close button
آیا می‌خواهید به نسخه سبک ایران‌وایر بروید؟
به نظر می‌رسد برای بارگذاری محتوای این صفحه مشکل دارید. برای رفع آن به نسخه سبک ایران‌وایر بروید.
فرهنگ

گلشیفته فراهانی در ژول و ژیم تازه؛ "دو دوست" در جشنواره کن

۱ خرداد ۱۳۹۴
محمد عبدی
خواندن در ۴ دقیقه
گلشیفته فراهانی در ژول و ژیم تازه؛ "دو دوست" در جشنواره کن
گلشیفته فراهانی در ژول و ژیم تازه؛ "دو دوست" در جشنواره کن

گلشیفته فراهانی با تازه ترین فیلمش، "دو دوست" ساخته لویی گارل، بازیگر شناخته شده فرانسوی،  در جشنواره  کن امسال حضور دارد.

"دو دوست" که اولین ساخته این فیلمساز جوان است، در نمایشی ویژه در بخش هفته منتقدان، مورد توجه تماشاگران قرار گرفت، در حالی که پس از نمایش فیلم، گلشیفته در کنار گارل، تحت تاثیر فضا یا شاید داستان عاطفی فیلم که می تواند ریشه های واقعی هم داشته باشد، اشک می ریخت.

دو دوست داستان عاشقانه ای را روایت می کند که گذشته و آینده ای ندارد. مونا- که نقش اش را گلشیفته فراهانی بازی می کند- دختر زندانی ای است که روزها مرخصی می گیرد و در یک اغذیه در ایستگاه قطار کار می کند، اما شب ها باید سر وقت خودش را به زندان معرفی کند. پسری عاشق اوست و اصرار دارد که مونا با او بماند، بی آن که بداند او زندانی است. ورود نفر سوم به ماجرا- گارل- که در واقع برای راضی کردن مونا به رابطه با دوست اش وارد ماجرا می شود، رابطه را پیچیده تر می کند.

داستان فیلم آشکارا ژول و ژیم ساخته درخشان فرانسوا تروفو را به خاطر می آورد. فیلم به شکلی در همان حال و هوا و ساختار هم هست: نوعی داستان ساده و بدون پیچ و خم که در یک مدت محدود می گذرد بی آن که گذشته شخصیت ها را بدانیم. در واقع ما تا انتهای فیلم نمی فهمیم که مونا چرا زندانی است.

این ترفند قطع رابطه با گذشته و در امان ماندن از آن، یکی از نقاط مثبت فیلم را رقم می زند، در حالی که در نسخه ابتدایی فیلمنامه، داستان فیلم کاملاً مرتبط با گذشته مونا شکل گرفته است. در نسخه اولیه فیلمنامه مونا دختری ایرانی است که وقایع خرداد سال هشتاد و هشت را پشت سر گذاشته و حالا در فرانسه است. به پیشنهاد کریستوف اونوره، فیلمساز شناخته شده فرانسوی- که به عنوان مشاور با لویی گارل در این فیلم همکاری کرده- گذشته مونا کاملاً حذف شده  و حالا فیلم بی آن که ادعای سیاسی یا اجتماعی داشته باشد، سعی دارد فیلمی باشد کوچک و جمع و جور درباره رابطه عاشقانه.

از سویی چشم انداز روشنی برای این رابطه- یا رابطه ها- وجود ندارد و در صحنه ای که مونا هر دو دوست را می بوسد، در واقع با نوعی بوسه خداحافطی روبرو هستیم که دو شخصیت مرد فیلم از ماهیت آن خبر ندارند.

گلشفیته متناسب با شخصیت مونا در فیلم دختر سرد و درونی ای است که به اجبار رازی را در خود نگه می دارد. زندانی بودن راز اوست و ما به عنوان تماشاگر هم با فاصله از او می ایستیم. فیلم اصراری ندارد که ما را درگیر احساسات شخصیت هایش کند؛ در واقع دوربین با فاصله می ایستد و نظاره گر یک ماجرای ساده عاشقانه است. با این حال تماشاگر به راحتی فیلم را دنبال می کند و درگیر سردی محیط خفقان آوری می شود که از ابتدای فیلم شاهد آن هستیم: فیلم با صحنه دوش گرفتن مونا در زندان آغاز می شود. او برهنه است و زاویه دوربین او را گرفتار و بی پناه به نمایش می گذارد.

در صحنه دوم در حمام هم با آن که مونا در حال خودارضایی است، اما دوربین از بالا یادآور تلخی همان نمای اول است و صحنه مطلقاً حال و هوایی اروتیک ندارد.

گلشیفته در کارنامه اش در حال خلق شخصیت یا تیپی است که در فیلم های تازه اش در فرانسه، به شکل های مختلف تکرار می شود. شخصیت او اروتیک نیست؛ یک خارجی است با مشکلات خاص خودش و چهره سردی که نظاره گر دنیای تلخ اطرافش است.

این شخصیت - و این نوع فیلم های کم خرج فرانسوی- بیشتر با روحیات او هماهنگ است تا فیلم های هالیوودی که او هرازگاه در آنها نقش ایفا می کند: از بازی در کنار لئوناردو دی کاپریو تا نقش تازه اش در کنار جانی دپ در نسخه تازه مهاجمان دریای کارائیب که در سال 2017 به نمایش درخواهد آمد. گلشیفته می گوید کمپانی سونی به شدت مخالف ارائه هرگونه اطلاعات درباره این فیلم است تا آنجا که نسخه فیلمنامه ای که تنها در طول فیلمبرداری به آنها داده شده، طوری طراحی شده بود که در صورت کپی گرفتن، کاغذ آن سیاه می شد! در نتیجه هنوز اطلاعی درباره میزان حضور گلشیفته در این فیلم وجود ندارد، اما در هر حال این فیلم می تواند راه های تازه ای را در هالیوود برای او باز کند.

با این حال به گمانم او در برزخ غریبی است: بازی در فیلم های مستقل و جمع و جور و به اصطلاح هنری فرانسوی، یا تلاش بیشتر برای نفوذ به هالیوود و پوشیدن لباس یک ستاره بین المللی. هر چه باشد او موفق ترین بازیگر جوان ایرانی است که تبعید اجباری اش، درهای جدیدی را به رویش باز کرد. خودش می گوید این را مدیون بازجوها و حکومت فاشیستی است که او را وادار به مهاجرت کرد.

 

 

.embed-container { position: relative; padding-bottom: 56.25%; height: 0; overflow: hidden; max-width: 100%; } .embed-container iframe, .embed-container object, .embed-container embed { position: absolute; top: 0; left: 0; width: 100%; height: 100%; }

ثبت نظر

استان تهران

برگزاری گردهمایی "یاران نرگس محمدی"

۱ خرداد ۱۳۹۴
شهرام رفیع زاده
خواندن در ۱۰ دقیقه
برگزاری گردهمایی "یاران نرگس محمدی"