«شاهین» و «جهانگیر گوانجی» دو برادر جوان اصفهانی که کمپینی برای پیشگیری از کودک‌آزاری تشکیل داده بودند، با فشار نیروهای افراطی و تهدید به اسیدپاشی در اواخر شهریور سال جاری مجبور به ترک کشور شدند. به گفته شاهین گوانجی، کلانتری محلی، دادگستری و پلیس امنیت اصفهان هیچ‌کدام تهدیدها به آن‌ها را جدی نگرفته و «به دادمان نرسیدند. ما هر بار شکایت کردیم آن‌ها فقط به ما گفتند نگران نباشید و ما هم هیچ‌وقت نفهمیدیم این نیروهای افراطی چه کسانی بودند.»
به گفته شاهین گوانجی قاضی شعبه دوم دادگستری استان اصفهان در مقابل درخواست‌های کمک این دو برادر و ترس از اسیدپاشی توسط نیروهای ناشناخته به آن‌ها گفته است: «به ما با خنده گفت یه پارچ آب کنارتان باشد که اگر اسید پاشیدند به روی خودتان بریزید و خندید و بقیه هم که در اتاق بودند خندیدند.»
شاهین گوانجی ۳۴ ساله، دارای فوق‌لیسانس بیوتکنولوژی و جهانگیر، دارای مدرک مهندسی معماری است. شاهین به‌عنوان برترین مخترع سال ایران در سال ۱۳۸۸ شناخته شد. او یک شرکت داروسازی گیاهی در اصفهان دارد و در حوزه ساخت گیاهان دارویی از کشورهای لهستان، آلمان و مجارستان جوایزی دریافت کرده است. او همچنین در سال ۱۳۹۷ با حکم رسمی به‌عنوان رییس شورای آکادمی جهانی علوم پزشکی در قاره آسیا انتخاب شد. او در ماه آوریل سال ۲۰۱۸ به‌عنوان «سفیر صلح» از سازمان جهانی صلح در ایران انتخاب شد.
در سال‌های اخیر، رسانه‌های داخل ایران مانند خبرگزاری آنا، ایمنا، فارس و اقتصادی ایران با شاهین گوانجی طی سال‌های گذشته درباره جوایز و موفقیت‌هایش گفت‌وگو‌هایی داشته‌اند.
به گفته شاهین گوانجی، او و برادرش سال گذشته در ایران کمپینی برای پیشگیری از کودک‌آزاری تشکیل دادند: «من و برادرم به ۳۱ شهر ایران سفر کردیم و در پارک‌های اصلی هرکدام از شهر پارچه ۱۵ متری پهن می‌کردیم. خانواده‌ها با امضا خود روی این پارچه به شکل نمادین مخالفت خود را با کودک‌آزاری نشان می‌دادند، بروشورهای یک‌صفحه‌ای هم حاوی آموزش خانواده‌ها نسبت به اینکه چه اصولی را برای مراقبت از فرزندان خود به کار ببرند، تهیه‌کرده بودیم که به آن‌ها هدیه می‌دادیم. همین‌طور از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۸ کمپینی به نام «پنج دقیقه کلاس در خیابان» را در اصفهان باهدف مبارزه با کودک‌آزاری به راه انداختیم. در این کمپین، ما با ساندویچ‌های کوچک به خیابان‌ها و سراغ کودکان خیابانی می‌رفتیم و درحالی‌که آن‌ها ساندویچ‌های خود را می‌خوردند با آن‌ها درباره رعایت بهداشت و جلوگیری از بیماری‌های خیابانی صحبت می‌کردیم. همین‌طور برای چندین سال متوالی با هزینه خودمان برای کودکان مناطق محروم اصفهان و روستاهای حومه‌اش به‌اندازه‌ای که می‌توانستیم لوازم تحریر تهیه کردیم و بین بچه‌ها پخش کردیم؛ اما همه این فعالیت‌ها باعث آزار ما شد.»
شاهین گوانجی در سال ۱۳۸۸به عنوان مخترع سال ایران انتخاب شد
به گفته این جوان اهل اصفهان، اولین آزارها از تیر۱۳۹۷ از سوی اشخاصی ناشناس شروع شده است: «این آزارها به این شکل بود که نامه‌های تهدیدآمیزی درون شیشه‌های پلاستیکی شبانه به درون حیاط خانه ما می‌انداختند. در آن‌ها جملاتی مثل «مرگ بر نجس‌های اجنبی»، «مرگ بر مروج ۲۰۳۰» و «کافر اجنبی» نوشته شده بود. من و برادرم با پدر و مادرم زندگی می‌کردیم و این اتفاق‌ها به‌شدت باعث نگرانی و ترس آن‌ها شده بود. این بطری‌ها نصف شب توسط موتورسوارهای که ما هیچ‌وقت نفهمیدیم چه کسانی هستند به خانه ما پرتاب می‌شد. آن‌ها کلاه کاسکت به سر داشتند و حتی قیافه‌هایشان مشخص نبود.»
شاهین گوانجی گفت مدتی پس از تکرار این تهدیدها، به کلانتری محله خود رفته و در آنجا شکایت کردند: «اما هیچ اثری نداشت. آن‌ها هیچ کاری نکردند. ما فقط بعد از هر بار دریافت نامه، به آن‌ها زنگ می‌زدیم و کمک می‌خواستیم و آن‌ها هم می‌گفتند رسیدگی می‌کنند اما هیچ اتفاقی نمی‌افتاد.»
این تهدیدها پس از مدتی به پرتاب اسید به حیاط خانه ختم شده است: «در آذر۱۳۹۷ بود که اسید را داخل شیشه به حیاط یا به پشت در خانه ما می‌زدند و پشت سرش هم نامه‌های می‌فرستادند. در نامه‌ها نوشته بود اگر بس نکنیم به صورتمان اسید می‌پاشند، چشممان را کور می‌کنند.»
شاهین گوانجی در پاسخ به اینکه از کجا متوجه شده که داخل شیشه‌ها اسید است گفت: «وقتی شیشه‌ها را به حیاط می‌زدند، این محلول روی کف حیاط می‌ریخت و رنگ سنگ و کاشی را عوض می‌کرد. واقعا اسید بود.»
آقای گوانجی در ادامه گفت که پس‌ازاین اتفاق این بار به دادگستری استان اصفهان برای شکایت مراجعه کرده‌اند، مراجعه‌ای که هیچ فایده‌ای نداشته است: «ما به دادگستری رفتیم. در شعبه دوم دادگستری شرح اتفاق را گفتیم و عکس‌های از بطری‌ها و کاشی‌های حیاطمان را هم که گرفته بودیم نشانشان دادیم. پرسیدند شما سند ۲۰۳۰ را تبلیغ می‌کنید، گفتیم خیر، ما فقط داریم برای کودکان کار می‌کنیم، هیچ کار سیاسی نمی‌کنیم اما دارند اذیتمان می‌کنند، به دادمان برسید. پرسیدند آیا کارهایتان با مجوز است، گفتیم ما کار غیرقانونی و سیاسی نمی‌کنیم که اگر می‌کردیم تا حالا خودتان ما را بازداشت کرده بودید. گفتند شکایتتان را کتبی بنویسید. گفتیم تو را خدا کاری بکنید، ما نمی‌دانیم این‌ها چه کسانی هستند. گفتند نگران نباشیم و پیگیری می‌کنند.»
شاهین و جهانگیر گوانجی هنگام دریافت جایزه جشنواره نوآوری
او در ادامه گفت: «وقتی به قاضی شعبه گفتم که ما را تهدید به اسیدپاشی کردند، با خنده گفت یه پارچ آب بگذارید کنارتان که اگر اسید پاشیدند خودتان را بشورید. آخر این چه برخورد قضایی است. هیچ‌کس از ما حمایت نکرد با.»
آخرین بار در اردیبهشت ۱۳۹۸، به گفته آقای گوانجی دو برادر در خیابان موردحمله چهار نفر ناشناس قرار گرفتند: «با برادرم در راه محل کار بودیم که دو موتوری به ما نزدیک شدند، چهار نفر با کلاه کاسکت بودند، از موتور آمدند پایین و ما را با مشت و لگد کتک زدند. یکی از آن‌ها با لگد به قلب من می‌زد و می‌گفت باید این اجنبی را کشت. مردم جمع شدند و حتی بعضی‌هایشان فیلم هم گرفتند. اعتراض کردند که ولشان کنید، یکی از آن‌ها گفت اگر بیایند جلو، آن‌ها را هم با شوکر برقی می‌زند و بعد همه‌شان سوار موتورهایشان شدند و رفتند. خیلی کتک خوردیم، از جمعیت خواستم که فیلم‌هایشان را به ما بدهند تا در دادگستری نشان دهیم اما هیچ‌کس نداد، نمی‌دانم می‌ترسیدند یا دلیل دیگری داشت.»
به گفته گوانجی این بار هم به دادگستری رفته و شکایت خود را به همراه عکس‌های از بدن و صورت زخمی‌شان ضمیمه کردند اما به‌جای رسیدگی، چند روز بعد «پلیس امنیت اصفهان» آن‌ها را احضار و بازجویی کرده است: «یک روز صبح با ما تماس گرفتند و گفتند که فردا به پلیس امنیت در پشت زندان دستگرد اصفهان برویم. ما هم صبح به آنجا رفتیم، باورم نمی‌شد، یکی از خنده‌دارترین و تلخ‌ترین لحظات زندگی‌ام بود که احتمالا فقط در جاهای مثل ایران می‌توان دید. آن‌ها به‌جای اینکه به شکایت ما رسیدگی کنند از ساعت ۸ صبح تا یک عصر از من و برادرم بازجویی کردند. از ما درباره سند ۲۰۳۰، ارتباط ما با خارج از کشور و اینکه آیا برای طرح پیشگیری کودک‌آزاری از کشورهای دیگر پولی گرفتیم سوال شد. از اینکه هدفمان از تشکیل کمپین پیشگیری از کودک‌آزاری چه بوده، گفتیم به خدا ما هدفی جز مبارزه با کودک‌آزاری نداشته‌ایم. حتی از ما پرسیدند که آیا در نظر داریم دین خاصی را در ایران ترویج کنیم. همه جور سوالی می‌پرسیدند؛ مثلا ما خیلی برای سفرهای کاری و توریستی به کشورهای دیگر سفر می‌کردیم، پرسیدند که در این کشورها در کدام هتل‌ها مانده‌ایم و چه کسانی را دیده‌ایم. باورتان نمی‌شود که برای هر جواب از من و برادرم امضا گرفتند و صدایمان را ضبط کردند. آخرسر هم گفتند که اگر درباره اتفاقات پیش‌آمده اطلاع‌رسانی کنید، پودرتان می‌کنیم.»
این جوان اهل اصفهان که اکنون همراه برادرش در یکی از کشورهای همسایه به سر می‌برد می‌گوید: «به آقای بازجو گفتم آخر ما که کاری نکردیم. تکلیف شکایت ما می‌شود، گفتند به وقتش رسیدگی می‌شود. کاری به این کارها نداشته باشید.»
به گفته شاهین گوانجی پس‌ازاین بازجویی چندساعته آن‌ها تصمیم می‌گیرند از ایران خارج شوند: «می‌ترسیدیم هم برای جان خودمان و هم دیگر اعضای خانواده‌مان. برایمان روشن شده بود که از ما حمایتی نمی‌شود. ازآنجاکه ممنوع‌الخروج نبودیم در تاریخ ۲۳ سپتامبر به‌طور قانونی به یکی از کشورهای همسایه سفر کردیم.»
این دو برادر دارای یک شرکت داروسازی گیاهی در اصفهان و زمین‌های کشاورزی هستند: «خدا را شکر ما ازنظر مالی مشکلی نداشتیم. زندگی‌مان خوب بود و دوست داشتیم کارهای خیریه انجام بدهیم؛ اما این اتفاقات نابودمان کرد و باعث شد از ترس از کشور فرار کنیم. شما نمی‌توانید تصور کنید بعد از تهدیدهای مکرر شبانه، بعد از کتک خوردن در خیابان و اینکه اسیدپاشی در اصفهان قبلا هم اتفاق افتاده، هر بار که به خیابان می‌زدیم چقدر پر از اضطراب و ترس می‌شدیم، خودمان و خانواده‌مان هر دو. بالاخره آمدیم بیرون.»
او در گفت‌وگو با خبرگزاری ایمنا در سال ۱۳۹۲ گفته که باوجود دعوت‌نامه‌های مختلف برای تحصیل در کشورهای اروپایی، ایران را برای زندگی و کار انتخاب کرده است: «دانشگاه‌های مختلف دنیا ازجمله کانادا، آلمان و بسیاری کشورهای دیگر بورسیه شده‌ام اما در کشورم ماندم چون ایران را دوست دارم و می‌خواهم خدمتی به تازه‌نفسان این راه داشته باشم.»
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر