تیم ملی فوتبال ولز، با پیروزی یک بر صفر مقابل تیم ملی اوکراین، به جام جهانی ۲۰۲۲ قطر صعود کرد. به این ترتیب، ولز در گروه B رقابت‌های جام جهانی، با تیم‌های ملی ایران، انگلیس و آمریکا هم‌گروه شد.
ولز در راه صعود به جام جهانی ۲۰۲۲ مسیری دشوار را طی کرد. این تیم در گروه E انتخابی اروپا با تیم‌های ملی بلژیک، چک، استونی و بلاروس هم‌گروه بود. این تیم با ۱۵ امتیاز، پس از بلژیک ۲۰ امتیازی و بالاتر از تیم ملی چک در رده دوم قرار گرفت و به مرحله پلی‌آف صعود کرد. در این مرحله، ابتدا میزبان تیم ملی اتریش شد که با نتیجه ۲ بر یک به پیروزی رسید و به مرحله دوم پلی‌آف راه یافت. در بازی دوم، یک بر صفر اوکراین را شکست داد و به جام جهانی صعود کرد.
از تیمی که پس از ۶۴ سال و بعد از ۱۶ دوره برگزاری جام جهانی، به این مسابقات صعود کرده است، چه می‌دانیم؟
***
ولز چگونه در جام جهانی ۱۹۵۸ تاریخ‌ساز شد؟
فدراسیون فوتبال ولز سال ۱۸۷۹ میلادی تاسیس شد؛ ۴۴ سال پیش از فدراسیون فوتبال ایران (۱۹۲۰ میلادی) و ۲۵ سال پیش از تاسیس فدراسیون جهانی فوتبال (۱۹۰۴ میلادی).
ولز، سومین فدراسیون قدیمی تاریخ فوتبال جهان است، اما در رده ملی، جای مهمی در معادله‌های فوتبال اروپا و جهان ندارد.
تیم ملی فوتبال ولز سه دوره رقابت‌های جام جهانی را به دلیل آن‌که حاضر نشد به عضویت فیفا درآید، از دست داد؛ در سال‌های ۱۹۳۰، ۱۹۳۴ و ۱۹۳۸ به دلیل عدم عضویت در سازمان فدراسیون جهانی فوتبال و در سال‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۵۴ به دلیل ناکامی در رقابت‌های انتخابی جام جهانی، به این مسابقات صعود نکرد.
نخستین حضور تیم ملی ولز به عنوان نماینده‌ای از فوتبال بریتانیا به سال ۱۹۵۸ برمی‌گردد. تیمی از ستارگان فوتبال باشگاهی انگلیس و هلند ساخته شد، به راحتی به جام جهانی سوئد رسید.
ولز با مربیگری «جیمی مورفی» به رقابت‌های جام جهانی فوتبال راه یافت. در گروه C با سوئد، مجارستان و مکزیک هم‌گروه شد. آن‌ها به عجیب‌ترین شکل ممکن از گروه خود صعود کردند. در هر سه بازی به تساوی رسیدند و فقط با ۳ امتیاز به عنوان تیم دوم و پایین‌تر از سوئد ۵ امتیازی به مرحله یک چهارم نهایی رسیدند.
ولز در اینجا تاریخ‌ساز شد؛ البته به شکل معکوس. تیم ملی ولز در یک‌چهارم نهایی رقابت‌های جام جهانی ۱۹۵۸ مقابل تیم ملی برزیل قرار گرفت و یک بر صفر شکست خورد. تک گل برزیل را «پله» ستاره ۱۷ ساله برزیلی‌ها به ثمر رساند. این نخستین گل ملی پله در رده ملی بود که بعدها با بیش از هزار گل رسمی و غیررسمی ملی و باشگاهی از فوتبال خداحافظی کرد؛ برزیل در نهایت به قهرمانی این دوره از مسابقات رسید.
«آیور آلچرچ»، «کلیف جونز»، «جک کلسی»، «ترور فورد»، «تری مدوین» و «جان چارلز» برخی از ستاره‌هایی بودند که تیم ملی ولز را در این مسابقات همراهی کردند.
تیم ملی ولز پس از آن، هرگز به رقابت‌های جام جهانی فوتبال صعود نکرد؛ این نخستین بار پس از ۶۴ سال است که آن‌ها رنگ جام جهانی را می‌بینند؛ به عبارتی تیم ملی ولز هرگز در جام جهانی پیروز نشده است.
کدام اسطوره‌های ولز هرگز جام جهانی را ندیدند؟
باشگاه‌های انگلیسی با اسطوره‌های فوتبال ولز، کم خاطره ندارند. اما این اسطوره‌ها تاکنون هرگز طعم حضور در جام جهانی فوتبال را نچشیده‌اند.
«ایان راش» یکی از شناخته شده‌ترین ستاره‌های تاریخ فوتبال ولز است؛ بیستم اکتبر ۱۹۶۱ در «سنت اسف» ولز متولد شد، او در سال‌های ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۷ و ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۶ میلادی در باشگاه لیورپول به عنوان مهاجم نوک، ۲۲۹ گل در ۴۶۹ مسابقه به ثمر رساند. یعنی تقریبا در هر دو بازی یک گل.
او تبدیل به اسطوره‌ای شد که در روز آخرین فینال لیگ قهرمانان اروپا، به عنوان نماینده باشگاه لیورپول، در کنار «رائول گونزالس» نماینده باشگاه رئال، جام قهرمانی را به ورزشگاه آورد.
«جان توشاک» را در ایران با مربی‌گری‌اش در باشگاه تراکتور در سال ۱۳۹۷ به یاد داریم. او سال ۱۹۴۹ در «کاردیف» ولز متولد شد. در باشگاه‌های کاردیف‌سیتی و لیورپول حضور مستمر داشت. دوران مربی‌گری‌اش را از سال ۱۹۷۸ آغاز کرد و هدایت تیم‌هایی مانند رئال سوسیداد، اسپورتینگ لیسبون، تیم ملی ولز و رئال مادرید را برعهده گرفت.
«مارک هیوز» سال ۱۹۶۳ در «ورکسام» ولز به دنیا آمد. پس از آن‌که دو سال در جوانان منچستریونایتد حضور داشت، سال ۱۹۸۰ به تیم بزرگسالان منچستریونایتد پیوست. شش سال بعد به بارسلونا رفت، دو سال بعد به بایرن مونیخ، سال ۱۹۸۸ به یونایتد برگشت و تا سال ۱۹۹۵ در این تیم حضور داشت؛ سپس به چلسی رفت و بعد پیراهن ساوت‌همتون، اورتون و بلکبرن راورز را برتن کرد.
او هم هرگز به عنوان بازیکن در جام جهانی حضور نداشت. بعد از دوران بازیگری، در تیم‌های کویینز پارک رنجرز، تیم ملی ولز، فولام، منچسترسیتی و ساوت‌همپتون مربیگری کرد.
اما نامی که نباید فراموش کنیم، «رایان گیگز» است.
رایان گیگز چگونه از عرش به فرش رسید؟
«سر الکس فرگوسن» پیش از جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه، به عنوان یک اسکاتلندی ماموریت پیدا کرد، از طرف فدراسیون فوتبال انگلستان با «رایان گیگز» ستاره ولزی باشگاه منچستریونایتد، برای پذیرش تابعیت انگلیسی و حضور در تیم ملی این کشور صحبت کند. رایان گیگز، برای اولین و شاید آخرین بار، دست رد به سینه الکس فرگوسن زد.
رایان گیگز سال ۱۹۷۹ در کاردیف ولز متولد شد. سال ۱۹۸۹یک بازی با پیراهن تیم ملی انگلیس انجام داد و یک گل زد، اما دیگر در هیچ رده‌ای پیراهنی جز تیم ملی ولز را انتخاب نکرد.
او از سال ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۷عضو باشگاه منچسترسیتی بود. سال ۱۹۸۷ به منچستریونایتد پیوست و تا پایان دوران بازی‌گری‌اش با این تیم به ۱۳ عنوان قهرمانی لیگ برتر انگلستان، چهار قهرمانی جام حذفی، سه قهرمانی جام اتحادیه، ۹ قهرمانی جام خیریه، دو قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا، یک قهرمانی سوپرجام اروپا، یک قهرمانی جام بین قاره‌ای و یک قهرمانی باشگاه‌های جهان دست یافت.
او هرگز در دوران بازی‌گری‌اش طعم حضور در جام جهانی را نچشید، درحالی که می‌توانست با پیراهن تیم ملی انگلیس به این افتخار دست پیدا کند؛ ۶۴ حضور در تیم ملی ولز و ۱۲ گل زده، یادگار او برای کشورش است.
رایان گیگز سال ۲۰۱۸ به عنوان سرمربی تیم ملی ولز انتخاب شد. تا اردیبهشت سال ۱۴۰۰ هم سرمربی تیم ملی کشورش بود، اما شکایت دو زن از او، داستانش با تیم ملی ولز را مختومه کرد.
در این تاریخ، رایان گیگز به دلیل توهین و ضرب و جرح زنی ۳۰ ساله و حمله به یک زن ۲۰ ساله متهم شد. ساعاتی بعد، فدراسیون فوتبال ولز بیانیه‌ای صادر کرد: «با توجه به تصمیم گرفته شده، فدراسیون فوتبال ولز تایید می‌کند که رابرت پیج به عنوان سرمربی تیم ملی ولز در یورو روی نیمکت حضور خواهد داشت و آلبرت استویونبرگ کمک او خواهد بود.»
رایان گیگز در واکنش به تمام این اتهامات و اتفاقات، بیانیه‌ای در اختیار رسانه‌ها قرار داد: «من به دادرسی قانونی احترام کامل می گذارم و جدی بودن اتهامات را درک می‌کنم. من مشتاقانه منتظر اثبات بی‌گناهی خود هستم. من برای رابرت پیج، بازیکنان و هواداران در رقابت های یورو که تابستان امسال برگزار می‌شود، آرزوی موفقیت دارم.»
تیم ملی ولز، پانزدهم خرداد ۱۴۰۱ با سرمربیگری رابرت پیج، پس از ۶۴ سال به جام جهانی ۲۰۲۲ قطر صعود کرد.
از ستاره‌های ولز چه می‌دانیم؟
تیم ملی ولز کنونی هم لبریز از ستاره‌هایی است که شاید اگر به جام جهانی قطر صعود نمی‌کردند، شانسی برای دیدن دوره آینده این مسابقات را نداشتند.
مهم‌ترین آن‌ها «گرت بیل» است؛ ستاره سابق رئال مادرید که به صورت قطعی از این تیم جدا شد. او با دو گلی که مقابل اتریش به ثمر رساند و البته تاثیر مستقیمی که روی تک گل تیمش مقابل اوکراین داشت، بیشترین نقش را در صعود به جام جهانی بازی کرد.
«بنجامین توماس دیویس» ملقب به «بن دیویس» یکی از بهترین مدافعان چپ کنونی فوتبال اروپا است که از سال ۲۰۱۴ در تاتنهام انگلیس بازی می‌کند.
«دنیل جیمز» وینگر سابق منچستریونایتد و کنونی باشگاه لیدز، «اتان امپادو» با سابقه بازی در چلسی، شفیلد و لایپزیک، «وین هنسی» دروازه‌بان سابق کریستال پالاس و کنونی «برنلی» و «جو آلن» هافبک سابق لیورپول و کنونی استوک، از جمله ستاره‌های این تیم هستند.
یک نام را فراموش نکنید؛ «آرون رمزی»
داستان باورنکردنی آرون رمزی چیست؟
آرون رمزی روز ۲۶ دسامبر ۱۹۹۰ متولد شد، همان روزی که اتحاد جماهیر شوروی از هم فروپاشید. شبی که شمع سیزده سالگی‌اش رو فوت کرد، زلزله‌ای ۶.۶ ریشتری، شهر بم در ایران را لرزاند و قریب به ۲۷ هزار قربانی گرفت. یک سال بعد، بازهم در سالگرد تولدش، سونامی اقیانوس هند هزاران کشته برجای گذاشت، در شانزدهمین سالگرد تولدش، تایوان لرزید و دقیقاً دو سال بعد زلزله‌ای در چین رخ داد.
وقتی «آرون» فقط شمع تولدش را فوت می‌کند، ممکن است گوشه‌ای از دنیا بلرزد. اما این تمام ویژگی‌هایی نیست که او را در فوتبال جهان «منحوس» کرده است. گلزنیهای هافبک ولزی آرسنال، دقیقاً به کابوس فوتبال جهان بدل شده است.
سال ۲۰۱۱ بود. بعد از یک مصدومیت طولانی بازگشت. «آرسن ونگر» بازگشت آرون را برای توپچی‌های لندن، اتفاقی خوش‌یمن دانست. خوش‌یمن هم بود. به‌محض رهایی از مصدومیت، مقابل منچستریونایتد قرار گرفت. روز دوم ماه مه ۲۰۱۱ پس از مدت‌ها دوری از فوتبال، دروازه شاگردان الکس فرگوسن را باز کرد. همان روز، «اسامه بن‌لادن» رهبر طالبان کشته شد.
چندان اهمیتی نداشت. می‌توانست یک اتفاق کاملاً تصادفی باشد. مثل تمام زلزله‌های قبلی. تا اینکه روز پنجم اکتبر همان سال، دروازه تاتنهام را دوباره گشود. بعد از گلزنی‌اش، استیو جابز فوت کرد.
روز نوزدهم اکتبر، آرون رمزی به‌عنوان هافبک آرسنال، دروازه مارسی فرانسه را در لیگ قهرمانان اروپا باز می‌کند. یک روز بعد، معمر قذافی رهبر سابق لیبی کشته می‌شود.
سال ۲۰۱۱ که تمام شد، به نظر می‌رسید همکاری نه‌چندان مسالمت‌آمیز آرون رمزی و ملک‌الموت هم به‌پایان رسیده. اما گل یازدهم فوریه ۲۰۱۲ این بازیکن، مصادف می‌شود با پیدا شدن جسد «ویتنی هوستون»، هنرمند آمریکایی در وان خانه‌اش.
قربانی بعدی آرون، سال ۲۰۱۳ معرفی می‌شود. وقتی «رمزی» از یک مصدومیت بلند مدت دیگر برگشت و ۳۰ نوامبر ۲۰۱۳ پایش به گلزنی باز شد، «پل واکر» بازیگر معروف آمریکایی درگذشت.
یکی از دردناک‌ترین گل‌هایی که تا امروز «آرون رمزی» به ثمر رسانده، به سال ۲۰۱۴ برمی‌گردد. وقتی دهم آگوست بازهم هواداران آرسنال برای گلزنی آرون شادمانی کردند، انتظار نداشتند که فردای همان روز (یازدهم آگوست) خبر مرگ «رابین ویلیامز»، کمدین آمریکایی را بشنوند.
ششم ژانویه ۲۰۱۷ آرون رمزی در جام حذفی انگلستان برای آرسنال گلزنی کرد و فردای صبح، «ماریو سوارز»، رییس‌جمهور سابق پرتغال درگذشت.
«دیوید فراست»، «شیموس هینی»، «پل واکر»، «ریچارد آتنبورو»، «جرج مایکل»، «راجر مور»، «چستر بنینگتون»، «گرگ آلمن» و «نیکی هایدن» برخی دیگر از چهره‌هایی هستند که در فاصله چند ساعت پس از گلزنیهای آرون رمزی چشم از دنیا بستند.
اما مشهورترین آن‌ها «علی‌اکبر هاشمی رفسنجانی» است؛ یک شب پیش از خبر درگذشت هاشمی رفسنجانی، آرون رمزی گلزنی کرده بود.
او قرار است در جام جهانی فوتبال هم حضور داشته باشد.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر