پاسخ دراویش زندانی به هنرمندان؛ دستتان را به درخواست از هیچ مقام مسوولی آلوده نکنید

چندی پیش، در پی اعلام اعتصاب غذای دراویش زندانی ۳۴۱، هنرمند ایرانی با امضای نامه‌ای از آن‌ها خواستند تا به اعتصاب غذای خود پایان دهند و شیوه‌های دیگری را برای اعاده آنچه حق خود می‌دانند، برگزینند. آن‌ها در این نامه با دراویش محبوس که اعتصاب غذا کرده بودند اعلام همبستگی و حمایت کرده بودند. حالا، در سی‌وهشتمین روز اعتصاب غذای چهارده درویش زندانی، سه تن از آن‌ها به نام‌های «رضا انتصاری»، «احمد ایرانی‌خواه»، «جواد خمیس‌آبادی» از زندان تهران بزرگ نامه‌ای خطاب به آن هنرمندان نوشته‌اند و ضمن قدردانی از این حمایت، توضیح داده‌اند که بارها برای خواسته‌های خود از روش‌های مختلف استفاده کرده‌اند اما گوش‌ شنوایی آن‌ها را نشنیده است و برای همین دست به اعتصاب غذا زده‌اند.

این دراویش همچنین خطاب به هنرمندان گفته‌اند: «شاید شایسته‌تر باشد، شما شان والای هنر و دست هنرمندتان را به دامان درخواست از هیچ مقام مسوولی آلوده نکنید. به‌درستی این حکم‌رانان‌اند که باید دست به دامن دانش و بینش شما شوند که جایگاه اصلی هنرمند تنها نورافشانی به ساحت و فرهنگ مردم جامعه خویش است.»

آن‌ها در این نامه همچنین به اعتراضات اخیر آبان ۱۳۹۸ و آنچه بر مردم ایران رفت، اشاره کرده‌‌اند که حاکمان جمهوری اسلامی وقعی بر «حق اعتراض» نمی‌نهند؛ همان‌طور که پاسخ اعتراضات مردمی اخیر، مرگ و زندان بود.

این نامه در حالی نوشته شده است که ۱۲ آذر، مقامات امنیتی ۳۶ درویش محبوس در زندان فشافویه را غیرقانونی و بدون اطلاع خانواده یا خود زندانیان، به زندان‌های سراسر ایران منتقل کرده‌اند و برخی از آن‌ها در انفرادی به سر می‌برند. درعین‌حال، مقامات زندان برای تحقیر دراویش موی سر و سبیل برخی از آن‌ها را تراشیده‌اند.

در آخرین خبرها، وضعیت جسمانی «محسن مقدسی» که حالا به زندان بروجرد منتقل شده، وخیم گزارش شده است. خانواده او به‌تازگی خبر داده‌اند که این درویش زندانی دچار خونریزی معده شده و حال جسمانی خوبی ندارد. شبنم، خواهر این درویش گفته است: «برادرم ۴ روز است در قرنطینه زندان بروجرد است و وقتی پیگیر او شدیم به ما گفتند چون اطلاعات او از زندان تهران ارسال نشده تا زمان ثبت اطلاعات باید در قرنطینه بماند.»

از سوی دیگر، خبرهای دیگر حاکی از آن است که دراویش زندانی را که به زندان قزل‌حصار کرج منتقل کرده‌اند در سالنی دربسته جای داده‌اند که نه یخچال دارد و نه تلویزیون. ابراهیم‌الله بخشی، یکی از دراویش زندانی که او هم مدتی محبوس بود در حساب توییتر خود نوشته است که به این دراویش گنابادی «گفتن چیزی نمی‌تونیم بهتون بدیم حتی فروشگاه کلا بهشون گفتن هیچ ارتباطی با فضا زندان هم نمیتونن داشته باشند کاملا امنیتی فقط یک خط تلفن دارن.»

دراویش زندانی در اعتصاب غذا؛ رضا انتصاری، احمد ایرانی‌خواه، سعید دوراندیش، صالح‌الدین مرادی، سینا انتصاری، مصطفی عبدی، مجید رشیدی، محمد شریفی مقدم، سخاوت سلیمی، جواد خمیس آبادی، محسن مقدسی، مرتضی کنگرلو، سعید دوراندیش،‌ مصطفی میرمحمدی هستند.

متن کامل نامه سه تن از دروایش گنابادی در پاسخ به نامه هنرمندان:‌

فرهیختگان ارجمند،

نامه انسان‌دوستانه و حمایت‌آمیز شما هم‌صنفان محترم را خواندیم و بسی خرسند شدیم که در این دورانی که پیوندهای اجتماعی و انسانی، فسرده و یخ‌زده است، هنوز هستند دوستانی که دست‌کم با آه افسوس و تاثر خود، ذره‌ای از سرمای این زمانه زمستانی بکاهند و مایه دلگرمی و امید شوند. هرچند همیشه و در همه حال از هنرمندان و فرهیختگان این توقع می‌رود بلکه به‌اندازه قدمی از زمانه و جامعه خود فراتر باشند تا با ظرافت اندیشه‌شان، نوری بر مسیر کمال جامعه خویش بتابانند.

به‌شرط ادب و مرام درویشی بر خود لازم دانسته از این عمل نیک و محبتی که شایسته ما شاگردان مکتب هنر، روا داشتید، کمال تشکر و قدردانی را ابراز نماییم. البته اقدام و همت شما ازاین‌جهت نیز قابل ارج و ارزش است که تلاش شما برای آزاد کردن ما از بند، در شرایطی صورت می‌گیرد که خود نیز، به طرق مختلف در زندان‌های تنگ محدودیت، سانسور، رانت و خطوط قرمز خفقان‌آور، محبوس و اسیرید. الحق این وضعیت، طنز تلخی پدید آورده که آدمی را میان گریه و خنده، شوق و تاسف، معلق نگه می‌دارد.

همکاران هنرمند،

همان‌گونه که خود بهتر و شایسته‌تر از هر دانش‌آموخته دیگری می‌دانید و آگاهید، ادبیات هر مرزوبوم، رکن جدایی‌ناپذیر فرهنگ و هنر آن دیار محسوب می‌شود و ادبیات شیرین پارسی که سرمایه ذی‌قیمت فرهنگ ما و دست‌مایه بروز هنر ماست از دیرباز در آبشخور فرهنگ عرفان، رشد کرده و بالنده شده و در کارگاه معانی ژرف و دقیق تصوف، صیقل دیده و شکوفا گشته، لذا از این رهگذر، اهالی هنر، نه‌فقط شایسته است پاسدار حقوق هنرمندان و هم‌صنفان خود باشند، بلکه اولی‌تر و بایسته است تمامی اصحاب هنر، دست در دست هم دیده‌بانان تیزبین و مرزبانان غیور تمامیت قلمرو فرهنگی و هنری ایران‌زمین باشند.

مخصوصا که امروز مکتب عرفان و تصوف که همگی اذعان داریم به‌عنوان پایه و رکن هنری فرهنگی کشورمان قلمداد می‌شود با نیرنگ نهادهای امنیتی و همکاران متحجران دینی، چنان بایکوت شده تا فرهنگ پویا و جاری آن، هرچه مستور و منسوخ جلوه کند. موضوعی که نگاه تیزبین و همت عالی شما عزیزان را در برابر آن می‌طلبد. چنان‌که شخص جناب دکتر نورعلی تابنده به‌عنوان سکان‌دار عرفان و تصوف زنده و پویای زمانه‌مان از این مساله مستثنی نیست. شخصی که خود پیش‌ازاین مسوولیت‌های فرهنگی فراوانی ازجمله؛ مسوولیت معاونت فرهنگ و هنر ایران‌زمین را عهده‌دار بوده اما امروز متاسفانه در حصر امنیتی و آماج سیا‌ه‌نمایی و بایکوت قرار دارد.

دوستان گرامی،

درخواست شما مبنی بر مطرح کردن خواسته‌هایمان از راه‌های دیگری غیر از «اعتصاب غذا» ما را واداشت تا بگوییم؛ دست زدن به اعتصاب غذا اولین راه برای رساندن صدی‌مان به مسوولان و جامعه نبوده، شاید لازم باشد شما نیز بدانید پیش‌ازاین نیز انواع مسیرها چون؛ نوشتن شکوایه، تذکر، تجمع و امثالهم را آزمودیم اما حاصلی جز حبس و تبعید برایمان در پی نداشت. حتی بسیاری از ما دراویش با عدم حضورمان در دادگاه و چشم‌پوشی از حق دفاع خود، تلاش کردیم تا توجه جامعه و حاکمان را به بی‌قانونی‌های آشکار در محاکم قضایی جلب کنیم، اما گوش شنوایی نیافتیم.

حال، آموزه‌های غنی مکتب ما به ما آموخته است آنجا که پای آرمان و عشق و دوستی به میان می‌آید، جان شیرین رنگ می‌بازد. لذا به‌عنوان آخرین حربه برای احقاق حقوق شهروندی استادمان جناب دکتر تابنده و جامعه درویشی بر خود لازم دانستیم در این طریق قدم نهیم.

یاران هنرمند،

در این دوران سیاه فعلی که شدت مشکلات معیشتی و اجتماعی کمر مردم را خم کرده؛ مخصوصا فجایعی که به‌تازگی رخ‌داده و عده زیادی از هم‌وطنانمان را به کام مرگ و حبس کشانده، به‌گونه‌ای که شدت شقاوت آن‌ها نیز در تاریخ ایران کم‌تر سابقه داشته، دیگر میلی به زندگی باقی نمی‌گذارد، چه رسد که شوقی به آزادی. چراکه جوانان بسیاری چون ما بی‌پناه و بی‌صدا در زندان‌های حاکمانی اسیرند که فقط «حق اعتراض» را شعار می‌دهند و همه می‌دانیم که اندک وقعی برای آن قائل نیستند. حاکمانی که تاریخ اثبات کرده است اگر بهرام باشند یا اسکندر، عاقبت آفتاب روزگار به لبه بوم آن‌ها نیز خواهد رسید.

لذا شاید شایسته‌تر باشد، شما شان والای هنر و دست هنرمندتان را به دامان درخواست از هیچ مقام مسوولی آلوده نکنید. به‌درستی این حکم‌رانان‌اند که باید دست به دامن دانش و بینش شما شوند که جایگاه اصلی هنرمند تنها نورافشانی به ساحت و فرهنگ مردم جامعه خویش است.

رضا انتصاری، احمد ایرانی‌خواه، جواد خمیس‌آبادی

زندان تهران بزرگ

۱۸ آذرماه ۹۸