در روزهای گذشته، اعتصاب معلمان شاغل در وزارت آموزش و پروش یکی از خبرهای مهم در شبکههای اجتماعی بود. ابتدا رسانهها به این رویداد اهمیت چندانی ندادند تا این که اعتصاب معلمان معترض به روزهای بعد کشیده شد و شاگرادان هم به حمایت از معلمهایشان، دست به اعتصاب و انتشار عکسهای گروهی در شبکههای اجتماعی زدند.
اعتصاب کنندگان خواهان آن هستند که آموزش و پرورش وضعیت اقتصادی آن ها را سامان دهد و سیستم آموزشی در حکومت جمهوری اسلامی بازنگری شود.
در روزهای اخیر، اخباری نیز مبنی بر بازداشت تعدادی از معلمان در شهرهای مختلف ایران منتشر شده است.
از دیماه ۱۳۹۶ تا کنون، مردم در اغلب شهرهای ایران و برخی از اصناف به دلیل وضعیت بد اقتصادی دست به اعتصاب و اعتراضهای مسالمتآمیز زدهاند که اغلب این کنشها با دخالت نیروهای انتظامی و امنیتی به خشونت، بازداشت و کشته و زخمی شدن برخی از معترضان کشیده شده است.
«ایرانوایر» از «کورش کرمپور»، شاعر و معلم مقطع دبیرستان در آبادان در مورد اعتصاب معلمان آموزش و پرورش پرسیده و او پاسخ داده است: «اقتدار و نحوه حکم رانی یک نظام سیاسی را باید در آینه نظام آموزشی و فرهنگی آن جست و جو کرد و دید. در نظام سیاسی جمهوری اسلامی، ما شاهد یک نظام آموزشی فشل و فاقد جایگاه اجتماعی و بیارزش هستیم. به خاطر همین فاجعه است که معلمها اعتصاب کردهاند و علاوه بر نقد به سیستم آموزشی، خواهان حقوق مادی و معنوی خودشان هستند. فرهنگیان عزیز و همکاران من در روزهای گذشته با اعتصاب، مطالبات خودشان را مشخص کردهاند. بخشی از مطالبه معلم ها، حقوق مادی آن ها است و بخشی دیگر، شأن و جایگاه از دست رفته شان است. در گذشته هم جامعه فرهنگیان همیشه از لحاظ مادی و حقوقی دچار مشکل بوده و در این مورد بارها گله کردهاند اما اتفاق بدی که افتاده، این است که در نظام سرمایهداری اسلامی به سر میبریم و پول، شأن و اعتبار آدم و انسانی شده است که در یک جامعه اسلامی زندگی میکند. شرایط معلمها در گذشته هم از لحاظ حقوقی با الان تفاوت چندانی نداشت و هرگز در رفاه نبودهاند اما شأن اجتماعی داشتند. در حالی که الان با سرمایه داری اسلامی، معیار عوض شده است و فرهنگیان جزو قشر فقیر جامعه شدهاند و این زجرآور است. مشکلات اقتصادی را برخی از معلمها با چند شغله بودن رفع میکنند. هرچند به شخصه مخالف آن هستم زیراباید فضایی برای آن ها توسط حکومت مهیا بشود که بتواند کار تدریس را با کیفیت خوب عرضه کند. اما این چند شغله شدن معلمها، راهکاری جلوی پای حکومت است تا از پاسخ گو بودن طفره روند.»
کورش کرمپور، معلم۴۰ ساله، یکی از شاعران و روزنامهنگاران شناخته شده ادبیات ایران و آبادان است که تا کنون آثاری مانند «ولد زن»، «صادره از آبادان» و «پروردگارا ایران را به خاطر بسپار» منتشر کرده است. او در ادامه به «ایرانوایر» میگوید: «ما معلمها به جای این که برای تهیه ابتداییترین نیازهای زندگی در جامعه بخواهیم به چند شغله بودن روی بیاوریم، باید به جد پی گیر حق و حقوق خودمان باشیم تا خیلی از معادلات عوض بشوند. در گذشته اگر یک معلم یا هنرمند از لحاظ اقتصادی درآمد خوبی نداشت، در عوض شأن بالایی داشت. میگفتند فلانی معلم یا هنرمند است. مطالبه اصلی معلمها به باور من، مطالبه شأن انسان در جامعه است. نظام سیاسی فعلی شأن انسان را پایین آورده است. معلمها شأن انسانی خود را مطالبه میکنند زیرا آن ها تربیت کننده انسان برای زیست در جامعه با همنوعان خودشان هستند. ما در تولید، تربیت و پروش انسان در جامعه دچار مشکل هستیم. این نظام سیاسی، نظامی نیست که بتواند انسانی ایدهآل برای حقوق شهروندی تربیت بکند. برای همین است که میگویم ادعای هر نظام سیاسی را باید در نظام آموزشی آن دنبال کرد. نظام آموزشی فعلی تمام ارزشها را پایمال کرده است. بر همین اساس میشود استدلال کرد که ارزشهایی که نظام سیاسی ایران مدعی آن است، ارزشهای قابل اعتمادی نیستند و فاقد ارزش هستند. اگر برای نظام سیاسی ارزشهای انسانی مهم بود، به نظام آموزشی که تربیت کننده ارزشهای انسانی است، توجه بیش تری میکرد. به جای این که شاهد ذلت نظام آموزشی و جامعه فرهنگیان باشیم، به باور من، ما شاهد ذلتی هستیم که بر پیشانی جمهوری اسلامی خورده است. باید قدردان تحصن همکارانم بود که با قدرت سکوت شان، تمام صداها را به چالش کشیدهاند. بدون تردید، با آمدن جامعه فرهنگیان به صفهای اعتراضی مردم و سایر قشرهای اجتماعی، ما شاهد یک شان و شوکت دیگری به اعتراضات مردمی نسبت به پایمان شدن حقوق انسانی_شهروندی در ابعاد گوناگون این نظامی سیاسی خواهیم بود. حضور معلمین خردورز، جمال و جلال و شکوه بیش تری به جامعه اعتراضی ایرانی خواهد داد. جامعه فرهنگیان میتوانند محور وحدت و سخن گوی جامعه معترضین باشد. این شأن را همان جامعه به معلمها میدهد تا صدای اعتراض کل جامعه باشند. در این چند روز، جامعه فرهنگیان درسی را به دانشآموزان دادند که در کتابهای حکومت نبود. این درسی بود که باید از 40 سال پیش به دانشآموزان میدادیم. اما خب، امروز غیرتئوری و به شکلی میدانی با این اعتصاب به بچهها آموزش دادیم.»
ثبت نظر