«روز شنبه ۲۴آبان۱۳۹۸ مردم به شیوه‌ای مدنی و ابتکاری، اعتراضی آرام را آغاز کرده بودند. آن‌ها ماشین‌های خود را در سطح خیابان‌ها خاموش کرده بودند. من حوالی ساعت ۱۱ صبح از جاده مرز در قسمت شرقی مریوان وارد میدان استادیوم شدم. در این میدان، راه تردد خودروها به مرکز شهر بسته شده بود. از هیچ خیابانی امکان تردد نبود. یک سری از فعالان برای تردد موارد اضطراری همچون آمبولانس دنبال راه‌حل بودند. آن‌ها تلاش کردند تا با کمک مردم عبور این خودروهای امدادی را تسهیل کنند.» این بخشی از مشاهدات یکی از معلمان مریوانی در گفتگو با ایران‌وایر از اعتراضات مردم این شهر علیه گرانی است. اعتراض آرامی که در این شهر هم توسط حکومت به خاک و خون کشیده شد.
این معلم که هویتش نزد ایران‌وایر محفوظ است درباره روز شروع اعتراضات می‌گوید: «در میدان استادیوم بودم که حوالی ظهر خبر رسید روستاهای جاده مریوان - سنندج هم به‌صف اعتراض پیوستند و ورود و خروج از شهر را مسدود کردهاند. ظهر عده‌ای از مردم ساندویچ، آبمیوه و شیرینی برای متحصنین آورده بودند. برای کسانی که در میدان و چهارراه مجاور در اعتراضی آرام در ماشین‌های خود نشسته بودند. حوالی عصر بود که شنیدم در حوالی چهارراه شبرنگ هم عده زیادی از مردم تجمع کردهاند.»
شهرستان مریوان در جریان اعتراضات سراسری آبان ۱۳۹۸ مثل دیگر شهرهای ایران روزهای ناآرامی را پشت‌سر گذاشت. بنا بر آمار موجود در اعتراضات این شهر حداقل ۱۰ نفر جان‌باخته‌اند. تا این لحظه هویت ۷ نفر از آن‌ها مشخص شده است. «عثمان نادری»، «مهران تاک»، «شاهو ولیدی»، «بهروز ملکی»، «ادریس بیوارە»، «آرین فرجی» از ساکنین این شهر بوده‌اند. «دانیال استواری» هم که اهالی روستای هانی‌گرملە بوده نیز روز یکشنبە ۲۵ آبان در اعتراضات این شهر با اصابت گلوله به سر مجروح و متاسفانه روز بعد در بیمارستان جان باخت. هنوز مشخصات ۳ نفر از جان‌باختگان به دست نیامده ولی به گفته منابع مطلع، پیکر ۸ تن از جان‌باختگان در شرایطی کاملا امنیتی تحویل خانوادهها شده تا در مریوان و دو روستای «تنگسیر» سنندج و «کیکن» مریوان و فقط در حضور خانوادهها به خاک سپرده شوند.
این شاهد عینی وقایع اعتراضی در مریوان در ادامه مشاهدات خود از روز ۲۴ آبان به نقشه و نحوه حمله نیروهای نظامی و انتظامی اشاره‌کرده و می‌گوید: «یک‌دفعه دیدیم خیابان از پلیس همیشگی شهر، خالی شد. چند دقیقه بیشتر نگذشته بود که نیروهای منتسب به سپاه، مجهز به باتوم و سپر از سمت چهارراه بیمارستان به‌سوی مردم حمله‌ور شدند. مردم در مقابل آن‌ها ایستادند. آن‌ها عقب‌نشینی کردند و خود را به حیاط شرکت دخانیات انداختند. هنوز دقایقی از حمله این نیروها نگذشته بود که یک‌باره صدای تیراندازی بلند شد. متاسفانه در همان دقایق اولیه تیراندازی چهار نفر جان باختند. چندین نفر هم زخمی شدند که مردم آن‌ها را به بیمارستان رساندند. با شلیک مستقیم مامورین به معترضان و کشته و زخمی شدن مردم، فضای شهر وارد فاز جدیدی از اعتراض شد.»
به گفته این معلم مریوانی، با انتشار خبر جان‌باختن و زخمی شدن مردم، اعتراض در تمام سطح شهر پراکنده شد. حتی محلات هم جداگانه به‌صف اعتراض پیوستند و آتش زدن لاستیک و بستن خیابان‌ها با ضایعات، جای اعتراض آرام را گرفت: «شب خودم را به بیمارستان رساندم تا از دو تن از زخمی‌ها عیادت کنم. آنجا خانواده دو تن از کشته‌شده‌ها را دیدم. باهم که صحبت کردیم، تازه آنجا مشخص شد تعداد کشته‌شده‌ها خیلی بیشتر است. اسامی مختلفی مطرح می‌شد اما به‌واسطه قطع ارتباطات و تماس‌ها، رسیدن به لیست قطعی جان‌باختگان ممکن نبود.»
او فضای روز ۲۵ آبان را شبه‌نظامی توصیف کرده و می‌گوید: «یکشنبه صبح شهر پر شد از نیروهای نظامی. خیابان‌های شهر، کاملا خالی شده بود. عملا عبور و مرور جز مواردی خاص آن‌هم پای پیاده به چشم نمی‌آمد. حوالی ساعت ده صبح بود که دوباره صدای تیراندازی‌ها از جای‌جای شهر شروع شد. هرلحظه به‌شدت آن افزوده می‌شد. در قسمت‌هایی از شهر به چشم دیدم که بعضی از شعبات بانک‌ها آتش گرفته شده است. نیروهای امنیتی در دسته‌های ۲۰ و ۳۰ نفری در همه خیابان‌ها مستقر شده بودند.»
به گفته این معلم دانش‌آموزان مریوانی درباره حضور معترضان و پوشش غیرمعمول ماموران لباس شخصی با صورت‌های پوشانده شده در این روز: «آن‌سوتر نسل جوان، خیابان را مسدود کرده بودند. در همه سطح شهر، وضع این‌گونه بود. فاصله‌ای محسوس بین تجمع‌کنندگان و ماموران بود. با این تفاوت که ماموران سروصورت خود را پوشانده بودند، لباس رسمی نظامی هم به تن نداشتند. حتا بعضی از آن‌ها لباس محلی کردها را به تن کرده بودند. بیشترشان به‌جای باتوم، چوب‌دستی‌های باتوم‌مانند دست‌شان بود.»
این فعال صنفی معلمان مریوان درباره تلاش‌های ناموفق خود برای پیگیری وضعیت کشته و مجروح شدگان و مشاهدات خود در عصر ۲۵ آبان می‌گوید: «عصر به سمت میدان جهاد رفتم تا از وضعیت کشته‌شده‌ها خبری بگیرم. با قطع شدن اینترنت خبر موثقی نمی‌رسید. از بیمارستان خبرهایی به دستم رسیده بود که مراجعین زیادی برای زخم تیرهای ساچمه‌ای مراجعه کرده بودند. شلیک‌های ماموران، چند بار مجبورم کرد از کوچه‌های فرعی به راهم ادامه بدهم. به میدان که رسیدم بانک ملت و بانک ملی در آتش می‌سوختند.»
این شاهد عینی می‌گوید: «حجم آتش مطلقا با اشیا قابل سوختن داخل بانک‌ها که من در ذهن داشتم، هم‌خوانی نداشت. پیشخوان بانک و چند صندلی که نمی‌توانست آتشی در چنان حجمی ایجاد کند. پیگیر شدم که چطور چنین آتش انبوهی شکل گرفته؟ ولی هرکس چیزی می‌گفت. جواب مردم اصلا قانع‌کننده نبود. حملات بیشتر روی بانک‌ها و خاصه عابر بانک‌ها متمرکز بود. تا اینکه خبر رسید فروشگاه افق کوروش هم به آتش کشیده شده است. از این ساعت به بعد هرلحظه بر تعداد نیروهای امنیتی افزوده می‌شد.»
به گفته او صبح روز دوشنبه ۲۶ آبان نیروهای جدید که از دیگر شهرها اعزام شده بودند شهر را قرق کرده بودند: «چندین گروه ۴۰ تا ۵۰ نفری در خیابان‌های مختلف در حرکت بودند. از روی لهجه، لباس‌ها و ظاهرشان می‌شد حدس زد، «بسیج روستایی» هستند که از روستاهای بین قروه و همدان آمده‌اند. به هرکدام چوبی باتوم‌مانند داده بودند و سپری آهنی یا پلاستیکی. فقر از سر و روی آن‌ها می‌بارید. در میانشان کودکان کم سن و سال هم به چشم می‌آمد. لابد به امید دستمزد یا بن کالایی تحت امر سپاه درآمده بودند. تلاش من برای جدا کردن یکی از آن‌ها و هم‌صحبتی با او، بی‌نتیجه ماند. فرمانده آنان بلافاصله مانع می‌شد.»
او درباره فروکش کردن اعتراضات در بعدازظهر دوشنبه اضافه کرد: «دیگر از اجتماع جوانان معترض خبری نبود. فقط در بعضی مناطق شهر شنیدم که اعتراضات ادامه داشته است. حجم دستگیری‌ها بی‌سابقه بود. هرلحظه خبر از دستگیری گروهی از معترضان را می‌رسید.»
ایران‌وایر در پیگیری‌های خود در روزهای قطعی اینترنت در ایران، روز چهارشنبه ۲۹ آبان خبردار شد که در این شهر مدارس در همه مقاطع تحصیلی، «دانشگاه پیام‌نور» و ادارات شهر مریوان تعطیل‌شده و بازاریان در اعتراض به خشونت ماموران امنیتی و کشتار معترضان، اعتصاب کردهاند و مغازه‌‌ها و بازار مریوان كاملا تعطیل هستند. به گفته منابع «ایران‌وایر»، شب‌ها ورود و خروج به شهر ممنوع است. تا روز ۲۹ آبان، کشته‌شدگان مریوان ۱۱ نفر گزارش شده است.
مطالب مرتبط:
روایت یک فعال کارگری از مراجعه به دو بیمارستان در روزهای اعتراض
برادرم آزاده و جانباز است اما جنازه پسرش را به شرط دفن شبانه تحویل دادند
عموی آرشام ابراهیمی از قربانیان اعتراضات: جنازه برادرزاده ۲۱ ساله‌ام را شبانه به خاک سپردیم
اسامی تایید شده و تایید نشده جان‌باختگان و بازداشت‌شدگان اعتراضات پاییز ۹۸
یک مقام وزارت کشور: تا امروز کشته شدن ۲۱۸ نفر از معترضان از سوی فرمانداری‌ها تایید شده است
آمنه شهبازی؛ آمده بود پای تیرخورده کسی را ببندد از پشت به گردن خودش شلیک کردند
رضا معظمی گودرزی؛ یکی دیگر از جان‌باختگان اعتراضات کرج
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر