close button
آیا می‌خواهید به نسخه سبک ایران‌وایر بروید؟
به نظر می‌رسد برای بارگذاری محتوای این صفحه مشکل دارید. برای رفع آن به نسخه سبک ایران‌وایر بروید.
بلاگ

کی روش، سرداری که سپاهش را بازگرداند

۱ تیر ۱۳۹۷
گفتگوی ورزشی
خواندن در ۴ دقیقه
دیوانگی این روزهای کی روش همانی است که ما می خواهیم. شوری که او در وجود بازیکنانش می سازد هم شاید کلید قفلی باشد که باید برای ایران بچرخد و در برای صعود باز شود.
دیوانگی این روزهای کی روش همانی است که ما می خواهیم. شوری که او در وجود بازیکنانش می سازد هم شاید کلید قفلی باشد که باید برای ایران بچرخد و در برای صعود باز شود.

پیام یونسی پور

«کارلوس کی روش» زاده موزامبیک است، ولی ملیتش را از والدینی پرتغالی به ارث برده. سال ها، یکی از بزرگترین کاشفان طلا در دل فوتبال پرتغال بود. نمونه ها کم نیستند؛ «لوییز فیگو»، «روی کاستا»، «ژائو پینتو»، «کریستیانو رونالدو» فقط بخشی از سیاهه نام هایی است که او به فوتبال جهان معرفی کرد. به عنوان سرمربی دو بار جوانان پرتغال را قهرمان جهان کرد و در سال ۱۹۹۰ نشان لیاقت بین‌المللی را از فدراسیون پرتغال و بالاترین درجه افتخار یک ورزشکار را از دولت پرتغال دریافت کرد.

وقتی کیروش در سال 2003 به نیمکت سرمربیگری رئال مادرید رسید، فدراسیون پرتغال بیانیه ای نوشت: «تو مایه افتخار فوتبال پرتغال هستی. از این که می بینیم روی نیمکت یکی از بزرگترین باشگاه‌های جهان نشسته‌ای به تو و خودمان می‌بالیم.» هم او شیفته پرتغال بود، هم کشورش با او فخر می فروخت.اما حالا باید برای زمین زدن تیم ملی کشورش بجنگد.

او خودش هم نیک می داند پیروزی اش مقابل تیم ملی پرتغال، یعنی وداع مردم کشورش با جام جهانی روسیه. اما با تمام وجود ایستاده و برای پیروزی تلاش می کند. «کارلوس کی روش» حالا می گوید: «این یک فیلم سینمایی است که حتی مارتین اسکورسیزی هم نمی‌توانست فیلم‌نامه‌اش را این‌گونه برای من بنویسد. ولی در هرحال من مجبورم در این فیلم سینمایی بازی کنم. من با خودم کنار آمده ام که این فقط فوتبال است و ربطی به وطن‌پرستی یا ملی‌گرایی ندارد. این ورزش است.»

اما، کیروش خودش هم می داند دارد با واژه ها بازی می کند. او خوب به یاد می آورد روزهایی را که «کریستیانو رونالدو» یک تنه برای نبودن «کی روش» در تیم ملی پرتغال قیام کرد. کی روش که روزگاری کاشف رونالدو و معرف او به «الکس فرگوسن» بود، خودش را مقابل قیام و لشگر رونالدویی دید که قدرتی انحصاری در تیم ملی می خواست. سال 2010 میلادی برایش شایعه دست داشتن‌ در دوپینگ گروهی از بازیکنان پرتغال را علم کردند. بعد رفت، بی صدا و آرام.

کوچ «کی روش» به ایران، هدفمند بود. مانند سرداری شکست خورده که بدون لشگرش تواری می کند به سوی بیابان. آنجا برای خودش دوباره لشگری می سازد، سپاهی تربیت می کند و برمی گردد. حالا انگار سرلشگر شکست خورده و رانده شده پرتغالی ها با لشگرش بازگشته است؛ تقدیری که انگار بر زندگی اش نوشته شده.

سال 2010 پرتغالی ها «کی روش» را به بدترین شکل ممکن راندند. به حدی که وقتی داشت با «عباس ترابیان» نماینده فدراسیون فوتبال ایران مذاکره می کرد، درخواستی ویژه داشت مبنی بر اینکه اگر فدراسیون پرتغال با «پاپوش» دوپینگ برای او پرونده ای ساخت، ایران بدون دریافت غرامت رهایش کند. کی روش حتی در تهران با ترس از فرافکنی های لیسبون زندگی کرده بود. حالا به بازیکنانش در خفا می گوید: «مقابل پرتغال، نه برای کشورتان، نه برای خودتان، برای من بجنگید، برای من جان بکنید...» می توان فهمید در دلش چه بلوایی و آشوبی برپا شده. شاید سال ها در انتظار چنین دیداری بود؛ در آخرین روز و سرنوشت سازترین فرصت.

دیوانگی این روزهای کی روش همانی است که ما می خواهیم. شوری که او در وجود بازیکنانش می سازد هم شاید کلید قفلی باشد که باید برای ایران بچرخد و در برای صعود باز شود. کی روش در مواجهه با سوالی که از رویارویی با رونالدو طرح شده می گوید: «بهترین اتفاق این بود که فرناندو سانتوس، رونالدو را در تیم اول نگذارد.» بعد می خندد، سپس می گوید: «شما خواهید دید که کدامیک از دو تیم‌ قادر به نشان دادن جانفشانی‌های بزرگ، کارهای بزرگ و ایستادن مقابل بازیکنان بزرگ هستند.»

مسئله فقط رونالدو نیست. این یک ستیزه قدیمی است که دوباره از سر گرفته می شود. «کریستیانو رونالدو» طی تمام ماه های اخیر، از هرگونه اظهارنظری در مورد مواجهه با کی روش پرهیز کرده بود. کی روش اما سعی کرده با احترام در مورد او صحبت کند. کارلوس، خودش را متخصص در بازی های روانی نشان داده و می داند با هر شخصیتی چگونه رفتار کند. او از تحریک رونالدو پرهیز می کند، همان طور که رونالدو از هیجان دادن به کی روش فراری بوده. چه کسی نمی داند کی روش در تمام هفت سال اخیر، حتی یک بار در مراسم انتخاب بهترین بازیکن سال جهان، به رونالدو رای نداد و هر سال روی کاغذ رای، نام «مسی» را نوشت؟

چه کسی نمی داند که سال گذشته مربیان لیگ برتر از فدراسیون خواسته بودند رای کی روش به رونالدو باشد، اما سرمربی ایران قبول نکرد و باز هم به مسی رای داد؟ چه کسی نمی داند کریستیانو رونالدو طی تمام این هفت سال، حتی یک بار نامی از کی روش نیاورد و حتی وقتی سیاهه ای از مربیانش را پیش روی ESPN گذاشت، باز هم از گفتن نام کاشف خود پرهیز کرد؟

این دو حالا به هم رسیده اند. هولناک است که بدانیم «رونالدو» هرچه دارد مقابل ایران می گذارد تا دوباره کی روش را براند و مایه امید است که یادمان باشد هیچ کس به اندازه «کی روش» حرکات این فوق نابغه را نمی شناسد.

می توان تا دوشنبه با رویاهای کی روش، با آمالی که در سر دارد و حتی با این جمله اش که «هیچ کس نمی داند در وجود من چه می گذرد» رویاپردازی کرد. سرداری، سپاهش را دوباره بازگردانده است. یا شکست می خورد و برای همیشه می رود، یا مشت هایش را روی سرزمین خودش در هم می کشد و فریاد پیروزی می زند. برای او، این، بازی ایران و پرتغال نیست؛ لحظه به سر رسیدن هفت سال صبوری است.

ثبت نظر

گزارش

قرص خبر هفته؛ از اعدام محمد ثلاث تا تجاوز گروهی به دختران...

۱ تیر ۱۳۹۷
ایران وایر
خواندن در ۱۲ دقیقه
قرص خبر هفته؛ از اعدام محمد ثلاث تا تجاوز گروهی به دختران ایرانشهر