در شهرها و روستاهای ایران، هزاران سگ به صورت گله‌ای زندگی می‌کنند که هیچ صاحبی ندارند. آن ها روز‌ها و شب‌ها را در خیابان‌ها، بیابان‌ها و مناطق کثیف می‌گذرانند و غذای خود را از میان زباله‌ها می‌‌جویند. این سگ‌ها از مهم ترین مصادیق خشونت با حیوانات در ایران به شمار می‌روند که به طور مداوم تصاویری از شکنجه و مرگ آن ها در رسانه‌ها منتشر می‌شود.
تازه‌ترین این موارد مربوط به سوزانده شدن لاشه ۳۰۰ قلاده سگ در حاشیه شهر اهواز، مرکز استان خوزستان در جنوب غربی ایران است. تعدادی از فعالان حقوق حیوانات فیلمی از لاشه این سگ‌ها در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرده و گفته‌اند شهرداری اهواز عامل سوزاندن آن‌ها بوده اما شهرداری چنین موضوعی را رد کرده است. شهرداری اهواز اگرچه به طور تلویحی مرگ این ۳۰۰ قلاده سگ را تایید ولی اعلام کرده است که این سگ‌ها به طور زنده سوزانده نشده‌اند.
درباره چگونگی و زمان کشته شدن این تعداد سگ اطلاعاتی در دست نیست اما انتشار خبر کشته شدن آن ها موجی از اعتراض‌ها و انتقاد‌ها در شبکه‌های اجتماعی ایران‌ها به راه انداخته است.
در توییتر، اینستاگرام و تلگرام، گروهی از دوست‌داران حیوانات و فعالان محیط زیست به شدت از کشتار این سگ‌ها انتقاد کرده اند و خواستار شناسایی و برخورد با عوامل چنین اقداماتی هستند.
سگ‌کشی در ایران سابقه‌ای طولانی دارد. یکی از قدیمی‌ترین اسناد در این خصوص، مربوط به گزارش ۱۸ مرداد سال ۱۳۴۳شمسی روزنامه «اطلاعات» است.
براساس گزارش این روزنامه، در این سال وزارت بهداشت وقت با همکاری شهرداری تهران طرحی را به اجرا گذاشت که به طرح «سگ خری» معروف بود. در آن سال، وزارت بهداشت و شهرداری برای کشتن سگ‌های ولگرد در تهران یک میلیون ریال اعتبار در نظر گرفتند تا ۵۰ هزار قلاده سگ پراکنده در شهر تهران نابود شوند. از آن زمان به بعد و تا همین حالا در بسیاری از شهرها و روستاهای ایران تعداد بی‌شماری سگ کشته شده‌اند که آمار دقیقی از آن ها در دست نیست.
سگ‌کشی در ایران، سال‌ها امری رایج و در میان بسیاری از مردم و نهاد‌های مسوول، اقدامی پذیرفته شده بود. اما با تغییر تدریجی سبک زندگی مردم و حضور سگ در خانه های تعداد قابل توجهی از ایرانیان، افکار عمومی در کشور مخالف کشتن سگ‌ها شده است.
تلاش انجمن‌های حمایت از حیوانات، راه‌اندازی پناهگاهها و افزایش سطح آگاهی و تغییر بینش عقیدتی مردم در مورد موجودی به نام سگ که از نظر اسلام و مسلمانان «نجس» به شمار می رود، در بهبود شرایط سگ‌های ولگرد بسیار تاثیرگذار بوده است.
این تغییر نگرش و فشار افکار عمومی و سازمان‌های مدافع حقوق حیوانات در ایران باعث شده اند که دست شهرداریها و دیگر نهاد‌های مسوول در کنترل خشونت‌بار جمعیت سگ‌های بدون صاحب در ایران بسته شود.
در آرشیو رسانه‌های ایران، اخبار، گزارش‌ها و تصاویر زیادی از قتل‌عام سگ‌ها در شهر‌های مختلف موجود است که با روش‌هایی هم‌چون سلاح گرم، تله‌گذاری و سم‌پاشی انجام می شده است. این قتل‌عام‌ها اما به تدریج با واکنش منفی مردم ایران مواجه شد تا جایی که سال ۱۳۸۷ شمسی وزارت کشور و شهرداری‌های کل ایران موظف شدند سگ‌های ولگرد را در پناهگاهها نگه داری کنند. از آن زمان به بعد کشتن علنی و گسترده سگ‌ها برای شهرداریها و نهاد‌های مسوول به اقدامی پرهزینه از نظر اجتماعی در برابر فشار افکار عمومی تبدیل شد.
برگزاری تجمعات مختلف در اعتراض به سگ‌کشی و حیوان‌آزاری در شهر‌های مختلف ایران و راه‌اندازی کمپین‌های مجازی در حمایت از حقوق حیوانات در هشت سال اخیر، از جمله کنش‌های اجتماعی است که هزینه حیوان‌آزاری و سگ‌کشی سیستماتیک در ایران را بالا برده است.
قوه قضاییه که نهادی غیرپاسخ گو در ایران شناخته می‌شود هم از این فشار‌ها مصون نبوده و در سال‌های اخیر و در پی فشار افکار عمومی و شبکه‌های اجتماعی، به برخورد با حیوان‌آزاری‌ها و سگ‌‌کشی‌ها پرداخته است.
دستگاه قضایی در سال‌های اخیر با موارد قابل توجهی از حیوان‌آزاری برخورد کرده و مجازات‌های بازدارنده‌ای برای کسانی که قصد حیوان‌آزاری دارند، وضع کرده است.
براساس برخی آمار‌های غیررسمی، در حال حاضر بیش از دو میلیون قلاده سگ بی‌صاحب در ایران وجود دارد که در معرض انواع خشونت‌ها قرار دارند و هر روز با مرگ و زندگی در جدال هستند.
نگرانی از افزایش جمعیت سگ‌های بی‌صاحب یکی از مهم ترین انگیزه‌های سگ‌کشی در ایران بوده است. مدافعان چنین اقدامی می‌گویند این امر باعث امن شدن زندگی انسان‌ها می‌شود. آن ها هم چنین با این استدلال که سگ‌های بی‌صاحب منبع بیماری و آلودگی بوده و مستعد حمله به کودکان و آدم‌های بزرگ هستند، ایده معدوم‌سازی آن ها را دنبال می‌کنند.
مخالفان سگ‌کشی در ایران هم می‌گویند برای کنترل جمعیت سگ‌ها بهتر است پناهگاه‌هایی برای آن ها در نظر گرفته شود و در مواردی نیز این سگ‌ها عقیم‌سازی و سپس رها شوند تا جمعیت شان کنترل شود.
شهرداریها که مسوول جمع‌‌آوری و کنترل این نوع سگ‌ها در ایران هستند، هزینه بالای احداث پناهگاه و نگه داری سگ‌ها را از مهم ترین اشکالات این طرح می‌دانند؛ اگرچه در برخی از شهرها اقدام به راه‌اندازی پناه‌گاه‌های متعددی کرده‌‌اند. اما فعالان حقوق حیوانات می‌گویند تعداد این پناهگاهها برای تحت پوشش قرار دادن تمام سگ‌ها کافی نیستند.
گروهی از حامیان حقوق حیوانات نیز در سال‌های اخیر پناه‌گاه‌های مشابهی برای سگ‌ها راه انداخته و توانسته اند تعدادی از سگ‌های بی‌صاحب را تحت پوشش قرار دهند.
زیست سگ‌های بی‌صاحب در ایران هرچند نسبت به گذشته بهبود یافته و تعدادی از آن ها در پناهگاهها جای گرفته اند و از روند قتل‌عام آن ها کاسته شده است اما این حیوانات هم چنان بزرگ‌ترین گونه جانوری در معرض انواع خشونت‌ها در ایران هستند.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر