جلال طالبی: امیدوارم از اروپایی ها دور باشیم؛ شاید با دو امتیاز برگردیم

«جلال طالبی»، سرمربی تیم ملی ایران در جام جهانی ۹۸ فرانسه بود. او در فاصله کم تر از یک ماه تا آغاز رقابت های جام جهانی جانشین «تومیسلاو ایویچ»، سرمربی کروات تیم ملی شد و تا امروز تنها مربی تاریخ فوتبال است که طعم پیروزی در جام جهانی را روی نیمکت ایران چشیده است.

«ایران وایر» از جلال طالبی در مورد قرعه کشی جام جهانی، شانس های ایران، تفاوت های تیم کنونی با تیم ۹۸، دیدگاه های «کارلوس کی‏روش» و پیش بینی او از نتایج تیم ملی در روسیه پرسیده است:

به نظر شما قرار گرفتن ایران در سید سه، تفاوت یا سودی در قرعه کشی خواهد داشت؟ با توجه به این که نیجریه و صربستان به سید چهار رفته اند و ما علنا نمی تونیم با هیچ تیم آسیایی هم گروه شویم.

• تصور شخصی من این است که قرار گرفتن ایران در سید سه یا سید چهار تفاوت چندانی با هم نداشت. باید این مساله را در نظر بگیریم که تیم ایران با تیم های آسیایی در یک گروه قرار نخواهد گرفت. پس به سادگی می توان فهمید که قرار نیست ایران با یک قرعه کاملا ساده روبه رو شود.

در  سید اول، روسیه، آلمان، برزیل، پرتغال، آرژانتین، بلژیک، لهستان و فرانسه را می بینیم. این اسامی را که مرور می کنید، کدام تیم را بهترین قرعه برای ایران می دانید؟

• قطعا روسیه. به دو دلیل؛ اول این که روسیه بین تیم های سید اول، از بقیه تیم ها در سطح پایین تری قرار دارد. دوم این که ما تجربه بازی مقابل روسیه را دو بار داشته ایم و فکر می کنم به جز از نظر شناخت، در زمینه روحی و روانی هم برای بچه های تیم ما بهتر است. اما مطمئن باشید که روسیه در جام جهانی، آن تیمی که مقابل ما در یک بازی دوستانه بازی کرد، نخواهد بود؛ چه در داخل زمین و چه روی سکوها.

و بدترین قرعه از سید اول؟

• قطعا آلمان. من طی پنج سال اخیر تیمی بهتر از آلمان در فوتبال جهان ندیده ام. این البته شناخت و نظر شخصی من است. بعد از آلمان می گویم «بلژیک». شما به بازیکنان صاحب نام آن ها دقت کنید؛ تقریبا تمام تیم های باشگاهی سطح اول جهان از تیم ملی بلژیک سهم دارند. همین ترتیب بندی را می توانم با فرانسه، لهستان، آرژانتین و برزیل ادامه دهم.

یعنی برزیل بعد از روسیه بهترین قرعه ممکن برای ایران است؟ شما برزیل و آرژانتین را در دسته بندی خطرناک ترین تیم های سید اول، بعد از لهستان قرار داده اید؟

• نمی گویم برزیل تیم قدرتمندی نیست. ترجیح می دهم در گروهی باشیم که تیم های اروپایی کم تری حضور دارند یا مثلا در نهایت با روسیه هم‏گروه شویم. آلمان در برزیل قهرمان شد و سنت قهرمانی اروپایی ها در اروپا و امریکایی ها در قاره امریکا را شکست. اما من بعید می دانم این دوره تیمی غیر از اروپایی ها قهرمان جام جهانی شوند. مساله من این نیست که ما مدعی قهرمانی خواهیم بود. ولی فکر می کنم هرچه قدر از اروپایی های قدرتمند دورتر باشیم، بیش تر به نفع ایران است.

به سید دوم برویم؛ اسپانیا، پرو، سوییس، انگلیس، کلمبیا، مکزیک، اروگوئه و کرواسی را در این سید می بینیم. شاید قرار گرفتن انگلستان و اسپانیا در این سید، مهم ترین اتفاق ممکن باشد که تقریبا همه تیم ها نگرانی هایی بابت هم‏گروهی با این هر دو دارند.

• در مورد اسپانیا باید به یک مساله توجه کنید؛ آن ها به شیوه ای توپ را در زمین می چرخانند که اول حریف را دچار استرس و سردرگمی می کنند. این سیاست اسپانیا است. باید تا می توانیم از دستپاچگی دور باشیم. این فقط مشکل احتمالی ما نیست، هر تیمی وقتی می بیند که اسپانیا در هر نقطه زمین، به هر شکلی که می خواهد توپ را حرکت می دهد، روح و روانش به هم می ریزد. آن ها دقیقا دست روی بخش حساس حریفان خود می گذارند. توپ را به عمق دفاع حریف می فرستند و این دقیقا نقطه ای است که هر تیمی از آن می ترسد. این هراس از باز شدن عمق دفاع، به جان بازیکن ترس می اندازد. همین ترس، ضریب اشتباهات را بالا می برد. اسپانیا سال ها است که می داند با حریفانش چه کار کند و هنوز هم روی همین کار اصرار دارد. خب، نتیجه هم گرفته اند.

برای تیمی مثل ایران راه حل بازی مقابل اسپانیا چیست؟

• بالا بردن ترافیک در مرکز زمین و استفاده هم‎زمان از دو هافبک دفاعی. به نظر من، مهم ترین نکته در ترکیب تیم ملی خواهد بود. البته به این شرط که ما اصلا با اسپانیا هم گروه شویم. اما می شود همیشه در عمق دفاع، یک هافبک دفاعی داشت؛ یعنی پوشش دهنده فضای جلوی مدافعان ایران. این ها همه فرضیه است و راه هایی که گاهی مقابل اسپانیا از سوی تیم های دیگر جواب داده اند. «کارلوس کی روش» در فاز دفاعی ایران یک تحول واقعی به وجود آورد که شکی هم نیست. اما می بینیم که این تیم در سال های اخیر وارد فاز جدید هجومی شد استه. فکر می کنم مقابل اسپانیا باید به همان وضعیت قبل برگشت؛ یعنی بستن تمام فضاها. به جز اسپانیا، من باقی تیم ها را در یک رده می بینیم. تاکید می کنم که میان تیم های جام جهانی و سیدها تفاوت چندانی نیست.

 در سید چهارم، میان تیم های صربستان، نیجریه، استرالیا، ژاپن، مراکش، پاناما، کره جنوبی و عربستان سعودی ما با هیچ آسیایی هم گروه نمی شویم و علنا چهار تیم حذف می شوند. میان تیم های باقی مانده، شما صربستان را دشوارتر می دانید یا نیجریه را؟

• قطعا صربستان. آن ها بسیار جوان و به شدت ناشناخته و مرموز هستند.

 این دوره، مهم ترین بحث در مورد صعود تیم ملی از مرحله گروهی است. مسلما بخشی از این رویا به صورت مستقیم به شانس ایران در روز قرعه کشی ربط دارد. آیا در این دوره می توانیم رویاپردازی کنیم و خودمان را در مرحله بعد ببینیم؟

• مساله اتفاقا همین است که رویاپرداز نباشیم. اجازه بدهید باز هم تاکید کنم ما در جام جهانی حریف آسان یا قرعه راحت نداریم. وقتی این فکر را از مغزمان دور کردیم، می توانیم راه حل منطقی صعود کردن را هم پیدا کنیم. قاعده صعود در جام جهانی این است که باید حداقل چهار امتیاز داشت. با چهار امتیاز تازه می توانیم روی کاغذ منتظر اتفاقات و اما و اگرها و نتایج بازی های دیگر باشیم که به نفع ما تمام شود. وقتی می گویم رویاپردازی نکنیم، دلیل دارد. طی هفت سال اخیر، هرگز تیم ایران بعد از این که گل اول را خورده، پیروز نشده است. می دانید که این مساله حتی از نظر روحی و روانی می تواند بازیکن و مربی ما را تحت تاثیر قرار دهد. جام جهانی در روسیه، جام ملت های آسیا نیست که شما بگویید با یک سیستم کاملا بسته، قطعا دروازه من باز نمی شود.

به نکته مهمی اشاره کردید؛ دقیقا مساله ای که حتی در آسیا هم مورد توجه تیم ملی سوریه بود. گفته بودند کافی است گل اول را بزنیم تا نبازیم. گل اول را زدند، دو گل خوردند. اما در نهایت به تساوی رسیدند.

• من در این تیم ضعف تکنیک می بینم. نه این که بازیکن باتکنیک نداشته باشیم، اتفاقا داریم ولی شعاع حرکتی آن ها را بسته ایم. «مسعود شجاعی» در روسیه واقعا به درد این تیم خواهد خورد. باید از تکنیک «اشکان دژاگه» بیش تر استفاده کرد. در نیمه زمین حریفان باید توپ را چرخاند و میزان شهامت تیم را بالاتر برد؛ نه فقط برای این که در نهایت به گل برسیم. من فکر می کنم باید به این تیم فهماند که شجاع باشد.

شما سرمربی تیم ملی ایران در جام جهانی 98 فرانسه بودید. آیا این فرضیه را قبول دارید که تیم زمان شما از نظر مهره و بازیکن (نه از نظر تجربه بازی بین المللی)، از تیم کنونی نفر به نفر تا حدودی بهتر بود؟

• تفاوت ها فقط همین نیستند. کی روش 80درصد تیمش را از بازیکنانی ساخته که خارج از ایران بازی می کنند؛ یعنی ابزار بازیکن باتجربه در تیمش هست. این تیم حتی برای بازی های دوستانه ساده هم به اردوی خارج از کشور می رود که خب فوق العاده است. بازیکنان جوان و خوش اندامی در تیم ملی هستند با قد بلند و بدن های ورزیده. در دوره ما چیزی حدود شش ماه فقط برای بدن سازی تیم ملی زمان صرف شد. این تیم نیاز جدی به بدن سازی ندارد. حتی بازیکنانی که در لیگ ایران بازی می کنند، به استاندارد دویدن در هر بازی رسیده اند. شما در این تیم هشت بازیکن در خط میانی می بینید که همه یک دست هستند. کی روش یک موج دوم روی نیمکت دارد. این یعنی هر زمان اراده کند، کل تیم را تغییر خواهد داد. فاصله بین نیمکت و بازیکن اصلی به شدت کم شده و فکر می کنم باید قدر چنین نعمتی را دانست.

اگر بخواهید تیمی که امروز کی روش ساخته است را با تیمی که شما در جام جهانی فرانسه مربی گری کردید از نظر ساختار تاکتیکی بررسی کنید، مهم ترین تفاوت ها بین این دو مجموعه کجا است؟

• بدون شک رعایت اصول اولیه دفاع. پرس نفر به نفر در نقطه های زمین، تشکیل کلونی های دو و سه نفره برای فشار روی بازیکن صاحب توپ، پشتیبانی نفر بعدی از این کلونی و بعد انسجام تیمی که شما حتی به عنوان تماشاگر از روی سکو هم می توانید به خوبی ببینید. ما در آن زمان قدرت اجرای این سیستم و ساختن این کلونی ها را نداشتیم چون بازیکنان از نظر فکری در باشگاه ها آماده نبودند. اما فکر می کنم تیم کنونی از نظر استفاده از ضربات ایستگاهی از تیم دوران ما بهتر نباشد. 

پیش بینی فوتبال کار عاقلانه ای نیست و البته می دانم که شما فردی کمال گرا و منطقی هستید. اما اجازه بدهید در آستانه قرعه کشی جام جهانی، پیش بینی ساده ای از آینده ایران در جام جهانی داشته باشیم.  

• پیش بینی؟ واقعا غیرممکن است. اما خب شاید اگر تیم ایران در فاز هجومی و نیمه زمین حریفان حضور پررنگ تری داشته باشیم، با دو امتیاز به ایران برگردیم. این پیش بینی من است. از صمیم قلبم آرزو می کنم اشتباه باشد. چیزی که من طی این سال ها فهمیدم، این بود که مردم ایران را هیچ چیز به اندازه فوتبال خوشحال و سرمست نمی کند. شادی و امیدوار بودن حق این مردم است. 

 

مطالب مرتبط:

مقایسه فنی تیم های برانکو و کیروش در گفتگو با هومن افاضلی

ایران به کازان نمی‌رود؛ نارضایتی کیروش از مدیران شهر

تلفیق روسیه و انگلستان در قرعه کشی کرملین