close button
آیا می‌خواهید به نسخه سبک ایران‌وایر بروید؟
به نظر می‌رسد برای بارگذاری محتوای این صفحه مشکل دارید. برای رفع آن به نسخه سبک ایران‌وایر بروید.
گزارش

بررسی سی و دو تیم جام جهانی فوتبال/ سید سوم

۸ آذر ۱۳۹۶
پیام یونسی‌پور
خواندن در ۱۸ دقیقه
این برای نخستین بار است که تیم ملی ایران دو دوره پیاپی در جام جهانی فوتبال حاضر می شود
این برای نخستین بار است که تیم ملی ایران دو دوره پیاپی در جام جهانی فوتبال حاضر می شود
تا قبل از سال 2016، ایسلند نه هرگز به جام ملت های اروپا رسیده بود و نه به جام جهانی فوتبال. سال 2016 آن ها شگفتی ساز حقیقی یورو و حالا به عنوان تیم صدرنشین، به صورت مستقیم راهی جام جهانی شدند
تا قبل از سال 2016، ایسلند نه هرگز به جام ملت های اروپا رسیده بود و نه به جام جهانی فوتبال. سال 2016 آن ها شگفتی ساز حقیقی یورو و حالا به عنوان تیم صدرنشین، به صورت مستقیم راهی جام جهانی شدند
تاریخچه تیم فوتبال تونس بی شباهت به تیم ملی ایران نیست. چهار بار در جام های جهانی 1978، 1998، 2002 و 2006حضور داشته اند
تاریخچه تیم فوتبال تونس بی شباهت به تیم ملی ایران نیست. چهار بار در جام های جهانی 1978، 1998، 2002 و 2006حضور داشته اند
در گروه «E» انتخابی اروپا که لهستان به عنوان تیم اول صعود کرد، دانمارک به عنوان تیم دوم راهی بازی پلی آف شد.
در گروه «E» انتخابی اروپا که لهستان به عنوان تیم اول صعود کرد، دانمارک به عنوان تیم دوم راهی بازی پلی آف شد.
وقتی سال 2002 برای نخستین بار به جام جهانی رسیدند، بنگاه های شرط بندی احتمال پیروزی سنگال در بازی مقابل فرانسه (قهرمان دوره قبل) را یک به هزار تخمین زدند. اما سنگال برد
وقتی سال 2002 برای نخستین بار به جام جهانی رسیدند، بنگاه های شرط بندی احتمال پیروزی سنگال در بازی مقابل فرانسه (قهرمان دوره قبل) را یک به هزار تخمین زدند. اما سنگال برد
هر وقت بازی های تیم ملی سوئد را در روسیه ببینید، احتمالا به یاد ایتالیا خواهید افتاد. آن ها در پلی آف موفق شدند ایتالیا را پس از سال 1958 میلادی از حضور در جام جهانی محروم کنند.
هر وقت بازی های تیم ملی سوئد را در روسیه ببینید، احتمالا به یاد ایتالیا خواهید افتاد. آن ها در پلی آف موفق شدند ایتالیا را پس از سال 1958 میلادی از حضور در جام جهانی محروم کنند.
کاستاریکا را می توان دقیقا مهم ترین عامل غیرمستقیم حذف امریکا از جام جهانی روسیه دانست.
کاستاریکا را می توان دقیقا مهم ترین عامل غیرمستقیم حذف امریکا از جام جهانی روسیه دانست.
مصر در سال های 1934 و 1990 به جام جهانی رسیدند ولی در جام ملت های آفریقا با هفت قهرمانی، یکی از پرآوازه ترین تیم های آفریقایی به حساب می آیند.
مصر در سال های 1934 و 1990 به جام جهانی رسیدند ولی در جام ملت های آفریقا با هفت قهرمانی، یکی از پرآوازه ترین تیم های آفریقایی به حساب می آیند.

دهم آذرماه قرعه کشی رقابت های جام جهانی روسیه در کاخ کرملین برگزار خواهد شد. 32 تیم حاضر در جام جهانی  2018 امیدوار هستند با بهترین قرعه های ممکن روبه رو شوند. «ایران وایر» با بررسی این 32 تیم، به استقبال قرعه کشی این رقابت ها می رود.

 

ایران

این برای نخستین بار است که تیم ملی ایران دو دوره پیاپی در جام جهانی فوتبال حاضر می شود. نخستین حضورش به سال 1978 برمی گردد. 20 سال زمان برد تا از انقلاب و جنگ عبور کند، گردی که روی لباس و صورتش نشسته بود را بزداید و دوباره در جام جهانی 1998 فرانسه دیده شود. به جام جهانی 2002 نرسید ولی سال 2006 میهمان آلمان بود. سال 2010 باز بلیت سفر به آفریقای جنوبی را از دست داد ولی در جام جهانی 2014 حاضر شد. حالا برای نخستین بار دو جام جهانی پیاپی را تجربه می کند.

قرار گرفتن ایران در سید سوم، براساس رنکینگ فدراسیون جهانی فوتبال مقدور شد. تاریخچه ایران در ادوار جام جهانی چندان درخشان نیست. یک پیروزی (مقابل امریکا) تنها دست‎آوردش بوده و به سه تساوی مقابل نیجریه، آنگولا و اسکاتلند رسیده است. بوسنی، آرژانتین، پرتغال، مکزیک، یوگسلاوی، آلمان، هلند و پرو مقابل ایران در ادوار قبل جام جهانی پیروز شده اند.

این دومین صعود پیاپی، مهم ترین افتخار «کارلوس کی روش»، سرمربی تیم ملی ایران است. چهار بار حضور در دوره های مختلف جام های جهانی همراه با آفریقای جنوبی، پرتغال و دو بار ایران، از او چهره ای خاص میان مربیان ملی جهان ساخته است. او مهم ترین هدفش را صعود ایران به مرحله بعد رقابت های جام جهانی قرار داده؛ افتخاری که تا امروز برای ایران به دست نیامده است.

هسته اصلی تیم کارلوس کی روش را بازیکنان ایرانی فعال در باشگاه های اروپا تشکیل می دهند. «اشکان دژاگه»، کاپیتان تیم ملی ایران هرچند که تا در فصل جدید با هیچ باشگاهی قرارداد رسمی امضا نکرده اما هم چنان یکی از آماده ترین بازیکنان تیم ملی فوتبال ایران است. «سامان قدوس»، هافبک مهاجم «اوسترشوند» سوئد، آخرین بازیکن دو ملیتی بود که تیم ملی ایران را به تیم ملی سوئد ترجیح داد و حالا با چهار بازی و یک گل ملی، یکی از مهم ترین عناصر میانی و هجومی تیم کی روش است. «علیرضا جهانخبش» هافبک هجومی «ای‌زد آلکمار» هلند، «سعید عزت الهی» بازیکن تیم «آمکار پرم» این کشور، «میلاد محمدی» مدافع چپ «احمد گروزنی» روسیه، «رامین رضائیان» مدافع راست «اوستنده» بلژیک، «احسان حاج صفی» مدافع و هافبک «پانیونیوس» یونان، «کریم انصاری فرد» مهاجم «المپیاکوس» همین کشور، «رضا قوچان نژاد» مهاجم «هیرنفین» هلند، «کاوه رضایی» مهاجم «شارلوا» بلژیک و «سردار آزمون» مهاجم «روبین کازان» روسیه، بازیکنان ایرانی شاغل در باشگاه های اروپا هستند. «مرتضی پورعلی گنجی»، مدافع تیم «السد» قطر را می توان تنها لژیونر خارج از اروپا دانست. شاید باید هم چنان منتظر باشیم تا «مسعود شجاعی»، کاپیتان سابق ایران و تیم پانیونیوس دوباره به تیم کی روش دعوت شود.

ایران دومین تیمی بود که به جام جهانی فوتبال رسید. ویژگی تیم کارلوس کی روش، بسته ماندن دروازه ایران تا آخرین بازی مقابل سوریه بود. اهرم دفاع منسجم کی روش، مهم ترین امیدواری ایران برای رسیدن به آرزوی بزرگ است. هرچند که نظرسنجی ها نشان داده اند تمام تیم های حاضر در سیدهای اول و دوم، ایران را بهترین قرعه ممکن برای هم گروه شدن می دانند.

 

دانمارک

در گروه «E» انتخابی اروپا که لهستان به عنوان تیم اول صعود کرد، دانمارک به عنوان تیم دوم راهی بازی پلی آف شد. پیروزی پنج بر یک آن ها مانند آتش بازی شب آخر سال بود؛ یک صعود مقتدرانه. «آگه هاریده»، سرمربی تیم ملی دانمارک وقتی از «مالمو» دانمارک آمد و روی نیمکت سوئدی ها نشست، با نقدهایی جدی روبه رو بود. جامعه فوتبال دانمارک خیلی سخت او را قبول کرد. او بعد از جشن صعود مقابل ایرلند، به خبرنگاران گفت: «می دانم همه مردم دانمارک خوشحال هستند اما نه اندازه من. خوشحالم جام جهانی را تجربه می‌کنم و این یک دست‏آورد فوق العاده برای زندگی من خواهد بود.»
همان جا دوباره به او تاختند که سقف آمال و آرزوهایش کوتاه است.

توقعات از دانمارک بیش از حد بالا است. آن ها پنج دوره در جام جهانی شرکت کرده اند ولی فقط یک بار در سال 1998 به مرحله یک چهارم نهایی رسیده اند. قهرمانی معجزه آسای دانمارک در جام ملت های 1992 هنوز در ذهن شان مانده است و تصور این که می توانند باز هم یک شگفتی خلق کنند را از ذهن شان دور نکرده اند. دانمارک سال 1992 به خاطر جنگ در بالکان و حذف یوگسلاوی، جایگزین این تیم شد و ناگهان به قهرمانی رقابت هایی رسید که اصلا قرار نبود در آن شرکت کند.

آن ها یک نسل طلایی داشتند.؛«پیتر اشمایکل»، دروازه بان افسانه ای «منچستریونایتد» و برادران «لادروپ» («برایان» و «میشل») از خاطره فوتبال محو نمی شوند. در نسل جدید، ستاره هایی هنوز هستند اما نه به درخشندگی نسل دهه 90 میلادی.

«کاسپر اشمایکل»، دروازه بان «لستر سیتی» و پسر پیتر اشمایکل را در روسیه خواهیم دید. کمی جلوتر از او،  کاپیتان «سیمون کیایر» در خط دفاعی می ایستد. کم نیستند کسانی که در دانمارک می گویند این مدافع کنونی باشگاه «سویا» در اندازه های کاپیتانی دانمارک نیست. «آندراس بیلند» مدافع «برنتفورد»، «آندریاس کریستنسن» از «چلسی» و «پیتر آنکرسن» مدافع «کوپنهاگن» قابل اعتمادترین مدافعان دانمارک برای جام جهانی هستند.

در خط میانی، یک تیم کاملا معمولی به نظر می رسند. ستاره وسط زمین دانمارک، «کریستین اریکسن»، هافبک تهاجمی «تاتنهام» است. «توماس دلانی» از «وردربرمن»، «لاس شونه» از «آژاکس» و «پاینه سیستو» از «سلتاویگو» اسپانیا مهم ترین چهره های خط میانی دانمارک هستند.

«نیکولاس بنتنر» از «روزنبرگ» آلمان، نام دارترین چهره خط هجومی تیم ملی دانمارک است. او در 79 بازی ملی، 30 بار موفق به گل زنی شده که آمار قابل توجهی برای یک مهاجم است. اما چند نام را فراموش نکنید؛ «نیکولای یارنسن» از «فاینورد» هلند، «آندریاس کورنلیوس» از «آتلانتا» ایتالیا و به ویژه «کسپر دولبرگ» از باشگاه آژاکس. دولبرگ در فصل 2016-2017، وقتی فقط 19 سال سن داشت، بهترین گل‎زن آژاکس شد.

 

ایسلند

هنوز این سوال وجود دارد که آن ها دقیقا چه طور خودشان را وارد دل تاریخ فوتبال جهان کردند؟ تا قبل از سال 2016، ایسلند نه هرگز به جام ملت های اروپا رسیده بود و نه به جام جهانی فوتبال. سال 2016 آن ها شگفتی ساز حقیقی یورو و حالا به عنوان تیم صدرنشین، به صورت مستقیم راهی جام جهانی شدند؛ آن هم در گروهی که کرواسی، ترکیه، اوکراین، فنلاند و کوزوو حضور داشت. پیش از شروع رقابت های انتخابی جام جهانی، یک نظرسنجی در کشور کرواسی نشان می داد که بیش از 85 درصد مردم این کشور از صعود کرواسی به عنوان تیم اول و قرار گرفتن ترکیه در رده دوم مطمئن هستند.

ایسلند با جمعیتی کم تر از 320 هزار نفر است که صنعت اولش را ماهی گیری شکل داده. آن ها را حالا در سراسر جهان با «تشویق ایسلندی» می شناسند؛ تشویقی که ابتدا در جام ملت های 2016 توسط هواداران ایسلند اجرا و بعد در تمام دنیا همه گیر شد. این تشویق، برگرفته از اتحاد، هماهنگی و نظم مردمی که سال ها است شاخص میهن دوستی شده اند. به این گزارش ویژه بعد از بازی انگلستان و ایسلند در جام ملت های اروپا، دقت کنید؛ «گودموندور بندیکتسون»، ملی پوش سابق ایسلند که گزارش این بازی را برعهده داشت، از ورزشگاه «استاد دو فرانس» چنین گفت: «شما  انگلیسی ها می توانید به خانه بروید . شما می توانید از اروپا خارج شوید . شما می توانید به هر جهنمی که می خواهید بروید (طعنه به خروج انگلستان از اتحادیه اروپا)، انگلستان 1 ایسلند 2  نتیجه ثبت شده و این افسانه هنوز ادامه دارد.»

«هیمیر هالگریمسون» دندانپزشکی بود که از سال 2011 به عنوان دستیار وارد تیم ملی ایسلند شد اما از سال 2013 خودش به عنوان سرمربی روی نیمکت این تیم نشست. وقتی با ایسلند در جام ملت های اروپا شگفتی ساخت و تا مرحله یک چهارم نهایی پیش رفت، گفت: «کار عاقلانه این است که در اوج از تیم ملی ایسلند کنار بکشم اما من نه عاقل هستم و نه ترسو. باور دارم ماموریت من ادامه دارد.»

ماموریت او شاید یک شگفتی دوباره در جام جهانی باشد. او تیم چندان پرستاره ای را تحویل نگرفته اما همین که در نخستین حضورش در جام جهانی، به سید سوم رسیده است، یعنی کار بزرگ او ادامه خواهد داشت. «هانس فور هالدورسون» از «راندرس» دانمارک، شماره یک تیم ملی ایسلند خواهد بود. خط دفاعی آن را هم «کاری آرناسون» از «آبردین» اسکاتلند، «راگنار سیگردسون» از روبین کازان روسیه و «آری فریر اسکولاسون» از «لوکرین» بلژیک شکل می دهند.

در خط میانی، دیگر خبری از «ایدور گودیانسن » افسانه ای هم نیست؛ بازیکنی که زمانی یکی از ارکان «بارسلونا» بود. حالا کاپیتان «آرون گونارسن» از «کاردیف سیتی» ولز در مرکز زمین جای گودیانسن را پر می کند. «یوهان برک کودمونسون» از «برنلی»، «گیلفی ثور سیگردسون» از «اورتون» و «بیرکیر بیارناسون» هافبک «استون ویلا» شاخص ترین بازیکنان میانی ایسلند در روسیه خواهند بود.

در خط حمله، بیش ترین امید ایسلندی ها به «آلفرد فینبوکسون» از «آگزبورگ» آلمان و «یون دادی بودوارسون» از ریدینگ خواهد بود.

 

کاستاریکا

باید با یک تیم کاملا غیرقابل پیش بینی آشنا شوید. کاستاریکا در انتخابی جام جهانی، در دو دیدار رفت و برگشت به امریکا، شش گل زد و پیروز شد. اما مقابل پاناما که از امریکا فقط در یک بازی چهار گل خورده بود، در بازی رفت به تساوی بدون گل رسید و در بازی برگشت، دو بر یک باخت. کاستاریکا را می توان دقیقا مهم ترین عامل غیرمستقیم حذف امریکا از جام جهانی روسیه دانست.

«اسکار رامیرز» از سال 2015 تا امروز سرمربی تیمی است که یک لشکر بازیکن متوسط در تمام قاره ها دارد. مشهورترین بازیکن آن بی شک «کیلور ناواس»، دروازه بان «رئال مادرید» و کاپیتان «برایان رویز» هافبک هجومی اسپورتینگ پرتغال هستند. شاید هواداران رئال مادرید هنوز هم بابت خرید ناواس پشیمان باشند.

خط دفاعی کاستاریکا با حضور «جان ‌کارلو گونزالس» از «بولونیا» ایتالیا، «کریستین گامبوا» از «سلتیک» اسکاتلند و «اسکار دوارت» از «بنفیکا» پرتغال شکل می گیرد. «رونالد ماتاریتا» 23 ساله از باشگاه «نیویورک سیتی، یکی از آینده دارترین بازیکنان این تیم است که شاید در روسیه فرصت بیش تری برای نمایش داشته باشد.

در خط میانی، «اسکار رامیرز» چندان میلی به استفاده از بازیکنان جدید و جوان نشان نمی دهد و سعی کرده است بعد از جام جهانی برزیل، ترکیب اصلی تیم خود را به ویژه در میانه زمین حفظ کند. نقدهایی به او در مورد دلیل بازی دادن به «کریستین بولانوس»، هافبک تیم «ونکوور وایتکپس» کانادا بوده و هست ولی او کم ترین اهمیتی به این نقدها نمی دهد. کنار این دو، «سلسو بورخس» از «دیپورتیو» لاکرونیا، «یلتسین یخدا» از «لوزانو» سوییس و «جان خایرو رویز» از «الفیحا» عربستان حضور دارند.

در خط حمله، کنار «برایان رویز» می توان مهاجمانی مانند «آریل رودریگز» از باشگاه «بانکوک گلکسی» تایلند، «جوئل کمپل» از «رئال بتیس» و «یوهان ونگاس» از «مینه سوتا» امریکا حضور دارند. خط حمله زهرداری به نظر نمی رسد اما فراموش نکنید که کاستاریکا هرگز قابل پیش بینی نیست.

 

سوئد

هر وقت بازی های تیم ملی سوئد را در روسیه ببینید، احتمالا به یاد ایتالیا خواهید افتاد. آن ها در پلی آف موفق شدند ایتالیا را پس از سال 1958 میلادی از حضور در جام جهانی محروم کنند. اما این تنها کار بزرگ شاگردان «یان اندرسون»، سرمربی 55 ساله نبود. سوئد در مرحله گروهی موفق شد بالاتر از هلند و بلغارستان به مرحله حذفی (پلی آف) برسد و شاید حذف دو مدعی همیشگی جام جهانی (ایتالیا  و هلند) از آن ها چهره ای خوفناک در سید سوم جام جهانی بسازد. یکی از اقبال های ایران، هم گروه نشدن قطعی با سوئد در مرحله گروهی خواهد بود.

سوئدی ها در 12 دوره جام جهانی حضور داشته اند و مهم ترین افتخارشان، نایب قهرمانی در سال 1958 میلادی است. «یان اندرسون» در پاسخ به انتقاداتی که از نتایج تیمش می شد، سال 2016 گفت: «ما یا در رویا زندگی می کنیم یا در روشنی واقعیت. امروز نه رقیبان ما در سال 1958 گیر کرده اند و نه ما هنوز آن تیم قدرتمند را داریم.»

فوتبال سوئد یعنی «زلاتان ابراهیموویچ» و زلاتان یعنی فوتبال سوئد. او پس از جام ملت های اروپا، وداعی تلخ با فوتبال ملی داشت اما گفت شاید دوباره به تیم ملی کشورش باز گردد. فدراسیون فوتبال سوئد پس از صعود این تیم به روسیه، خبر از آغاز مذاکرات با زلاتان برای بازگشت به تیم ملی و حضورش در جام جهانی داد.

یکی از اقدامات ویژه یان اندرسون، جوان کردن تیم ملی سوئد بود. او طی یک سال اخیر، در کنار «رابین اولسن»، دروازه بان 27 ساله تیمش، از «کارل یوهان یانسون» 26 ساله و «کریستوفر نوردفلت» 23 ساله هم درون دروازه استفاده کرد. در خط دفاعی، کاپیتان «آندریاس گرانکویست» از «کراسنودار» روسیه شاخص ترین چهره است. کنارش می توان به «میکائل لوستیگ» از «سلتیک» و «ویکتور لیندلوف» از «منچستر یونایتد» اشاره کرد. لیندلوف از ابتدای این فصل به منچستر پیوست ولی فقط چهار بار فرصت بازی پیدا کرد.

در خط میانی، «سباستین لارشون» از «هال سیتی»، هم کاپیتان دوم تیم است و هم رهبر میانه زمین سوئدی ها. کنارش «امیل فوشبری» از «لایپزیک» و «جیمی دورماز» از «تولوز» فرانسه قرار می گیرند. داستان خط حمله سوئد کمی غم انگیز است؛ به جز «مارکوس بَری» از «العین» امارات و «اولا تویوونن» از تولوز فرانسه، باقی مهاجمان چندان قابل اعتماد نیستند. 9 مهاجم دیگری که طی دو سال اخیر به دعوت کادر فنی این تیم در ترکیب سوئد قرار گرفته اند، همه با هم فقط 10 گل به ثمر رسانده اند. شاید برای همین است که سوئدی ها هنوز برای بازگشت زلاتان 36 ساله تلاش می کنند.

 

تونس

تاریخچه تیم فوتبال تونس بی شباهت به تیم ملی ایران نیست. چهار بار در جام های جهانی 1978، 1998، 2002 و 2006حضور داشته اند؛ یعنی سه بار با هم در جام جهانی بوده ایم. تونسی ها در اولین حضور خود در جام جهانی 1978، تیم ملی مکزیک را سه بر یک شکست دادند و بعد از آن هرگز در جام جهانی پیروز نشدند. دقیقا همان تعداد پیروزی که تیم ملی ایران در کارنامه جهانی خودش می بیند. 14 بار در جام ملت های آفریقا حضور داشته اند و یک بار سال 2004 به قهرمانی آفریقا رسیدند.

فدراسیون فوتبال تونس فروردین ماه امسال درحالی که تیم ملی این کشور با دو بازی در صدر گروه قرار داشت، «نبیل ملئول» را جانشین «سامی الطرابلسی» کرد. فدراسیون تونس مدعی شد چون هیچ فرصتی برای اشتباه ندارد، می خواهد هدایت تیمش را به فردی قابل اعتماد بسپارد. ملئول پیش از آن که قرار باشد به فرشته نجات تیم ملی تونس بدل شود، سرمربی تیم ملی کویت بود.

تونسی ها در گروه «A» بالاتر از کنگو، لیبی و گینه به عنوان تیم نخست راهی جام جهانی شدند. ترکیب تیم ملی تونس را می توان یکی از ناشناخته ترین ترکیب های حاضر در روسیه دانست. «ايمن المثلوثی» که به او لقب «البلبولی» داده اند، دروازه بان و کاپیتان تیم ملی تونس در روسیه خواهد بود. جانشین او، «فاروق بن مصطفی» از «الشباب» عربستان است. در خط دفاعی، «ایمن عبدالنور» از باشگاه «مارسی»، «سام بن یوسف» از باشگاه «قاسم پاشا اسپور» ترکیه و «علی معلول» از باشگاه «الاهلی» مصر شاخص ترین نفرات هستند. همین طور جوانی تازه وارد مانند «اسامة الحدادی» 24 ساله از «گیخون» را هم می توان از امیدهای دفاعی تونس در روسیه دانست.

میانگین خط میانی تیم ملی تونس کم تر از 25 سال است. «وهبی خزری» 26 ساله از باشگاه «رنز» فرانسه و «باسم صرافی» 20 ساله از نیس مهم ترین هافبک های تونس در مرکز زمین هستند. کنار آن ها فقط «كريم العواضی» 31 ساله را می بینیم. دوندگی، سرعت و قدرت خصیصه تیم ملی تونس، به ویژه در مرکز زمین است. آن ها در فوتبال آفریقا چندان به بازیکنان تکنیکی مشهور نیستند. شاید برای همین فقر تکنیکی است که زیاد مورد توجه باشگاه های اروپایی هم قرار نمی گیرند.

مهاجمان تونس بیش تر مورد توجه باشگاه های عربی هستند. «یوسف مساکنی»، خطرناک ترین مهاجم تیم ملی تونس در «الدُحَیل» قطر، مرد شماره یک خط حمله تیم خود است. «عبد القادر الوسلاتی» که احتمالا زوج او در خط حمله خواهد بود، در «الفتح» عربستان بازی می کند. «ياسين الخنيسی» یکی از مهاجمان سایه ای است که احتمالا در روسیه او را خواهیم دید.

 

مصر

به این جملات دقت کنید: «به نام خداوند بخشنده مهربان؛ به نام خداوند بخشنده مهربان؛ محمد صلاح و اشک‌ها، محمد صلاح! محمد صلاح... ای خدا! ای خدا! محمد صلاح را کمک کن. ]در این لحظه محمد صلاح ضربه پنالتی را وارد دروازه کنگو می کند[ خدای بزرگ، خدای بزرگ؛ خدارا صد هزار مرتبه شکر. میلیون‌ها نفر از هواداران خوشحالند بابت خوشحالی میلیون‌ها مصری. بله کشورمان، بله عشق‏مان، بله زندگی مان.»

این گزارش «مهمت شلبی»، گزارش گر 73 ساله مصری است که تخمین زده می شود در شبکه های اجتماعی بیش از یک میلیارد بار بازدید داشته است. او محق بود این گونه فریاد بزند. مصر پس از 28 سال، برای سومین بار به جام جهانی فوتبال رسید.

آن ها یک معمای پیچیده هستند. در سال های 1934 و 1990 به جام جهانی رسیدند ولی در جام ملت های آفریقا با هفت قهرمانی، یکی از پرآوازه ترین تیم های آفریقایی به حساب می آیند. «محمود الجوهری»، سرمربی فقید و سابق تیم ملی مصر در مورد چرایی تفاوت قدرت این تیم در رقابت های انتخابی جام جهانی و جام ملت های آفریقا گفته بود: «مصر تیم تورنمنت ها است. در بازی هایی که با فاصله زمانی بلند مدت برگزار می شوند، مصر شالوده اش شکل نمی گیرد اما در تورنمنت های منسجم، ما تبدیل به یک تیم می شویم.»

این بیش تر شبیه به یک خرافه بود؛ سال 1997 شایعه ای در مصر پیچید مبنی بر این که در سه مسجد در سه شهر این کشور، دعایی برای ناکامی تیم ملی مصر نوشته و خوانده شده است. آن قدر شایعه همه گیر بود که حتی بازیکنان تیم ملی مصر را تحت تاثیر قرار داد. حالا نه از دعای سه مسجد خبری هست، نه از بهانه های سرمربی فقید. تیم ملی مصر با مربی گری «هکتور کوپر» به جام جهانی فوتبال رسید. هواداران مصری پیشنهاد داده بودند مجسمه ای از این مربی و مولف فوتبال آرژانتینی ساخته شود. او با چهار برد، یک تساوی و یک شکست، تیمش را بالاتر از اوگاندا، غنا و کنیا به جام جهانی رساند. حضور مصر در جام جهانی آن قدر هیجان انگیز بود که یادمان برود غنا تیم محبوب آفریقا در جام های جهانی، حذف شده است.

«عصام الحضری»، دروازه بان «التعاون» عربستان قطعا مرد شماره یک تیم ملی مصر در جام جهانی خواهد بود. در خط دفاعی، «محمد عبدالشافی» و «احمد فتحی» از «الاهلی» عربستان و «احمد حجازی» از «وست بروموویچ» انگلستان، مهم ترین مهره های هکتور کوپر به حساب می آیند.
در خط میانی، با یک تیم کامل روبه رو هستیم؛ «محمد الننی» از «آرسنال»، «عبدالله سعید» از الاهلی، «سام مرسی» از «ویگان» انگلستان، «شیکابالا» از «الزمالک» مصر و «مصطفی فتحی» از التعاون حضور دارند. تقریبا می توان گفت ستاره های مصر بعد از حضور در انگلستان، به عربستان کوچ می کنند.

در خط حمله، مهم ترین چهره، قطعا «محمد صلاح» است. صلاح امروز 25 سال سن دارد و در 56 بازی ملی، 32 بار دروازه حریفانش را باز کرده که آماری است حیرت انگیز. سال گذشته با پیراهن «رم» در 31 بازی، 15 گل زد. امسال با پیراهن «لیورپول» انگلستان در 13 مسابقه، 10 بار موفق به گل‎زنی شد. جام جهانی بدون محمد صلاح چیزی کم داشت. کنار صلاح نمی توان مهاجمی هم سطح او پیدا کرد. «مروان محسن» از الاهلی عربستان که برای فوتبال ایران هم نام آشنا و شناخته شده است، در کنار او قرار می گیرد. «احمد حسن محجوب» از«براگا» دیگر مهاجم مصر در روسیه است.

 

سنگال

وقتی سال 2002 برای نخستین بار به جام جهانی رسیدند، بنگاه های شرط بندی احتمال پیروزی سنگال در بازی مقابل فرانسه (قهرمان دوره قبل) را یک به هزار تخمین زدند. اما سنگال برد. سرمربی خوش تیپ و خوش چهره اش، یعنی «برونو متسو» متولد فرانسه بود. وقتی تیم ملی کشورش را با سنگال برد، به جای این که منفور مردم فرانسه شود، از او به عنوان یک قهرمان ناشناخته نام بردند.

متسو 22 مهرماه سال 1392 در سن 59 سالگی درگذشت تا صعود دوباره تیم ملی سنگال به جام جهانی را هرگز نبیند. سنگالی ها این بار با مربی گری «الیو سیسه» سنگالی به جام جهانی رسیدند. در گروهی که بورکینافاسو، کیپ ورد و آفریقای جنوبی حضور داشتند، با 14 امتیاز از شش بازی و بدون شکست راهی روسیه شدند. الیو سیسه پس از صعود، این موفقیت را به روح برونو متسو هدیه کرد.

«خدیم اندیای» را در روسیه، درون دروازه سنگال خواهیم دید. در خط دفاعی تیم، «كارا امبودجی» از «اندرلشت» بلژیک، «لامینا گاساما» از «آلانیااسپور» ترکیه، «کالیدو کولیبالی» از «ناپولی» ایتالیا و «چیک امبنگو» از «سن آتین» فرانسه بهترین و نام‏دارترین ها هستند.
در خط میانی هم یک تیم از لیگ انگلستان را می بینیم؛ «محمد دیامه» و «هنری سايوت» هر دو از «نیوکاسل»، «شیخو کویاته» از «وست هام» و «ادریسا گاناگی» از «اورتون»، بخشی از ستاره های خط میانی سنگال خواهند بود.

در خط حمله، یک ترافیک واقعی می بینیم. جمعی از بهترین مهاجمان کنونی فوتبال آفریقا که در لیگ های اروپایی می درخشند، باید برای دو جای خالی رقابت کنند. «سادیو مانه» از لیورپول می آید، «میم بیرام دیوف» از «استوک سیتی»، «خوما باباکار» از «فیورنتینا» و «دیافرا ساخو» از «وستهام» یک ترافیک واقعی درست کرده اند.

سنگال هم یکی از سخت ترین قرعه های ممکن برای تیم های دیگر در سیدهای اول، دوم و چهارم است؛ تیمی کم سابقه در جام جهانی که البته سال 2002  تا مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی هم پیش رفت ولی با گل طلایی مغلوب ترکیه شد تا به جمع چهار تیم نهایی نرسد.  

بخش های قبلی را اینجا بخوانید:

بررسی سی و دو تیم جام جهانی فوتبال / سید یک

بررسی تیم های حاضر در جام جهانی /سید دوم

ثبت نظر

گزارش

صدای اصولگرای ورزش ایران درآمد/ خود فلسطینی ها خبر ندارند

۷ آذر ۱۳۹۶
خواندن در ۸ دقیقه
صدای اصولگرای ورزش ایران درآمد/ خود فلسطینی ها خبر ندارند