به جای شهروندان شاد، نظامیان با تفنگ‌هایشان جشن پیروزی فوتبال گرفتند

دقایقی پس از اعلام نتیجه مسابقه تیم فوتبال جمهوری اسلامی ایران و ولز، خبرگزاری‎های رسمی جمهوری اسلامی و حساب‎های کاربری «آتش به اختیار» شروع کردند به انتشار تصاویری از «شادی» نیروهای سرکوب؛ همان‎هایی که طی هفتاد روز گذشته مردم را در خیابان‏‎های شهرهای ایران کشتند، کتک زدند، بازداشت کردند یا تحقیر.

در سرکوب اعتراضات سراسری از نیروهایی انتظامی، سپاه پاسداران و نیروی زمینی ارتش که زیرمجموعه ستاد کل نیروهای مسلح هستند، همچنین نیروهای موسم به لباس شخصی استفاده شده است.

طبق ماده ۹۶ قانون تاسیس نیروی انتظامی «پرسنل نیروی انتظامی از نظر انضباطی تابع آیین نامه انضباطی نیروهای مسلح (مصوب فرماندهی کل قوا) هستند.»

تبصره دوم این قانون در رابطه با مجازات پرسنل نیروی انتظامی از دستور مستقیم فرماندهی و تبصره پنجم آن در رابطه با مجازات پرسنل نیروی انتظامی در صورت «اقدام خودسرانه» است.

نیروهای نظامی و انتظامی، از هر دسته و رسته، هم زمانی که معترضان را سرکوب می‎کردند و هم زمانی که پرچم جمهوری اسلامی به دست در خیابان‎ها رقصیدند، به دستور فرماندهانشان عمل می‎کردند.

***

«ورزش‌شویی» جمهوری اسلامی با جام جهانی قطر

«ورزش شویی» (Sport washing) استفاده یا سوءاستفاده از ورزش برای بهبود تصویر یا ارتقا وجهه اجتماعی- بین‌المللی دولت‌های استبدادی، سابقه‌ای تاریخی در میان دولت‌ها دارد.

پیش از جمهوری اسلامی، به طور مثال آلمان نازی در المپیک برلین سال ١٩٣۶و دیکتاتوری آرژانتین در جام جهانی  سال ۱۹۷۸ هم از این شیوه برای «عادی» نشان دادن شرایط حکومت شان استفاده کرده‌اند.

آلمان نازی از بازی‌های المپیک سال ۱۹۳۶ به سود اهداف تبلیغاتی استفاده کرد. آن‌ها تصویر یک آلمان یکپارچه، جدید و با قدرت را ترویج کردند در حالی‌که روی سیاست‌های نژادپرستانه و یهودستیزشان و همچنین گسترش قوای نظامی آلمان سرپوش گذاشته بودند.

چهل و دو سال بعد از آن دیکتاتوری حاکم بر آرژانتین از میزبانی مسابقات جام جهانی، بهره‎ای مشابه برد؛ رقابت‎ها در همان ورزشگاه‎هایی برگزار شد که تا چندی پیش از آن محلی برای اعدام گروهی مخالفان بود، اما همزمان با مسابقات هزاران نفر در زندان‎ها زیر شکنجه بودند.

جمهوری اسلامی ایران نیز به روش حکومت‌های دیکتاتوری و تمامیت‌خواه از فرصت جام جهانی ۲۰۲۲ قطر که تاکنون نزدیک‌ترین مسابقات جهانی نزدیک به خاک ایران بوده، تلاش کرده برای سفید‌شویی نیروهای سرکوب استفاده کند.

یک روز بعد از تصویب تشکیل کمیته حقیقت‌یاب در شورای حقوق بشر سازمان ملل برای بررسی سرکوب‌های خونین در ایران، همان زمانی که چشم‎های جهان به رقابت تیم جمهوری اسلامی و ولز در قطر بود، نیروهای سرکوب جمهوری اسلامی برای چندمین هفته پیاپی به روی معترضان غیرمسلح و مسالمت‌جو در سیستان و بلوچستان شلیک کرد.

منابع محلی تایید کردند که تا زمان انتشار این گزارش حداقل چهار نفر کشته و ده‎ها نفر در شهرهای مختلف این استان زخمی شده‌اند.

دستگاه پروپاگاندای جمهوری اسلامی اما با استفاده از پیروزی در مقابل تیم ولز، تصاویری را تحت عنوان «شادی پس از برد» با پخش شیرینی، رقص با پرچم جمهوری اسلامی و نمایش شادی خیابانی نیروهای مسلح از جمله نیروهای یگان ویژه نیروی انتظامی که برای سرکوب تاسیس شده، منتشر کرد.

این رسانه‎ها بدون هیچ توضیحی در رابطه با اینکه چرا باید ماشین یگان ویژه در خیابان باشد، تصویر «رقص نور ماشین نفربر» را در آن‌چه جشن خیابانی پس از پیروزی می‎خواندند، منتشر کردند.

هرچند استفاده از زنانی که «حجاب معیار» جمهوری اسلامی را رعایت نمی‎کنند در مراسم دولتی- حکومتی مسبوق به سابقه است این بار اما رسانه‌های دولتی در میانه اعتراضاتی که به جان باختن «مهسا امینی» یک زن جوان در بازداشت گشت ارشاد شروع شده بود، تصاویر زنان بدون حجاب را نیز به عنوان «شادی جمعی از پیروزی تیم ملی» منتشر کردند.

نیروی خودسر به وقت قتل، نیروی انتظامی به وقت شادی

پس از انتشار تصاویری از نیروهای انتظامی در حال تخریب اموال شخصی شهروندان، روزنامه همشهری مدعی شده بود که افرادی با لباس یگان ویژه، «صحنه‌سازی می‎کنند» و آن‌ها را «پلیس‌نما» خوانده بود.

از زمان انتشار این گزارش روزنامه همشهری نزدیک به یک ماه می‎گذرد، اما همچنان این «پلیسنما»ها نه تنها بازداشت نشدند بلکه به تخریب اموال شهروندان هم ادامه می‌دهند.

از جمله دلایل روزنامه همشهری برای پلیس‌نما خواندن آن افراد «وجود یک خط سفید بر روی کلاهشان بود.» فکتنامه پیشتر این ادعای روزنامه همشهری را رد کرده بود، اما جمعه چهارم آذر ۱۴۰۱ نیز در آلبوم‌های تصویری منتشر شده در رسانه‌های رسمی ایران از «شادی پس از پیروزی» تصاویر نیروهای انتظامی با خطی سفید بر کلاه منتشر شده است.

اراذل و اوباش به عنوان نیروی سرکوب

شش سال پس از عاشورای خونین ۸۸ ، سرتیپ «حسین همدانی»، فرمانده وقت سپاه «محمد رسول‌الله» تهران، اعتراف کرد که برای سرکوب معترضان «اراذل و اوباش» را مسلح کرده و به خیابان‌ها فرستاده است.

اخبار غیر رسمی حاکی از این است که «حسین سازور» در جریان اعتراضات سراسری اخیر در ایران نقشی مشابه بر عهده گرفته است.

حسین سازور، مداح هیات «موج الحسین» روزگاری مسئول تعیین مسیر حرکت کاروان امنیتی علی خامنه‌ای بوده است. او در چندین مراسم رسمی حکومتی از جمله «اجتماع بزرگ هیات‌های مذهبی و امت حزب‌الله» از قوه قضاییه خواسته بود تا با معترضان که در ادبیات رسمی حکومت اغتشاشگر خوانده می‌شوند، قاطعانه برخورد کند و تهدید کرده بود که در غیر این صورت «راسا» اقدام خواهند کرد.

منابع غیر رسمی گزارش می‎دهند که او با استفاده از نفوذی که از یک سو در هیات مذهبی و از سوی دیگر در دفتر رهبر جمهوری اسلامی دارد، «اراذل و اوباش» را برای سرکوب مردم معترض به خیابان‌ها آورده است؛ اما این‌بار نه تنها به عنوان «لباس شخصی»، بلکه به عنوان نیروی رسمی و با یونیفرم نیروهای انتظامی.

احتمالا بخشی از تصاویر منتشر شده به عنوان «شادی نیروهای انتظامی» و «حافظان امنیت» مربوط به همین گروه است. به‌خصوص آن‌که «نیروهای انتظامی» در حال شادی و رقص همچون زمان سرکوب معترضان چهره خود را پوشانده بودند.

چهار روز دیگر، هشتم آذر، سالگرد بازی معروف ایران و استرالیا در سال ۱۳۷۶ است؛ یکی از اولین و باشکوه ترین جشن‎های خیابانی ایرانیان پس از انقلاب بهمن ۵۷ که سرمست از پیروزی دوم خرداد، بدون هیچ برنامه از پیش تعیین شده‎ای به خیابان‌ها آمدند و صحنه تکرار نشدنی ملی ساختند.

مقایسه تصاویر «جشن پیروزی» پس از پیروزی تیم ملی جمهوری اسلامی ایران بر ولز و پایکوبی بیست و پنج سال پیش به خوبی نشان می‎دهد چطور حاکمیت با سیاست‌های ویرانگر خود، جای شهروندان شاد را با نیروهای سرکوب که دستشان به خون همان مردم آلوده است، عوض کرده و در یک شادی ساختگی در میانه ماموریت سرکوب، به خیابان‌ها نشانده است.