چشم‌هایش؛ علی محمدی: نور چشم برای رهایی

«آن‌چه از شلیک به چشم‌های معترضان تاکنون به دست آمده است، تنها نوک کوه است. شمار قربانیانی که یک یا دو چشم خود را در اعتراضات ۱۴۰۱ از دست داده‌اند، از مستندات و تصورات شما بسیار بیشتر است.» 

این جملاتی است که یکی از پزشکان از داخل ایران با حفظ هویت خود، به «ایران‌وایر» گفته است. طبق مستندات «ایران‌وایر»، شلیک به چشمان معترضان از همان هفته نخست اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ در شهرهای مختلف ایران به جریان افتاد. قربانیان این جنایت را می‌توان در سراسر ایران یافت. بسیاری از مصدومان این واقعه، در آمار و شهادت‌های پزشکان به حساب نیامده‌اند. پزشکان در دومین ماه اعتراضات گفته بودند که دست‌کم ۵۰۰ آسیب‌دیده در تهران و دست‌کم ۸۰ آسیب‌دیده در کردستان هستند. اما تحقیقات «ایران‌وایر» نشان می‌دهد که در شهرهای دیگر و هر کجا که اعتراضات برقرار بود، معترضانی می‌توان یافت که از ناحیه چشم آسیب دیده‌اند. 

«علی محمدی»، یکی دیگر از افرادی است که در اعتراضات سراسری از ناحیه چشم آسیب دیده است. او در یکی از تجمع‌های اعتراضی شهر همدان، هدف نیروهای سرکوب قرار گرفت. 

***

«چیزی که آدمو نکشه، قوی‌ترش می‌کنه» 

این جمله‌ای است که «علی محمدی»، یکی از آسیب‌دیدگان از ناحیه چشم در بالای صفحه اینستاگرام خود نوشته است. این نوشته را می‌توان در برخی از پست‌ها و استوری‌های او نیز مشاهده کرد. 

علی محمدی، ۳۰شهریور در تجمعات اعتراضی استان همدان از ناحیه سر مورد هدف نیروهای سرکوب قرار گرفت و یک چشم خود را از دست داد. ساچمه‌ای که چشم‌‌ علی را از او گرفت، آن‌قدر عمیق به داخل چشم چپ‌اش رفته است که هم بینایی‌اش را از او گرفت، و هم به گفته پزشکان قابل خارج کردن از چشمانش نیست.

آخرین تصویر از چشم چپ‌اش پیش از آسیب دیدن، مربوط به ۲۹شهریور است. علی، آرایشگر جوان ۲۲ ساله روی موتور نشسته و عینک آفتابی‌اش را به پیشانی‌اش زده است و به دوربین نگاه می‌کند. فردای آن روز، نور از چشم چپ علی برای همیشه رفت. حداقل تا زمانی‌که علم چنان پیشرفت کند که برای چشم‌هایی که شبکیه‌شان از بین رفته  است، راه‌ درمانی بیابد. 

یکی از نزدیکان علی می‌گوید که خودش به یاد ندارد دقیقا در لحظه واقعه چه اتفاقی برای او افتاد، انگار که یک بمب صوتی کنار سرش منفجر شده باشد، صورتش پر از ساچمه شد و خون از چشم چپ‌اش شره کرد. ساعت ۶ عصر ۳۰شهریور بود؛ همدان، خیابان طالقانی. 

علی را برای ۲۴ ساعت در بیمارستان نگه داشتند و انگار که در کما بود. به گفته نزدیکانش، او پس از ۲۴ ساعت متوجه شد که بینایی‌اش از بین رفته است و دچار چنان شوکی شد که هیچ به‌یاد نمی‌آورد؛ هنوز هم جزییات آن واقعه در یاد علی نیست. 

او در ابتدا فکر کرده بود که چشم‌اش ورم کرده است و بعد از مدتی بهبود می‌یابد، اما خانواده‌اش در جریان قرار داشتند. حالا چشم چپ او انحراف پیدا کرده است. مردمک چشم‌اش همیشه باز است و چشم آسیب‌دیده‌اش، کوچک‌تر از قبل شده است. 

دکتر «روزبه اسفندیاری»، پزشک سابق اورژانس تهران توضیح می‌دهد که سفیدی چشم چپ علی پاره شده بود، همین‌طور زجاجیه چشم‌اش به بیرون ریخته بود. لایه میانی چشم او نیز به همین شکل، و پشت چشم به‌خاطر این واقعه، دچار خونریزی وسیعی شده بود. 

«شما باید همان تغییری باشید که دوست دارید در جهان ببینید»

این جمله‌ای از «ماهاتما گاندی» است. علی یک سال و نیم پیش از این آسیب، با انتشار تصویری از خودش نشسته بر سنگ‌ در طبیعت، آن را یادآوری کرده است.

گذری در پست‌‌ها و استوری‌‌های اینستاگرام او، عکس‌هایی است صرفا از خود علی، که گاهی هم در محیط کار خودش را تصویر کرده است. علی آرایشگر است و از پانزده سالگی قدم به جهان کار گذاشته. پسری که به تنهایی عادت کرده است و گویی خودساخته بار آمد و حالا هم با آسیبی که به همراه خود دارد، می‌سازد. 

مثل آخرین پستی که در اینستاگرامش گذاشته است: «نور چشم برای رهایی» علامت پیروزی و مشتی گره شده.

«ایران‌وایر» پیش‌تر در گزارشی اعلام کرد که طی چندین ماه تحقیقاتی که همچنان ادامه دارد، می‌توان اتهام «جنایت علیه بشریت» را برای جمهوری اسلامی مطرح کرد.