فرار دو ملی‌پوش از آتش به آتش

 همه مربیانی که می گفتند دلال هستند

 
ماجرای هجوم کاربران ایرانی به صفحات مجازی تکراری شده است. حتی برای چنین اتفاقی، میزان سنجش هم ساخته‌ اند؛ یکی از کاربران، «ترولی» ساخته و نوشته است: «میزان حمله به صفحه باشگاه ریزه اسپورت چند K بر ثانیه است؟»
هواداران پرسپولیس تهران می‌خواهند انتقام ترک دو ستاره تیم خود را بگیرند و این وسط، ردپای هواداران رقیب در صفحات باشگاه ترکیه‌ای هم به چشم می‌خورد؛ ماجرای تکراری شده یک خشم احساسی و لحظه‌ای که بخشی از جامعه، به ویژه جوانان و نوجوانان را فرا گرفته است. «آقای گل» و مدافع ملی‌پوش پرسپولیس به ترکیه رفتند و قید ادامه زندگی حرفه‌ای در پرسپولیس را زدند. کاربران و هواداران باشگاه ترکیه‌ای حالا باید چند ماهی به این هجمه‌ها دل بدهند.
اما داستان این جدایی کمی پیچیده است؛ روزنامه «ایران ورزشی» در گزارشی، این جدایی را متوجه «کارلوس کی روش» کرده است. در صفحه ۳ این روزنامه می‌خوانیم: «بعد از دعوای کی‌روش و برانکو، هیچ ملی‌پوشی با پرسپولیس به نتیجه نرسید و حالا هم شایعه شده که در جدایی ستاره‌های ملی‌پوش پرسپولیس، ردپای سرمربی پرتغالی وجود دارد.»
روزنامه دولتی ایران ورزشی در ادامه گزارش خود، هرچند پایه این «خبر» را سست کرده و نوشته است که نمی‌توان به‌صورت قاطع در مورد نقش سرمربی تیم ملی اظهارنظر کرد اما مدعی شده که «رامین رضاییان» در ترکیه به یک دوست مشترک گفته است: «دو سال دیگر جام جهانی است و من اصلاً حوصله این را ندارم که به خاطر دعوای کی‌روش و برانکو به تیم ملی دعوت نشوم.»
دعوای کارلوس کی روش، سرمربی تیم ملی ایران و «برانکو ایوانکوویچ»، سرمربی کروات باشگاه پرسپولیس از دو هفته قبل و در پی لغو اردوهای تیم ملی آغاز شد. سرمربی پرسپولیس ادعا می‌کرد که کارلوس کی روش از بازیکنان ملی‌پوش خودخواسته تا در تمرینات تیم‌های باشگاهی شرکت نکنند.  سرمربی تیم ملی ایران بلافاصله ادعای برانکو را رد کرد اما بلافاصله سرمربی پرسپولیس، کی روش را با اتهامی سنگین روبه رو کرد.
«بانک ورزش» از قول برانکو ایوانکوویچ نوشت: «فدراسیون و آقای کی روش در حال مهندسی قهرمانی لیگ هستند.»

کارلوس کی روش سه بیانیه در پاسخ به ادعای مربی تیم ملی صادر کرد و از او خواست تا هرچه سریع‌تر عذرخواهی کند.
عذرخواهی که اصلاً انجام نشد، هواداران دو مربی هم وظیفه اخلاقی‌ خود را در صفحات مجازی هر دو مربی انجام می‌دادند؛در حال فحاشی! شاید همین دعاوی کار را به جایی می‌رساند که بازیکنان تیم ملی، قید ادامه زندگی در این آتش را می‌زنند؛ یا دیگر با پرسپولیس مذاکره نمی‌کنند و یا از حضور در پرسپولیس کنار می‌کشند.
نمونه‌ای از همین اتفاق در باشگاه رقیب هم وجود داشته است؛ «آندرانیک تیموریان» و «جواد نکونام»، هر دو قربانی‌های دیگر یک جدال مشابه در فوتبال ایران هستند. چهار سال قبل هم استقلال با «امیر قلعه‌نویی»، هفت ملی‌پوش داشت. امیر قلعه‌نویی و کارلوس کی روش بر سر خستگی بازیکنان با هم به مشکلاتی خوردند که از دوئل شفاهی امروز برانکو و کی روش کم تر نبود. کی روش یک حرف حساب داشت. می‌گفت بدن‌سازی استقلال پیش ‌پا افتاده و اشتباه است. قلعه‌نویی بازیکنانش را از حضور در اولین اردوی تیم ملی منع کرد. چند ماه بعد، آندرانیک تیموریان و جواد نکونام از استقلال جدا شدند و «امیرحسین صادقی» هم به نیمکت تبعید شد. سرمربی استقلال می‌گفت کم کاری می‌کند و خودش را برای تیم ملی نگه ‌داشته است.
روزنامه ایران ورزشی نوشته است «شایعه»، اما در لفافه از واقعیت حرف زده. بانک ورزش، «متافوتبال» و «مهر» هم اشاره‌ای به نقش سرمربی تیم ملی در این جدایی داشته اند. اما مگر همین شایعه ها تازگی دارند؟
سال ۱۳۸۴ مهم‌ترین شایعات در مورد برانکو ایوانکوویچ آغاز شد. دو روزنامه ورزشی در ایران مدعی شدند که لیست هفت‌نفره‌ای از بازیکنان تیم ملی در اختیار یک «دلال» قرارگرفته تا با آن ها برای حضور در اردوی تیم ملی مذاکره شود. مهم‌ترین آن ها، یک مدافع راست بود. بعدها هم در سریال طنز، «پژمان جمشیدی» بخشی از زندگی خودش را بازی کرد. او در مصاحبه‌های رسمی، خبر تماس دلال‌ها را تکذیب کرد اما به «یحیی گل محمدی» پیغام داد که به برانکو بگوید برایش دام پهن کرده‌اند. می‌گفت تماسی داشته است و حتی با او در «شهرک غرب» تهران قرار گذاشته بودند. سر قرار هم حاضر نشد. شش بازیکن دیگر حاضر به فاش گویی نشدند و حتی توصیه‌ای دوستانه هم به نزدیکان برانکو نداشتند.
پرونده این داستان همان روزها مختومه شد. برانکو، تیم ملی را به جام جهانی برد اما نشانی از بازیکنانی که می‌گفتند دلال‌ها به او تحمیل کرده‌اند، وجود نداشت. ماه‌های پایانی و منتهی به جام جهانی، قیمت‌ها نجومی بالا می‌رفت. می‌گفتند بحث بر سر ۳۰ میلیون تومان برای دعوت اولیه است.
بعدها «افشین قطبی» که آمد، بحث کمی پیچیده‌تر هم شد. می‌گفتند واسطه‌ای ندارد و به صورت مستقیم خودش وارد عمل می‌شود. قبل از جام ملت‌های آسیا و زمانی که افشین قطبی با باشگاه «شیمیزو» قراردادی برای همکاری پس از جام ملت‌های آسیا منعقد کرد، خبری در شهر پیچید. گفتند قطبی با آندو تیموریان برای حضور در باشگاه ژاپنی توافق کرده و قرار است 10 درصد از قراردادش به‌عنوان «کمیسیون» به سرمربی برسد. افشین به ژاپن رفت اما تیموریان هرگز با باشگاه شیمیزو وارد مذاکره نشد.
به پیش‌تر می‌توان برگشت؛ یک روز «امیر عابدینی» دست بازیکنی را گرفت و به اردوی تیم ملی در بروجرد رفت. گفته بود یک ستاره برای فوتبال ایران پیدا کرده است. می‌خواست «تومیسلاو ایویچ» فقط او را ببیند. تیم ملی در بروجرد اردوی آماده‌سازی برای جام جهانی ۹۸ فرانسه داشت. ایویچ به عابدینی گفته بود که بازیکن او را نخواهد دید. گفته بود به او انگ دلالی خواهند زد. از مدیرعامل عذرخواهی کرد و بازیکن را شبانه به تهران برگرداند. بعدها همان بازیکن شد «علی کریمی». سرمربی وقت از شایعه دلالی‌ها در ایران می‌ترسید.
این اول بار نیست که برای سرمربی تیم ملی، بحث جابه جایی بازیکن ساخته می‌شود. کارلوس کی روش آخرین قربانی این شایعات هم نخواهد بود. به صفحه فیس‌بوک سرمربی پرتغالی که سری بزنید، هر نوع اتهامی پیدا می‌شود؛ به جرم درگیری با سرمربی پرسپولیس یا به بهانه فرار دو ملی پوش از دعوای این دو مربی به ترکیه.
مهر نوشته است که شاید اگر انفجار فرودگاه ترکیه کمی زودتر اتفاق می‌افتاد، «مهدی طارمی» و «رامین رضاییان» قید حضور در باشگاه ترکیه‌ای را به دلیل ناامنی می‌زدند. آن‌طرف، کاربرانی در صفحات اینستاگرام آرزو کرده بودند که دو ملی‌پوش در لحظه انفجار در فرودگاه حضور داشتند. به نظر می‌رسد این فرار از آتش به دل آتش بوده است. موج احساسات فعلاً کنترل شدنی نیست.