«چی شده باز پریود شدی، اخلاقت عوض شد؟» این جمله روزانه زنان زیادی را آزار می‌دهد. بسیاری از زنان ایرانی بارها این جمله را شنیده‌اند وقتی سر موضوعی بحث کرده‌اند یا اگر عصبانی شده و ابرو در هم کشیده‌اند و یا نخواسته‌اند کوتاه بیایند و سر موضع خود ایستاده‌اند.
«فاطمه» هم جزو آن دسته از زنان است: «این موضوع برای شوهر من تبدیل به وسیله‌ای شده که اجازه ندهد حرفی بزنم که مطابق میل او باشد.»
«پریسا علیزاده»، روان شناس می‌گوید: «مطالعات نشان داده اند 20 تا 30 درصد زنان به سندرم پیش از قاعدگی دچار می‌شوند؛ یعنی یک هفته قبل از پریود به دلیل تغییرات هورمونی دچار اضطراب، احساس نگرانی، کم بود اعتماد به نفس، زودرنجی و... می‌شوند. البته علایم این سندرم بسیار گسترده است.»
فاطمه 26 ساله است. او دو سال پیش ازدواج کرده است: «من دقیقا روز قبل از عروسی از شدت اضطراب پریود شدم. شب عروسی که به خانه خودمان آمدیم و گفتم پریود هستم، شوهرم به شدت ناراحت شد و گفت چه بی موقع!»
او هنوز هم این مشکل را دارد: «هر وقت می‌گویم پریودم، اخم می‌کند و همیشه می‌گوید چه بی موقع! انگار دست خودم است.»
موضوعی که اما فاطمه را غمگین می‌کند، بهانه‌های شوهرش در روزهای پریود او است: «مدام می‌گوید الان روی تخت خوابیدی، شورتت را عوض کرده‌ای؟ ملحفه لک نشود و یا چیزهایی شبیه این که انگار چندشش می‌شود.»
دکتر علیزاده می‌گوید: «من بارها توصیه کرده‌ام مردها در دوران عادت ماهیانه باید عادی رفتار کنند و یک جوری به همسرشان بگویند که در هر شرایطی او را دوست دارند. افراد زیادی به من مراجعه می‌کنند و از رفتار همسرانشان در دوران پریود و تغییرات هورمونی آن ها گلایه دارند و از وسواس آن‌ها بعد از دیدن این لکه‌های خون حرف می‌زنند؛ مثلا اگر یک لکه روی سرامیک دست‌شویی باقی مانده باشد یا ملحفه از شدت خون‌ریزی زیاد کثیف شود، آن لحظه الویت آن‌ها از بین بردن و احساس چندش از لکه کثیف است نه مراقبت و توجه به زنی که دچار خون‌ریزی است.»
علیزاده معتقد است موضوع رفتار این چنینی مردها ریشه در توصیه‌های مذهبی یا مسایل سنتی دارد: «در اسلام، زنی که در دوران قاعدگی به سر می‌برد را نجس می‌دانند و اجازه نمی‌دهند وارد مسجد یا مکان‌های مذهبی شود. در مساجد همیشه جایگاه ویژه‌ای برای زنانی که در دوران حیض به سر می‌برند، گرفته می‌شود. در رساله‌ها مساله‌های زیادی درباره پریود زنان، چگونگی غسل و نجس و پاکی آن ها در این دوران مطرح شده است.»
«سمیه» مادر فاطمه است. زمانی که دخترش پریود شده، یک بسته نوار بهداشتی برایش خریده و گفته است مواظب باشد تا پدر و برادرش متوجه این موضوع نشوند: «ماه رمضان بود و خانواده همه روزه بودند. اولین پریود من بود و ضعف زیادی داشتم اما باید تظاهر می‌کردم که من هم روزه‌ام.»
او الان وسایل روزمره‌اش را خودش از فروشگاه «شهروند» می‌خرد: «خودم می‌روم سر قفسه نوار بهداشتی ها انتخاب می‌کنم و می‌گذارم داخل سبد اما نوجوان که بودم، همه چیز را از خواربار فروشی محل تهیه می‌کردیم. یک بار که پریود شدم، نوار بهداشتی تمام شده بود. پدرم خانه نبود. مادر می گفت بیا با هم برویم، بگیریم. یادم می‌آید نوار بهداشتی‌ها در قفسه بالای سر فروشنده بود و دست خریدار نمی رسید. مادرم سرش را پایین انداخت و با دست اشاره کرد به فروشنده و گفت یک بسته از آن یکی هم بدهید. فروشنده هم به مادرم نگاه نکرد. دست برد و سریع یک بسته نوار بهداشتی را داخل مشمای مشکی گذاشت.»
علیزاده معتقد است در خانواده‌های سنتی و در شهرهای کوچک هنوز هم وضع از این بهتر نشده است: «هنوز هم مردها دوست ندارند نوار بهداشتی بخرند و اگر درد پریود دختر خانه را از پا می‌اندازد، باید به دل پیچه و اسهال و... ربطش بدهند مبادا مردهای خانواده چیزی بفهمند. وظایف مادری و همسری در دوران پریود هم سرجایش است و هیچ چیز تغییر نمی‌کند؛ فقط زن خانواده باید مطمئن باشد که هیچ جا لکه‌ای وجود ندارد.»
اما پریود تنها موضوع زنانه‌ای نیست که بیش ترین متلک‌ها را نصیب زنان کرده است؛ سارا 30 ساله می‌گوید: «یادم می‌آید یک بار خانه مادربزرگم بودیم و همه داشتیم برای خانه تکانی کمک می‌کردیم. من نوجوان بودم. پسر عموها و دخترعموها هم بودند. از چهارپایه بالا رفته بودم که پرده را بزنم که یک باره پسرعمویم با خنده گفت سارا پرده رو پاره نکنی! بعد، هم خودش سرخ شد و هم پسر عموی دیگرم و ریز ریز خندیدند.»
او سال‌ها بعد دلیل خنده پسر عموهایش را فهمیده است.
علیزاده می‌گوید: «در سال‌های اخیر نحوه برخورد مردها در این موارد به خاطر بالارفتن آگاهی‌ها بسیار بهتر شده است اما شاید باورتان نشود هنوز هم بعضی خانواده‌های سنتی دخترشان را برای تایید باکره بودن، به دکتر می‌فرستند و برگه می‌خواهند. شاید پشت در اتاق نایستند اما نامه دکتر می‌گیرند.»
دکتر «افسانه فدایی»، جراح و متخصص زنان در تهران حرف علیزاده را تایید می‌کند. او هفته گذشته یک نامه بکارت داده است: «یکی از مریض‌هایم از خانواده‌های بسیار مذهبی هستند. مادر خانواده برای انجام چکاپ آمده بود. این بار دخترش را هم آورده بود و گفت خانم دکتر می خواهم دخترم را هم معاینه و هم درباره نزدیکی او را راهنمایی کنید و هم برگه بدهید چون هفته دیگر قرار است عقد کنند.»
او نامه درخواستی را روی یک سرنسخه نوشته و به دست عروس آینده داده است. انگار راه دیگری نیست.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر