ماجرای سوتین بنفش و انتخابات ریاست جمهوری

«امیر رضا علی پور هشتلی آملی» همان دانشجویی است که با بالا بردن سوتین بنفش در سالن اجتماعات دانشکده علوم سیاسی دانشگاه تهران، به عنوان دانشجوی بسیجی منتقد روحانی و هوادار ابراهیم رئیسی باعث جنجال شد. او اما به «ایران وایر» می گوید در تمام زندگی خود،حتی برای یک دقیقه، هرگز گذرش به بسیج نیفتاده و طرف‌دار هیچ کاندیدایی هم نیست، بلکه در اعتراض به سکسیسم  و جنسیت زدگی موجود در دولت آقای روحانی دست به این کار زده است.

• در مورد شما نوشتند که دانشجوی بسیجی هستید.

تا آن جایی که به خاطرم می آید، از دوران دبستان تا کنون یک دقیقه هم درهیچ پایگاه بسیجی حضور نداشته ام. البته با بسیجی ها مشکل حادی ندارم ولی بسیجی نیستم. اگر فیلم کامل را منتشر می کردند، من 90 سانت کراوات داشتم. یک بسیجی با چنین لباسی در چنین میتینگی حاضر می شود؟

• بعد از این اتفاق با شما برخوردی نشد؟

از طرف نهادهای دانشگاهی خیر. از طرف نهادهای امنیتی بیرون از دانشگاه هم خیر. اما 100 نفر از دانشجویان دانشکده، خصوصا خانم ها یک طومار امضا کردند و فعلا توسط رییس کل حراست دانشگاه به طور شفاهی از من  درخواست شده تا پایان امتحانات بر سر کلاس ها حاضر نشوم.

• شما می گویید در اعتراض به برخورد جنسیتی با زنان چنین کاری انجام داده اید، اما خانم های دانشجو بر علیه شما طومار منتشر کرده اند؟

بله؛ یک سر این برخورد با من می رسد به انجمن اسلامی دانشکده علوم سیاسی دانشگاه تهران .اگر بگویم یکی از دغدغه های اصلی من به عنوان یک پژوهش‎گر و دانشجو در حوزه علوم سیاسی، دغدغه زنان است، بی تردید دروغ نگفته ام. وقتی وارد دانشگاه شدم، اولین کسی بودم که در اولین جلسه بزرگ فمینیستی در اندیشکده علوم انسانی حضور پیدا کردم و همین دولت آقای روحانی آن جلسه را لغو کرد و ما رفتیم پارکِ کنار اندیشکده و مراسم را ادامه دادیم. من از جمله سخن ران های آن مراسم بودم. در جریان اسیدپاشی هم جزو معترضان بودم و جلوی مجلس اعتراض کردم. در جریان داستان دختر خانمی که توسط پدرشان جلوی دانشگاه کشته شدند، باز هم به همین انجمن اسلامی توصیه کردم برای هم‎دردی با این خانم جلوی در دانشکده مورد نظر تحصن کنیم. حالا امروز آمده اند و می گویند رفتار فلانی نوعی توهین به زنان بوده است. به باور من، آن ها این حرکت را برجسته کردند تا حرف های برحق من که قبل از آن زده بودم، شنیده نشوند. الگوی من از انجام این کار، فیلم «فروشنده» آقای «اصغر فرهادی» بود. اگر این کار من بد بوده، خوب آقای فرهادی هم که همین کار را کرده است در صحنه ای که «عماد» می رود و لباس مرد متجاوز را می بیند و آن را می اندازد توی سطل آشغال. اگر نشان دادن لباس زیر ایراد دارد، اول از همه برای یک کارگردان ایراد دارد. وقتی آقای روحانی می گوید فرهادی افتخار ما است، چه طور به این حرکت او در عرصه سینما ایراد نگرفتند و او را مایه افتخار هم دانستند؟

• انگیزه شما برای انجام این کار چه بود؟

من سه دقیقه و 45 ثانیه صحبت کردم که 10 یا 20 ثانیه اش در این مورد بود. جای تاسف داشت که کل صحبت من توسط رسانه ها سانسور شد و فقط همان 10 یا 20 ثانیه مرتبط با سوتین بنفش منتشر شد. رسانه هایی که خبر را منتشر کردند، شاید حق خودشان بدانند فیلم را کوتاه کرده یا برش بدهند اما من اصل فیلم را برای این رسانه ها فرستادم و درخواست کردم به پاس‎داشت آزادی بیان و برای انتقال معنا و مفهوم کارکردی ماجرا، کل فیلم را منتشر کنند. ولی متاسفانه چون این رسانه ها عموما رسانه های سرگرم کننده ای هستند که برای جریان اصلاح طلب داخلی فعالیت می کنند، بخش انتهایی پیام مرا منتشر کرده و  از آن استفاده ابزاری کردند.

• از قبل چنین برنامه ای داشتید؟ به هر حال، شما سوتین را با خودتان حمل کرده بودید و این  نشان می دهد که از قبل این ایده را داشته اید؟

بله؛ از قبل ایده اش را داشتم. من به عنوان یک دانشجو و رصد کننده مسایل سیاسی جامعه ایران و کسی که تلاش می کند در این مورد زیاد مطالعه کند، کتاب بخواند و دقت نظر داشته باشد، خواستم بگویم دغدغه مردم ایران امور پلتیکال و امر سیاسی نیست. این را با رصد فضای مجازی هم در می یابید.

• حالا چرا لباس زیر زنانه؟

به این دلیل که در  کشور ما متاسفانه امور سکسیکال یا امر جنسی توجه بیش تری را جلب می کند تا یک امر سیاسی. بسیاری از جریان های سیاسی از این فرآیند استفاده می کنند؛ سلطنت طلب ها استفاده  می کنند، مجاهدین خلق استفاده می کنند، هسته قدرت در جمهوری اسلامی گاه در رسانه هایشان استفاده می کنند، اصلاح طلب ها به کرات استفاده می کنند و... . حرکتم اعتراضی بود به سکسیم حاکم بر تفکرات دولت آقای روحانی که زن را به مثابه یک انسان با توانایی های انسانی نگاه نمی کند.  

• ممکن است یکی از مصادیق چنین تفکری را ذکر کنید؟

مثلا همین چند روز پیش آقای روحانی اظهار کردند: «من این ها را می شناسم، این ها می خواهند بین زن و مرد دیوار بکشند.» او سعی کرد با این حرف ها تصویری از یک شیطان یا یک تهدید از طرف مقابلش تداعی کند که اگر بر سر کار بیایند، شما را می خورند. این رویکرد نه تنها به ثبات و صلح در کشور کمکی نمی کند بلکه باعث برخورد تفکر بین طبقه سنتی و شبه مدرن شده و وضعیت مملکت را بغرنج تر می کند.

• خودتان به چه کسی رای می دهید؟

 هنوز نمی دانم. نتیجه چهار سال ریاست جمهوری آقای روحانی را دیدیم، آقای هاشمی طبا، جهانگیری و میرسلیم هم برنامه قابل توجهی نداشتند. از آن جایی که دغدغه اصلی مردم ما اقتصاد و معیشت است، درگذر از منش سیاسی من که با  آقایان رئیسی و قالیباف هماهنگ نیست، اگر طرح اقتصادی با قابلیت اجرا هم ارایه می کردند، حاضر می شدم به یکی از آن ها رای بدهم که متاسفانه  شعار آن ها هم به هیچ وجه قابلیت اجرا ندارد.