پرسپولیس-الهلال؛ تکاپو برای یک رویا

نخستین بار که «پرسپولیس» با «الهلال» عربستان مقابل هم قرار گرفتند، سال 1370 خورشیدی بود. تیرماه آن سال، پرسپولیس در ریاض، مقابل الهلال عربستان به تساوی بدون گل رسید. در بازی برگشت اما سرخ پوشان تهرانی با گل «رضا کرمانی مقدم» پیروز شدند. همان سال و در همان رقابت ها، پرسپولیس تنها قهرمانی آسیایی خود را به دست آورد؛ قهرمانی در جام آسیا. این رقابت ها البته هرگز به حد لیگ قهرمانان آسیا معتبر نبودند.

اما پرسپولیس حالا در آستانه فتح یک رویا قرار گرفته است؛ رسیدن به آرزویی که تا امروز از دست یافتن به آن ناکام بوده و می توان گفت تنها افتخار و جامی که در کلکسیون درخشان این باشگاه خالی مانده است. قهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا (همان جام باشگاه های آسیا سابق) هم چنان برای پرسپولیس یک رویا است؛ رویایی که باید امسال از آن جامه ای در حد یک حقیقت بسازد و بر تن کند. برای رسیدن به چنین موفقیتی، باید بعد از سد پرافتخارترین باشگاه غرب آسیا، یعنی الهلال عربستان بگذرد؛ تیمی که به صورت تمام و کمال در اختیار و ید قدرت خاندان «آل سعود » بوده و هست.

الهلال را باید با 56 جام قهرمانی آن شناخت. آن ها با اقتدار، پرافتخارترین تیم تاریخ فوتبال عربستان هستند. 48 قهرمانی این باشگاه مربوط می شود به 14 بار قهرمان لیگ حرفه‌ای عربستان، هشت بار قهرمان جام پادشاهی عربستان، 13 بار قهرمان جام ولیعهدی عربستان، هفت بار قهرمان جام فدراسیون فوتبال سعودی، دو بار قهرمان جام برندگان جام آسیا، دو بار قهرمان جام قهرمانان باشگاه‌های آسیا و دو بار قهرمان سوپر جام باشگاه‌های آسیا. باقی جام های قهرمانی را در لیگ، جام و اَبَرجام باشگاه‌های کشورهای عربی و رقابت های باشگاه های خلیج فارس به دست آورده اند.

نام باشگاه الهلال را شاه سعود، «بن عبدالعزیز» برای این باشگاه انتخاب کرد. پادشاه وقت عربستان سعودی شیفته باشگاهی بود که یک سال پیش از آغاز سلطنت او پایه گذاری شد. اما سه سال بعد از آغاز سلطنت او، به نام الهلال رسمیت یافت و زیر نظر خاندان سعودی قرار گرفت. الهلال 10 سال از پرسپولیس مسن تر است. سال 1342 پرسپولیس را «علی عبده» بنا کرد؛ آن هم در مقابل «تاج» و تخت شاه. هرچند که امروز هم مانند استقلال، به سان تک تک باشگاه های فوتبال ایران، جزیی از بدنه دولت و حاکمیت شده است.

برای الهلال، آسیا یک عادت است. دو بار قهرمان باشگاه های آسیا شده اند، دو بار هم نایب قهرمان. دو قهرمانی جام در جام آسیا را نیز در کلکسیون دارند و دو قهرمانی و یک نایب قهرمانی سوپرجام باشگاه های آسیا را. پس طبیعی است که هوادارانش به آن لقب «رییس» داده باشند. رییس حالا باید مقابل قهرمان لیگ ایران قرار بگیرد؛ تیمی که در مرحله قبل، دیگر مدعیِ جدی عربستان را حذف کرد و به نیمه نهایی رسید.

اما اوضاع پرسپولیس در خوش بینانه ترین حالت هم خوب نیست. محرومیت «مهدی طارمی» بدترین ضربه ممکن به بدنه پرسپولیس بود. وقتی آقای گل دو فصل اخیر فوتبال ایران نباشد، می توان بیش تر جای خالی «کمال کامیابی نیا» که در بازی قبل کارت قرمز مستقیم گرفت و همین طور «محمد انصاری» که در بازی با «الاهلی» دو کارته شد را حس کرد.

پرسپولیس به جز درون دروازه، در هر خط یک محروم دارد. با سه غایب کلیدی، باید پرسپولیس را مقابل الهلال عربستان دید؛ تیمی که به نظر می رسد مربی آن قصد کرده است با پرسپولیس وارد یک بازی خاص شود.

آیا خبر اخراج احتمالی «یاسر القحطانی» را باید باور کرد؟ رسانه های عربستانی خبر داده اند که «رامون دیاز»، سرمربی آرژانتینی الهلال تصمیم گرفته است کاپیتان تیم خودش را از بازی با پرسپولیس حذف کند. «الریاضیه» نوشته است احتمالا این مقدمه ای برای خروج قطعی القحطانی از ترکیب الهلال در فصل پیش روی فوتبال عربستان خواهد بود. اما باورش کمی سخت به نظر می رسد. حتی اگر دیاز همین امروز در اخراج کاپیتان تیم ملی عربستان و باشگاه الهلال مصمم شود، باز هم مدیران الهلال چنین اجازه ای به او نخواهند داد. اخراج البته حداقل یک مقدمه می خواهد. القحطانی در بازی با «العین»، کاپیتان تیم خود بود و در تمام بازی های گذشته الهلال، مهره کلیدی سعودی ها. چرا باید در آستانه بازی حیثیتی مقابل پرسپولیس حذف شود؟

در ترکیب الهلال عربستان، می توان «کارلوس ادواردو»، مهاجم برزیلی را دید که با «هت تریک» خود در دیدار برگشت مقابل العین، یک تنه جواز صعود سعودی‌ها به این مرحله را امضا کرد. او را باید کابوس تک تک باشگاه های آسیایی دانست. فعلا در کنار «هالک» برزیلی، از جدی ترین گزینه ها برای به دست آوردن عنوان آقای گلی رقابت های لیگ قهرمانان هم محسوب می شود. مهدی طارمی هم این شانس را داشت ولی فیفا او را محروم کرده است.

تقابل کارلوس ادواردو با خط دفاعی پرسپولیس و «علیرضا بیرانوند» دیدنی خواهد شد. بهترین خبر برای «برانکو ایوانکوویچ»، سرمربی پرسپولیس، بازگشت دوباره کاپیتان «سیدجلال حسینی» به ترکیب اصلی تیم بود. سیدجلال از یک ماه قبل تمامی بازی های ملی و باشگاهی را از دست داد و حالا بازگشت او، کمی ذهن برانکو را بابت غیبت «محمد انصاری» در خط دفاعی آرام می کند. در خط میانی، خبر خوش دیگر، حضور «احمد نورالهی» در امارات است. پرسپولیس موفق شد با رایزنی وزارت ورزش و جوانان، مجوز سفر «نورالهی» را بگیرد. او از سال قبل سرباز شده و با وجود این که سازمان نظام وظیفه اعلام کرده بود در نیمه شهریورماه خدمت سربازی او به پایان می رسد، ناگهان مدت سربازی او تا پایان آذرماه تمدید شد. او حق حضور در رقابت های لیگ برتر را ندارد چون سرباز است. همین سفر به ابوظبی برای دیدار با الهلال هم ابتدا منتفی بود. اما قطعا او در ترکیب اولیه قرار نخواهد گرفت. شانس «محسن ربیع خواه» برای قرار گرفتن در قلب خط میانی بیش تر از همه است.

خط حمله هم بدون حضور طارمی شکل می گیرد. گزینه ای جز زوج «منشا» و «علیپور» وجود نخواهد داشت. سوال این جا است که یار تعویضی پرسپولیس برای خط حمله چه کسی خواهد بود؟

در نقطه مقابل، الهلال نه مصدوم دارد و نه محروم. گران ترین باشگاه عربستانی با تمام قوا مقابل پرسپولیس قرار می گیرد. «نواف العابد» که به دلیل مصدومیت تحت نظر پزشکان قرار داشت، با توجه به اهمیت بازی با پرسپولیس، در فهرست الهلال جای گرفت. الهلالی ها برای سفر از ریاض به ابوظبی، از جت خصوصی استفاده کرده اند. از آن ها بعید نیست. الهلال برای تمدید قرارداد «سلمان الفرج» در فروردین ماه امسال، هفت و نیم میلیون ریال( بیش از 6 میلیارد تومان) پرداخت.

در خط حمله الهلال، نباید از کنار نام کارلوس ادواردو به راحتی گذشت. مساله فقط سه گلی که او مقابل العین امارات زده، نیست. بهمن ماه سال قبل، باشگاه «نیس» فرانسه به الهلال پیشنهاد داد که ادواردو را در ازای هشت میلیون یورو به این تیم منتقل کند. الهلال نپذیرفت. همین طور اردیبهشت ماه امسال باشگاه العین امارات برای خرید ادواردو، پیشنهاد ۱۲ میلیون دلاری روی میز الهلال گذاشت و باز هم این پیشنهاد رد شد. دستمزد سالیانه این بازیکن، بیش از 21 میلیون دلار است.  

«لئو بوناتینی» (مهاجم برزیلی)، «تیاگو آلوز» (هافبک برزیلی)، «نیکولاس میلیسی» (هافبک اروگوئه‌ای) و کارلوس ادواردو (مهاجم برزیلی) بازیکنان خارجی الهلال هستند که باید مقابل پرسپولیس قرار بگیرند.

اگر بگوییم برای پرسپولیس همه چیز (لااقل به اندازه بازی با الاهلی) خوب است و مناسب، خود فریبی کرده ایم. اما یک حقیقت تاریخی در مورد نبردهای پرسپولیس مقابل الهلال وجود دارد؛ پرسپولیس همواره در بدترین روزهایش، الهلال را شکست داده و در بهترین روزهای خود، مقابل آبی های سعودی شکست خورده است.

سال 1998 میلادی، پرسپولیس در مرحله گروهی، ابتدا الهلال را با گل «مهدی مهدوی کیا» برد و به جمع چهار تیم صعود کرد. اما در بازی رده بندی و درحالی که همه از برد پرسپولیس مطمئن بودند، چهار بر یک مقابل الهلال شکست خورد. سال 2000 میلادی، پرسپولیس در حالی که مقابل الهلال عربستان، 90 دقیقه دفاع کرده بود، با تک گل «هاشمی نسب» در دقایق پایانی بازی پیروز شد و به جمع چهار تیم آسیا صعود کرد. سال 2001 پرسپولیس در یک قدمی حذف از آسیا بود و الهلال با تمام ستاره هایش به تهران آمد. «انصاریان»، «علی کریمی» و «حامد کاویانپور» برای پرسپولیس گل زنی کردند و پرسپولیس به نیمه نهایی رفت. همان روز بود که «محمود خوردبین» روی نیمکت گریست. سال 2015 پرسپولیس در آغازین روزهای حضور برانکو روی نیمکتش، موفق شد الهلال را در تهران شکست دهد و امیدوار به صعود و رسیدن به مرحله یک چهارم نهایی باشد. اما در بازی برگشت و میان آن همه امید، سه بر صفر شکست خورد و حذف شد.

بازی با الهلال معادله روی کاغذ نیست. حساب و کتاب هم ندارد. «مس» کرمان هم سال 89 الهلال را با تمام ستاره هایش در ایران سه بر یک شکست داد. هرچند که این الهلال قطعا با آن تیم قابل قیاس نیست و رشدی محسوس داشته است.

این دو، در مرحله مقدماتی هم روبه روی هم ایستادند. هر دو بازی در مسقط برگزار شد و هر دو بازی هم به تساوی کشید. بازی اول یک بر یکئو بازی دوم بدون گل تمام شد.

پرسپولیس و الهلال فردا (سه شنبه) در ابوظبی مقابل هم قرار می گیرند. باز هم عربستان و ایران به واسطه جدال های سیاسی باید در خارج از خانه، مقابل هم بازی کنند و این بار ابوظبی شهر میزبان الهلال است. ساعت 19و30 دقیقه تماشاگر راند اول از نیمه نهایی غرب آسیا باشید. این واپسین تکاپوهای پرسپولیس است برای رسیدن به رویای تاریخی اش.