پریا شهریاری؛ از تایپ در دبیرخانه تا ریاست بر ساحلی

ساناز کلانتری، شهروند خبرنگار

کم تر کسی او را می شناخت. با یک پروسه غیرمتعارف در چارت اداری ایران وارد فدراسیون فوتبال شد. شاید برای همین کسی باور نمی کرد که آن دختر جوانی که به استخدام فدراسیون درآمده، کم ترین حمایتی از سوی هیچ یک از مدیران فوتبال ایران را پشت سر خود نداشته است. داستان حضور «پریا شهریاری» در فوتبال ایران، مانند شخصیت او مرموز است.

سال 1382 بود که از طریق مادرش متوجه یک آگهی استخدام در فدراسیون فوتبال شد. مادر پریا، مهندس تکنیسین «گروه چهار» بود که دفتر این مجموعه در کوچه فدراسیون فوتبال قرار داشت. پریا هنوز در مقطع پیش‌دانشگاهی تحصیل می‌کرد ولی مصر بود که به صورت پاره وقت در یک اداره یا کارگاه مشغول به کار شود. مادرش پیشنهاد می کند که در آزمون استخدامی فدراسیون شرکت کند؛ آزمونی که در زمان مدیریت «محمد دادکان» برگزار شد تا نیاز فدراسیون برای استخدام یک تایپیست خانم مسلط به زبان انگلیسی را رفع کند.

در مورد پریا شهریاری شایعه ای وجود دارد؛ می گویند او از اقوام «محمد مهدی نبی»، دبیرکل سابق فدراسیون فوتبال ایران است. این شایعه را اول بار «عادل فردوسی پور» در برنامه تلویزیونی «90» به زبان آورد. عادل در فوتبال ایران تبدیل به مرجع شده است و طبیعی هم هست که آن چه در برنامه اش به زبان می آورد، گاهی حکم قطعی پیدا کند. اما در حقیقت، حضور پریا در فدراسیون فوتبال مربوط به دورانی است که محمد مهدی نبی کم ترین نقش و حضوری در ساختمان فدراسیون فوتبال ایران نداشت.

پریا شهریاری ابتدا به عنوان کارمند دبیرخانه فدراسیون استخدام شد اما فقط 10 روز بعد به درخواست «عرفانیان دانشور» که از زمان «محسن صفایی فراهانی»، دبیرکل فدراسیون فوتبال بود، به عنوان منشی و بعد از دو هفته، در نقش رییس دفتر دبیرکل فدراسیون فوتبال کار خود را آغاز کرد؛ دختر جوانی که هنوز در کنکور هم شرکت نکرده بود.

او سال 1383 در رشته تربیت بدنی، دانشجوی کارشناسی شد. هم زمان تلاش کرد سطح زبان انگلیسی خود را هم ارتقا دهد. دوره دبیرکلی محمدمهدی نبی ‌نقطه اوج پیشرفت‌های شهریاری بود. شاید به همین دلیل است که بعضی تصور می کنند او از حمایت های دبیرکل سابق فدراسیون فوتبال بهره برده است. سال 1388 پریا از سمت منشی‌ و هماهنگ‌ کننده امور دفتر دبیرکل،‌ به عضویت دپارتمان فوتبال ساحلی بانوان در‌آمد.

این آغاز زندگی جدید دختری بود که کمی جلوتر از زمان خودش فکر می کرد. وقتی به عضویت دپارتمان فوتبال ساحلی ایران درآمد، طرحی 120 صفحه ای را به اتاق رییس فدراسیون فوتبال برد که بخش عمده ای از آن برای راه اندازی فوتبال ساحلی بانوان بود. پریا شهریاری در مورد نخستین روزهای حضورش در اتاق فوتبال ساحلی فدراسیون ایران گفته است: «برای قبول این مسوولیت، برنامه‌ریزی مفصلی انجام دادم. به محض شروع کار، پیشنهاد تشکیل فوتبال ساحلی بانوان را روی میز آقای "علی کفاشیان" گذاشتم. آن روزها ‌مخالفت‌های زیادی با تشکیل فوتبال ساحلی بانوان وجود داشت. حتی در خود دپارتمان ساحلی هم با آن مخالفت شد و گفتند فوتبال ساحلی با لباس های باز انجام می شود و غیرممکن است بتوانیم برای فوتبال ساحلی بانوان مجوز لباس بگیریم. اما ایستادم و در جلسات مختلف هیات‌رییسه از این طرح دفاع کردم. من تلاش بسیار زیادی کردم که مسوولان فدراسیون و دستگاه‌های دیگر را متقاعد کنم تا فوتبال ساحلی بانوان راه‌اندازی شود. به آن ها با دلیل ‌و مدرک ثابت کردم می‌شود این کار را در ایران انجام داد.»

تنها حامی او برای راه اندازی فوتبال ساحلی بانوان، شخص رییس فدراسیون فوتبال بود. علی کفاشیان از او خواست به دلیل کارشکنی های اعضای دپارتمان فوتبال ساحلی، طرح هایش را برای بانوان به صورت مستقیم به خود او تحویل دهد. رایزنی ها با وزارت ورزش و جوانان و همین طور نهادهای امنیتی را هم کفاشیان برعهده گرفت. موافقت وزارت ورزش و بعد از آن تصویب لباس طراحی شده از سوی فدراسیون برای بانوان فوتبال ساحلی باز ایرانی در فیفا، اولین موفقیت پریا شهریاری در فدراسیون فوتبال ایران بود.

این فقط پیروزی برای دخترانی که می خواستند وارد فوتبال ساحلی شوند، نبود؛ پریا آن قدر اعتماد مجموعه مدیریتی فدراسیون فوتبال را جلب کرد که حتی از سوی علی کفاشیان و اعضای هیات رییسه در سال 1389 به عنوان یکی از اعضای «کارگروه اصلاح اساس نامه فدراسیون فوتبال» معرفی شود. همان سال تقویم ورزشی فوتبال ایران را برای سازمان لیگ طراحی کرد؛ تقویمی که این روزها لیگ ایران را منظم تر برگزار می کند و البته عصای دست «کارلوس کی‏روش» برای برگزاری بازی های دوستانه ملی، برپایی اردوهای تدارکاتی و عدم تداخل بازی های لیگ و جام حذفی شده است.

پریا می خواست فقط یک تایپیست ساده باشد که در کنار تحصیل، کار را هم تجربه کند اما سال 1390 با حکم علی کفاشیان، به ریاست دپارتمان فوتبال ساحلی ایران درآمد. او نخستین زن ایرانی شد که یک کمیته فدراسیون فوتبال (منهای کمیته بانوان) را باید اداره می کرد.

پریا شهریاری در مورد چگونگی انتخاب شدن خود به عنوان رییس این دپارتمان به روزنامه «آسمان آبی» گفته است: «آقای کفاشیان بارها به من گفت که به بخش آقایان هم کمک کنم و این تغییرات را در آن‌جا هم انجام بدهم. اما با مدیریت وقت کمیته فوتبال ساحلی، به هیچ عنوان نمی‌توانستم کار کنم. همیشه عذر و بهانه می‌آوردم که این اتفاق رخ ندهد. در نهایت وقتی مدیریت تغییر کرد، در‌ سال ١٣٩٠ به‌عنوان رییس دپارتمان فوتبال ساحلی کل کشور انتخاب شدم.»

روزهای ابتدایی کار در کمیته فوتبال ساحلی، تیم ‌ملی ایران در جام‌جهانی ساحلی، میان 16 تیم روی پله نشسته بود. فوتبال ساحلی ایران ورزشگاه استاندارد نداشت و مربیان بدون مدرک، مربی گری می‌کردند. لیگ فوتبال ساحلی در گروه شمال و جنوب با بی‌نظمی‌های عجیبی برگزار می‌شد و در واقع، ایران صاحب یک لیگ سراسری هم نبود. پریا برای فوتبال ساحلی ایران برنامه ای پنج ساله نوشت و این بار با نفوذ محمدمهدی نبی، این برنامه به تصویب هیأت‌ مدیره رسید. ورود توپ‌های استاندارد، تغییرات مثبت در تیم‌ ملی و رسیدن به رنکینگ ششم جهان و قهرمانی در جام بین‌قاره‌ای و هم چنین سامان دهی لیگ از اقدامات انجام شده در این مدت بود. او موفق شد پای مربیان خارجی را هم به فوتبال ساحلی ایران باز کند.

تیمی که روزی شانزدهم جهان بود، یک بار به مقام قهرمانی رقابت های جهانی امارات رسید و امسال هم سوم جهان شد. هنوز اما از او نام نمی برند و به گفته خودش، هر شش ماه یک بار عادل فردوسی پور از او به عنوان نماد «پارتی» در فوتبال ایران یاد می کند. پریا می گوید هنوز نمی داند که دقیقا چه کسی واسطه و معرف او بوده است ولی سعی می کند به این برخوردها اهمیتی ندهد.

یک بار علی کفاشیان در سال 1390 و یک بار هم مهدی تاج در سال 1395 به او پیشنهاد نایب رییسی فدراسیون فوتبال در بخش بانوان را دادند اما هر دو بار این پیشنهاد را رد کرد. گفته بود در فوتبال ساحلی اشکش را در آورده اند، چه برسد که نایب رییس فدراسیون شود. اما حالا دست آوردهای دختر تایپیست دبیرخانه فدراسیون فوتبال، در فوتبال ساحلی ایران نمود پیدا کرده و ایران تبدیل به یکی از قطب های ساحلی جهان شده است.