کسری نوری و صالح‌الدین مرادی را به هم زنجیر کردند و بردند

«۱۲ آذر ماه بود. هرچه منتظر تماس بابا بودیم خبری نشد. دوستانی که به ملاقات رفته بودند خبر دادند که ۳۶ درویش را به زندان‌های دیگر منتقل کرده‌اند. بعدتر فهمیدیم که دست‌های پدرم و کسری نوری را که در بند امن نگهداری می‌شدند، به هم بسته بودند و با ون، منتقل‌شان کردند.»

این جملات، روایت‌های نفیسه مرادی از انتقال پدرش، صالح‌الدین مرادی و کسری نوری از زندان فشافویه به زندان پیربنو است. البته این دو درویش زندانی یک روز بعد از این انتقال به زندان عادل آباد شیراز منتقل شدند. انتقال دراویش زندانی بدون هیچ ابلاغیه قضایی و حتی خبری به خودشان یا خانواده‌هایشان صورت گرفت. آن‌هم توسط نیروهای اطلاعات سپاه پاسداران و پلیس‌های امنیت که طبق قانون ضابطان قضایی نیستند.

نفیسه مرادی می‌گوید: «بابا معمولا قبل از ظهر تماس می‌گرفت. هرچه منتظر ماندیم خبری نشد. متوجه شدیم که تلفن‌ها قطع شده است. چند نفر از دوستان که برای ملاقات اعزام شده بودند، خبردار شدند که دراویش را منتقل کرده‌اند. اول اسم سه نفر را گفتند اما بعد فهمیدیم که ۳۶ نفر را منتقل کرده‌اند. از جمله پدرم. زندانیان می‌گویند نیروهای امنیتی به بند امن آمدند که پدر من هم آن‌جا محبوس است و گفتند باید اعزام شوید.»

دراویش زندانی مقابل دستور نیروهای امنیتی درخواست نشان دادن برگه قانونی اعزام را دادند اما این پاسخ را شنیدند: «این یک دستور است و شما هیچ راهی ندارید.»

نفیسه مرادی می‌گوید که نه او و نه خانواده‌های دیگر اطلاعی از این انتقال نداشتند و راه‌های تماس هم مسدود بود. اما ماموران دست‌ها و پاهای پدرش را بسته بودند، و او را به دست‌های کسری نوری بستند و بردند. آن‌ها یک روز کامل تا زندان جدید در راه بودند. خودروی نیروی انتظامی هم در راه خراب می‌شود و این انتقال بیشتر طول می‌کشد. آن‌ها را به دادگاه انقلاب می‌برند و قاضی می‌گوید که باید به زندان «پیربنو» منتقل شوند که مخصوص جرایم مواد مخدر است.

صالح‌الدین مرادی و کسری نوری برای مدت یک شبانه‌روز در این زندان محبوس بودند. اما روز بعد، مرادی به خانواده‌اش خبر داد که به دستور رییس‌ زندان باید به «عادل آباد» شیراز منتقل شوند.

نفیسه مرادی می‌گوید: «به زندان عادل آباد، زندان شماره یک شیراز می‌گویند. رفتم جلوی زندان اما نتوانستم او را ببینم. مسوولان هم که معمولا پاسخ‌گو نیستند. از سربازان پرسیدم که آن‌ها تایید کردند پدرم را به زندان تحویل داده‌اند. بیشترین نگرانی ما به خاطر وضعیت جسمانی بابا است. حالا ۳۵ روز گذشته از شروع اعتصاب غذای دراویش. از دهم ماه قبل. تنها امیدمان این است که اثرات منفی این اعتصاب غذا کم باشد.»

حالا ۳۵ روز می‌شود که چهارده درویش زندانی اعتصاب غذا کرده‌اند. یعنی رضا انتصاری، احمد ایرانی‌خواه، سعید دوراندیش، صالح‌الدین مرادی، سینا انتصاری، مصطفی عبدی، مجید رشیدی، محمد شریفی مقدم، سخاوت سلیمی، جواد خمیس آبادی، محسن مقدسی، مرتضی کنگرلو، سعید دوراندیش و مصطفی میرمحمدی. این اعتصاب غذا به خاطر محدودیت‌های اعمال شده علیه نورعلی تابنده، قطب دراویش گنابادی است.

همان‌طور که بارها گفته شده، نفیسه مرادی هم تکرار می‌کند که «از زمان ماجرای گلستان هفتم، محدودیت‌های بسیاری علیه ایشان اعمال شده. تمامی مجالس و حسینه تعطیل شده و ملاقات‌ها هم گزینشی و محدود است. ایشان تحت فشار هستند. این چهارده نفر هم گفته‌اند تا زمان رفع این محدودیت‌ها اعتصاب غذا می‌کنند.»

در این میان خبرهای دیگری هم از دیگر دراویش منتقل شده، آمده است. محسن مقدسی که در اعتصاب غذا به سر می‌برد، پس از انتقال به زندان بروجرد دچار خونریزی معده شده است. موهای سر و سبیل مجید مرادی و حیدر تیموری را پس از انتقال به زندان ایلام تراشیده‌اند. حالا هم خبر رسیده مجتبی بیرانوند که از فشافویه به زندان مرکزی خرم‌آباد منتقل شده است، به دلیل ممانعت از تراشیدن سبیل‌هایش به سلول انفرادی افتاده است.

بسیاری از دراویش زندانی وکیلی هم ندارند که پیگیر وضعیت قضایی آن‌ها باشد. این دراویش زندانی به خاطر ناعادلانه خواندن روند دادرسی و دادگاه، حاضر به داشتن وکیل نشده‌‌اند: «بابا و تعداد زیادی از دراویش زندانی در هیچ دادگاهی شرکت نکردند و قاضی صلواتی به شکل غیابی برای آن‌ها حکم صادر کرد.»
صالح‌الدین مرادی به هفت سال حبس، دو سال تبعید به برازجان و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شده است.

البته زندان و اعتصاب غذای صالح‌الدین مرادی اولین بار نیست که اتفاق میفتد. او در سال ۹۱ در زندان ۹۰ روز اعتصاب غذا کرد که کمتر از یک هفته آخر آن، اعتصاب غذای خشک بود: «پدرم در آن سال هم ۹۰ روز اعتصاب غذا کرد و به هیچ طریقی تا رسیدن به خواسته‌اش دست از اعتصاب نکشید. بابا همیشه روی خواسته‌اش مصمم است. در آن سال دراویش زندانی در اعتراض به روند ناعادلانه دادرسی در دادگاه حاضر نشده بودند و ماموران زندانیان را به انفرادی انداختند. با وجودی که وضعیت جسمانی آن‌ها بد بود از انتقال‌شان به بیمارستان جلوگیری می‌شد. بابا و کسرا برای ۹۰ روز اعتصاب غذا کردند که ۵ - ۶ روز آخر آن اعتصاب غذای خشک بود. وقتی خبر آوردند که دراویش زندانی را به بیمارستان منتقل کرده‌اند، آن‌ها هم اعتصاب‌شان را پایان دادند.»

بازداشت‌ گسترده دراویش در سال ۱۳۹۰ از تبلیغات سه روحانی در روستای اکبرآباد شهرستان کوار، علیه دراویش آغاز شد. در آن زمان این روحانیون با پخش بیانیه و سی‌دی‌هایی به مردم روستا می‌گفتند که دراویش «نجس» و «اجنبی» و وابسته به دولت‌های غربی و آمریکا هستند. گروهی از روستاییان و به گفته سایت مجذوبان نور، عده‌ای لباس شخصی مسلح جلوی مجلس دراویش در کوار درگیری ایجاد کردند. چندین نفر مجروح شدند و وحید بنایی، از دراویش گنابادی کشته شد. مجذوبان نور گفته است که بنا به اسنادی که در اختیار دارد، وحید بنایی از فاصله‌ای کمتر از ۵ متر با گلوله سلاح کمری مامور انتظامی کشته شد.

پس از این درگیری بود که گروهی از دراویش گنابادی از جمله صالح‌الدین مرادی و کسری نوری، به زندان افتادند.

حالا هم، هنوز چهارده درویش گنابادی در حالی‌که از فشافویه منتقل شده‌اند، در اعتصاب غذا هستند و اعلام کرده‌اند که تا رفع تمامی محدودیت از قطب‌شان، نورعلی تابنده، دست از اعتصاب نمی‌کشند. در چنین شرایطی نگرانی از وضعیت جسمانی آن‌ها تشدید شده است. خصوصا که با انتقال آن‌ها به زندان‌های مختلف، همبستگی و کنار هم بودن‌ دراویش را گسسته‌اند. به نظر می‌رسد که انتقال آن‌ها برای جلوگیری از همبستگی و حرکت‌های جمعی‌شان صورت گرفته. اما این انتقال وجه دیگری هم دارد؛ جلوگیری از افشای حقیقتی که در زندان غیرانسانی فشافویه در جریان است. در پی اعتراضات آبان ماه ۹۸ بیش از هزار زندانی به این زندان منتقل شده‌اند که بنا به اخبار تاییدشده، بسیاری از آن‌ها مجروح هستند. دراویش گنابادی، پیش از انتقال، خبر داده بودند که ۱۷۰۰ نفر از بازداشتی‌ها را به این زندان منتقل کرده‌اند.