«سیستان و بلوچستان» از ناامن‌ترین استان‌های ایران است. روزی نیست که اخبار و گزارش‌هایی از درگیری‌ها در شهرهای مختلف این استان در رسانه‌ها منتشر نشود. مهم‌ترین عامل این درگیری‌ها هم قاچاق کالا و هم مسائل امنیتی و انتظامی است.
فارغ از درگیری‌ها و حساسیت‌های امنیتی در مرز‌های سیستان و بلوچستان، شهر‌ها و روستاهای این استان همواره شاهد برخی درگیری‌های مسلحانه و ناامنی هستند.
پلیس نقش مهمی در این درگیری‌ها دارد که یا قربانی می‌شود یا قربانی می‌کند. گزارش‌های متعددی از این درگیری‌ها منتشرشده که حکایت از آن دارد که پلیس با شلیک‌های کور و مستقیم منجر به کشته شدن افراد زیادی در شهرهای استان سیستان و بلوچستان شده است.
رسانه‌های حکومتی هم در مقابل، گزارش‌های قابل‌توجهی از حمله افراد مسلح ناشناس به نیرو‌های پلیس در این استان منتشر کرده‌اند که منجر به مرگ این نیرو‌ها شده است.
همین چهار روز پیش بود که دادستان عمومی و انقلاب ایرانشهر در جنوب سیستان و بلوچستان گفت که چهار نفر از ماموران نیروی انتظامی «بزمان» در درگیری با «اشرار مسلح» در مسیر بزمان - ریگان مجروح شده‌اند.
۲۷ خرداد ماه همین سال هم گزارش‌ها حکایت از درگیری مسلحانه با ماموران نیروی انتظامی در سیستان و بلوچستان داشت که منجر به کشته شدن یک نفر شد.
آمار و تعداد این درگیری‌ها در هرسال قابل‌توجه است؛ شاید اغراق نباشد که هر هفته در استان سیستان و بلوچستان دست‌کم یک درگیری مسلحانه رخ می‌دهد.
درگیری و ناامنی در این استان به موضوع پیچیده و غیرقابل‌حل تبدیل شده است؛ از سویی، نیرو‌های امنیتی و پلیس برای برقراری نظام و امنیت از خشونت عریان و کور استفاده می‌کنند که تاکنون منجر به کشته‌شدن صد‌ها نفر طی سالیان اخیر شده و از سوی دیگر، برخی در واکنش به این برخورد‌ها، دست به سلاح شده و به این نیرو‌های حکومتی حمله‌ور شده‌اند.
ریشه‌های درگیری در این استان از بسیاری منظر‌ها موردبحث و بررسی قرارگرفته است؛ از فقر و محرومیت گرفته تا تبعیض و بی‌عدالتی. قاچاق کالا، ناهنجاری‌های اجتماعی و حتی دخالت نیرو‌های خارجی از دیگر محور‌های موردمطالعه در بررسی میزان و شدت ناامنی‌ها در این استان است.
اما بررسی نقش پلیس در این ناامنی‌ها تاکنون سابقه نداشته، اگر هم داشته فرصت یا اجازه انتشار عمومی پیدا نکرده است.
فصلنامه دانش انتظامی استان سیستان و بلوچستان وابسته به پلیس ایران، بهار سال ۱۳۹۸ تحقیقی غیرمستقیم در این رابطه با عنوان «بررسی رابطه بین فرسودگی شغلی و سلامت روان در کارکنان فرماندهی انتظامی» این استان منتشر کرده است.
دسترسی به متن این تحقیق از خارج ایران بدون استفاده از آی‌پی ایران ممکن نیست که می‌تواند نشان از حساسیت اطلاعات و داده‌هایی باشد که در این تحقیق به آن اشاره‌شده است.
داده‌های این تحقیق برگرفته از پاسخ‌های ۲۴۰ نفر از پرسنل نیروی انتظامی در استان سیستان و بلوچستان است.
این تحقیق در ابتدا اعلام کرده که سایر پژوهش‌های انجام‌شده در این حوزه نشان می‌دهد که فرسودگی شغلی نیرو‌های پلیس در شهرهای مختلف ایران، تاثیری منفی بر انجام ماموریت‌های آن‌ها داشته است.
یکی از همین پژوهش‌های مورداشاره در این مقاله نشان می‌دهد که فرسودگی شغلی در میان کارکنان نیروی انتظامی در کل ایران بسیار بالاست.
نتایج این تحقیق‌ها و پژوهش‌ها از آنجا اهمیت می‌یابد که بدانیم یکی از مهم‌ترین سازمان‌های هر جامعه‌ای، پلیس است که نقش تعیین‌کننده‌ای در حفظ نظم و امنیت جامعه دارد.
کارکنان پلیس به دلیل فعالیت‌های اجتماعی زیاد، ماموریت‌های مختلف، تحمل استرس مداوم، ساعت کاری زیاد، زیر ذره‌بین جامعه بودن، مواجهه با جنگ یا شرکت در عملیات مختلف جهت کنترل شورش‌ها، گاه جدایی‌های طولانی‌مدت از خانواده، انزوای مکانی یا اجتماعی در سرزمین‌های دورافتاده و گرمسیری یا عملیاتی، ترفیع و پیشرفت یا تنزل درجه و سایر موارد مشابه فشارهای شغلی و مسئولیت‌های سنگینی را تجربه می‌کنند که بر ماموریت‌های آن‌ها تاثیر منفی می‌گذارد.
نتایج تحقیق جدید چه می‌گوید؟
تحقیقی که فصلنامه دانش انتظامی استان سیستان و بلوچستان به‌تازگی منتشر کرده نشان می‌دهد که بیش از ۴۸ درصد کارکنان پلیس در این استان دچار «فرسودگی شدید شغلی» شده‌اند.
این آمار همچنین نشان می‌دهد که ۴۵ درصد این کارکنان دچار «خستگی عاطفی» شدید و ۴۵ درصد هم دچار «خستگی عاطفی» در حد متوسط هستند.
یکی دیگر از نتایج این تحقیق واقعیت پنهان‌شده را آشکار می‌کند به این معنا که ۵۰ درصد کارکنان پلیس استان سیستان و بلوچستان دچار «مسخ شخصیت» شدید و ۳۳ درصد آن‌ها هم در حد متوسط درگیر این موضوع هستند.
بخش دیگری از نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که بیش از ۵۸ درصد کارکنان پلیس استان سیستان و بلوچستان در وضعیت نامطلوب جسمی و دچار اضطراب و اختلال در خواب هستند.
حدود ۶۲ درصد این کارکنان دچار «افسردگی» هستند و سلامت عمومی آن‌ها در وضعیت «نامطلوبی» قرار دارد.
این تحقیق بر اساس یافته‌های مذکور نوشته که کار کردن در نیروی انتظامی به‌خصوص در استان سیستان و بلوچستان به علت «برخورد زیاد با اشرار و سوداگران مواد مخدر» و درگیری‌های زیاد خود عاملی تهدیدکننده برای سلامت روان کارکنان تبدیل‌شده است.
پلیس چندی پیش هم یک گزارش تحقیقی جداگانه درباره وضعیت نیرو‌های انتظامی در شهر «میرجاوه» استان سیستان و بلوچستان منتشر کرده بود که از بی‌انگیزگی آن‌ها در انجام ماموریت‌ها حکایت داشت.
در این گزارش آمده بود که تعداد نیرو‌های پلیس در میرجاوه کم است که بسیاری از این نیرو‌های موجود بومی و غیربومی هم خواستار انتقال جابجایی هستند.
این گزارش نشان می‌داد که نیرو‌های پلیس غیربومی در میرجاوه «اشتغال در این منطقه را به‌عنوان دوره خدمت در مناطق محروم و صعب المعیشـه (بـه لحاظ مقررات سازمانی) تلقی كرده و درصدد هستند تا با سپری شدن مدت‌زمان تعیین‌شده و یا حتی قبل از آن، در اولین فرصت نسبت به انتقال و جابه‌جایی خود اقدام كنند.»
آمار‌های رسمی پلیس همچنین نشان می‌دهد در شهر میرجاوه ۳۰ درصد از كاركنان شاغل ناجا كمتر از یك سـال و ۴۹ درصد آنان نیز كمتر از چهار سال سابقه اشتغال در این محدوده و ناجا را دارند؛ به‌عبارت‌دیگر، نزدیک به ۸۰ درصد كاركنان با سن اندك خدمتی در این شهر مشغول بـه كار هستند.
ارزیابی‌های تخصصی پلیس همچنین گویای این واقعیت است که نیرو‌های انتظامی در این شهر «کم‌تجربه، جوان، دارای ضعف مهارت‌های شـغلی و عـدم کارآمدی لازم» هستند.
«عدم انگیزه خدمتی بالا، محرومیـت، سـختی و دورافتادگی محیط شغلی» نیرو‌های پلیس میرجاوه، از دیگر ویژگی‌های این نیرو‌ها اعلام‌شده است.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر