مونا شاهد، شهروند خبرنگار، لواسان
کامیاب ۱۵ساله است و کلاس نهم. می‌خندد و می‌گوید: «آقای گُل کلاس ما "امیر رضا" است.»
آقای گُل اصطلاح رایج دانش‌آموزان دبیرستانی است برای کسانی که ماده مخدر «گُل» استفاده می‌کنند.
هفته گذشته سردار «اسکندر مومنی»، دبیر کل ستاد مبارزه با مواد مخدر در نشست خبری با اصحاب رسانه، با بیان این که گل ماده مخدر شایع در میان دانش‌آموزان است، از مراقبت در اطراف مدارس به عنوان الویت دستگاه‌های مقابله‌ای خبر داد. با این همه، پیدا کردن دانش‌آموزی که حداقل سابقه یک بار مصرف ماده مخدر گُل را داشته باشد، چندان سخت نیست.
کامیاب می‌گوید: «چند باری در میهمانی‌ها مصرف کردهام. تنها تاثیر آن، فاز خنده و چت بودن است. اما در کل گُل را دوست ندارم چون خیلی بی‌حال و کرخت می‌شوم و فشارم به شدت پایین می‌آید.»
بعد با خنده می‌افزاید: «آقای گُل ما توی کلاس امیررضا است وهمیشه فازچتی دارد. یک هفته فاز تاریخ می‌گیرد و کل تاریخ معاصر را می‌خواند و درباره‌اش حرف می‌زند، هفته بعد فاز شیمی می‌گیرد و کلا از آزمایشگاه شیمی بیرون نمی‌آید.»
یک روان‌درمان‌گر ساکن تهران که سال‌ها در زمینه اعتیاد کار کرده است، یکی از اثرات کوتاه مدت مصرف گُل را لذت بردن بیشتر از یک کار عنوان می‌کند: «لذت‌هایی را که آدم‌ها از علایق‌شان می‌برند، با مصرف این ماده مخدر در کوتاه مدت بیشتر می‌شود؛ مثلا کسی که از شنیدن موسیقی لذت می‌برد، بعد از مصرف گل صدای موزیک برایش دلنشین‌تر می‌شود و کسی که عاشق مطالعه است، پس از مصرف گُل، لذت عمیق‌تری از خواندن می‌برد. اما این اثرات کوتاه مدت هستند.»
سال گذشته دکتر «انوشیروان محسنی بندپی»، رییس سازمان بهزیستی کشور اعلام کرد گُل دومین ماده مخدر پرمصرف در ایران است و از لحاظ شیوع مصرف، بعد از تریاک قرار دارد. یک جامعه‌شناس ساکن تهران ارزان قیمت بودن و در دسترس قرار داشتن این ماده مخدر را دلیل ازدیاد مصرف آن در بین جوانان می‌داند: «در هر محله‌ای از تهران، به ویژه در پارک‌ها و میادین به راحتی می‌توان فروشندگان این ماده مخدر را پیدا کرد.»
«ابی» توزیع کننده گُل است. او را در یک پارک در غرب تهران پیدا می‌کنم. خودش به نظر ۲۵ ساله می‌رسد. او تاکید می‌کند که به بچه مدرسه‌ای‌ها مواد نمی‌فروشد: «به زیر ۲۰ سال چیزی نمی‌فروشم. خودم هم در کل ۱۰ بار گُل کشیده‌ام.»
می‌پرسم از کجا می‌آوری؟
در جواب این سوال می‌خندد و جمله همان خانم جلسه‌ای مشهور را تکرار می‌کند: «دیر اومدی، نخواه زود برو.»
بعد از چند ثانیه، سیگاری آتش می‌زند و خودش شروع به حرف زدن می‌کند:«گُل، علف، ماریجوآنا و حشیش همه از ریشه گیاه "شاهدانه" به دست می‌آیند. شاهدانه گیاهی است با یک ساقه بلند با برگ وگل که ساقه را از ۱۰ سانتی متر پایین آن جدا و آن را برعکس آویزان و خشک می‌کنند. بعد از خشک شدن، گل آن را میچینند. شاهدانه چندین نوع دارد اما دو نوع از معروفترینهای آن، "ساتیوا" و "ایندیکا" هستند. ساتیوا که در ایران به "گل خیار" معروف است، خیلی طرف‌دار ندارد. یک مقدار بیشتر بالا می‌برد اما چون سبک است، زیاد دوستش ندارند. بیشتر مشتری‌ها طرف‌دار ایندیکا هستند که سنگین‌تر است و خواب‌آور.»
با صدای بلند می‌خندد و می‌گوید: «بیشتر خنگ می‌شوی!»
حوصله جواب دادن به سوال ندارد. از هر جا خودش بخواهد، تعریف می‌کند و دست آخر می‌گوید: «اگر میخواهی دقیقا بدانی چه اتفاقی برایت میافتد، فقط یک راه دارد؛ یک بار مصرف کنی. اعتیادآور نیست. ضمن این که فازش را هم میگیری!»
اما روان درمانگر اعتیاد معتقد است که همین جمله اعتیادآور نیست که بارها درباره گل و حشیش تکرار می‌شود، بسیاری از مصرف‌کننده‌ها را ترغیب می‌کند: «این جمله که اعتیادآور نیست، گمراه‌کننده است. گُل شاید اعتیاد جسمی نداشته باشد اما تاثیر ذهنی و وابستگی فکری به این ماده به قدری زیاد است که حتی اگر فرد موفق به ترک هم بشود، تا سال‌ها تاثیرات و ویژگی‌های مخرب آن همراه فرد می‌ماند.»
او که با مصرف‌کنندگان زیادی در تماس بوده است، اضطراب و بیقراری، وحشت و تپش قلب را از عوارض طولانی مدت این ماده مخدر می‌داند: «سندرم پاهای بی‌قرار، مشکلات در خواب و کاهش وزن هم از دیگر اثرات مصرف این ماده مخدر است.»
ابی اما تعریف خودش را از عوارض مصرف گُل دارد: «فشار خون طرف پایین می‌آید و ضربان قلب را بالا می‌برد. اصلا دلیل قرمزی چشمها که مهمترین ویژگی مصرف گُل است، همین افت فشار خون است. بسته به این که فرد چه قدر مصرف کند، سرگیجه هم دارد. اگر به اندازه کشیده باشد، یک حالتی شبیه "قیلی ویلی" پیدا می‌کند و به طرف خوش می‌گذرد. اما اگر زیاده روی کرده باشد، سر گیجه و تهوع خیلی اذیتش می‌کند.»
به گفته او، تاثیر گل حدود سه تا چهار ساعت است:«بعد از این مدت، دیگر فرد کاملا عادی می‌شود. فقط قرمزی چشمها باقی می‌ماند که با یک قطره "نفازولین" قابل حل است. تاثیر دیگر فیزیکی گل یا حشیش یا علف، خشکی دهان، تشنگی و گرسنگی است که به این گرسنگی اصطلاحا "کره کردن"می‌گویند؛ یعنی به دلیل افت قند خون و فشار بعد از کشیدن گُل، با یک اشتهای کاذب و غیرعادی غذا می‌خوری.»
اعتیاد درمانگری که با «ایران‌وایر» گفت‌وگو کرده، معتقد است ناآگاهی دلیل اصلی جذب جوانان و نوجوانان به این ماده مخدر است: «به دلیل این که جوانان می‌شنوند که مثلا مصرف ماریجوآنا در کشورهای دیگر مجاز است و حتی به عنوان دارو استفاده می‌شود، ترس یا احتیاط خیلی ویژه‌ای در مورد مصرف این مواد ندارند. دلیل دیگر، سرخوشی کاذبی است که با مصرف گُل و حشیش به دست می‌آید و برای نوجوانان و جوانان بسیار جذاب است. غافل از این که این سرخوشی فقط مربوط به چند بار اول مصرف است.»
ابی گُل‌ها را برای فروش به دو صورت بسته‌بندی می‌کند: «بسته بزرگ‌تر حدود پنج گرم گُل داخل یک کیسه زیپ‌دار است که به آن پکیج ۵۰ تومانی می‌گوییم. بسته کوچک‌تر هم حدود سه گرم گُل دارد که به آن بسته ۳۰ هزار تومانی گفته می‌شود.»
موقع خداحافظی، جواب سوال از کجا می‌آوری را می‌دهد: «این گیاه در شرایط طبیعی و نور مناسب حتی در گُل‌دان‌های آپارتمانی هم قابل کشت و پرورش است و خیلی از مصرف کنندگان برای مصرف شخصی اقدام به کشت آپارتمانی گُل می‌کنند. گذشته از این نوع تولید، به دلیل هوای بسیار مساعد ایران برای پرورش گیاه شاهدانه، به شکل صنعتی هم کشت و پرورش آن انجام می‌شود. این گیاه در آب و هوای گرم و خشک پرورش پیدا می‌کند. بنابراین، نقاطی مثل ورامین، شهریار یا الموت قزوین مناطق بسیار مساعدی در ایران به لحاظ آب و هوایی برای پرورش این گیاه هستند.»
با صدای بلند می‌خندد و می‌گوید: «کافی است با چشم باز به این مناطق بروید و بو بکشید!»
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر