الهه ایمانیان
قسمت دوم
همانطور که گفته بودیم در قالب یک سری مطالب به بررسی سابقه فوتبال زنان ایران از آغاز تا امروز میپردازیم. در مطلب قبلی به دشواریها و موانع پیش روی زنان علاقهمند به فوتبال برای ورود به این عرصه، پا گرفتن تیم ملی فوتبال زنان و رکود و فراموشی آن پس از انقلاب ۵۷ اشاره کردیم. تاریخ فوتبال زنان را تا جرقهها و زمینههای شروع دوبارهاش بعد از چندین سال فراموشی با توجه به وقایع تاریخی مهم و نقاط عطف آن بررسی کردیم. اینک به ادامه وقایع مهم تاریخ فوتبال زنان ایران میپردازیم. فوتبال زنان ایران پس از نزدیک به دو دهه رکود اجباری، در آستانه احیای دوباره بود. بعد از بازی دوستانه با برلین در تهران، که نقطه عطف مهمی در فوتبال زنان ایران محسوب میشد، برگ تازهای در تاریخ فوتبال زنان ایران ورق خورد.
تیم ملی فوتبال زنان ایران توانست با گذشت دو سال از تمرین ها و بازیهای تدارکاتی اندک، خود را در غرب آسیا مطرح کند. این تیم حالا رقیبی جدی برای جام ملتهای آسیا بهشمار میرفت. همه اینها در حالی است که تیم ایران با مشکلات زیادی دست و پنچه نرم میکرد و به نقل از ایسنا در آن زمان کمتر تحلیلی این احتمال را میداد که تیم کم تجربه ایران بتواند اولین گام جدی را برای مسابقات جام ملتهای آسیا بردارد، چرا که همهٔ تیمهای آسیایی همزمان با تیمهای ملی مردان آن کشورها فعالیت خود را آغاز کرده بودند و با حضور مربیان مختلف در کادر فنی تیمهای ملی آنها از تجربهای همانند تیم مردان برخوردار بودند.
برخی از مشکلات تیم ایران از زبان اعضای تیم فوتبال در سال ۱۳۸۶ اینگونه بیان شدهاست:
«معصومه رحمانی» دفاع آخر تیم ملی ایران مهمترین نقطهٔ ضعف تیم ملی را نداشتن بازیهای تدارکاتی خارجی عنوان کرد و گفت: «ما با هیچ تیم خارجی محک نخوردیم و نقطهٔ ضعف ما به صورت جدی مشخص نشده است اما، قطعا همهٔ بازیکنان از روحیهٔ یکدلی و انگیزهٔ بالایی برخوردارند که همین قضیه نقطهٔ امید آنهاست. تنها بازی تدارکاتی ما با تیمهای داخلی بود که تیم ملی نیز به طور طبیعی یک سر و گردن از آنها بالاتر بود و با اقتدار آنها را شکست دادیم»
فاطمه ارژنگی هافبک وسط تیم ملی فوتبال زنان نیز در مصاحبهای اظهار کرده بود: «هماهنگی بین ما بسیار عالی است. اما، متاسفانه حریفان خود را از نزدیک ندیدهایم و تیمهای شرق آسیا از نظر تکنیکی بسیار سرعتیتر از ایران هستند. بنابراین ما باید برای بالا آمدن از گروه خود تلاش بیشتری انجام دهیم. ما با هیچ تیم خارجی بازی تدارکاتی نداشتیم و اگر فدراسیون فوتبال برای ما برنامهٔ بازیهای تدارکاتی را در نظر میگرفت، قطعا به نقاط ضعف خود بیشتر آشنا میشدیم اما، به انگیزهٔ بالای اعضای تیم ملی که واقعا در روزهای سرد و گرم سال بهترین تمرینات را انجام دادند افتخار میکنم.»
همچنین سهیلا ملمولی فوروارد تیم ملی فوتبال زنان ایران نیز که در تیم ملی حضور داشت در گفتگویی بیان کرده بود: «نگرانی جدی ما به بالا بودن تجربه ملیپوشان دیگر تیمها بازمیگردد که از ۲۰ سال گذشته تاکنون تیم ملی این کشورها و همزمان با تیم ملی مردان آنها تشکیل شده است. البته ما با این سابقه کم در برابر آنها بهترین هستیم و اگر روز سابقه کاری آنها را داشتیم قطعا آنها باید از ما هراس جدی داشته باشند.»
تیم ملی ایران سرانجام توانست با شکست تیم ملی هند همهٔ تحلیلهای مایوسانه را کنار بزند و به دور دوم این رقابتها راه یابد. این موفقیت، افتخار و پیشرفت بزرگی برای دختران فوتبال ایران محسوب میشد. ایران با شکست دادن تیم هند، در گام اول مرحله مقدماتی در اواخر اکتبر سال ۲۰۰۸ (آبان ۱۳۸۶)، در گروه یک این مسابقات با تیمهای ویتنام، تایوان، و برمه هم گروه شد. در آن زمان بر اساس رده بندی فیفا از تیمهای فوتبال زنان جهان، تایوان (قهرمان بلامنازع فوتبال زنان آسیا در اواخر دهه ۷۰ و اوایل ۸۰) در رتبه ۳۰، ویتنام در رتبه ۳۶، برمه در رتبه ۴۳ قرار داشتند. در مرحله گروهی تیم ملی فوتبال زنان ایران در نخستین مسابقه گروه اول، چهار بر یک مغلوب ویتنام، میزبان گروه خود شد. تکگل ایران را مینا هاشمی به ثمر رساند. ایران روز هفتم فروردین ۱۳۸۷ به مصاف برمه رفت و بازی را با حساب دو بر یک باخت. گل ایران را باز هم مینا هاشمی وارد دروازه حریف کرد. دختران پا به توپ ایرانی اما دو روز بعد، موفق شدند با نتیجه سه بر دو، تایوان را شکست دهند. بیان محمودی در این بازی هت تریک کرد.
زمان زیادی از شکل گیری مجدد تیم ملی فوتبال زنان ایران نگذشته بود که آنها موفق شدند در مدت کوتاهی به تیم انسجام خوبی ببخشند و در مسیر پیشرفت قدم بردارند. تیم فوتبال زنان ایران در رتبهبندی جهانی سال ۱۳۸۹، جایگاه ۵۵ را از آن خود کرد. کسب این جایگاه از نظر جدیت، تلاش و توانمندی دختران فوتبال ایران دارای اهمیت زیادی است؛ دستیابی به این جایگاه با توجه به سابقه فوتبال زنان ایرانی که برای نزدیک به دو دهه دچار فراموشی شده بود موفقیت بزرگی محسوب میشد. همچنین این رتبه از جایگاه فوتبال مردان ایران که دارای سابقه و امکانات بیشتری بودند در آن زمان بالاتر بوده است. علاوه بر آن، کسب این رتبه تنها چهار سال بعد از اولین بازی دوستانه تیم فوتبال زنان ما با تیم فوتبال زنان برلین در تهران به دست آمد که نشان از پشتکار زنان فوتبال ما دارد.
پس از اولین حضور تیم فوتبال زنان ایران در رقابتهای جام ملتهای آسیا قرار شد که فدراسیون فوتبال به همراه همه مسئولان و بازیکنان تیم برای حضور قوی در رقابتهای آسیایی ۲۰۱۰ گوانجو متمرکز شوند. درحالیکه تیم با انگیزه برای پیشرفت تیم در تمرینها تلاش میکرد، اعلام شد که از جمع رشتههای ورزشی تیمی زنان فقط رشته کبدی به گوانجو اعزام میشود. دلیل آن هم اینگونه ذکر شد: در رشتههای دیگر بختی برای کسب مدال وجود ندارد. این تصمیم در حالی اتخاذ و ابلاغ شد که کارشناسان فوتبال معتقد بودند شانس دختران فوتبالیست ایرانی به اندازه پسران فوتبالیست است. اما تصمیم گرفته شده بود؛ پسران اعزام میشوند، دختران نه!
ادامه دارد...
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر