سازمان عفو بین‌الملل می‌گوید که طبق گفته شاهدان عینی و مجروحان در جریان وقایع اعتراضی آبان ۱۳۹۸ نیروهای امنیتی ایران با یورش به بیمارستان‌ها و مراکز درمانی در سراسر کشور، معترضان مجروح را به بازداشتگاه‌ها منتقل کرده و آن‌ها را از دسترسی به مراقبت‌های پزشکی محروم کرده‌اند به طوری که جان بعضی از آن‌ها در خطر است.
در برخی از گزارش‌ها نیز آمده است که بازداشت‌شدگان پس از بیرون آمدن از زندان به دلیل شدت آزار روحی و شکنجه‌های متنوعی که دیده‌اند، دچار مشکلات روانی و جسمی شده‌اند
اعتراض حق شهروندان ایرانی است و چنانچه تجمعات بدون حمل سلاح باشد، مطابق قانون اساسی مجاز است. مقام‌های نظام جمهوری اسلامی می‌گویند که همه معترضان غیرمسلح نبوده‌‌اند و در برخی از تجمعاتی که در آبان ۱۳۹۸ صورت گرفته، افراد از سلاح سرد و گرم استفاده کرده‌اند و نیروهای مسلح و ماموران امنیتی ناچار به استفاده از سلاح در برابر آن‌ها شده‌اند.
درصورتی‌که فرض بر صحت اظهارات مقام‌های جمهوری اسلامی باشد (به دلیل قطع دسترسی به اطلاعات از سوی حکومت ایران این ادعا به‌طور مستقل قابل تایید نیست) استفاده از زور تابع محدودیت‌ها، ممنوعیت‌ها و مقررات ویژه‌‌ای است که مهم‌ترین آن می‌گوید حتی در صورت درگیری مسلحانه داخلی، «هدف قرار دادن غیرنظامیان مطلقا ممنوع است.»
ماموران مسلح و امنیتی جمهوری اسلامی ایران در برابر معترضان آبان ۱۳۹۸ این اصل بسیار مهم را رعایت نکرده‌‌اند و به گفته «عبدالرضا رحمانی فضلی»، وزیر و رییس شورای امنیت کشور، ماموران مسلح هم به پای معترضان و هم به سر آن‌ها شلیک کرده‌اند.
شلیک به غیرنظامی فقط در صورتی مجاز است که آن فرد دست به اقدام مرگبار یا آسیب جدی غیرقابل‌جبران به دیگران زده باشد یا در معرض انجام چنین اعمالی باشد. در این صورت شلیک به نواحی غیرحساس بدن او از کمر به پایین فقط باید با هدف ناتوان کردن مهاجم انجام شود. شلیک مرگبار به سوی مهاجم غیرنظامی مورد بسیار نادری است که تنها در زمانی مجاز است که خطر قطعی رفتار مرگبار از سوی او وجود دارد و شلیک با هدف ناتوان کردن او موثر واقع نشده است.
نیروهای مسلح جمهوری اسلامی نه‌تنها دست به سرکوب معترضان غیرمسلح زده‌‌اند که آن‌ها را از ناحیه سر و نقاط حساس بدن هدف گلوله قرار داده و آن طور که در ویدئوها آمده به‌سوی مجروحان تیر خلاص شلیک کرده‌اند.
شدت عمل نیروهای سرکوب گر به اینجا ختم نمی‌شود. مداوای مجروحان غیرنظامی و اجازه به مهاجمانی که جمهوری اسلامی ایران می‌گوید «مسلح» بودند برای دسترسی به امکانات پزشکی «وظیفه» حکومت جمهوری اسلامی ایران است؛ درحالی‌که گزارش‌شده ماموران امنیتی برخی از مجروحان را قبل از تکمیل روند درمانی، از بیمارستان‌ها و مراکز بهداشتی به بازداشتگاه منتقل کرده‌اند.
گزارش‌هایی از شاهدان عینی وجود دارد که حاکی از مرگ مجروحان در تهران در زمان انتقال از بیمارستان به زندان است.
سازمان عفو بین‌الملل از قول قربانیان و شاهدان عینی گزارش داده که نیروهای امنیتی با حمله به بیمارستان‌ها و مراکز درمانی در نقاط مختلف کشور، معترضان مجروح‌شده را دستگیر کرده و به بازداشتگاه‌ها برده‌اند و به‌این‌ترتیب آن‌ها را از مراقبت‌های پزشکی‌ای محروم کرده‌اند که می‌تواند برای حفظ جانشان حیاتی باشد.
چنین رفتاری کاملا خلاف تعهدات بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران ازجمله در «کنوانسیون بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی» است. حتی جمهوری اسلامی بر اساس کنوانسیون‌های چهارگانه ژنو که پیش از انقلاب بهمن ۵۷ در ایران تصویب شده و جمهوری اسلامی ایران همچنان متعهد به رعایت آن است، وظیفه دارد «حق درمان» شهروندان ایرانی در بالاترین کیفیت ممکن را رعایت کند.
دولت‌ها ازجمله نظام جمهوری اسلامی ایران وظیفه دارد تا سلامت بدنی و روحی شهروندان را حفظ و حتی در زمان جنگ و درگیری این حقوق را برای نظامیان و غیرنظامیان رعایت کند و وارد کردن «رنج و محنت» به افراد خودداری و کرامت انسانی شهروندان را حفظ کند.
همان‌طور که اعزام به بیمارستان و اجازه برای تکمیل روند درمان وظیفه حکومت و تخطی از آن خلاف مقررات بین‌المللی است، اعزام اجباری شهروندان به بیمارستان، تهدید یا بستری کردن به زور انجام آزمایش روی آن افراد بدون رضایت آن‌ها، غیرقانونی است اما در جمهوری اسلامی این تخلف هم رخ داده است.
سازمان عفو بین‌الملل می‌گوید که در جریان سرکوب اعتراضات آبان ۱۳۹۸ ماموران امنیتی «سها مرتضایی» فعال دانشجویی و کنشگر اجتماعی را تهدید به بستری کردن در بیمارستان روانی کردند.
بستری کردن زندانی امنیتی در بخش اعصاب و روان بیمارستان پیش‌تر هم در زندان‌های جمهوری اسلامی برای تحت‌فشار قرار دادن زندانی‌های امنیتی رخ داده است. تیرماه امسال «نازنین زاغری» با دستبند و پابند از زندان اوین به بخش اعصاب و روان بیمارستان امام خمینی منتقل شد. «هاشم خواستار»، معلم و از فعالان صنفی در حوزه معلمان نیز از کسانی است که توسط نیروهای امنیتی اطلاعات سپاه ربوده شد و مدتی در بیمارستان روانی سینای مشهد بستری شد. او گفته بود از همان ابتدای ورود به بیمارستان به بهانه مشکلات روانی مورد ضرب و شتم قرار گرفته است و پرستارهای بیمارستان آمپول‌هایی به وی تزریق می‌کرده‌اند.
مبانی انسانی و وجدانی رعایت حقوق بنیادین انسان ازجمله حق دسترسی به مداوا و خدمات درمانی وارد قوانین داخلی و مقررات بین‌المللی شده است و وظیفه حکومت دراین‌باره در زمان صلح یا جنگ یا اعتراضات داخلی ولو درگیری مسلحانه هیچ فرقی باهم ندارد.
علیرغم این وظیفه، نیروهای مسلح جمهوری اسلامی معترضان غیرمسلحی را که از فرط گرسنگی و فشار مالی بر معیشتشان، در شهرهای ایران اعتراض کردند، با شلیک مستقیم گلوله هدف قرار داده‌‌اند و به گفته عبدالرضا رحمانی فضلی هم به پا و هم به سر معترضان شلیک کرده‌اند.
مطالب مرتبط:
پیکر ارشاد رحمانیان را با سری متلاشی‌شده و دست و پای شکسته پیدا کردند
مادر علی‌رضا انجوی: تنها فرزندم را با شلیک به پیشانی‌اش کشتند
عکس‌ها و روایت‌های اختصاصی یک شاهد عینی از اعتراضات: آدم‌ها مثل برگ خزان جان دادند
برادر جان‌باخته ناصر رضایی: دیه و عنوان شهید را نمی‌پذیریم فقط دست از سر ما بردارند
پسر ۸ ساله گلنار می‌گوید چرا مادر من را کشتند؟
بهمن جعفری عاشق آزادی بود؛ برای کشتن آزادی، قلبش را هدف گرفتند
قرار بود با پوشک و شیرخشک برای نوزاد۴ ماهه‌اش برگردد، گلوله به سینه‌اش خورد، برنگشت
بُرهان منصورنیا؛ از پشت به او شلیک کردند، ۳۴ ساعت با مرگ جنگید و شبانه به خاک سپرده شد
شاهدان عینی در ماهشهر؛ با دوشکا و تیربار به روی مردم آتش گشودند
روایت کشته شدن سجاد رضایی؛ جنازه‌اش را بعد از پنج روز جلوی غسال‌خانه رها کردند
نامزد میثم احمدی، یکی از قربانیان اعتراضات در کرج: قرار بود ۲۶ دی‌ماه عروسی کنیم
عرفان فایقی ۲۶ آبان به ضرب گلوله در چهاردانگه کشته شد؛ «مراقب مامان باش»
روایت یک فعال کارگری از مراجعه به دو بیمارستان در روزهای اعتراض
نزدیکان یک فعال مدنی بازداشت شده: می‌ترسیم عزیزان‌مان را زجرکش کنند
گفت‌وگو با چند پزشک در ایران؛ دستور کشتن معترضان را داده بودند
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر