اگر بنیتا را دیدید، خبر بدهید، پدر و مادرش دارند دق می‌کنند!

وسایل سفر را آماده کرده‌اند، ساک بچه، چمدان خودشان، میوه‌های شسته برای توی راه و حتی فلاکس چای... پدر همه را داخل ماشین چیده، بچه را هم سوار کرده، ماشین را از پارکینگ بیرون آورده و تا همسرش بند کفش‌هایش را ببندد، پیاده شده تا در پارکینگ را ببندد اما به محض پیاده شدن، یک مرد جای او می‌نشیند و راه می‌افتد. بنیتای هشت ماهه داخل ماشین است. پدر روی کاپوت ماشین می‌پرد، دزد ناگهان ترمز می‌کند و او نقش بر زمین می‌شود. بازهم کوتاه نمی آید، گلگیر پراید را می‌چسبد. مادر بنیتا هم رسیده، مادر آینه بغل ماشین را می‌گیرد و فریاد می‌زنند: «ماشین را ببر، بچه ‌ام را بده.» اهل محل هم با سر  صداها دنبال ماشین می‌افتند اما توی کوچه پس کوچه‌های محله مشیریه، ماشین را گم می‌کنند.

عکس بنیتا، دختر هشت ماهه‌ای که دزدیده شده، در روزهای اخیر بارها در اینستاگرام و تلگرام به اشتراک گذاشته شده، عموی بنیتا به «ایران وایر» می‌گوید: « برای مردم بنویسید که تو رو خدا اگر بچه برادر من را دیدید، خبر بدهید. پدر و مادرش دارند دق می‌کنند.»

بنیتا تنها بچه خانواده قلعه نویی است. دختر شیرین هشت ماهه ای که از وقتی گم شده خواب به چشمان پدر و مادرش نرفته :«همه جا اطلاع داده‌اند. اداره آگاهی پرونده تشکیل داده اما هیچ خبری نشده. برادرم کار و زندگی را کنار گذاشته و فقط منتظر تلفن نشسته اما هیچ خبری از بچه‌اش نشده.»

روز گذشته خبرهایی مبنی بر پیدا شدن بنیتا در فضای مجازی منتشر شد اما عموی بنیتا می‌گوید: «فقط شایعه بود و هنوز هیچ خبری از بنیتا نشده.» مادر و پدر بنیتا روی صفحه اینستاگرام و تلگرامشان اعلام کرده‌اند دخترشان هنوز پیدا نشده و از مردم خواسته‌اند به شایعات توجه نکنند.

همزمان با انتشار عکس بنیتا در شبکه‌های مجازی عکس پسر بچه سه سال و نیمه‌ای هم به نام یوسف در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد. خانواده یوسف گفته بودند او که در حال بازی در حیاط ساختمان بوده، موقع باز شدن در از ساختمان خارج  و گم می‌شود. یوسف البته حالا و بعد از شش روز پیدا شده است. پدرش به «ایران وایر» می‌گوید: «بعد شش روز خانمی با تلفن من تماس گرفت و گفت. بچه‌تان پیش من است.‌ اول فکر کردیم دروغ است. آدرسی داد که کمی با منزل ما فاصله داشت. وقتی رسیدیم دیدیم بله با یوسف سرکوچه ایستاده‌اند.» خانمی که در این شش روز یوسف را  نگه داشته الان در بازداشت به سر می‌برد. پدر یوسف می‌گوید: «به او گفتیم ما این همه روی دیوار آگهی چسباندیم. عکس بچه در فضای مجازی پخش شد. چرا بعد از شش روز زنگ زدید. او گفت: شما چرا بچه‌تان را ول کرده بودید. من اهل فضای مجازی نیستم و الان هم دوستم به من خبر داده و شماره را داده. گفتیم چرا بچه را به پلیس ندادی. جوابی نداد.»

آنطور که ظاهر یوسف نشان می‌دهد در این شش روز اذیت نشده: «ما چند بار از بچه پرسیدیم که غذا می‌خوردید؟ می‌گوید: بله. روی بدن‌اش هم آثاری از آزار و اذیت و کتک و ... وجود ندارد.  برای بچه لباس هم خریده بود و با لباس نو تحویل‌اش داد. لباس‌های خودش را هم تمیز و مرتب گذاشته بود داخل یک پلاستیک و آورده بود اما ما نفهمیدیم انگیزه‌اش از این کار چه بوده؟» او در طول گفت‌وگو بارها خدا را برای پیداشدن فرزندش شکر می‌کند و می‌گوید: «به خدا ذهن‌مان در این مدت همه جا رفت. خدا دوباره این بچه‌ را به ما برگرداند.»

سرهنگ «ر» از ماموران بازنشته اداره اگاهی تهران است. او می‌گوید: «همه خانواده‌ها هم مثل خانواده یوسف خوش‌شانس نیستند.» او به پرونده‌هایی از بچه دزدی اشاره می‌کند که سال‌هاست باز مانده‌اند و خانواده‌ها هنوز جوابی نگرفته‌اند: «مثلا یادم می‌آید سال۸۷، چند بچه به فاصله چند ماه در جاده چالوس گم شدند. خانواده‌ها فکر کردند در رودخانه غرق شده اند. غواص آوردند. خودشان رودخانه را گشتند و بعد ناامید منتظر ماندند آب جنازه را پس بدهد اما رودخانه هیچ وقت جنازه آن چهار بچه را پس نداد. تا سال 92 که من خدمت می‌کردم، هیچ‌کدامشان پیدا نشدند. بعد از آن هم خبری مبنی بر پیدا شدن‌شان نخواندم.»

اشاره سرهنگ «ر» به گم شدن مهشاد دو ساله، زهره نه ساله و  زهرا و نرگس  که یازده ساله است که در حد فاصل کرج و چالوس و به فاصله کوتاهی گم شدند. خبرها نشان می‌دهد هیچ‌کدام از آن‌ها تاکنون پیدا نشده‌اند و خانواده‌هایشان نه سال است که چشم انتظارند.

از سرهنگ می‌پرسم با بچه‌هایی که دزدیده می‌شود، اغلب چه می‌کنند؟ «انگیزه‌ها متفاوت است. مثلا گاهی یک خانواده فرزند ندارند. به بهزیستی مراجعه می‌کنند. شرایط بچه گرفتن ندارند وسوسه می‌شوند که بچه مردم را بیاورند. گاهی این کار توسط متکدیان صورت می‌گیرد که می‌خواهند از بچه‌ها استفاده کنند و کار بکشند. ممکن است فرد بچه را مورد تجاوز قرار دهد و بعد از ترس او را می‌دزد و بلایی سرش می‌آورد، مثل ماجرای آتنا که رسانه‌ای شد و واقعا دردناک بود. بعضی وقت‌ها به هوای یک زنجیر طلا و یک النگو بچه می‌دزدند. گاهی پدر و مادر پولدار هستند و برای سرکیسه کردن آن‌ها بچه را می‌برند. گاهی هم ممکن است توسط باندهای قاچاق برای خروج مواد مخدر یا کالاهای قاچاق از کشور دزدیده شوند. چون خروج بچه‌ها از مرز آسان‌تر است.»

او به پدر و مادرها توصیه می‌کند که همیشه بچه‌هایشان را در رابطه با برخورد با غریبه‌ها آموزش دهند. از آویختن طلا و جواهر به دست و گوش و گردن بچه‌ها خودداری کنند و همیشه حواس‌شان به موقعیت بچه‌ها باشد. او به پیدا شدن بنیتا خوش‌بین است و می‌گوید: «این فرد به احتمال زیاد دزد ماشین بوده و فکر نمی‌کرده بچه‌ای در ماشین است. در عمل انجام شده قرار گرفته و  بعد هم احتمالا  ترسیده اما انشالله در چند روز آینده بچه را در جایی مثل کنار بیمارستان یا بهزیستی و ... رها می‌کند.» امید او هم به مردم است که در این زمینه اطلاع رسانی کنند تا پلیس بتواند ماموریتش را بهتر انجام دهد و خانواده بنیتا هم از نگرانی رهایی یابد، خانواده بنیتا هم امیدشان به مردم است.