این گزارش خلاصه‌ای از آمارها و اطلاعاتی است که نشان می‌دهد وضعیت فقر در استان‌های مختلف ایران چگونه است. این اطلاعات بر اساس داده‌های تحقیق مرکز پژوهش‌های مجلس با عنوان «خط فقر ایران در سال ۱۳۹۵» و تطبیق آن با سایر آمارهای رسمی، مانند سرشماری، تورم و بیکاری استخراج و محاسبه شده است.
نصف فقر جهان
اصفهان گرانیگاه مرکز ایران است؛ سومین استان پرجمعیت و قطب بزرگ اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی کشور. بر اساس آخرین آمار رسمی، سهم اصفهان از اقتصاد ایران نزدیک به ۶درصد است و از نظر اصفهان بعد از تهران و خوزستان در جایگاه سوم تولید ناخالص داخلی قرار دارد. اگر نفت را از محاسبات کنار بگذاریم، اصفهان را باید بعد از تهران به عنوان دومین اقتصاد بزرگ ایران به رسمیت بشناسیم؛ اقتصادی که حتی از اقتصاد خراسان جلوتر است؛ خراسانی که پشتش به حمایت اقتصادی و سیاسی قدرتمندترین جریان حاکم در ایران گرم است، اصفهان اما، به اعتبار تاریخی، فرهنگی و موقعیت خاص جغرافیایی، مرکز ثقل تحولات سرزمینی در مرکز ایران است.
در جدول رده‌بندی فقر مطلق در ایران، اصفهان در مقام نوزدهم قرار دارد. بر اساس برآوردهای مرکز پژوهش‌های مجلس در سال ۹۵، تعداد خانوارهای فقیر در استان اصفهان بیش از ۲۰۰ هزار نفر و جمعیت فقرا نزدیک ۷۰۰ هزار نفر تخمین زده شده است. جمعیتی که ملاک و مبنای شناسایی آنها به عنوان فقیر، امکان خوردن غذای کافی با استاندارد ۲۱۰۰ کالری در روز است که شوربختانه نزدیک ۱۴درصد مردم اصفهان از این نیاز اولیه محرومند.
بر اساس آمار نیروی کار در سال ۹۶، نرخ بیکاری در اصفهان ۲.۵درصد بالاتر از میانگین کشوری است و نسبت اشتغال جمعیت بالای ۱۵ سال استان ۳۸.۵درصد است که از این میان ۱۶درصد هم شغل ناقص داشته‌اند. یعنی به دلیل آنکه کار تمام وقت پیدا نکرده‌اند، تن به کار موقتی و نیمه‌وقت داده‌اند. با این حساب تعداد کل افراد شاغل در استان کمتر از یک میلیون و ۷۰۰ هزار نفر است که اگر آن را در مقیاس جمعیتی ۵ میلیون و ۱۲۰ هزار نفری استان در نظر بگیریم به این نتیجه می‌رسیم که در استان اصفهان از هر سه نفر فقط یکی صاحب شغل است.
با این حساب اینکه درآمد آن یک نفر چقدر باشد، تاثیر بسیار زیادی روی وضعیت فقر در منطقه دارد؛ در اصفهان حدود ۹۰درصد مشاغل در حوزه صنعت و خدمات است. هرگونه اخلالی در وضعیت صنایع و مشاغل خدماتی، تحت تاثیر تحریم، رکود و تورم، مستقیما به افزایش آمار فقر مطلق و گرسنگی منجر می‌شود.
فقر شهری
نرخ فقر در مناطق شهری استان اصفهان ۱۴درصد است. جمعیت فقرا در سال ۹۵، در مناطق شهری بیش از ۶۲۶ هزار نفر برآورد شده که اکثر آنها در شهرهای کوچک استان زندگی می‌کنند. سهم کلان شهر اصفهان از جمعیت فقیر استان حدود ۱۰۰ هزار نفر است که کمتر از ۵درصد جمعیت شهر را تشکیل می‌دهند. از این نظر نرخ فقر در شهر اصفهان کمتر از بقیه کلان‌شهرهای ایران است.
خط فقر شهری استان اصفهان در سال ۹۵ حدود ۴۱۰ هزار تومان برای یک نفر و یک میلیون و ۱۱۰ هزار تومان برای یک خانواده چهار نفری برآورد شده است. اگر این اعداد را بر اساس تورم آبان ۹۷ در مناطق شهری استان به روز کنیم به این نتیجه می‌رسیم که در میانه پاییز امسال، خط فقر سرانه حدود ۵۹۰ هزار تومان و خط فقر یک خانواده چهار نفره ساکن در مناطق شهری استان اصفهان باید چیزی در حدود یک میلیون و ۶۰۰ هزار تومان در ماه باشد.
فقر روستایی
مرکز پژوهش‌های مجلس خط فقر مناطق روستایی استان اصفهان را در سال ۹۵ ۲۷۶ هزار تومان برای یک نفر و ۶۰۸ هزار تومان برای یک خانواده سه نفری (میانگین بعد خانوار فقیر روستایی ۲.۳ نفر) محاسبه کرده است.
اگر این اعداد را بر اساس تورم برای آیان ۹۷ به روز کنیم به این نتیجه می‌رسیم که خط فقر مناطق روستایی اصفهان در حال حاضر بیش از ۴۰۵ هزار تومان برای یک نفر و ۸۹۱ هزار تومان برای یک خانواده سه نفره روستایی است.
مطالب مرتبط:
اطلس فقر در ایران؛ سیستان و بلوچستان
اطلس فقر در ایران؛ آذربایجان غربی
اطلس فقر در ایران؛ استان مرکزی
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر