بی‌خبری از پریسا سبحانیان، روستانشین بهایی: بازپرس گفت شما عین داعش هستید

صبح روز شنبه ۱۹ مرداد ۱۳۹۸، ماموران وزارت اطلاعات با در دست‌ داشتن حکم بازداشت «پریسا سبحانیان نجف آبادی»، شهروند بهایی ساکن روستای «مهرآباد»، از توابع رودهن دماوند، به منزل او می‌روند. آن‌ها پس از چند ساعت بازرسی خانه پریسا سبحانیان، او را بازداشت و به مکان نامشخصی می‌برند.

حالا با گذشت بیش از ۱۵ روز از بازداشت این روستایی بهایی، خانواده‌اش هیچ اطلاع دقیقی از محل نگه‌داری، مدت قرار بازداشت و اتهام او ندارند.

یکی از نزدیکان پریسا به «ایران‏وایر» گفت طی این مدت، به جز دو تماس تلفنی خیلی کوتاه برای دادن خبر سلامتی، هیچ اطلاع دیگری از او در دست نیست.

دادسرا از همسر پریسا خواسته تا دیگر برای گرفتن خبر و پی‎گیری وضعیت او مراجعه نکند چون متهم در مرحله بازجویی است و هنوز پرونده‌اش تکمیل نشده و به همین دلیل هنوز به دادسرا نرفته است. در دادسرا گفته‌اند در صورت تبدیل قرار بازداشت پریسا به وثیقه، خودشان تماس خواهند گرفت.

مهم‌ترین نکته این‌جا است که به او تاکید کرده‌اند داشتن وکیل یا پی‎گیری و حضور او در دادسرا، هیچ تأثیری بر روند رسیدگی به پرونده‌ همسرش ندارد.

یک منبع مطلع چگونگی دستگیری پریسا سبحانیان را این‌گونه برای «ایران‎وایر» توضیح می‌دهد: «حدود ساعت هفت و ۳۰ دقیقه صبح روز شنبه نوزدهم مرداد، چهار مأمور امنیتی مرد و یک مأمور زن با نشان دادن حکم بازرسی و جلب، وارد منزل پریسا می‌شوند. مأموران از همان ابتدای ورود، شروع به زیر و رو کردن و تفتیش تمامی وسایل خانه این شهروند بهایی می‌کنند. حتی کمد لباس‌ها و بخاری‌ را هم جابه جا کرده‎اند تا شاید مدرکی علیه او پیدا کنند. آن‏ها هم‏چنین "وصال" ۱۲ ساله و "ونوس" شش ساله، فرزندان پریسا را بیدار می‌کنند تا تخت‌خواب‎های آن‏ها را هم بررسی کنند. در ابتدای بازرسی، موبایل پریسا پیدا نمی‌شود که یکی از مأموران برخورد توهین آمیزی با او می‌کند ولی دقایقی بعد، موبایل در کیف دستی پریسا پیدا می‌شود.»

این فرد در ادامه می‌گوید: «مأموران پس از سه ساعت بازرسی، در حالی‌که همه‌ خانه را بِه هم ریخته بودند، کلیه کتاب‎ها، سی دی‌ها و عکس‌های مذهبی، دو دستگاه موبایل، یک تبلت، کارت‌های حافظه دوربین‎های فیلم‌برداری و عکاسی و کلیه عکس‌های خانوادگی و خصوصی پریسا را ضبط می‌کنند. آن‌ها هم‎چنین چهار وصیت نامه مربوط به چهار شهروند بهایی دیگر که نزد خانواده پریسا امانت گذاشته شده بود را هم جزو اموال توقیف شده با خود می‌برند.»

ماموران پس از بازداشت پریسا، به طبقه پایین منزل او که یک کارگاه کوچک مونتاژکاری است و چهار خانم مسلمان در آن کار می‌کنند، می‌روند. ابتدا دین آن‎ها را می‌پرسند و سپس سؤال می‌کنند که آیا می‌دانند صاحب‌خانه بهایی است؟ آن‎ها با دادن پاسخ مثبت، از بهایی بودن صاحب‌خانه، اظهار رضایت می‌کنند.

این چهار خانم، همگی دارای فرزندان خردسال هستند که پریسا سبحانیان برای آن‌ها بدون هیچ چشم‌داشتی، کلاس‌های درسی و بازی در خانه‌اش برگزار می‌کرده است تا از طرفی، مادران‌شان بدون دغدغه مشغول کار شوند و از سوی دیگر، همین کلاس‌‌ها مقدمه تقویت یادگیری دروس مدرسه‌ بچه‎ها شود.

بنا به اظهار یکی از این مادران، فرزندش در درس ریاضیات ضعیف بوده که پس از دو ماه تمرین و کلاس با پریسا سبحانیان، توانسته است نمره قبولی را از درس ریاضی بگیرد.

هنگام خروج، یکی از مأموران به همسر پریسا می‌گوید برای پی‎گیری پرونده پریسا به شعبه سوم بازپرسی دادسرای «شهید مقدس» مراجعه کند.

طبق اظهارات یکی از نزدیکان این خانواده به «ایران‎وایر»، همسر او روز یک‏شنبه، فردای روز دستگیری به دادسرای شهید مقدس مراجعه و بازپرس پرونده را ملاقات می‌کند.

بازپرس اتهام پریسا سبحانیان را برگزاری «کلاس» عنوان ‌کرده اما همسر او این اتهام را نادرست ‌دانسته و ‌گفته بود کلاس‌ها محتوای درسی داشته‎اند نه دینی. بازپرس هم پاسخ داده بود همسرش مجاز به برگزاری هیچ نوع کلاسی نبوده است و آن‌ها چون متعلق به یک فرقه شبیه به «داعش» هستند، باید از تمامی آموزش‌ها محروم شوند. بازپرس گفته بود: «آن‌ها می‌کشند ولی شما بهایی‌ها با مهر و محبت ضربه می‌زنید.»

پس از چند دقیقه گفت‌وگو در مورد احکام و دستورات دینی بهایی که نامرتبط با دستگیری پریسا بوده است، بازپرس حرف همسر او را قطع می‌کند و می‌گوید: «شما تعصب داری، دیگه این‎جا نیا. شماره تلفن خودت رو به منشی بده، خودمون هر وقت لازم بود، تماس می‌گیریم.»

طی یک ماه گذشته، فشار بر پیروان آیین بهایی در ایران رو به افزایش نهاده است. «روح‎الله زیبایی» و «ابوالفضل انصاری» در کرج، «مینو زمانی پور»، «منیره باویل سفلایی» و «غلامحسین مظلومی» در گیلاوند، «فرید زیرکی مقدم» در بیرجند، «سهیلا حقیقت» در شیراز و پریسا سبحانیان نجف آبادی از جمله بهاییان بازداشت‌ شده در هفته‌های اخیر هستند.

بنا بر آمارهای غیررسمی، بیش از ۳۳۰ هزار شهروند بهایی در ایران زندگی می‌کنند که بزرگ‎ترین اقلیت دینی در ایران محسوب می‌شود. ولی «قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران» فقط ادیان مسیحیت، یهودی و زرتشتی را به عنوان اقلیت دینی به رسمیت می‌شناسد. عدم به رسمیت شناختن بهاییت در قانون اساسی، مهم‎ترین دست‎آویز برای جمهوری اسلامی بوده است که از بدو تأسیس، حقوق پیروان آن را به روش‌های مختلف نقض کند و آن‎ها را مورد هجمه رسانه‌ای قرار دهد.

 

مطالب مرتبط:

موج بازداشت بهاییان در کرج؛ تفتیش، بازداشت و بی‌خبری

شش ماه از ناپدیدشدن شهروند تازه بهائی شده گذشت

جانِ کوروش پردیس، زندانی بهایی در خطر است

شرایط دشوار بهائیان بازداشت‌شده در سمنان؛ از ضرب و شتم تا ممنوعیت تماس

یک ماه بی‌خبری از بازداشت‌شدگان بهایی در سمنان