بررسی فوریت طرح حمایت مالی از افشاکنندگان فساد، نمایندگان را در برابر این پرسش قرار داد که فساد در ایران سیستماتیک است یا خیر؟ به عبارت دیگر نمایندگان مجلس یازدهم در حالی در خصوص دوفوریتی بودن لزوم حمایت مالی از افشاکنندگان فساد بحث می‌کردند که نمی‌دانستند از چه فسادی صحبت می کنند؛ فساد سیستماتیک یا فساد غیرسیستماتیک.
به گزارش «ایران‌وایر» نمایندگان مجلس یازدهم در نشست علنی روز یک‌شنبه ۲۷مهر۱۳۹۹ با دو فوریت طرح حمایت مالی از افشاکنندگان فساد مخالفت کردند و رای به یک فوریت این طرح دادند. در جریان بررسی این طرح «معین‌الدین سعیدی»، نماینده جوان چابهار در «مجلس شورای اسلامی»، در مخالفت با بررسی دو فوریتی این طرح، فساد در ایران را سیستماتیک و راه مبارزه با آن را تقویت رسانه‌ها عنوان کرد. او گفت: «برای مقابله با فساد سیستماتیک در سیستم اداری، اجرایی و اقتصادی قطعا باید نظارت رسانه‌ها را بیشتر کنیم. توسعه رسانه‌ها به عنوان رکن پنجم دموکراسی می‌تواند نظارت عام را بر ارکان اجرایی کشور افزایش دهد، بنابراین، معتقدم این‌گونه طرح‌ها روش درستی برای مقابله با فساد سیستماتیک در کشور نیست، از این رو باید ساختارها را اصلاح کنیم. با این طرح به جای این که ابرو را درست کنیم، چشم را نیز کور می‌کنیم.»
این ادعا اما به مذاق نمایندگان باتجربه‌تر و حکومتی‌تر مجلس چندان خوش نیامد، چرا که دیدگاه رسمی در جمهوری اسلامی قائل به وجود فساد سیستماتیک در ایران نیست و آن را رد می‌کند. در پاسخ به این نماینده جوان، دو عضو هیئت‌رئیسه مجلس «فساد در ایران را غیرسیستماتیک خواندند»، هر چند یکی موافق فوریت طرح بود و دیگری در مخالفت با فوریت طرح سخن گفت.
«محمد حسین فرهنگی»، سخن‌گوی هیئت‌رئیسه، با رد سیستماتیک بودن فساد در ایران، در مخالفت با فوریت این طرح گفت: «نباید با عجله طرحی را تصویب کنیم و بعدها با ایرادات مختلف آن روبه‌رو شویم. همچنین بهتر است در عنوان طرح حمایت مالی از افشاکنندگان فساد، اصلاح شده و تنها به مباحث مالی آن توجه و تاکید نکنیم، چرا که ممکن است بسیاری از افشاکنندگان فساد با تهدیدات مختلفی مواجه شوند.»
«احمد امیرآبادی فراهانی»، دیگر عضو هیئت‌رئیسه مجلس و نماینده قم، نیز با رد سیستماتیک بودن فساد در ایران، در موافقت با دو فوریت این طرح اظهار داشت: «قوانین مربوط به افشای فساد در بسیاری از کشورهای جهان مطرح است. از طرفی در قانون اساسی نیز به بحث امر به معروف و نهی از منکر اشاره شده و از طرفی جزء فروع دین ما است. بنابراین، مجلس باید برای آن قانون داشته باشد.» وی اضافه کرد: «ما قبول نداریم که فساد در کشور سیستمی است، اما در برخی از شرکت‌های خصولتی، بانک‌ها و بیمه‌ها فساد وجود دارد. یکی از راه‌های مبارزه با فساد حمایت از افشاکنندگان آن است.»
نمایندگان مجلس نهایتا نه با دو فوریت، بلکه با یک فوریت این طرح موافقت کردند و این طرح برای بررسی به کمیسیون‌های تخصصی ارجاع شد. اما پرسش اصلی بی‌پاسخ ماند که آیا فساد در ایران سیستماتیک است یا غیرسیستماتیک. اهمیت این پرسش به این است که اگر مجلس در پی حل مسئله فساد در ایران باشد و نه دنبال کار شعاری، اولین گام پاسخ به این پرسش است؛ چرا که راه مبارزه با فساد سیستماتیک با راه مبارزه با فساد غیرسیستماتیک متفاوت است. پیچیدن نسخه درمانی پیش از شناخت و به رسمیت شناختن فساد سیستماتیک، آن‌گونه که نماینده چابهار نیز بر آن تاکید کرده است، سبب می‌شود که به جای درست کردن ابرو، مجلس چشم‌ها را نیز کور کند. قبول فساد سیستماتیک در ایران به منزله قبول ضرورت اصلاح بسیاری از ساختارهای حکومتی است، حال آن که غیرسیستماتیک خواندن فساد ساختار نظام را مصون از فساد می‌داند و دنبال مهره‌های فاسد می‌گردد؛ تفکری که وضعیت را به جایی رسانده است که نماینده چابهار در مجلس می‌گوید: «این میزان اختلاس که در کشور ما رخ می‌دهد در هیچ کشور توسعه‌یافته و یا در حال توسعه‌ای وجود ندارد.»
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر