رهگذران خیابان «بهشتی» کرج در طول هفته گذشته با انبوه جمعیتی روبه رو بودند که برای مطالبه دستمزد یک سال گذشت هخود، جلوی درب ورودی بیمارستان «امام خمینی» این شهر جمع شده بودند.
پزشکان و کارکنان این بیمارستان بیش از یک سال است در وضعیت بلاتکلیفی، بدون دستمزد و حقوق ماهانه و با امید به پرداخت حقوق معوقه خود کار می کنند اما تاکنون هیچ کدام از وعده های مسوولان استان البرز برای پرداخت حقوق شان محقق نشده است.
یکی از پزشکان عمومی حاضر در تجمع امروز که خودش را «مهران. الف» معرفی می کند، به «ایران وایر» می گوید: «این ماجرا نقل یک سال نیست.»
او بیش از 17 ماه است که حقوقی نگرفته است. می گوید هر بار که به مسوولان بیمارستان فشار آورده و پشت سر هم نامه نگاری کرده است، مبلغ اندکی که از حقوق واقعی او فاصله بسیاری دارد، به عنوان «علی الحساب» به حسابش واریز و ساکتش کرده اند.
دکتر مهران از تلاش تجمع کنندگان برای کشاندن استاندار میان آن ها می گوید؛ تلاشی که تاکنون به نتیجه نرسیده است:« تنها چند نفر از مسوولان شورای شهر و نیروی انتظامی- شاید به علت همسایگی با بیمارستان، در تجمع حاضر شدند که در مواردی همبا تجمع کنندگان به تندی برخورد کردند. اما هیچ مسوولی حاضر به پاسخ گویی یا پی گیری مطالبه تجمع کننده‌ها نیست.»
او می گوید با وجود این که رسانه ها تعداد تجمع کنندگان را 300 نفر تخمین می زنند اما حاضران بیشتر از رقم اعلام شده هستند. آن ها شعار می دهند و خواستار حضور استاندار و پاسخ گویی مسوولان به این شرایط هستند.
دکتر مهران می گوید:«با این که این بیمارستان دارای تجهیزات تخصصی و بخش های قابل توجه درمانی است و به راحتی می شود آن را به روز کرد و با توجه به نیاز روزافزون استان البرز به یک مرکز درمانی مجهز، مدت ها است که بسیاری از قسمت های بیمارستان نیمه تعطیل و حتی کاملا تعطیل شده اند و کلیه تجهیزات آن بدون استفاده و در حال خاک خوردن هستند.»
بیمارستان 250 تختخوابی امام خمینی کرج کنار شهرداری و پاسگاه نیروی انتظامی این شهر قرار گرفته است و بسیاری از پرسنل آن بر این باورند که احتمال ورشکستگی و بسته شدن این بیمارستان فوق تخصصی در آینده بسیار نزدیک وجود دارد.
خانم «عصمت. ن»، از پرسنل بیمارستان امام خمینی کرج، علت حضور برخی از خانواده های جانبازان جنگ در تجمع را این طور تشریح می کند: «در اساسنامه این بیمارستان قید شده است که قریب به 35 درصد عواید آن به ایتام، محرومین، خانواده جانبازان و شهدای جنگ اختصاص داده خواهد شد. البته این مبالغ اهدایی هم پرداخت نشده اند. از طرفی، بخشی از سهام این بیمارستان به "بنیاد شهید" اختصاص دارد. به همین دلیل هم برخی از تجمع کنندگان از خانواده جانبازان محروم و شهدای استان البرز هستند.»
تجمع کنندگان در طول یک سال گذشته هرازچند گاهی دست به اعتراض عمومی می زنند اما هرگز موفق به دیدار با استاندار و طرح مطالباتشان نشده اند.
«ریحانه»، یکی دیگر از پرسنل بیمارستان است که در تمامی تجمعات اعتراضی این بیمارستان مشارکت داشته است. او در پاسخ به سوال «ایران وایر» در مورد مطالباتش می گوید: «دو سالاست که برای دریافت حق و حقوقمان دویده ایم اما همه اش دروغ شنیده ایم.»
او توضیح می دهد که به علت عدم پرداخت حقوق و کارانه و دادن وعده های دروغین از سوی مسوولان، هر ماه برای رفع شرایط موجود در این تجمع ها حاضر شده است.
این پرسنل بیمارستان امام خمینی با ناراحتی در مورد متروکه شدن این بیمارستان با کلیه تجهیزات و با وسعتی بزرگ، می افزاید: «بیمارستان خالی از بیمار است و در یک سکوت ممتد فرو رفته است. در بخش اورژانس بیمارستان که طبیعتا می بایست شلوغ ترین بخش یک مرکز درمانی باشد، شما جز یکی دو نفر بیمار نمی بینید. چرا باید چنین سرمایه ای به این شکل نادیده گرفته شود و از بین برود؟ چند سال باید دوید و زحمت کشید تا بیمارستانی مثل بیمارستان امام خمینی از نو سر پا شود و روند درمان بیماران را فعال کند؟»
او معتقد است دست هایی پشت پرده در ایجاد این شرایط نقش دارند: «یک عده می گویند بیمارستان متعلق به شهرداری و بنیاد شهید و امور ایثارگران است. عده دیگری می گویند بیمارستان مالک خصوصی دارد و به قصد تخریب و تغییر کاربری به وضعیت موجود دامن زده است. به هر حال، کسی واقعا از پشت پرده ماجرای بیمارستان امام خمینی خبردار نیست. هر چه هست، به روشنی می شود فهمید که ادامه این وضعیت تعمدی است.»
«عصمت» هم از بسته بودن داروخانه بیمارستان می گوید: «در حال حاضر اتاق کوچکی با چند قفسه دارو به مراجعین خدمات می دهد؛ آن هم چه جور خدماتی؟ داروهایی ابتدایی و اولیه که به معدود بیماران مراجعه کننده می دهند. دیگر حتی شهروندان عادی هم از تلاش یک عده افراد قدرتمند برای بسته نگه داشتن بیمارستان خبر دارند. این بیمارستان پیش از این ها هم قرار بود به نفع یکی از ارگان های دولتی فروخته شود اما با اعتراض پرسنل بیمارستان و خانواده های جانبازان و شهدای ذینفع، این امر عملی نشد. حالا عملا دارند این کار را می کنند. یک قفل بزرگ روی در داروخانه زده شده که دیدنش نشانه افول بیمارستانی است که می توانست فعال باشد. این برای همه ما که سال های عمرمان را این جا سپری کردیم، درد دارد.»
به گفته عصمت، فاصله بین تحصن ها دیگر به چند روزی یک بار رسیده است اما هیچ کس امید به بهبود شرایط ندارد.
اغلب پزشکان عمومی بیمارستان امام خمینی کرج کار خود را ترک کرده اند. «مهدی قره لو»، یکی از پزشکان عمومی این بیمارستان بحران را محدود به بخش عمومی بیمارستان نمی‌داند: «این بیمارستان که زمانی برو و بیا داشت، حالا فاقد پزشکان متخصص جراحی، ارتوپدی، قلب و سایر رشته ها است و بخش های جراحی، ارتوپدی، قلب، داخلی، آنژیوگرافی، سی تی اسکنو سایر قسمت ها به حالت تعطیل درآمده اند. هم اکنون فقط بخش های آی.سی.یو، سی. سی. یو و اورژانس به صورت نصف نیمه فعالیت می کنند.»
عصمت از وضعیت بخش اورژانس بیمارستان می گوید: «آن جا دیگر حتی ملزومات اولیه مانند سرنگ یافت نمی شود و با کمبود شدید دارو و تجهیزات روبه رو هستیم. این موضوع در شکل بدتری به داروهای ضروری تری مثل داروهای قلبی و تخصصی نیز تسری پیدا کرده است.»
او از ناامیدی روز گذشته یک بیمار دیالیزی می گوید که سال ها بود در این بیمارستان خدمات دیالیز دریافت می کرد: «بیچاره مثل همیشه با دخترش مراجعه کرده بود اما او را پذیرش نکردند. هیچ چیزی سر جایش نیست. پرسنل کافی برای انجام دیالیز وجود ندارد. تجهیزات هم بدون استفاده مانده اند. برای همین هم مراجعین را پذیرش نمی کنند.»
هوا نیمه تاریک شده است. یک عده هنوز فریاد می زنند و صدای آن ها در محوطه حیاط نیمه تاریک و بی رونق بیمارستان می پیچد: «عزا عزاست امروز.»
چند نفری هم با روپوش های سفید روی صندلی های فلزی حاشیه حیاط بیمارستان نشسته و سردرگم به وعده های تکراری و محقق نشده تمام ماه های گذشته فکر می کنند و نمی دانند تا چند ماه دیگر با آن وضعیت دوام می آورند یا نه؟!
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر