در پی انتشار گزارش‌های «ایران‌وایر» درباره پناهجویانی که در مسیر قاچاق انسان قرار دارند و هم‌چنین انتشار فراخوانی برای اطلاع‌رسانی درباره پناهجویان گم‌شده در این مسیر، تماس‌های مختلفی با ما برقرار شد. خانواده‌های مختلفی با ارسال عکس و مشخصات عزیزان‌شان، برای یافتن آن‌ها اقدام کرده‌اند. در این مجموعه، با انتشار روایت‌های خانواده‌ها، مشخصات و عکس‌های پناهجویان، سعی داریم ردی از آن‌ها بیابیم.
«حسین فیروز زاده» و «امیر فیروز زاده»، دو برادر هستند که به همراه دوست‌شان «امید دهقان»، ۹سال پیش، یعنی آذرماه سال ۱۳۸۹ به امید یافتن زندگی بهتر، از خانواده و وطن خود خداحافظی کردند و رهسپار استرالیا شدند. حالا نزدیک به ۱۰ سال است که خانواده‌های آن‌ها چشم‌انتظارشان هستند بدون آن‌که خبری از سرنوشت عزیزان خود داشته باشند.
حسین متولد ۱۳۶۱ است و امیر چهار سال بعد از او، در سال ۱۳۶۵ به دنیا آمده است. آن‌ها ساکن شیراز بودند و در این شهر مغازه فروش لوازم تزیینی اتومبیل داشتند. اما یک روز به امید سرنوشتی بهتر و ادامه زندگی در دنیایی آزادتر، به همراه دوست‌شان عزم مهاجرت کردند و به سمت استرالیا به راه افتادند؛ مسیری پر خطر. آن‌ها باید از اقیانوس می‌گذشتند تا به مقصد برسند.
حالا یکی از اقوام‌شان می‌گوید شناسه هر سه نفر، بدن‌های خال‌کوبی شده و لهجه غلیظ شیرازی است. آخرین تماس آن‌ها با خانواده‌هایشان از اندونزی برقرار شده بود. خبر داده بودند که به نیمه راه رسیده‌اند و قرار است سوار بر قایق یا کشتی شوند و به استرالیا برسند. آن‌ها طبق شرطی که با قاچاق‌بر گذاشته بودند، از خانواده خود خواسته بودند تا هزینه این سفر قاچاقی را پرداخت کنند؛ نزدیک به هشت میلیون تومان در آن زمان.
خانواده‌ها هم که خیال‌شان راحت شده بود و از رسیدن فرزندان‌شان به نیمه‌راه خشنود بودند، تمام هزینه را پرداخت می‌کنند و به انتظار خبر بعدی می‌نشینند. اما هیچ خبر دیگری به آن‌ها نمی‌رسد. مادر دو برادر فیروز زاده هم‌چنان چشم‌انتظار خبری از فرزندان خود است اما قاچاق‌بر دیگر پاسخی به تماس‌های آن‌ها نداده است.
شخصی که در این رابطه با «ایران‌وایر» تماس برقرار کرد، می‌گوید: «قاچاق‌بر از همان وقت ضد و نقیض حرف می‌زد. او گفته بود مسافرهایتان به مقصد رسیده‌اند و قایق ما خالی برگشته است. به نظرم دروغ گفت. مگر می‌شود طی ۹ سال هیچ راه تماسی برای خبر دادن به خانواده پیدا نکنند؟ قاچاق‌بر هم بعد از چند تماس، دیگر جوابی به ما نداد.»
خانواده این سه مسافر بارها تلاش کرده‌اند تا خبری از گم‌شده‌های خود بیابند. آن‌ها از انگلیس با صلیب سرخ مرتبط شدند و از این ارگان خواستند تا یاری‌شان کند: «بالاخره یک شخصی از صلیب سرخ با ما تماس گرفت و گفت به سمت استرالیا می‌رود و پیگیر وضعیت عزیزان ما می‌شود. اما بعد از دو هفته خبر داد که آن‌ها به استرالیا نرسیده‌اند و در هیچ‌کجا خبری از آن‌ها نیست.»
خانواده فیروز زاده به شکل تصادفی با چندین شهروند استرالیایی در شیراز مواجه شدند و از طریق آن‌ها هم پیگیری کردند اما باز خبری از گم‌شده‌هایشان نشد: «حتی یکی از دوستان‌مان را که کاپیتان کشتی است، پیدا کردیم. او گفت از اندونزی تا استرالیا با وسیله سالم و خوب بین دو تا سه روز راه است. ما اصلا نمی‌دانیم آن‌ها با چه وسیله‌ای رفته‌اند.»
معمولا مسافران قاچاقی که به سمت استرالیا رهسپار می‌شوند، توسط دولت این کشور پذیرفته نمی‌شوند. دولت استرالیا این پناهجویان را در جزایر اطراف خاک خود داخل کمپ نگهداری می‌کند؛ کمپ‌هایی که شرایط زندگی در آن‌ها بسیار وخیم است و بارها پناهجویان به خاطر درگیری‌های داخل کمپ یا درگیری با افراد بومی این جزیره‌ها یا کشته شده یا دست به خودکشی زده‌اند. حالا هم که با روی کار آمدن دوباره حزب دست‌راستی در این کشور، پیش‌بینی می‌شود شرایط این پناهجویان رو به وخامت بیشتری برود.
این حزب لیبرال شش سال می‌شود که امور استرالیا را در اختیار دارد. کاهش شمار پناهجویان یکی از وعده‌های انتخاباتی حزب حاکم بود که بار دیگر روی کار آمد.
خانواده فیروز زاده حتی با خبرنگاران غیرایرانی هم تماس گرفته بودند؛ درست بعد از آن‌که در سال ۲۰۱۱ کشتی حامل صدها پناهجوی ایرانی و افغانستانی در سواحل اندونزی غرق شد. این کشتی که ظرفیت ۱۰۰ نفر را داشت، ۲۵۰ پناهجو را در خود جای داده بود. اما امدادگران تنها توانستند ۳۳ نفر را نجات دهند و سرنوشت دیگر پناهجویان میان اقیانوس گم شد.
بعد از انتشار این خبر بود که خانواده‌های این پناهجویان دست به کار شدند و با اندک زبان انگلیسی که بلد بودند، با خبرنگاران غیرایرانی تماس گرفتند اما هیچ‌پاسخی از سوی آن‌ها دریافت نشد.
حالا یکی از اعضای این خانواده می‌گوید: «وضعیت خانواده حسین و امیر غم‌انگیز است. مادر آن‌ها سال‌ها است که در هیچ مراسم شادی مثل عقد و عروسی شرکت نمی‌کند. تنها امیدشان به این است که شاید فرزندان‌شان زندانی شده باشند. هیچ‌کس هم در خانواده نمی‌گوید که چنین نیست. همه زندانی بودن آن‌ها را تایید می‌کنند. چراکه این خانواده به همین امید ادامه زندگی می‌دهد.»
شما هم می‌توانید خاطرات، مشاهدات و تجربیات خود از قاچاق انسان، پناهندگی و مهاجرت به اشتراک بگذارید. اگر از مسئولان دولتی یا افراد حقیقی و حقوقی که حق شما را ضایع کرده‌اند و یا مرتکب خلاف شده‌اند شکایت دارید، لطفاً شکایت‌های خود را با بخش حقوقی ایران وایر با این ایمیل به اشتراک بگذارید: [email protected]
«ایران‌وایر» از تمامی مخاطبان و پناهجویان می‌خواهد که اگر اطلاعی از این افراد دارند، از طریق راه‌های ارتباطی زیر به ما خبر دهند. هم‌چنین اگر پناهجوی گم‌شده‌ای دارید، می‌توانید از همین طریق ما را در جریان بگذارید تا با اطلاع‌رسانی درباره آن‌ها، خبری از سرنوشت‌شان به دست آوریم.
آدرس ایمیل: [email protected]
آدرس تلگرام: @shomairanwire
مطالب مرتبط:
فراخوان اطلاع‌رسانی درباره پناهجویان گم‌شده در مسیر قاچاق
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر