فیلم قالیباف؛‌ تصویرهای گمشده احمدی نژادی

فیلم انتخاباتی محمدباقر قالیباف یک مستند نیست، یک بیانیه تمام عیار است پر از قسم و آیه، لحن قالیباف در وقت نریشن خوانی، چینش جملات و عبارات مشاوران، پر از چاپلوسی خطاب به مردم و سرشار از کنایه به دولت روحانی است. او در این فیلم، دو تصویر از خودش به نمایش می دهد، تصویر مرد عمل، مدیر قاطع و موفق که مردم همه ایران می توانند با اطمینان به او تکیه کنند، همان گونه که مردم پایتخت ایران به او اعتماد کردند. از قدیم هم گفته اند مشت، نمونه خروار است.

تصویر دوم اما مرد جهادی خاکی ساده پوشی است که در روستا زیسته، درد فقیرترین مردم را از نزدیک دیده و چشیده، مدیری که زنان معتاد، معلولان و ناشنوایان را دیده؛‌ خادم مردم. در این میان اما، فضای بیانیه خوانی آقای شهردار نقطه روشنگر ماجراست. او در محاصره پرچم ها برای صندلی های خالی، از روی کاغذ یک متن تنظیم شده را روخوانی می کند، در خلاء. «خلاء»، دقیق ترین واژه برای توصیف وضعیت و زندگی سیاسی محمدباقر قالیباف است. او در ۱۳سالی که سیاست ورزی را جدی گرفته، همواره از نظر سیاسی در خلاء حرکت کرده، با همه پریده و هیچکس برای او نمانده.

در انتخابات۹۶، قالیباف نام دولتش را «دولت مردم» گذاشته و در فیلمش مردم را سخنگو کرده تا از این مسیر هویت سیاسی خودش را شکل بدهد؛ یک کپی دم دستی از محمود احمدی نژاد. شعار می توانیم و می شود، دوگانه فقیر و غنی، تصویر هم نشینی با محرومین، دادن وعده های کلان و انتخاب ادبیات هجومی هم کپی برداری از احمدی نژاد است، هم در مناظره ها و هم در فیلم. احمدی نژاد هم از شهرداری تهران به ریاست جمهوری ایران آمد و فساد، مدیریت امام زمانی و خودسری و باندبازی اش را ملی کرد، نقطه تکیه / قالیباف در فیلمش هم «تهران» بود، پروژه هایش، مترو و بزرگراه هایش.

تهران را پایتخت ام القرای جهان اسلام می خوانند ولی شهردار بسیجی و جهادی اش دوست ندارد در فیلم تصویری انقلابی و اسلامی از آن ارائه دهد، از سبک زندگی اسلامی ایرانی بگوید و یا حیات طبیه خانواده مومن، بلکه دنبال تصویری است که خارجی ها دوستش داشته باشند. فارغ از این پارادوکس مدیر انقلابی، تهران قالیباف که دوست دارد تعمیمش بدهد به همه ایران، اما سانسورشده بود، از ترافیک، آلودگی، حاشیه نشینی، آسیب های اجتماعی و فقرش تصویری نبود؛ تصویرهای گمشده. «تصویرهای گمشده» دومین توصیف مهم برای درک شخصیت و زندگی سیاسی قالیباف است. او در این ۱۳سال همواره نیمه پنهانی داشته که یک جای قصه مثل دم خروس می زنند بیرون؛ موتور هزار، گاز انبر، املاک نجومی و .... فیلم قالیباف قسم حضرت عباس بود ولی تا عیان شدن دم خروس چیزی نمانده، چه ببرد و چه ببازد.