماده 7 قانون حمایت خانواده: « دادگاه مي تواند پيش از اتخاذ تصميم در مورد اصل دعوي به درخواست يکي از طرفين در اموري از قبيل حضانت، نگهداري و ملاقات طفل و نفقه زن و محجور که تعيين تکليف آنها فوريت دارد بدون اخذ تأمين، دستور موقت صادر کند. اين دستور بدون نياز به تأييد رئيس حوزه قضائي قابل اجراء است. چنانچه دادگاه ظرف شش ماه راجع به اصل دعوي اتخاذ تصميم نکند، دستور صادرشده ملغي محسوب و از آن رفع اثر مي شود، مگر آنکه دادگاه مطابق اين ماده دوباره دستور موقت صادر کند.» بنابراین بهتر است خواهرتان با این استدلال که ماندن بچه ها در کنار پدرشان خطرناک است از دادگاه بخواهد که تا صدور حکم نهایی دستور دهد تا بچه ها در کنار خودش زندگی کنند. موفق باشید!​