کاتالیزور یا وزیر؟

از آخرین روزهای هفته گذشته که معاونت های وزارت ورزش به صورت نرم و زیر پوستی از «مسعود سلطانی فر» حمایت خود را آغاز کردند می شد حدس زد که به زودی اولین گزینه «حسن روحانی» برای وزارت ورزش، دوباره به مجلس معرفی خواهد شد. اما این مجلس، آن مجلس گذشته نیست.

روز یکشنبه، رئیس جمهور در نامه ای،  فخر الدین دانش آشتیانی، رضا صالحی امیری و مسعود سلطانی فر را به عنوان گزینه‌های پیشنهادی دولت برای سه وزارت‌خانه‌ی‌ آموزش و پرورش، ارشاد و ورزش به مجلس معرفی کرد. در حقیقت گزینه ای که «مهندسی» وزارت ورزش را سه سال قبل به عنوان سرپرست این وزارت انجام داده بود، کاندیدای ارشاد شد تا «سلطانی فر» دوباره به اتاق وزارت نزدیک شود. مردی که فقط دو سال قائم مقام سازمان تربیت بدنی را به عنوان رزومه مدیریت ورزشی خود می بیند.

سلطانی فر تقریبا جانشین نیروهای مستعفی در سازمان ها یا وزارتخانه های دولت «محمد خاتمی» و «حسن روحانی» بوده. گزینه ای که از اتاقی به اتاق دیگر منتقل می شود و مانند انرژی پایان پذیر نیست. حضورش در سازمان تربیت بدنی توام با تغییر و تحولات در ورزش ایران بود. زمستان سال 1376 «مصطفی هاشمی طبا» بخشی از معاونت های سازمان تربیت بدنی و فدراسیون ها را دچار تغییر و تحول کرد. «سعید فائقی» را از قائم مقامی خود عزل کرد و او را به معانت سازمان فرستاد. جای فائقی را به «مسعود سلطانی فر» دادند. عمر قائم مقامی اش چندان طولانی نبود. چون دایره اختیارات سعید فائقی در سازمان تربیت بدنی فراتر از یک معاون بود. گاهی در قواره خود رئیس سازمان تصمیم گیری می کرد. مثلا بخشی از عزل و نصب های فدراسیون ها زیر نظر فائقی بود. پس نیازی نداشتند یک قائم مقام هم در سازمان پستی را مشغول کند. برای همین یک معاونت جدید برایش خالی کردند. ناگهان به ریاست معاونت اداری و مالی رسید. در دولت روحانی، سال 92 قرار بود وزیر ورزش شود، اما مجلس به او رای نداد و منتظر پست خالی نشست. وقتی «محمدعلی نجفی» از ریاست سازمان میراث فرهنگی و گردشگری استعفا داد، جای او را گرفت.

بعد از این که از قائم مقامی سازمان کنار رفت، معاونت مالی اداری و مالی سازمان را برعهده گرفت. پستی که او را از تصمیم گیری های حتی جزئی در مورد ورزش دور نگه می داشت. اما در ستاد انتخاباتی «حسن روحانی» پیش از انتخابات سال 1392 نقشی پررنگ تر در ورزش پیدا کرد. یعنی به عنوان «مسئول کمیته ورزش» ستاد روحانی انتخاب شد. تقریبا ساکت ترین، بی حرف ترین و بی برنامه ترین کمیته ستاد انتخاباتی «روحانی»!

همین حضور کوتاه و کم اثرش در «کمیته ورزش» باعث می شود که او به عنوان گزینه اول وزارت به مجلس معرفی شود. مهمترین اتفاق بعد از معرفی سلطانی فر، خرسندی میان بخشی از رئوسای قدیمی فدراسیون ها بود. «علی کفاشیان» یا «محمدرضا داورزنی» سابقه طولانی همکاری با «سلطانی فر» در اواخر دهه 70 تا اوایل دهه 80 خورشیدی را داشتند. خیال گروهی از رئوسای فدراسیون ها آسوده تر بود. اما مجلس ایران، با 148 رای مخالف او را از رسیدن به ساختمان وزارت در خیابان سئول منع کرد.

روزنامه تماشا پس از عدم رای اعتماد مجلس به «سلطانی فر» نوشت: «از چهار نفری که در مخالفت با سلطانی فر سخنرانی می کنند، سه نفر نماینده مناطق کردنشین هستند. دلیل و شیوه اعتراض آنها در ظاهر با هم تفاوت دارد اما گفته می شود همگی از این ناراحتند که برخلاف شایعات اولیه، رئیس جمهور حاضر نشده وزارت ورزش را به بیژن ذوالفقارنسب بدهد.»

برای مجلس، وزارت ورزش نوعی گروکشی به نظر می رسید. برای سلطانی فر کمترین بهانه سیاسی (از نوع برچسب های آن روزها) وجود نداشت. «سلطانی فر» گزینه ای کاملا خنثی بود که حتی در انتخابات سال 88 هم هیچ حضوری در دسته بندی ها نداشت. با این که ذاتا مدیری از جنس مدیران سیاسی بود. در سابقه او حضور کوتاه مدت در سازمان تربیت بدنی به چشم می خورد، در عین حال دوازده سال استانداری (گیلان، مرکزی و زنجان)، چهار سال عضویت در شورای عالی اطلاع‌رسانی کشور، شش سال حضور در مرکز پژوهش‌های مجمع تشخیص مصلحت نظام و یا چهار سال عضویت در شورای عالی اداری کشور در کارنامه اوست.

حالا رئیس جمهور برای بازه زمانی شش ماهه، دوباره او را به وزارت ورزش معرفی کرده است. گزینه ای که قرار است وزارت را «پاکسازی» کند.

خبرگزاری فارس، روز یکشنبه در گزارشی به جزئیات اقدامات احتمالی «مسعود سلطانی فر» در وزارت ورزش و جوانان اشاره کرده. گزارشی که لبریز از کدهای مشخص، ادعای وجود مدارک کافی و همین طور نشانه هایی نسبتا دقیقا از چرایی حضور دوباره سلطانی فر در وزارت ورزش است.

فارس مدعی شده که غلامرضا شعبانی بهار معاون توسعه ورزش همگانی وزارت ورزش اولین رانده شده احتمالی از وزارت خواهد بود. دقیقا گزینه باب میل مرد بانفوذ «محمود گودرزی» وزیر مستعفی. «محمود گودرزی» قدرت تصمیم گیری برای تمامی معاونت های خود را نداشت. او با این پیش شرط از سوی «صالحی امیری» به عنوان گزینه وزارت به دولت معرفی شد که هیچ یک از مدیرانی که «صالحی امیری» در زمان سرپرستی خود به آنها حکم داده بود برکنار نشوند.

«مناف هاشمی» در معاونت پشتیبانی و توسعه منابع وزارت ورزش، «مازیار ناظمی» رئیس روابط عمومی وزارت، «امیر خادم» معاونت حقوقی وزارت مجلس و «نصرالله سجادی» معاون اول وزارت ورزش گزینه های منصوب از سوی «صالحی امیری» بودند که «محمود گودرزی» اجازه برکناری آنها را نداشت. در عوض «غلارضا شعبانی بهار» و «عبدالحمید احمدی» را به عنوان معاونین توسعه ورزش همگانی و معاونت فرهنگی منصوب کرد. هر دو در آستانه برکنار هستند.

فارس در گزارش خود مدعی شده مدیرانی که در گفت و گو با رسانه ها، مصرانه از خواهان استفاده لفظ «دکتر» پیش از نام خود بودند، در آستانه برکنار هستند. یعنی دو معاون محبوب «محمود گودرزی». در عین حال فارس در بخشی از گزارش خود پیرامون برنامه های «علدالحمید احمدی» نوشته: « اسنادی در مورد همسو کردن برخی رسانه‌های خاص و تامین بودجه برای آنها موجود است.»

«دکتر احمدی» رئیس انجمن نویسندگان و عکاسان ورزشی ایران است. تقریبا هیچ مقاله، گزارش، مصاحبه یا خبری از او نمی توان در رسانه های ورزشی پیدا کرد. اما مدعی بیش از سه دهه فعالیت در رسانه های ورزشی می شود. مردی که از سال 1362 در جهاد دانشگاهی حضور داشت، ناگهان در سال 1374 به عنوان رئیس انجمن روزنامه نگاران ورزشی انتخاب می شود و تا امروز این مسند را هم در اختیار داشته. نفوذش در انجمن ورزشی نویسان جهانی درهای ورود کارت خبرنگاری «ایپس» به روی ورزشی نویسان و غیرورزشی نویسان در ایران را باز کرد. نمونه اش ادعای «محمود گودرزی» پیش از انتخاب به عنوان وزیر ورزش و جوانان بود که در دفاع از خود در صحن مجلس از کارت «ایپس» به عنوان یکی از برندهای مهم فعالیت های ورزشی خود نام برد. «ایپس» کارت خبرنگاری ورزشی نویسان بین المللی است که در جیب «محمود گودرزی» هم قرار گرفت.

فارس مدعی در اختیار داشتن مدارکی شده که نشان می دهد برخی از رسانه ها مجاب به حمایت از وزارت ورزش و معاونت های دوران «محمود گودرزی» می شدند. رسانه هایی که بیشتر دولتی بودند.

این حمایت ها، با کنار رفتن محمود گودرزی به پایان نرسید. هفته گذشته بیش از 20 سردبیر یا خبرنگار فعال رسانه های ورزشی (روزنامه ها، صداوسیما و خبرگزاری ها) در وزارت ورزش و جوانان با «نصرالله سجادی» دیدار کردند. دیداری که بیشتر برای همسو شدن رسانه ها برای حضور «مسعود سلطانی فر» انجام شده بود.

«سلطانی فر» قرار است در وزارت ورزش باز هم همان نقش همیشگی اش را بازی کند. یعنی یک «کاتالیزور» باشد برای سرعت دادن به کنش ها و واکنش ها. پایگاه خبری وزارت ورزش و جوانان بسیار زودهنگام به استقبال وزیر جدید رفته و از قول او نوشته است که تغییرات در معاونت ها جدی نیست. اما فارس مدعی شده که «مناف هاشمی» با «صالحی امیری» برای حضور در وزارت ارشاد به توافق نهایی رسیده. از سویی دیگر، دعاوی اخیر میان کمیته ملی المپیک و دولت، «کیومرث هاشمی» را بدل به مرد منفور حلقه تصمیم ساز برای «حسن روحانی» کرده است.

«کیومرث هاشمی» طی ماه های اخیر تلاش کرد با نامه نگاری های خود خطاب به کمیته جهانی المپیک، خطر دست بردن دولت در اساسنامه فدراسیون ها را به گوش IOC برساند. همین مسئله باعث شده که شایعه برکناری احتمالی کیومرث هاشمی پیش از موعد انتخابات هم به گوش برسد. هرچند که وزارت به صورت مستقیم حق دست بردن در پست های کمیته ملی المپیک را ندارد، اما نزدیکان «کیومرث هاشمی» خبر از احتمال استعفای او طی ماه های آینده را می دهند.

فارس در گزارش خود مدعی می شود که «نصرالله سجادی» از سوی «سلطانی فر» به عنوان جانشین «کیومرث هاشمی» در کمیته ملی المپیک معرفی خواهد شد.

تغییرات، منحصر به وزارت یا کمیته ملی المپیک هم نیست سلطانی فر فعلا ماموریت هایی گسترده تر دارد. مثلا برکنار کردن سرکا  و همکاران سابق «محمود گودرزی» از پرسپولیس. «علی اکبر طاهری» سرپرست کنونی باشگاه و همین طور «محمدعلی ترکاشوند» مشاور سرپرست باشگاه، هر دو در شرکت ساپکو با «محمود گودرزی» همکار و شریک بودند. احتمال برکناری زودهنگام هر دو هست. هرچند که نتایج ماه های اخیر پرسپولیس، کمی کار «کاتالیزور» را برای تغییرات و انفعالات سخت کند. اما کنار گذاشتن «شهاب جهانیان» عضو هیئت مدیره باشگاه استقلال و همکار سابق «محمود گودرزی» در ساپکو چندان برای وزارت جدید دشوار نیست.

رسانه های دولت فعلا در تلاش برای حضور «سلطانی فر» در پست وزارت هستند. حتی اگر این رسانه ها سایت اطلاع رسانی سازمان گردشگری باشد که روز یکشنبه، تمام اخبار صفحه اول خود را به شایستگی های «مسعود سطانی فر» برای حضور در پست وزارت ورزش اختصاص داده بود.