مازیار ابراهیمی: تسلیم نمی‌شوم و دست از پیگیری شکایتم از وزارت اطلاعات برنمی‌دارم

«بارها زنگ زدند، از این‌که من با سماجت پیگیر شکایتم از وزارت اطلاعات بودم، آزرده بودند و تلاش داشتند راضی‌ام کنند شکایتم را در دادسرای نظامی پس بگیرم. من این شکایتم را هیچ‌وقت پس نگرفتم اما وقتی هم به دادسرای نظامی برای پیگیری رفتم، گفتند پرونده‌ای از شما اینجا موجود نیست و من را به دادگاه انقلاب ارجاع دادند. گفته بودند شکایت از آن‌ها فایده ندارد و حرفشان را هم در ایران به من اثبات کردند، اما من تسلیم نمی‌شوم و ادامه می‌دهم.»

این بخشی از صحبت‌های «مازیار ابراهیمی»، یکی از متهمان پرونده ترور دانشمندان هسته‌ای است که در چند ماه گذشته بارها درباره شکنجه شدن و وادار شدنش به اعتراف دروغین برابر دوربین‌های وزارت اطلاعات گفت‌وگو کرده است.

او این بار یک فایل صوتی از تماس یکی از ماموران وزارت اطلاعات با خودش را در اختیار ایران‌وایر قرار داده است. مازیار ابراهیمی پس از آزادی از زندان، از وزارت اطلاعات شکایت کرد. در این فایل صوتی، مامور امنیتی سعی می‌کند او را قانع کند از شکایتش صرف‌نظر کند. 

مازیار ابراهیمی در گفتگو با ایران‌وایر می‌گوید ماموران وزارت اطلاعات بارها برای راضی کردنش به پس گرفتن شکایت از وزارت اطلاعات با او تماس گرفته‌اند و این رویه تا زمان خروجش از ایران کمابیش ادامه داشته است، اما فشارها بر روی او نتیجه‌ای نداشته است و او هنوز پیگیر شکایت خود از آن وزارتخانه است.

فایل صوتی مربوط به اواخر مهر۱۳۹۶ است و فردی که در فایل صوتی منتشرشده به مازیار ابراهیمی زنگ می‌زند، خود را «قیومی» معرفی می‌کند. آقای ابراهیمی می‌گوید او را نخستین بار سال ۱۳۹۶ در دفتر قاضی «شهریاری» دیده است. قیومی ظاهرا از کارکنان بخش حقوقی وزارت اطلاعات و پیگیر پرداخت خسارت به متهمان پرونده ترور دانشمندان هسته‌ای بوده است. به گفته مازیار ابراهیمی، قاضی شهریاری از طریق همین قیومی و چند همکار دیگرش، هماهنگی‌های خود را با ما انجام می‌داد: «قیومی را چند بار در دفتر شهریاری دیدم. قبل از این تماسی که اکنون منتشر شده است، یک‌بار دیگر هم به من زنگ زده بود و بعدا هم چند بار دیگر تماس گرفت. برخورد قیومی نسبتا مودبانه بود و تلاش داشت من را راضی کند به دفتر دادسرای نظامی مراجعه کنم و شکایتم را از وزارت اطلاعات پس بگیرم.»

قیومی به مازیار ابراهیمی می‌گوید اکنون که ۵۰ روز از دریافت خسارت و تعهدی که برای انصراف از شکایت علیه وزارت اطلاعات به شهریاری داده‌ای گذشته است چرا هنوز برای دادن رضایت به دادسرای نظامی مراجعه نکرده‌‌ای؟ مازیار دراین‌باره می‌گوید مایل به دادن رضایت نبوده است و برای همین از رفتن به دادسرای نظامی خودداری می‌کرده است. در مقابل، وزارت اطلاعات هم از پرداخت خسارت برادرش بابک که او هم در جریان همان پرونده ترورهای هسته‌ای بازداشت و شکنجه شده بود، خودداری می‌کرده است: «وزارت اطلاعات پرداخت خسارت بابک را مرتب به تعویق می‌انداخت و عملا پرداخت آن را منوط به ‌صرف‌نظر کردن من از شکایتم کرده بود. بابک از ایران خارج شده بود اما من وکالت قانونی او را داشتم. درنهایت، اواخر شهریور۱۳۹۷، زمانی که خودشان پرونده شکایت من را به شکل غیرقانونی در دادسرای نظامی بسته بودند و دیگر نیازی به رفتن من به آنجا نداشتند، خسارت بابک را به من پرداخت کردند.»

زمانی که مازیار ابراهیمی برای پیگیری شکایتش از وزارت اطلاعات به دادسرای نظامی مراجعه می‌کند به او می‌گویند پرونده شما اینجا نیست و او برای پیگیری شکایتش می‌تواند به دادگستری در میدان ارک مراجعه کند: «یک شماره پرونده به من دادند و من به میدان ارک رفتم. آنجا هم من را به دادسرای مقدس در اوین ارجاع دادند. هیچ‌وقت به‌طور رسمی من نگفتند پرونده شما مختومه شده است اما هیچ جوابی هم به من ندادند.»

در این فایل صوتی، قیومی مامور وزارت اطلاعات برای این‌که مازیار را به قبول خواسته‌اش مجاب کند و نشان دهد وزارت اطلاعات دلسوز آقای ابراهیمی و پیگیر خواسته‌های اوست به مازیار ابراهیمی یادآوری می‌کند که وقتی او بدون هماهنگی با وزارت به «شمال عراق» رفته است آنجا هم به زندان افتاده است و این وزارت اطلاعات بود که یک سال برای آزادی او تلاش کرد و از مازیار می‌خواهد با آن‌ها راه بیاید.

 مازیار ابراهیمی در همین فایل صوتی پاسخ می‌دهد که به‌این‌ترتیب او حالا چیزی هم به آن‌ها بدهکار شده است. او می‌گوید ادعای وزارت اطلاعات برای پیگیری مشکل او دروغ است:‌ «ادعای قیومی در این فایل صوتی مصداق حرف مفت است. من پس از آزادی از زندان اصلا ممنوع‌الخروج بودم و بدون اطلاع آن‌ها نمی‌توانستم به خارج از کشور سفر کنم. اوایل سال ۱۳۹۵ هم وقتی تصمیم گرفتم برای پیگیری خانه و شرکت و زندگی‌ام به سلیمانیه بروم، برای رفع ممنوعیت خروج به دفتر قاضی شهریاری رفتم و پس از رفع ممنوعیت خروج از سوی دادگاه، رفتم پاسپورت جدید گرفتم و به اقلیم کردستان سفر کردم. آن‌ها از تمام این مسایل اطلاع داشتند.»

مازیار ابراهیمی، بهار ۱۳۹۵ یعنی بیش از یک سال و نیم پس از آزادی از زندان برای پیگیری امور شرکت و زندگی‌اش به اقلیم کردستان عراق می‌رود اما آنجا نیز بازداشت می‌شود. ماموران امنیتی اقلیم کردستان در اربیل باور نمی‌کردند که مازیار ابراهیمی بی‌گناه بوده است و باوجود انتشار فیلم اعترافات او و سایر هم‌پرونده‌ای‌هایش، از سوی دستگاه‌های امنیتی جمهوری اسلامی آزاد شده است. آن‌ها می‌گویند چرا مازیار و دیگر متهمان در اعترافات خود به‌دروغ گفته‌اند از کردستان عراق به اسراییل رفته‌اند و گمان می‌کردند او برای اقدامات خرابکارانه و یا جاسوسی به اقلیم کردستان رفته است. مازیار ابراهیمی نزدیک به سال را در زندان اربیل می‌ماند و درنهایت با تلاش خانواده و وکلایش آزاد می‌شود و به ایران بازمی‌گردد.

مازیار ابراهیمی می‌گوید هرچند وزارت اطلاعات از سفر او به عراق اطلاع داشت و او هم اصولا ضرورتی نداشته است از آن‌ها برای سفر کردنش اجازه بگیرد، اما واقعیت این است که وزارت اطلاعات خیلی دلش می‌خواست «معضل مازیار ابراهیمی» در کردستان عراق به شیوه‌ای که آن‌ها دوست داشتند به‌طورکلی حل شود: «در اقلیم کردستان به من می‌گفتند ایران می‌خواهد اینجا کلکت را بکند. شانس آوردم آن‌ها به هر دلیلی و البته با پیگیری‌های خانواده‌ام، آزادم کردند. خیلی زور دارد کسی که برای کشتن تو نقشه می‌کشد و پیغام می‌فرستد، بعد از آزادی تو را بابت زنده ماندنت مدیون خودش بداند.»

آن‌چنان‌که مازیار می‌گوید و البته بر اساس نوارهای دیگری که از این گفتگوها در اختیار ایران‌وایر است و در روزهای آینده منتشر خواهد شد، وزارت اطلاعات تلاش زیادی می‌کرد تا آقای ابراهیمی از شکایتش صرف‌نظر کند و در این نوار هم قیومی همین خط را دنبال می‌کند و به مازیار می‌گوید بهتر است دست از شکایتش بردارد چون به‌جایی نمی‌رسد. آقای ابراهیمی می‌گوید او از شکایتش و پیگیری آن صرف‌نظر نکرده و نمی‌کند: «من تا الان هم دست برنداشته‌ام و تا لحظه‌ای که نفسم می‌آید و می‌رود دست از پیگیری شکایتم برنمی‌دارم. شکایتم در دادسرای نظامی ایران به نتیجه نرسید هرچند در ایران کلی دوندگی کردم و همه‌جا رفتم و شکایتم را نزد هرکسی که ممکن بود بردم. دست‌کم ۵ بار مقابل وزارت اطلاعات رفتم و نشستم و پاسخ خواستم. اینجا هم در آلمان تا حالا پیش ۱۰ تا وکیل رفته‌ام و به دادگاه لاهه نزد «کاوه موسوی» هم رفته‌ام و باز ادامه می‌دهم و هر جا بتوانم می‌روم، هر جا کورسوی امیدی باشد.

 

مطالب مرتبط:

حسین نقیب‌السادات، از متهمان پرونده ترورهای هسته‌ای: از ما تعهد گرفتند سکوت کنیم

مازیار ابراهیمی خطاب به ربیعی: با مسخره کردن از ما دلجویی کردید!؟

صدای مازیار ابراهیمی صدای همه ماست؛ یادداشت یک متهم دیگر پرونده ترور دانشمندان هسته‌ای

یادداشت اختصاصی برادر مازیار ابراهیمی: در زندان حزب‌الله توسط مامور اطلاعات ایران شکنجه شدم

با کابل می‌زدند و می‌گفتند پاهایت اندازه کله‌ات شده! مصاحبه اختصاصی ایران‌وایر با مازیار ابراهیمی

مازیار ابراهیمی: قاضی می‌گفت اگر حرف نزنید همین‌جا در سلول چالتان می‌کنیم

مازیار ابراهیمی: دوبار نمایشی اعدامم کردند، آرزو می‌کردم واقعی باشد