«پدرسگ‌ها» در نمایشگاه بزرگمهر حسین پور

قلم را می‌تراشد و با خط خوش نستعلیق می‌نویسد: «پدرسگ‌ها». پدرسگ‌ها فحش نیست، عنوان نمایشگاه جدید «بزرگمهر حسین‌پور» است که امروز در گالری «راه ابریشم» افتتاح می‌شود.

بزرگمهر حسین‌پور نقاش، کاریکاتوریست و انیمیشن ساز ایرانی است. او در  فیلم کوتاهی که برای افتتاح نمایشگاه  خود ساخته، درباره این که منظورش از پدرسگ‌ها چه بوده، اشاره ای نکرده است اما در روز افتتاحیه این نمایشگاه به «ایران‎وایر» می‌گوید: «موضوع اين نمايشگاه سگ ها هستند كه در واقع، پدرسگ واقعی اند.»

حسین پور یکی از فعالان حقوق حیوانات است. او در صفحه اینستاگرامش بارها تصاویری از حضور در پناهگاه‌های نگه داری سگ‌ها منتشر کرده، از غذارسانی به سگ‌ها، گربه‌ها و حیوانات بی‌پناه نوشته و از فالوئرهایش خواسته است به حیوانات بی سرپناه کوچه و خیابان توجه کنند و با رساندن آب و غذا، از تلف شدن آن‌ها جلوگیری کنند.

 او حالا در نمایشگاه اخیرش به موضوع سگ در جامعه پرداخته است. در این نمایشگاه، ١٤ تابلو در قطعات مختلف که با رنگ روغن، اکریلیک و پاستل روی بوم نقاشی شده‌اند، به نمایش در می‌آیند. هر کدام از آن‌ها داستانی از زندگی سگ‌ها روایت می‌کنند؛ مثلا یکی از آن‌ها تصویر سگی به نام «شلغم» است که بزرگمهر داستان زندگی او را هم کنار تصویرش نوشته است: «شلغم را دزدیده و توی بیابان ولش کرده بودند. قبلش هم سگ بی چاره را کتک زده بودند. شلغم سگ خانگی بوده و اصلا روش زندگی در بیابان و خارج از خانه را بلد نبوده. بلد نبوده چه طور غذا پیدا کند و... خلاصه از گرسنگی و تشنگی در حال هلاک شدن بوده که یک راننده پیدایش می‌کند و با خود می بردش خانه. دختر راننده از طریق فیس بوک و اینستاگرام برایش خانواده پیدا می‌کند.»

پایان قصه شلغم خوش است: «شلغم الان زندگی راحت و مرفهی دارد.»

او قصه‌ها را بر اساس روایت‌ها و شنیده‌هایش نوشته و بر اساس آن‌ها نقاشی کشیده است: «موضوعی كه در این  نمايشگاه به آن توجه شده، این است که سگ و پدرسگ فحش نيستند و در تاريخ كشور ما در حق سگ ظلم شده است.»

او معتقد است سگ‌ها وفادارترین حیوانات به انسان هستند که در کشور ما مدام مورد اذیت قرار گرفته‌اند. به عقیده بزرگمهر، چون در فرهنگ ما حقیرترین جایگاه برای این حیوانات در نظر گرفته می‌شود، شاهد کشتار بی رحمانه این موجودات توسط شهرداری یا مردم عادی، سگ آزاری و... هستیم: «ما تا زمانی كه به هم‏ديگر می گوييم "پدرسگ"، "مادر سگ"، "مثل سگ می زنمش"، "توله سگ"، "می‌زنم صدای سگ بدی"، "حتی سگ هم شرف داره"، "سگ رو هم بزنی، اين كار رو نمی كنه"، "تخم سگ" و اين ها و برای سگ كم ترين و حقيرترين جايگاه را در نظر می گيريم، تا زمانی كه اين واژه ها را از فرهنگ‌مان حذف نكنيم، چيزی درست نمی‌شود.»

او در این نمایشگاه از مخاطبانش می‌خواهد که استفاده از این ناسزاها را کنار بگذارند.

ایده‌های بزرگمهر حسین‌پور در چند سال اخیر بسیاری را برای دیدار تابلوهایش به گالری‌ها کشانده اند. او همیشه سعی می‌کند مخاطبانش را غافل گیر کند؛ چه زمانی که زنان تپل و سبیلوی حرم سرای ناصرالدین شاه را تصویر می‌کند و چه زمانی که با زبان تصویر، راوی خاطرات تهران و آدم‌هایش می‌شود و با کشیدن تصویر «محمدمصدق» وسط میدان بهارستان یا «احمد شاملو» تکیه زده بر بالکن «کتاب جمعه»، «فروغ» در «منیریه» تهران و «هدایت» در کافه «نادری». هم می‌تواند کاری کند که دامن پف دار و ابروهای کمانی قجری زنان حرم‎سرای ناصری، مخاطبانش را به قهقهه بیاندازد و هم با تصویرسازی تهران قدیم و آدم‌هایش، غم نوستالژی را روی سر مخاطبانش آوار کند.

او در نمایشگاه اخیرش هم حتما مخاطبانش را غافل گیر خواهد کرد. احتمالا دهه شصتی‌ها با دیدن تابلویی که «بوشویگ»، «میلو»، «بل»، «بارون»، «پاکوتاه»، «زمبه» و حتی «هاپوکومار» را کنار هم نشان می‌دهد، دل‎شان غنج می‌رود برای روزهای کودکی و کارتن‌هایی که قهرمانانش همیشه سگ‌ها‌ی با وفا بوده اند.

این نمایشگاه هم‎زمان با 40 سالگی حسین‌پور برگزار می‌شود: «اين مجموعه را تقديم می كنم به سگ های سرزمينم كه هميشه دوست ترين حيوان مردم بوده اند اما هميشه با سنگ و چوب و ناسزا از آن ها قدردانی شده است.» 

نمایشگاه بزرگمهرتا پایان آذر در گالری «راه ابریشم» برپا است.