وقتی زندانی‌ها وارد مدیریت فوتبال می‌شوند به گواهی سوءپیشینه نیازی نیست!

تهران- پدرام قائمى، شهروند خبرنگار

شما در ایران یک شهروند ساده هستید؛ بدون هیچ خط‌ و ربط به هیچ نهاد قدرتمند یا فردی صاحب نفوذ. گرایش‌های شدید به راست‌های اصول گرا ندارید و ثروتی هنگفت را هم در حساب مالی خود نمی‌بینید. پس وقتی می‌خواهید در اداره‌ای دولتی یا شرکت‌های تابعه نیمه‌دولتی مشغول به کار شوید، باید فرمی از بخش اداری تحویل بگیرید و آن را با اصل و کپی کارت ملی، اصل و کپی شناسنامه، یک قطعه عکس جدید رنگی تمام‌رخ زمینه سفید و بدون عینک (برای خانم‌ها بدون آرایش)، کد پستی ده‌رقمی و البته مبلغ 15 هزار تومان به یکی از دفاتر پلیس +10 بروید. آن جا از هر ۱۰ انگشت دست شما انگشت‌نگاری می‌کنند و ظرف یک هفته تا 10 روز جواب سوءپیشینه را به محل کاری شما تحویل می‌دهند.

اما کافی است در طول زندگی‌ خود یک بار نزاعی خیابانی داشته باشید، یک بار شرب خمر کرده باشید و یا یک بار همراه با جنس مخالف نامحرم در کوچه و خیابان یا محفلی خصوصی بازداشت‌شده باشید، آن‌وقت باید قید کارهای دولتی را بزنید. این‌ها همه سوءپیشینه به شمار می روند. البته فقط برای شما!

در همین پایتخت تهران، بعضی از نهادهای کاملاً حکومتی و دولتی هیچ نیازی به تحقیق و تفحص در مورد وضعیت پیشینه کیفری نیروهایی که وارد بخش‌های مدیریتی خود می‌کنند، ندارند. واضح‌ترین نمونه‌های آن را هم می‌توان در فوتبال ایران دید؛ یک آینه تمام‌رخ از تمامیت اداره‎های ایران!

فدراسیون فوتبال اولین نهادی نیست که برای دادن یک حکم مدیریت، آن هم دریکی از بالاترین رده‌های خود نیازی به گواهی سوءپیشینه نداشته باشد؛ «علی کفاشیان» در بهمن‌ماه سال گذشته در حکمی، «محمد مایلی کهن» را به‌عنوان «مدیر فنی» تیم «امید ایران» منصوب کرد و مایلی کهن از سوم فروردین‌ماه و در بازی‌های مقدماتی انتخابی المپیک، به‌عنوان «سرپرست» روی نیمکت تیم امید ایران نشست.

مایلی کهن البته اگر به یکی از شعبه های پلیس + 10 می‌رفت، قطعاً نمی‌توانست گواهی سوءپیشینه مثبتی به فدراسیون فوتبال ارایه دهد.

به غیر از تمامی نزاع‌هایی که او در طی سال‌های اخیر با تماشاگران و اهالی رسانه داشته، در پی شکایت «علی دایی» از او، از سوی دادگاهی بدوی در ۲۸ مرداد ۱۳۹۳، به چهار ماه حبس تعزیری و پرداخت ۱۰۰ هزار تومان جزای نقدی محکوم شد و در تاریخ ۲۰ آبان همان سال برای اجرای حکم، با دست بند به زندان «اوین» انتقال یافت.

مایلی کهن این شانس ویژه را هم داشته که خیلی سریع با پی گیری «محمود گودرزی» و رضایت علی دایی، پس از سه روز تحمل حبس، آزاد شود. اما سابقه درخشان مایلی کهن در حمایت‌های ویژه‌اش از حکومت ایران، محمود احمدی‌نژاد و همین‌طور چهره همیشه اصول گرایش، او را همواره در معرض بهترین شانس‌های ممکن در فوتبال ایران قرار داده است؛ سرمربی گری در تیم‌های صنعتی مانند «پیکان»، «سایپا» و «فولاد خوزستان»، هم‌چنین سرمربی گری در تیم ملی و امید و حالا بدون هیچ مشکلی، نشستن روی نیمکت تیم امید.

شاید بتوان در مورد محمد مایلی کهن از تبصره‌هایی مانند فوتبالی بودن او استفاده کرد. اما داستان امروز مردی به نام «حمیدرضا سیاسی» کاملاً با مایلی کهن متفاوت است. حمیدرضا سیاسی در آذرماه سال ۹۳ به زندان افتاد. دلیل بازداشت او را سایت «جهان نیوز» در همان روزها این‌گونه تشریح کرد: «حمیدرضا سیاسی به دلیل لغو یک طرفه قرارداد و طبق ماده یک قانون تشدید مجازات مرتکبین ارتشا، اختلاس و کلاه‌برداری مصوب سال ۱۳۶۷ مجمع تشخیص مصلحت نظام و قانون مجازات انتقال راجع به مال غیر مصوب، فروردین ۱۳۸۰ به زندان رفت. شاکی اصلی این پرونده، شرکت "بهنام پیشروی" کیش بود و برای دادخواهی تصمیم به زندانی کردن سیاسی گرفت.»

البته این بهترین روش برای فریب افکاری بود که نباید می‌فهمیدند حمیدرضا سیاسی به دلیل گرفتن عکس یادگاری و داشتن رابطه‌ای چندماهه با «امیرحسین جهانشاهی»، جاسوس «موساد» که سعی  داشت واسطه قرارداد «رئال مادرید» و «پرسپولیس» شود، به زندان افتاد.

مشکل حمیدرضا سیاسی نه مسایل مالی که بیش تر رابطه‌اش با جهانشانی بود. او ماه‌ها در زندان مورد بازجویی قرار گرفت تا حکومت ایران اطمینان حاصل کند آن چه به‌عنوان رابطه میان مدیرعامل سابق پرسپولیس و جهانشانی به وجود آمده، نادانسته و تنها تلاش برای بازی با رئال مادرید بوده و بس.

سیاسی چند روزی پیش از بازداشت در مورد آشنایی با جهانشاهی به سایت «ورزش 3» چنین توضیحی داده بود: «این‌طور که من متوجه شدم، آقای جهانشاهی از دوستان صمیمی آقای «پرس» بودند؛ هم دیگر را با نام کوچک صدا می‌کردند و قبل از ما در دفتر آقای پرس حضور داشتند. ولی هیچ مذاکره‌ای با ما انجام ندادند و ما وقتی ایشان در آن جا با ما فارسی صحبت کردند، متوجه شدیم که ایرانی هستند و از ایشان خواستیم که در جلسه هایی که با آقای پرس داریم، به دلیل ایرانی بودنشان به ما برای ایجاد ارتباط کمک کند. تنها صحبت‌های ما را به آقای پرس منتقل کردند.»

اما این توضیحات و البته لغو سریع دیدار با رئال مادرید هم باعث نشد تا او بازداشت و بازجویی، آن‌هم به مدت سه ماه در امان بماند.

با این حال، از وزارت ورزش و جوانان می‌شنویم که حمیدرضا سیاسی هم‏چنان گزینه اول وزیر ورزش برای مدیرعاملی باشگاه پرسپولیس است. هفته گذشته حمیدرضا سیاسی از سوی وزارت ورزش موظف می‌شود که مبلغی را به‌عنوان کمک مالی به پرسپولیس اهدا کند. سیاسی روز یک شنبه هفته گذشته مبلغ 30 میلیارد ریال کمک بلاعوض از طریق یکی از شرکت‌های تابعه «بهنام پیشرو» به‌حساب باشگاه واریز می‌کند و بر اساس فرمولی که شخص او برای هیات مدیره تعیین کرده بود، به هر بازیکن بر اساس تشخیص خود او، مبلغی بین ۵۰ تا ۷۰ میلیون تومان پرداخت می‌شود.

از سویی دیگر، وزیر ورزش و جوانان که از طریق «امیر خادم» با سیاسی رابطه‌ای نزدیک پیداکرده است، بعد از تعیین هیات مدیره پرسپولیس و استقلال، برای پرسپولیس به‌جای مدیرعامل، سرپرست انتخاب کرد تا بلافاصله بعد از آغاز لیگ و پایان دادگاه مالی حمیدرضا سیاسی که بیش تر شبیه به یک دادگاه نمایشی می‌ماند، حکم مدیرعاملی او را صادر کند.

تلاش گودرزی به‌عنوان وزیر ورزش و جوانان برای کنار زدن برنده مزایده قانونی قبلی (حسین هدایتی) تا امروز موفق بوده و به نظر می‌رسد نقشه راه وزارت ورزش برای نشاندن حمیدرضا سیاسی بر مسند قدرت پرسپولیس بعد از دادگاه او به‌سادگی عملیاتی شود.

این که چه گونه پرونده امنیتی سیاسی و دیدار او با جهانشاهی بدون هیچ سر و صدایی مختومه شد، به کنار. سؤال اصلی این جا است که چه گونه فردی با بیش از سه ماه زندان و یک پرونده باز مالی و یک پرونده مختومه امنیتی می‌تواند در کشور ایران اسپانسر پشت پرده پرسپولیس و همین‌طور گزینه اصلی وزارت ورزش برای نشستن روی کرسی مدیرعاملی باشگاه باشد. نمی‌توان نقش کلیدی امیر خادم را دراین‌بین نادیده گرفت.

گواهی سوءپیشینه فقط برای شما است. می‌توانید با نماینده‌های موساد دیدار کنید، با آن ها عکس یادگاری بیاندازید، به اتهام مالی به زندان بروید و بعد گزینه اصلی مدیرعاملی پرسپولیس هم باشید. کافی است یک رزومه قوی در سپاه پاسداران داشته باشید.