صورت مرد از گریه مچاله شده است. صدایش می‌گیرد و کلمات میان اشک و گریه نامفهوم می‌شوند. در میان گریه از پسرش می‌گوید که نیمه‌شب با حمله و لگدهای پلیس یونان به ساختمان محل زندگی‌شان بیدار و بعد بازداشت شد. مرد می‌گرید، انگشتش را مقابل صورتش بالا می‌آورد و می‌گوید: «این عدالت نیست.»
طی هفته گذشته، پلیس یونان با حمله به ساختمان محل زندگی پناهجویان در آتن، تعدادی را بازداشت کرد، برخی را به کمپ‌های بسته انتقال داد و گروهی را آواره خیابان‌ها کرد. این پناهجویان در ساختمان‌هایی به اسم «اسکوات» در منطقه آنارشیست‌های آتن زندگی می‌کردند اما حالا نه جایی دارند و نه حتی وسایل‌شان همراه‌شان است.
کمپ‌های پناهجویی دو نوع هستند؛ باز و بسته. در کمپ‌های باز، عبور و مرور پناهجویان و ملاقات‌کننده‌ها به آن‌ها آزاد است. اما در کمپ‌های بسته، پناهجویان حق خروج از آن را تا موعد مقرر ندارند. ملاقات‌کننده‌ها هم تنها برای چند دقیقه می‌توانند با پناهجویان داخل فنس‌ها هم‌کلام شوند.
اسکوات‌ها نیز معمولا ساختمان‌های خالی هستند که آنارشیست‌ها با ورود به آن‌ها، کنترل‌شان را در اختیار می‌گیرند و در اختیار پناهجویان قرار می‌دهند. پناهجویان که نه جای خواب دارند و نه پولی در بساط، سرپناه به دست می‌آورند اما ناچار می‌شوند در مقابل جای خواب، آنارشیست‌ها را همراهی کنند.
اولین حمله پلیس به اسکوات‌ها درست بعد از بی‌سرانجامی «کاروان امید» اتفاق افتاد. در شب اول، دو اسکوات که یکی از آن‌ها فقط برای زنان تنها و زنان با کودکان در نظر گرفته شده بودند، تخلیه شدند و در شب‌های بعدی چند اسکوات دیگر را پلیس محاصره و تخلیه کرد.
پناهجویانی که مدارکی مبنی بر ارایه درخواست پناهندگی به یونان داشتند، بعد از چند ساعت بازداشت، آزاد و در خیابان‌ها بدون جای خواب و زندگی رها شدند. اما آنهایی را که مدارکی نداشتند و هنوز اثر انگشت نداده بودند، به کمپ‌های بسته منتقل کردند تا بعد از چند ماه، درخواست پناهندگی بدهند و بتوانند از کمپ‌ها خارج شوند و به پناهجویان بی سرپناه ساکن خیابان‌ها بپیوندند. بیشتر این پناهجویان فارسی‌زبان هستند؛ ایرانی یا افغانستانی.
حالا نزدیک به ۱۰۰ نفر از پناهجویانی که آواره خیابان شده‌اند، از ظهر هجدهم آوریل مقابل پارلمان یونان با برپا کردن چادرهایشان تحصن کرده‌اند.
یکی از این پناهجویان به نام «سجاد» که توسط پلیس از اسکوات بیرون رانده شده، در میان پناهجویانی است که مقابل پارلمان تحصن کرده‌اند: «نزدیک یک سال است که همه ما در اسکوات "کلندستینا" زندگی می‌کردیم. امروز ساعت پنج صبح پلیس‌ها به شکل وحشیانه به اسکوات ما حمله کردند. خبر داشتیم دو اسکوات دیگر را هم خالی کرده بودند. صبح زود پلیس با اسلحه وارد ساختمان و اتاق‌های ما شد. خیلی وحشتناک بود. ما آمده‌ایم جلوی پارلمان تا بپرسیم مایی که در کشور امن یونان مدارک داریم، چرا با ما این کار را کردند؟ رفتیم ارگان‌های دیگر ثبت‌نام کردیم برای دریافت خانه، به ما گفتند اسکوات جای خوبی است. به دنبال حق و حقوق خود هستیم که به ما جا و مکان امنی بدهند.»
«الهه» زنی است که در میان این پناهجویان حالا در چادر با خانواده‌اش جلوی پارلمان یونان است: «پلیس اصلا توجه نکرد که زن حامله و زن مسن و کودک با ما هستند. ما را به ایستگاه پلیس بردند و وقتی متوجه شدند که مدارک داریم، گفتند بروید. پلیس حتی اجازه نداد که برای کودکان لباس برداریم. اسکوات را پلمپ کردند. همه ما مدارک یونان را داریم. همه خانواده‌هایی هستند که بچه دارند. این جا خانواده‌هایی هستند که هنوز کارت پول ندارند یا هنوز ثبت‌هویت برای دریافت مدارک نشده‌اند. شوهرم و بچه‌ام مریض هستند اما هیچ رسیدگی نشده‌اند. ما حتی مجوز کار گرفتیم ولی کار نیست که انجام بدهیم. امیدواریم دولت یونان به ما کمک کند.»
این پناهجویان تصمیم دارند مقابل پارلمان یونان به تحصن ادامه دهند تا بلکه مقامات فکری کنند به حال بی‌خانمانی آن‌ها.
برای پیگیری وضعیت پناهجویانی که به کمپ‌های بسته منتقل شده بودند، به سراغ آن‌ها رفتم. حدود ۱۵ نفر از آن‌ها که پلیس هفته گذشته در اسکوات بازداشت کرد، به این کمپ منتقل شده بودند. پلیس با ماشین‌های ون که پنجره‌ای نداشت، من را به ورودی کمپ برد. ایست بازرسی اول برای تحویل مدارک و ثبت هویت بود، بعد از آن باید منتظر می‌ماندم تا پلیس وسایلم را بگردد. سر که می‌چرخاندم، فنس بود و کانکس. دورتادور هر ۱۰ کانکس، فنس بود؛ مثل مربع‌هایی قفس‌مانند که پناهجویان حق خارج شدن از آن را ندارند و ملاقات‌کننده‌ها هم نمی‌توانند به آن وارد شوند.
بالاخره توانستم برای ۱۰ دقیقه با گروه پناهجویان ایرانی که بازداشت شده بودند، صحبت کنم. از پشت فنس‌ها دستهای آن‌ها را گرفتم. نه وسیله‌ای داشتند و نه حتی کمپ به آن‌ها امکاناتی داده بود. خودشان بودند و خودشان میان فنس‌هایی که دوره‌شان کرده بود.
«هرانوش»، یکی از این پناهجویان برایم گفت: «ساعت پنج صبح بود. خواب بودیم. ناگهان با حمله پلیس مواجه شدیم. خیلی‌ها از در پشتی فرار کردند. ما ماندیم تا به پلیس بگوییم همه خانواده هستیم و کودک همراهمان است. اما اصلا توجهی نکردند. زدند و دستگیرمان کردند. هرچه گفتیم، اجازه ندادند وسیله‌هایمان را برداریم. مدارک‌مان همان‌جا ماندند. بعد هم ساختمان را پلمپ کرده‌اند و نمی‌دانیم چه بر سر وسایل‌مان می‌آید.»
حالا صدها پناهجو که بیشتر آن‌ها فارسی‌زبان هستند، در خیابان‌های آتن آواره شده‌اند. دولت یونان نتوانسته است در مقابل قولی که به اتحادیه اروپا داده، وضعیت پناهجویان را سامان‌دهی کند. بارها سازمان‌های حقوق بشری هشدار داده‌اند که شرایط پناهجویی در این کشور غیرانسانی است. نه فقط در خیابان‌ها بلکه در کمپ‌ها هم شرایط دشواری به پناهجویان تحمیل شده است.
نبود امکانات بهداشتی، تغذیه نامناسب، نداشتن سقفی بالای سر، بازداشت‌های چند ماهه و عدم پاسخگویی دولت یونان در سامان‌دهی این پناهجویان باعث شده است که شب‌ها و روزهای آن‌ها در نگرانی، اضطراب و ناامنی سپری شود؛ مثل صدها پناهجویی که بارها گفته‌اند: «ما به دنبال امنیت آمده‌ایم اما ناامنی نصیب‌مان شده است.»
کشورهای اتحادیه اروپا توافق کرده‌اند که برای کنترل موج پناهجویان، آن‌ها را در یونان نگهداری کنند. طبق این توافق، پناهجویانی که در یونان اثرانگشت داشته باشند، به تبعیت از «قانون دوبلین»، به این کشور دیپورت می‌شوند.
شرایط پناهجویان در یونان و ناکارآمدی دولت این کشور باعث شده است که آن‌ها تمایلی به ماندگاری در این کشور نداشته باشند. کودک و بزرگ، پیر و جوان که به دنبال پناه به این کشور آمده بودند، حالا در کشور امنی به نام یونان، بی‌پناه‌تر از همیشه شده‌اند و سرنوشتی در انتظارشان است که هیچ تصویری از آن ندارند.
مطالب مرتبط:
پایانی بر کاروان امید؛ پناهجویان به کمپ‌هایشان بازگردانده شدند
هشدارهای بین‌المللی درخصوص وخامت شرایط پناهجویان در ترکیه و یونان
پنجم آوریل؛ برنامه‌ریزی پناهجویان ایرانی برای خروج از یونان
کاروان امید؛ برنامه‌ریزی پناهجویان برای ترک ترکیه
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر