روز گذشته ایستگاه‌های اتوبوس و «بی آرتی» مملو از جمعیت بود. اتوبوس‌ها با چراغ روشن و سرعت مطمئنه 30 کیلومتر در ساعت پشت سر هم حرکت می کردند. رانندگان شرکت واحد اتوبوسرانی تهران نسبت به رفتار خشنی که روز یک شنبه به خاطر تجمع مقابل شهرداری تهران با آن‌ها و همکاران شان شده بود، معترض بودند.
یکی از رانندگان به «ایران‌وایر» می‌گوید: «پس از این که تجمع روز 14 آذر مقابل شهرداری به خشونت کشیده شد و همکاران ما مورد ضرب و شتم شدید قرار گرفتند، تصمیم گرفتیم به این صورت اعتراض کنیم.»
ساعت 10 صبح روز دوشنبه این اعتراض شروع شد اما با تهدید و ایجاد فضای رعب و وحشت جلوی این اعتراض گرفته می‌شود: «وقتی خبر منتشر شد، عوامل مدیریت، حراست و بهره‌برداری شرکت واحد ماشین‌های گشت بازرسی خودشان را به خطوط فرستادند و اقدام به فیلم برداری و عکس برداری از رانندگان معترض کردند. تهدید هم شدیم. آن‌ها در ابتدا و انتهای پایانه به رانندگان می‌گفتند اگر با چراغ روشن حرکت کنید، از فردا اجازه کار ندارید.»
با این حال، راننده‌ها تصمیم دارند تا روشن شدن تکلیف وضعیت خانه‌هایشان، به شکل‌های مختلف اعتراض کنند؛ خانه‌هایی که پنج سال پیش وعده‌اش را گرفتند و با هزار امید و آرزو برایش پول جور کردند: «خانه‌ها را که ندادند؛ حرف هم می‌زنیم، کتک می‌زنند. اعتراض می‌کنیم، به اخراج تهدید می‌شویم. ولی ما باید حق‌مان را بگیریم.»
موضوع مسکن و اعتراض کارگران شرکت واحد چیست؟ یکی از اعضای هیات مدیره سندیکای شرکت واحد موضوع را از ابتدا برای «ایران‌وایر» روایت می‌کند: «سال 1390 تعاونی مسکن شرکت واحد اعلام کرد رانندگانی که مسکن ندارند، ثبت‌نام کنند و زمینی را هم در نظر گرفت تا با توجه به امتیازات مسکن مهر، پروژه‌ای را شروع کند و خانه‌هایی را در اختیار رانندگان بگذارد.»
هر راننده برای ثبت‌نام مبلغ یک میلیون تومان پرداخت می‌کند. مدیریت شرکت واحد هم اعلام کرد که برای خانه دار شدن رانندگان و پیشرفت این پروژه کمک می‌کند: «آن‌ها گفتند بر اساس هر سال سابقه رانندگان، مبلغ یک میلیون تومان به عنوان کمک برای خرید این خانه‌ها در نظر می‌گیرد؛ یعنی راننده‌ای با 15 سال سابقه، 15 میلیون تومان دریافت می‌کرد و فردی با پنج سال سابقه، پنج میلیون. از طرف دیگر، تعمیرگاه خیابان "هنگام"، روبه روی اداره مرکزی شرکت واحد را به مبلغ 75 میلیارد تومان فروختند و گفتند این تعمیرگاه به این عنوان فروخته شد که به ساخت مسکن رانندگان کمک شود و نفری پنج میلیون تومان برای کمک به هر راننده در نظر گرفته شده است. البته به تعدادکمی نفری پنج میلیون کمک بلاعوض شد.»
زمینی در پردیس کرج در نظر گرفته می‌شود و هر کدام از راننده‌ها بالغ بر 50 تا 60 میلیون تومان به تعاونی مسکن مهر پول می‌دهند. سال 90 پروژه کلید می‌خورد و تا سال 91 همه چیز خوب پیش می‌رود اما در همین سال پیمان کار اعلام می‌کند پولی که دریافت کرده است، کفاف ساخت این پروژه را نمی‌دهد و به تعاونی مسکن اعلام می کند اعضا باید پول بیش تری بدهند تا بتوانیم پروژه را تمام کنیم: «تعاونی مسکن و اعضا اعلام می‌کنند بر اساس قراردادی که سال 90 با شما بستیم، باید این پروژه را با متری 650 هزار تومان تمام کنید و بر اساس قرارداد، کل پولی را که باید، پرداخت کرده‌ایم و مابقی پول را زمانی پرداخت می‌کنیم که ساختمان ها تمام شوند. همین موضوع، مورد اختلاف طرفین شد.»
پیمان کار کار را متوقف می‌کند و تعاونی مسکن و اعضا از پیمان کار شکایت می‌کنند.
داستان این شکایت هم طولانی است و سه سال طول می‌کشد: «هر بار دادگاه به نفع کارگران رای می‌داد، پیمان کار اعتراض می‌کرد و چون در دادستانی و... نفوذ داشت، رای را برمی‌گرداند. اما بعد از تجمع روز چهاردهم مرداد مقابل شهرداری، انگار فشار مضاعفی به دادستانی و دادسرای کرج آمد که به نفع کارگران رای دادند. پروژه را از پیمان کار گرفتند و به تعاونی مسکن دادند و قرار شد پیمان کار ضرر و زیان بپردازد. حتی سند زمین بزرگی که مجاور این پروژه هست و به نام پیمان کار بود، به عنوان تضمین کار به نام تعاونی شد.»
کارگران وقتی چهاردهم مردادماه مقابل شهرداری تجمع می‌کنند، می‌شنوند که این پروژه مشکل قانونی دارد و ابتدا باید مورد قانونی آن حل شود: «بعد از رای دادگاه و حل مشکل قانونی، حالا گیر تعاونی مسکن افتاده‌ایم. رییس هیات مدیره تعاونی مسکن، آقای کشاورزیان که یک بازنشسته نیروی انتظامی است، در همان روز دادگاه اعلام کرد اگر پروژه را تحویل بگیرد، در عرض یک سال واحدها را تحویل می دهد اما زیر قولش زد و به تعهدی که داد، عمل نکرد.»
اعضای هیات مدیره سندیکای شرکت واحد در دو هفته اخیر بارها با تعاونی مسکن جلسه گذاشته‌اند اما به نتیجه‌ای نرسیده‌اند: «حالا تعاونی مسکن هم حرف پیمان کار را تکرار می‌کند. آن ها می‌گویند کارگران باید پول بدهند تا ما کار را شروع کنیم. می گویند یا این که واحدها را بفروشید و یا منتظر شوید واحدهای تجاری فروش روند. اما کدام آدم عاقلی واحدهای تجاری بدون امکانات یک بیابان برهوت را می‌خرد؟ دیدیم به نتیجه‌ای نمی‌رسیم و قرار شد طور دیگری پی گیری کنیم.»
سندیکا از کارگران نظرسنجی می‌کند و چون راه‌حل‌های شرکت تعاونی مورد قبول کارگران نیست، تصمیم می‌گیرند به شهرداری مراجعه کنند: «هر وقت با مدیریت و تعاونی مسکن صحبت کردیم، گفتند شما به شهرداری مراجعه کنید چون آقای قالیباف تصمیم می‌گیرد و همه‌کاره ایشان است و این توانایی را دارد که مبلغی را برای تمام کردن این پروژه کنار بگذارد.»
فراخوان تجمع مقابل شهرداری از طریق کانال تلگرامی «سندیکا» برای کارگران ارسال می‌شود. قرار، ساعت 10 صبح روز یک شنبه 14 آذر رو به‌روی شهرداری گذاشته می شود: «قرار شد رانندگان با خانواده‌های خود حاضر شوند.»
آن‌ها اما با صحنه غیرمنتظره‌ای رو به رو می‌شوند؛ تمام خیابان‌های منتهی به خیابان «بهشت» و شهرداری تهران را نیروهای امنیتی و گارد ضد شورش بسته بودند و به رانندگانی که با لباس فرم و یا لباس آبی می‌خواستند وارد آن منطقه شوند، اجازه ورود نمی‌دادند. در داخل پارک هم اجازه تجمع به داننده ها داده نشد و تجمع‌های بیش تر از سه نفر را متفرق می‌کردند. همین مساله باعث اعتراض رانندگان شد. آن‌ها اعتراض می‌کنند اما به گفته حاضران در صحنه، فردی با عنوان سرهنگ «جعفری» به نیروهای تحت امرش دستور ضرب و شتم می‌دهد: «با صدای بلند می‌گفت از کمر به پایین بزنید؛ حتی اگر پایشان هم می‌شکند، بزنید و اجازه تجمع ندهید. همین باعث تحریک بچه ها شد و همه یک صدا شروع کردند به شعار دادن. می‌گفتند "یا حجه بن الحسن، ریشه ظلم رو بکن".»
جمعیت زیادی جمع می‌شود و کارگران معترض به سمت خیابان «خیام» و «سپه» حرکت می‌کنند. سه نفر از کارگران مورد ضرب و شتم شدید قرار می‌گیرند و 20 نفری بازداشت می‌شوند. یکی از بازداشت‌شدگان به «ایران‌وایر» می‌گوید: «ما را به پایگاه امنیت هفت در میدان ارک منتقل کردند اما رییس پایگاه از تحویل "حسن سعیدی"، "ناصر محرم زاده" و "ایرج فدایی" که از ناحیه سرو گردن به شدت آسیب دیده بودند، خودداری کرد. آن‌ها به بیمارستان منتقل شدند و بعد از معالجه سرپایی، دوباره به بچه‌ها ملحق شده بودند.»
بازداشت شدگان هم چند ساعت بعد آزاد می‌شوند: «بچه‌ها گفته بودند تا زمان آزادی همکارانمان تجمع را ادامه می‌دهیم. فکر کنم همین حرکت باعث شد که از ما هم نه تعهدی بگیرند و نه قولی و آزادمان کردند. فقط گفتند این اعتراض شما اخلال در نظم عمومی وجرم است و یک سال زندان دارد اما ما دنبال تشکیل پرونده برای شما نیستیم. راه حل هم ارایه دادند و گفتند به جای تجمع مقابل شهرداری، به بیت رهبری نامه بنویسید که از آن طریق به قالیباف دستور داده شود.»
می‌گوید: «امروز هم خیلی از بچه‌ها با چراغ روشن و رانندگی با سرعت پایین اعتراض خود را نشان دادند اما اگر مشکل حل نشود، باز هم اعتراض می‌کنیم. ما حتی در شعارهایمان هم اعلام کردیم که اگر این مشکل حل نشود، اعتصاب در راه است. شعار آخرمان این بود: "قالیباف، قالیباف، اعتصاب، اعتصاب".»
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر