علی رغم وعده‌های مسئولان جمهوری اسلامی به ساماندهی استخدام قراردادی در ادارات دولتی و بهبود وضعیت کارکنان، اعتراض فرهنگیان به نابسامانی در شرایط قراردادشان با آموزش و پرورش و پرداخت نشدن حقوق و مزایای آنها ادامه دارد.
بر اساس مصوبه مجلس، قرارداد استخدام نیروی انسانی در ادارات دولتی به صورت «کار معین» انجام می‌شود. تفاوت این نوع قرارداد با قراردادهای دیگر این است که نیروی کار برای انجام کاری مشخص در مدتی معین به کار گرفته می‌شوند. اگر چه اصولا بین کارکنان قراردادی «کار معین» و دیگر قراردادی‌ها نباید تفاوتی در دریافت حقوق و مزایا باشد، اما بسیاری از فرهنگیان با این نوع قرارداد ماههاست که از دریافت حقوق و مزایای خود محرومند.
اگر این شرایط را نمی‌خواهید، بروید
یکی از فرهنگیان که در بخش خدمات مدارس آموزش و پرورش در اسلامشهر شاغل است در گفت و گو با «ایران وایر» توضیح داد که او و همکارانش از هنگام آغاز کار با قرارداد «کار معین» در آغاز سال تحصیلی ۱۴۰۱ – ۱۴۰۲ هنوز هیچ مبلغی از حقوق و مزایای خود را دریافت نکرده‌اند.
او توضیح داد که بعد از پایان سال تحصیلی گذشته، آموزش و پرورش قرارداد آنها را به «کار معین» تبدیل کرد و اعلام کرد که مجبور هستند دو شیفت کار کنند.
این نیروی خدماتی آموزش و پرورش تاکید کرد که اجبار به کار در دوشیفت مشکلات بسیاری از جمله خستگی زیاد و سختی در رفت و آمد به دلیل دوری محل کار برای این کارکنان بوجود آورده است. مسئولان آموزش و پرورش در پاسخ به اعتراض کارکنان به این اجبار به آنها گفته اند که اگر ناراضی هستند می‌توانند کار را ترک کنند چرا که هزاران نفر بیکار آماده بستن قرارداد با همین شرایط هستند.
او به ایران وایر گفت که سال تحصیلی گذشته قرارداد آنها به صورت «خرید خدمات» بسته شده بود، اما در آن سال پس از دو ماه از آغاز کار، حقوق و مزایای آنها پرداخت شد. پس از مهر ۱۴۰۱ که قرارداد آنها به «کار معین» تبدیل شده هنوز هیچ مبلغی از حقوق خود را دریافت نکرده‌اند. این نیروی خدمات آموزش و پرورش که با دیگر همکارانش در شهرهای دیگر در ارتباط است، می‌گوید که شرایط بسیاری از همکارانش در شهرهای دیگر هم مانند شرایط اوست.
به گفته او، مسئولان آموزش و پرورش روز ۲۴ اسفند اعلام کردند که این نیروها شماره حساب خود را به منظور دریافت حقوق، اعلام کنند و روز ۲۵ اسفند نیز از آنها خواسته شد که برای پر کردن فرم‌های تامین اجتماعی به محل کار مراجعه کنند. این اقدام به آن معناست که نیروهای خدماتی «کار معین» و دیگر نیروهای کار با این قرارداد از ابتدای مهر تا پایان سال بدون داشتن بیمه تامین اجتماعی و واریز حق بیمه از محل کار، مشغول به کار بوده‌اند.
مصوبه مجلس پس از چندین سال اجرای قرارداد «کار معین»
اگر چه تغییر قراردادهای پیمانی و خرید خدمات به «کار معین» از سالها پیش در وزارت آموزش و پرورش آغاز شده، اما شرایط استخدام به این شیوه تازه اول اسفند سال ۱۴۰۱ به تصویب مجلس رسیده است. از حدود یک دهه پیش که بستن قرارداد به این شیوه در آموزش و پرورش آغاز شد، بسیاری از فرهنگیان قراردادهای «کار معین» را نوعی تقلیل شرایط استخدامی خود می‌دانستند. اتفاقات سال‌های بعد نشان داد که نگرانی آنها بی‌دلیل نبوده است.
از حدود سه سال پیش، فرهنگیان نسبت به وضعیت حقوق و مزایا، رتبه بندی و شرایط استخدام پس از تغییر قرارداد از پیمانی و خرید خدمات به «کار معین» اعتراض کرده‌اند.
آموزگاران پیش دبستانی تیر ۱۳۹۹ در اعتراض به پایین بودن حقوق و نداشتن مزایا مقابل مجلس تجمع کردند. یکی شرکت کنندگان در تجمع می گوید «تمام این معلمین سابقه‌های قابل قبولی دارند؛ کمترین سابقه تدریس آنها ۳ سال است؛ هر سال با ۲۰ دانش‌آموز سروکار داشته‌اند؛ مدارک دانشگاهی آنها مرتبط با کاری است که انجام می‌دهند. حداقل مدارک این آموزگاران لیسانس روانشناسی ، آموزش ابتدائی یا علوم‌تربیتی است. در بین این معلمان کسانی با مدرک کارشناسی ارشد هستند. چرا این افراد باید با این حقوق کم و بدون مزایا در مراکز پیش دبستانی کار کنند؟»
وزارت آموزش و پرورش سال ۱۴۰۰ اعلام کرده بود که دستور «همسان سازی حقوق و مزایای کارمندان قرارداد کار معین (مشخص) با کارمندان پیمانی» را به ادارات کل آموزش و پرورش ابلاغ کرده است. اما شرایط برای تمام کارکنان مدارس یکسان اجرا نشد.
برای نمونه، در حالیکه طرح رتبه‌بندی معلمان استخدامی با قراردادهای «کار معین» و «طرح مهرآفرین» از سال گذشته به اجرا درآمد، دیگر شاغلان در مدارس از این رتبه بندی جا ماندند و این طرح در مورد آنها اجرا نشد. برخی از معلمان نیز به شیوه استخدام «کار معین» اعتراض دارند چرا که پس از سالها تدریس، حالا با قرارداد شرایط سنی در این نوع قراردادها، از ادامه کار محروم می‌شوند.
به نظر می‌رسد با وجود انواع قراردادها برای استخدام فرهنگیان و وعده مسئولان برای بهبود شرایط کار و حقوق و مزایای آنها، آنچه که تحقق پیدا نمی‌کند، عمل مسئولان آموزش و پرورش به وعده های خود و مفاد قراردادهاست. چنان که بخش بزرگی از معلمان و فرهنگیان همچنان نگران حداقل مزیت کار کردن، یعنی دریافت حقوق خود، هستند.
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر