«وحید صیادى نصیرى»، یکی از زندانیان سیاسی محبوس در زندان لنگرود قم در تاریخ ۲۱آذر ۱۳۹۷در پی یک اعتصاب غذای ۶۰روزه، بی آن که خبری از او منتشر شود، به دلیل وخامت حالش در بیمارستان درگذشت.
مادر وحید صیادی نصیری ضمن تایید درگذشت فرزندنش در بیمارستان به دلیل اعتصاب غذا، در گفت وگو با «شاهد علوی»، روزنامه نگار افزوده است: «پسرم تقاضای زیادی نداشت، تنها می‌خواست به تهران و بند زندانیان سیاسی منتقل شود اما به او گوش ندادند. بعد زنگ زدند از زندان و اولش به من گفتند حالش بد است اما بعد به برادرانش خبر درگذشتش را دادند.»
خواهر این زندانی سیاسی هم در خصوص چگونگی باخبر شدن خانواده از فوت برادرش به «رادیو فردا» گفته است:«فقط زنگ زدند و اسم دو بیمارستان را به مادر من دادند و گفتند که بروید توی این بیمارستان‌ها پیدایش کنید. بعد از دادسرا به برادرهایم زنگ زدند و گفتند که فردا بیایید دادسرا تا تکلیف را روشن کرده و جنازه را تحویل بگیرید.»
خبر درگذشت این فعال فضای مجازی، نقش پررنگ اطلاع رسانی از وضعیت بازداشت شدگان از طریق خانواده‌ها، فعالان و کنش‌گران مدنی و رسانه‌ها را بیش از پیش نشان می‌دهد. فضای مجازی حالا پر شده از حسرت و تاسف برای این اتفاق. ک عادی و فعالان مطرح در حوزه‌های مختلف نسبت به این خبر واکنش نشان داده‌اند.
«شاهین صادق زاده میلانی»، از مدیران «مرکز اسناد حقوق بشر ایران» در واکنش به این خبر در توییتر خود نوشته است: «کار من حقوق بشر است، با این حال در مورد وحید صیادی نصیری چیزی نمی دانستم. شاید در بین این همه خبر، نام او را هم شنیده بوده ام ولی در خاطرم نمانده است. حالا ظاهرا او بر اثر اعتصاب غذا در زندان قم درگذشته است. واقعا متاسفم و نمی دانم چه باید کرد.»
«شیما بابایی» از فعالان مدنی هم به سابقه آشنایی خود با وحید صیاد نصیری اشاره کرده است: «وحید صیاد نصیری را از سال ۱۳۹۵ می شناسم. در آن سال به همراه هفت تن دیگر اعتصاب غذا کرده بود. امروز خبر می آید که پس از ۶۰روز اعتصاب غذا، در سکوت خبری در زندان قم جان باخته است! زبان قاصر است از بیان این همه ظلم و درد. مگر او چه می خواست که باید بعد از ۶۰روز گرسنگی زجر کُش شود؟»
«مریم کریم بیگی»، خواهر «مصطفی کریم بیگی»، از کشته شدگان اعتراضات سال ۱۳۸۸هم در توییتر خود نوشته است: «وحید صیادی نصیری بعد از ٦٠ روز اعتصاب غذا توی بيمارستان امروز جونشو از دست داد . چرا؟ چون حمايت نشد، چون معروف نبود، چون من و تو كوتاهی كرديم. وحيد آروم بخواب كه تموم شد دردهات.»
وحید صیادی نصیری اول مرداد ماه ١٣٩٧ توسط ماموران اداره اطلاعات قم بازداشت شد. در تاریخ ۲۲ شهریور ماه ١٣٩٧ به او ابلاغ کردند که تاریخ برگزاری دادگاهش آخرین روز شهریور ماه است. اما صبح روز ۲۴ شهریور به طور ناگهانی و بدون اطلاع قبلی، به شعبه یک دادگاه انقلاب قم منتقل شد و در یک محاکمه چند دقیقه‌ای، بدون حضور وکیل، حکم چهار سال و نیم حبس به اتهام های «توهین به رهبری» و «تبلیغ علیه نظام» به وی ابلاغ شد. سپس او را به زندان ساحلی قم و بند بازداشت‌شدگان جرایم خطرناک و جرایم مالی بردند.
این زندانی سیاسی پیش‌تر نیز در مهرماه ۱۳۹۴ با اتهام «توهین به رهبری» توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده بود. به گفته نزدیکان وحید صیادی نصیری، مبنای تمام اتهامات او، فعالیت در فضای مجازی بوده است.
در بازداشت اول، دادگاه بدوی وحید صیادی نصیری را به هشت سال حبس محکوم کرد اما این حکم پس از یک سال ونیم در دادگاه تجدیدنظر مورد رسیدگی قرار گرفت و در نهایت با اعمال عفو نوروزی، به ۳۰ ماه زندان کاهش یافت. وحید پس از سپری کردن دو سال و نیم حبس، در تاریخ ۲۵ اسفند ١٣۹۶ و با پایان دوران محکومیت خود از زندان آزاد شد.
او که دوران پیشین محکومیت خود را در زندان‌های «اوین» و «رجایی شهر» سپری کرده بود، از تاریخ ۲۱ مهرماه در اعتراض به عدم رعایت اصول تفکیک جرایم در زندان‌ها و همین طور محرومیت از دادرسی عادلانه و بی توجهی مسوولان زندان برای انتقال وی به زندان اوین، دست به اعتصاب غذا زد.
بنا بر گزارش‌های منتشر شده، این زندانی سیاسی در چهلمین روز اعتصاب غذای خود دچار خون‌ریزی شدید معده شده بود و معده‌اش آب را نمی پذیرفت. او به همین دلیل به بیمارستان منتقل شد اما بی آن که درمان، قطعی شود و یا به درخواست او پاسخی بدهند، به زندان بازگردانده شده بود.
وکالت وحید صیادی نصیری را «محمدنجفی» به عهده داشت که خود هم اکنون به دلیل اطلاع رسانی در مورد مرگ یکی از کشته شدگان اعتراضات سراسری دی ماه سال گذشته در زندان اراک ، به ١٣سال حبس محکوم شده و هم اکنون در زندان اراک محکومیت خود را طی می‌کند. نجفی پس از صدور حکم موکلش، در خصوص محاکمه وحید صیادی نصیری در فیس بوک خود نوشته بود: «متاسفانه منتظر ارسال پرونده به دادگاه بودیم برای دفاع که کارها ظاهرا خیلی با سرعت پیش رفته است. بنا شد در فرجه قانونی اعتراض، تصمیم بگیرد که اعتراض بزنم یا تسلیم به رای بزند.متاسفانه تبصره ماده ۴۸ بهانه ای است برای تضییع حقوق شهروندان ايران.»
بسیاری از کسانی که سابقه اعتصاب غذا دارند، بر این باورند که اعتصاب غذا آخرین حربه یک زندانی برای مطالبه حقوق و خواسته هایش است؛ بازی با جان برای رسیدن به حداقل خواسته ها.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر