«نصیر امینی»، روزنامه‌نگار پیش‌کسوت ایرانی صبح شنبه ۱۹ آبان ۱۳۹۸ در بیمارستانی در لندن در سن ۹۶ سالگی جان سپرد.
نصیر امینی پس از انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷، با وجود بیش از ۳۰ سال تجربه نوشتن، مانند بسیاری دیگر از روزنامه‌نگاران مجبور به ترک ایران شد. او طی ۴۰ سال گذشته هرگز قادر به بازگشت به ایران نشده بود. امینی در این مدت ساکن لندن بود و در همین کشور نیز فوت کرد.
نصیر امینی از روزنامه‌نگاران ایرانی پس از جنگ جهانی دوم بود که کار خود را با روزنامه «کیهان» شروع کرد. گزارش‌های او درباره محاکمه «محمد مصدق»، ترور «حاج‌علی رزم‌آرا» و هم‌چنین تجدید روابط دوستی ایران و شوروی بسیار مطرح شدند.
اما پس از سال‌ها کار و نوشتن گزارش‌های خوب، از سوی ساواک در سال ۱۳۵۴ به همراه تعداد دیگری از روزنامه‌نگاران ممنوع‌القلم شد.
«مسعود بهنود»، روزنامه‌نگار ساکن لندن در مطلبی در سوگ پیش‌کسوت خود نوشت: «امینی در زمان انقلاب صدمه بسیار متحمل شد و در لندن سکونت در پیش گرفت.» براساس این نوشته، چند سال پس از خروج امینی از ایران در سال ۱۳۶۰، به همراه تعداد دیگری از ایرانیان، «انجمن ایرانیان» را در لندن تاسیس کرد. او در لندن فصل‌نامه‌ای به نام «ایران» را نیز در چند شماره منتشر کرد؛ نشریه‌ای مجلل و رنگین.
مسعود بهنود در این مطلب نقل قولی از نصیر امینی درباره منابع خبری خود در زمان‌های دور تاریخ هم آورده است: «در آن دوره خیلی وسایل نبود و مهم‌ترین خبرهای سیاسی را که تیتر اول شدند، از طریق راننده‌ها، منشی‌ها، پیش‌خدمت‌ها و همسران مقامات به دست آوردم.»
براساس نوشته بهنود، اطلاعات مهم اخبار کشور را نصیر امینی به این شکل به دست آورده بود: «دست کم می‌توان گفت خبر جلسات مخالفان برای ساقط کردن دولت مصدق، در روز ۲۵ مرداد ۳۲ از این طریق به دست آمده بود؛ چنان که امینی در ۱۵ خرداد سال ۱۳۴۲ هم از تصمیم اسدالله علم به فرستادن ارتش برای مقابله با شورشیان خبر یافت و هم از اصرار پادشاه برای ترک پایتخت. در سال‌های بعد او برای اولین بار خبر بهبود روابط ایران و شوروی و پایان جنگ لفظی بین دو کشور را به دست آورد و هم خبر تاسیس سپاه بهداشت. این گونه خبرها در دورانی که اطلاعات و کیهان، دو روزنامه عصر رقابت تنگاتنگی داشتند، به کیهان در مواردی دست بالاتر را داده بود.»
نصیر امینی یکی از معدود گزارش‌گران مستقلی بود که به دادگاه‌های محمد مصدق راه یافت و از آن‌ها گزارش نوشت. مسعود بهنود نوشته است امینی تا آخرین روزهای حیات، دلش می‌خواست از آن روزها و آن محاکمه بگوید.
بهنود در بخش دیگری از یادداشت خود درباره ممنوع‌القلم شدن نصیر امینی با دستور ساواک نوشته و این که پس از آن، تا زمان انقلاب به کارهای تجارت مشغول شده است: «نصیر امینی هم نامش در همین قرعه درآمد و با نارضایتی آشکار دکتر مصطفی مصباح‌زاده، به دستور ساواک از حضور در روزنامه محروم شد؛ تصمیمی که کوتاه مدتی بعد آشکار شد با پی‌گیری اسدالله علم، وزیر دربار صورت‌بندی شده و مخالف سرسخت آن امیرعباس هویدا بوده است.»
بهنود در ادامه می‌نویسد که امینی به همراه گروه دیگری که همگی از مطبوعات جمع شده بودند، در یک «طرح پرهزینه سهیم شدند که بر اساس آن، از ابتدای سال تحصیلی ۵۵ برای کودکان خردسال در مدرسه‌ها و شیرخوارگان تا دو سالگی با مادران‌شان تغذیه رایگانی بر اساس محاسبه بهداشت جهانی توزیع شود.»
نصیر امینی تا پیش از مرگ در بیمارستان «چلسی» لندن، به همراه فرزند و نوه‌اش زندگی می‌کرد و سال‌ها پیش همسرش را از دست داده بود.
برای دیدن اخبار و گزارش‌های بیشتر درباره رسانه و خبرنگاری به سایت خبرنگاری جرم نیست مراجعه کنید: www.journalismisnotacrime.com
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر