close button
آیا می‌خواهید به نسخه سبک ایران‌وایر بروید؟
به نظر می‌رسد برای بارگذاری محتوای این صفحه مشکل دارید. برای رفع آن به نسخه سبک ایران‌وایر بروید.
گزارش

بازداشت یک آتش‌نشان  با دغدغه های حقوق بشری

۲ بهمن ۱۳۹۷
میلاد پورعیسی
خواندن در ۶ دقیقه
احمدی راغب از سال ۱۳۸۰ و شروع به کار در شهرداری، بارها از سوی مدیران این نهاد اخراج و با رأی هیأت تشخیص وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی به محل کار خود بازگشته است.
احمدی راغب از سال ۱۳۸۰ و شروع به کار در شهرداری، بارها از سوی مدیران این نهاد اخراج و با رأی هیأت تشخیص وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی به محل کار خود بازگشته است.

«زرتشت احمدی راغب»، آتش‌نشان و فعال مدنی که در روزهای اخیر در اعتراض به اخراج خود از محل کار دست به تحصن مقابل فرمانداری و شهرداری شهریار زده بود، دیروز برای چند ساعت بازداشت شد.

او پیش از شروع تحصن خود به «ایران وایر» گفته بود: «این تحصن را در اعتراض به حکم اخراج خود از شهرداری "فردوسیه" در شهرستان شهریار انجام می دهم و خواسته ام پایان دادن به فشارهای معیشتی به فعالان مدنی است.»

زرتشت احمدی راغب درباره ماجرای بازداشت خود هنگام مراجعه به دفتر فرماندار شهرستان شهریار، در صفحه فیس بوکش نوشت: «با وعده دیدار با فرماندار وارد دفتر این مقام شدم. به جای فرماندار، رییس دفتر او را دیدم. از من خواست که خواسته ها و شکایتم را روی برگه ای بنویسم تا به فرماندار ارایه کند. در این حین، یک مأمور انتظامی که به داخل ساختمان فرمانداری آمده بود، به سراغ من آمد و گفت چرا با این لباس آمده ای؟ با لباس کارم به فرمانداری رفته بودم. افسر ابتدا گزارشی نوشت و بعد با کلانتری فاز سه شهرک اندیشه تماس گرفت و آن ها برای بازداشت من آمدند. در کلانتری از ظهر تا عصر در راهرو معطل مانده بودم تا این که فرمانده آمد سراغم. خسته نباشید گفتم و ادامه دادم فعال مدنی و فعال حقوق بشر هستم. اول پرخاشی کرد و  گفت این حرف ها را ول کن. با روسای خود برای گرفتن دستور در مورد من تماس گرفت. بعد هم گفت برو، کار دیگری نداریم.»

احمدی راغب از سال ۱۳۸۰ و شروع به کار در شهرداری، بارها از سوی مدیران این نهاد اخراج و با رأی هیأت تشخیص وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی به محل کار خود بازگشته است. او از تیرماه امسال نیز خانه نشین شده و باز پای شکایت شهرداری به علت فعالیت های مدنی او در میان است.

این بار با وجود پذیرش دفاعیات آقای احمدی از سوی وزارت رفاه، شهرداری به صورت یک طرفه حکم اخراجش را صادر کرده است. جا به جایی های مکرر در بخش های مختلف شهرداری، از دیگر فشارهایی بوده که در این سال ها به این فعال مدنی وارد شده است.

خودش جریان فعالیت های مدنی و بازداشت هایش از سوی نهادهای امنیتی را این گونه روایت می کند: «فعالیت های مدنی و مسالمت آمیز من از ابتدای انقلاب شروع شد. من نخستین بار در جریان اعتراضات دانشجویی در سال ۱۳۷۸ بازداشت شدم. بعد از آن، سال ۱۳۹۴ در جریان تجمع مقابل دفتر "لاستیک دنا" بازداشتم کردند و فعلاً هم به اتهام فعالیت علیه نظام، حکم زندان دارم که با قرار وثیقه آزاد هستم.»

این اولین بار نیست که یک فعال مدنی از حقوق اجتماعی مثل حق اشتغال محروم شده است. در سال‌های گذشته دادگاه‌های انقلاب برخی از روزنامه‌نگاران، فیلم سازان و وکلا را از اشتغال به حرفه‌ خود منع کرده‌اند. از این میان، می‌توان به حکم ۳۰ سال محرومیت از روزنامه‌نگاری برای «ژیلا بنی یعقوب» و ۲۰ سال محرومیت از فیلم سازی، مصاحبه و خروج از ایران برای «جعفر پناهی» اشاره کرد.

زرتشت احمدی راغب می گوید این برخوردها را تا حدودی در مورد خودش پیش‌بینی می‌کرده است: «من همیشه در طول فعالیت شغلی خود، بخشی از درآمد محدودم را برای چنین روزی پس انداز کرده و کم کم در حال خرج کردن آن هستم. چون یک فعال مدنی در جمهوری اسلامی باید همیشه پیش بینی انواع برخوردها و مشکلات را داشته باشد. با این حال، چون مدت زمان اخراجم از کار این بار خیلی طول کشیده است، نمی دانم می توانم در ادامه نیز از پس هزینه ها بربیایم یا نه.»

او بدون حکم دادگاه، از حق اشتغال محروم شده است.
به گفته «موسی برزین خلیفه لو»، حقوق دان  و مشاور «ایران وایر»، این محرومیت‌ها بدون حکم دادگاه، غیرقانونی هستند: «ماده ۲۶ فصل دوم "قانون مجازات اسلامی" به عناوین حقوق اجتماعی که بر اساس آن ها، برخی مجرمان با حکم دادگاه از مشاغل خود محروم می شوند، پرداخته است. محرومیت از مشاغل دولتی، وکالت، نامزدی در انتخابات و بسیاری دیگر از عناوین شغلی مختلف، از مواردی هستند که در این قانون ذکر شده است. این دست از محرومیت ها بر اساس قانون مجازات اسلامی، تنها برای مجرمان خطرناک و فقط به مدت سه تا پنج سال قابل اجرا هستند. اما نکته این جا است که اولاً این گونه محرومیت ها بدون حکم دادگاه، غیرقانونی هستند و دوم این که حتی احکام قانونی محرومیت از حقوق اجتماعی نیز مدت محدودی دارند. موضوع دیگر این است که در این ماده قانون مجازات اسلامی تأکید شده است بعد از پایان مدت محکومیت، تمام محکومان باید اعاده حیثیت شده و خسارت های آن ها نیز جبران شود.»

احمدی راغب در این سال ها با وجود دارا بودن دو لیسانس مدیریت فرهنگی و تاریخ ، به خواست مدیران شهرداری فردوسیه شهریار، در کسوت آتش‌نشان فعالیت کرده است. او تاکید می‌کند از فعالیت در این بخش ناراضی نیست و تنها می خواهد به فشارهای معیشتی بر فعالان مدنی پایان داده شود: «از رسانه ها خواهش می کنم با این مطالبه همراهی کنند. خواسته من تنها یک خواست شخصی نیست. محرومیت از شغل، یکی از ضرباتی است که برخی نهادها به فعالان مدنی وارد می کنند تا فشار وارد بر آن ها هر چه بیش تر شود.»

این اولین بار نیست که او از کار در شهرداری اخراج می‌شود و بارها خانه نشین شده است:«درست از همان روزهایی که در مصاحبه هیأت گزینش پذیرفته شدم، سنگ اندازی های مدیران شهرداری برای اخراجم شروع شد. یک ماه بعد از اشتغال رسمی، شهردار وقت در نامه ای به وزارت کار، خواستار اخراجم شد. هنوز به محیط شهرداری آشنا نشده بودم که به اجبار، شش ماه خانه نشین شدم. این کار بعداً بارها انجام شد و تقریباً در هیچ کدام از این مراحل، دلیل اصلی این برخوردها رسماً اعلام نشد.»

او در مورد این که چه طور می‌خواهد مساله اخراج اخیر خود را پی گیری کند، می‌گوید: «من این بار نیز به حکم شهرداری اعتراض کرده ام. اعتراض من باز هم از سوی وزارت کار پذیرفته شد اما شهرداری به طور غیرقانونی از پذیرش رأی وزارت کار سرباز زده است. موقعیت ایده آل برای نهادهای امنیتی این است که من در دیوان عدالت اداری علیه شهرداری شکایت کنم. رسیدگی به شکایت در این نهاد، حدود یک سال طول می کشد و در این مدت، مدیران شهرداری می توانند به بهانه انتظار برای دریافت حکم دیوان، از پذیرش مجدد من تا ماه های آینده خودداری کنند. برای همین من تصمیم گرفته ام با اعتصاب در برابر نهادهایی مثل فرمانداری و شهرداری شهریار، حق خودم را پی گیری کنم.»

با وجود فشارهای امنیتی و معیشتی، در همه این سال‌ها او هنوز هم  از رسیدن به دموکراسی ناامید نشده است: «رسیدن به دموکراسی و حقوق بشر هزینه دارد و من تمام این هزینه ها را به جان خریده ام. اما همراهی بیش تر رسانه ها و شهروندان کمک می کند تا نهادهای امنیتی از برخی اقدامات خود عقب نشینی کنند.»

ثبت نظر

گزارش

آیا محکومیت‌های ایران در سازمان ملل موثر بوده؟ دادستان کل: بله

۲ بهمن ۱۳۹۷
فرامرز داور
خواندن در ۶ دقیقه
آیا محکومیت‌های ایران در سازمان ملل موثر بوده؟ دادستان کل: بله